از پدر و مادر بودن چی می دونید ؟

سلام

یه مشکل زیادی که افراد این سایت درگیرشن از تربیت نادرست میاد ، تربیت نادرست طرف مقابل یا حتی خودمون ،‌ از زمان تربیت ما گذشت . ولی چند تا سوال دارم ازتون :

خواهش میکنم کسی بی جواب نگذره ، اگه تونستین کتابی که خودتون خوندین هم معرفی کنین و یا تجربه هاتون

۱ - یکی از حق های فرزند بر پدر این است زنی که مرد به همسری میگیره مادری کردن بلد باشه ، یه آقا پسر اینو چه جور بفهمه ؟ یا چجوری سطح علمی همسرشو بالا ببره ؟

۲ - پدر خوب کیه ؟ مادر خوب کیه ؟ شمایی پسری که میخوای ازدواج کنی چی از پدر بودن میدونی ؟ شما خانوم که قراره آینده ی مملکت تو دامنت باشه ، از مادری چی میدونی ؟

بحث میزان نیست که کم یا زیاد میدونم و بلدم ! نه ! بگین چی میدونین چطوری یاد گرفتیم ، چه جور نسل ما که بعضا تربیت خوبی از هر لحاظ. نداشتیم « یه نگاه به جامعه اینو میگه » چجور بعدیا رو خوب بار بیاریم « اجتماعی ، مذه‍بی ، اخلاقی ، مسایل مربوط به جنس مخالف » .

مرتبط:

اگر مادر می شدم ...

تلاش کنیم پدر و مادر خوبی باشیم

از ایده های تربیتی تون برای داشتن فرزند صالح بگید

دلم نمیخواد پسرم بی تربیت و بد دهن بار بیاد

تربیت فرزندانمون در آینده چه طور باید باشه؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

چگونه آراسته تر و خوش تیپ تر به نظر برسیم؟

سلام

خیلی از ماها زیبایی های و جذابیت های داریم از از اون ها غافلیم اما در کمال تعجب می بینیم یه سری افراد چطوری با همین امکانات ما تبدیل به یه آدم نمونه شدن .

سوالم اینه هر کدام از کاربرهای اینجا چه کاری می کنه که شخصیتی آراسته تر و خوش تیپ تری داشته باشه چکار کنیم که به چشم بیایم ؟

خیلی از پست ها رو که می خونم طرف میاد مشاوره میده میگه به خودت برس؟ چطور؟ مسئله اینجاست  . شما چطور به خودتون می رسید و آراسته تر و زیباتر به نظر میاد و شاید هم بهتر بگم چطور رفتار می کنید که دیگران رو جذب می کنید ؟

خواهشا بیایم مردانه و زنانش نکنیم تا همه بتونند از این پست استفاده کنند. اگر مایل بودید از کارهای که انجام میدادید اما فهمیدید دیگه نباید اون کارها رو انجام بدید و علت انجام ندادن یه سری از کارهاتون چی بوده ؟

بنظرم اینجوری بهتر می تونیم به هم کمک کنیم چه کارهای رو من انجام میدم تا بهتر باشم
از همکاری همه دوستان تشکر می کنم بیایم به هم کمک کنیم و از دانسته های خودمون و راه حل هامون صحبت کنیم  .

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

فشار جنسی کم بود، نیاز عاطفی و حس تنهایی هم اضافه شد

سلام به همه کاربران خانواده برتر

اول بگم  تقریبا 21 سال و نیم دارم و  کیلومتر ها دور تر از شهر خودم و خانواده دارم درس میخونم. ( شیرازیم ولی نزدیک به 2 ساله تهرانم). تو این دو سال تنها بودم و خیلی مهم نبود برام چون خیلی اجتماعی نیستم و خیلی هم سعی نکردم با بقیه مثلا هم خوابگاهی ها صمیمیتی داشته باشم.

ولی یه مدتیه یه حس عجیب دارم. احساس نیاز عاطفی شدیدی دارم و حس تنها بودن هیچ وقت به این اندازه حس نکرده بودم. قبلا با هر بار رفتن پیش خانواده حل میشد ولی از وقتی این حس اومده دیگه با رفتن پیش اون ها هم حل نشده. قبلا مثل اکثر مجردا فشار نیاز جنسی ولی حالا نیاز عاطفی و حس تنهایی هم اضافه شده که اگه بیشتر از مورد اول نباشه، کمتر هم نیست .

