سلام
من یک مشکل اساسی دارم و اینه که خیلی خودشیفته ام یعنی نه که نارسیسیم باشه ولیکن تو سیستمی که من بزرگ شدم باهاش این طوری بار اومدم ، خب من شرایطم در حد شهرستان خوبه دانشجوی داروسازیم قبلا مهندسی بودم انصراف دادم و سربازی و الان دارو و مادر پدرم فرهنگین و تیپ و قیافمم خودم که خیلی راضیم !
مشکلی دارم اینه که وقتی میرم مثلا خواستگاری پسند هم نمیکنم ولی همه ی تلاشم رو میکنم اون دختره از من خوشش بیاد و چون خیلی در صحبت کردن و سخنرانی مهارت دارم (دستی بر قلم دارم و شعر و نشریه از دوران دانشگاه ) گاهی این احساس بهم دست میده که خیلی پستم و همش از غرورمه ، اصلا همش شدم تظاهر ، انگار یه حرف های رمانتیکی میزنم که دقیقا به دل اون شخص بشینه با توجه به برداشتم ازش بعد پشیمون میشم که تو که نمیخواستی غلط کردی فلان چرت رو گفتی ؟
چیکار کنم درست شه ؟ اصلا میشه حرف نزنم چون عذاب وجدان میگیرم، واقعا خودم نمیدونم کدوم حرفم راسته دیگه .
یاعلی
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۵ مطلب مشابه)