احساس یکنواختی و بی حوصلگی طوری که حتی گاهی حوصله خودمم ندارم دیگه ... ،‌از یه طرف هم دوس داشتم بعد درس و شغل و همه مقدمات واسه ازدواج اقدام کنم چون دختر مردم با هزار امید و آرزو قراره به پسر بله بگه و اگه قرار به سختی کشیدن باشه خب همون خونه باباش میمونه راحت تره دیگه چه کاریه .

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه) نیاز عاطفی پسران (۱۹ مطلب مشابه)

نحوه تنفر از جنس مخالف، با دلیل فراهم نبودن شرایط!

سلام. دوباره من اومدم!
دلم برای همه تنگ شده بود.راستش اونایی که منو میشناسن هیچی. اونایی هم که نمیشناسن قراره بشناسن!

بچه ها بهتون گفته بودم که یه پسر ۱۷ ساله ام. حقیقتش خیلی نیاز عاطفی و ... دارم. و فکرم خیلی مشغول میشه.
چند وقتیه سعی میکنم از جنس مخالف متنفر باشم ولی نمیتونم. سعی میکنم از دخترا بدم بیاد ولی نمیشه. با یکی ازدوستای متاهلم که ۸ سال از من بزرگتره و تازه عقد کرده هم مشورت کردم و گفت این چیزیه که تو طبیعت انسانه و نباید باهاش مقابله کنی.
حالا من با این وضعیت چطوری درس بخونم. خیلی خیال پردازی دارم و همش با همسر آینده ام یا میرم خرید. یا حرف میزنم یا دعوا میکنم و یا خیالات دیگه.
جدیدا سعی کردم عاشق لپ تاپ ها و گوشی ها بشم ولی نشد. حقیقتش تونستم تا کمی خودم رو به لپ تاپ های اپل علاقه مند کنم ولی خب بازم فکر جنس مخالف از سرم بیرون نمیره. خدا رو شکر درسم هم خوبه و ان شاء الله کنکور یه رشته مهندسی خوب قبول میشم.
مذهبی هم هستم. روی همین روال هر دختر چادری که میبینم و یه کم چهره اش مهربونه واااییی! دیگه تا آخرش رو بخونین. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

یه پسرم ، چرا پدرم بین منو خواهرم فرق میذاره

سلام

می خواستم مشکلمو مطرح کنم که کمکم کنید چون واقعا ناراحت هستم از این مشکل . من پسر هفده ساله ای هستم که از نظر اندام و ظاهر خوبم به گفته بقیه خوشگلم و تیپمم خوبه من مدتیه که با مامان بابا سر یک موضوعی بحث میکنم اینم اینه چرا بهم ماشین یاد نمیدین اونا هم میگن سنت به گواهی نامه نمی خوره هر وقت سنت خورد باشه .

منم میگم چرا خواهر بزرگم از سال دوم دبیرستان ماشین زیر پاش بوده الان موقع من میگید که سنت باید به گواهی نامه برسه پدرم در جوابم میگه تو قدر نشناسی و اصلا ازت راضی نیستم .

اینم بگم من ادم فوق العاده مذهبی هستم میگم من که نه دنبال دخترای مردمم بعدا کل تابستونمم اومدم کمکت سر کار چون بدن درد داشتی کلا برا کوچک ترین چیزی که می خوام اینقدر سرم منت میذارن که حتی دیگه بدم میاد بهشون بگم پول لازم دارم و از تو کارتم میکشم .

ولی بر عکس خواهر کوچیک ترم هر چی بگه بدون یک ثانیه طول دادن حاضر میشه به پدرم میگم چرا این همه فرق میذارین میگه اون خیلی کمک میکنه در صورتی که فقط تو خونه خوابیده و هیچ کاری انجام نمیده؟

دیگه خسته شدم میتوام تا جایی برسوننم برا کلاس میگن خودت برو ما وقت ندارم ولی برا خواهرم که کوچیکت تره وسط کار ول میکنه میره دنبالش بخدا خسته شدم خسته شدم برا همه چیز بهم گیر میده به این نتیجه رسیدم که برا خودم دوست دختر پیدا کنم که حرفامو بفهمه و همدمم باشه .

ولی از خودم خجالت میکشم میگم این همه مسجد رفتی که اخرش این طوری بشه از طرف دیگه منو یکی از دخترای فامیلمون همو می خوایم نه ( برا دوستی ) و میگم اگه برم دنبال  دوست دختر به اون ظلم کردم بخدا نمیدونم چی کار کنم کمکم کنین از این فکر تمام امتحاناتم رو دارم خراب میکنم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه) جهت اطلاع پدران و مادران (۱۵۸ مطلب مشابه)

نه توقعم از خودم کم میشه نه تلاشم بیشتر میشه

به نام خدای مهربان

سلام

من قبلا یه خاطر شکست های مختلف و دوری از خانواده یه دوره ی افسردگی یکساله تو شهر غریب پشت سر گذاشتم اون موقع شکست تحصیلی برام خیلی سخت بود و اونجا به خاطر بد بینی و سوءظنی که پیدا کرده بودم  حتی یه دوست صمیمی ای نداشتم خلاصه خیلی سخت گذشت.

از نو شروع کردم  همه چیز رو از اول ساختم برگشتم کنار پدر مادرم درسمو ادامه بدم و روابط اجتماعیمو زیاد کردم خلاصه بگم که نمیخوام این شروع دوباره رو از دست بدم . مهم ترین چیزی که سلامت منو بهم برگردوند اهدافم بود . من برای شاگرد اول شدن چه شوقی داشتم اینهمه مقدمه چینی برای اینه که بگم موفقیت برای سلامتی من حیاتیه .هر شکستی دوباره علائم اون افسردگی رو کم کم بر میگردونه و اعتماد به نفسمو تحت تاثیر قرار میده و روابط اجتماعی هم پشت سرش خدشه دار میشه ... در ضمن متاسفانه شدیدا کمال گرا هستم.

قضیه ی اصلی اینه که من دوباره شکست خوردم . من به این موفقیت احتیاج دارم چون شرایطم خاصه از طرفی کمال گرایی و خطر افسردگی دوباره ...من علائم افسردگی رو دارم دوباره میبینم باز به همه بد بین شدم عزت نفسم کم شده و خیلی از مشکلات دیگه فقط موفقیته که روحیه ی منو دوباره شاد میکنه و عزت نفس منو برمیگردونه و خلاصه همه ی مشکلاتم رو حل میکنه ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

عقده های عاطفی بچگیم هنوزم پابرجاست

سلام به همه

من همیشه سعی کردم بهترین باشم، تحصیلاتم عالیه، لباس هایی که میخرم معمولا گرونه چهره خوشگلی هم دارم اما کمبود محبت و اعتماد به نفس دارم، قبل تر ها خیلی گریه میکردم و هر روز آرزوی مرگ میکردم و حتی به خودکشی فکر میکردم ولی اوضاع زندگیم الان خوبه، حتی کسی رو دارم که خیلی دوستش دارم اما مثل گذشته همچنان آرزوی مرگ میکنم. حال خوبم هم مقطعی هست. با هر اتفاق کوچیکی میگم کاش بخوابم و دیگه بیدار نشم، دیگه توانایی و قدرت گذشته رو ندارم، احساس میکنم تحلیل رفتم، دیگه از تلاش و پیشرفت هم حتی خسته شدم. الان 8 ساله که این وضعیت رو دارم.

یک چیزی هم درباره اعتماد به نفسم هست که در حضور خانواده ام اصلا نمیتونم با افراد دیگه خوب صحبت بکنم و خجالتی میشم، گریزانم از آدما. اما وقتی خودم تنها باشم و خانواده ام کنارم نباشن خیلی با اعتماد به نفس صحبت میکنم جوری که همه تحت تاثیر قرار میگیرن.

احتمالا دلیلش این باشه وقتی بچه تر بودم مامانم خیلی سرکوفتم میزد، منو بی مصرف و به درد نخور و تن لش و القاب اینجوری خطاب میکرد. البته در مواقع عصبانیت فقط، و بعدش خودش هم پشیمون میشد.

اما اثرات بد روحیش رو روم گذاشت و من یک آدم ضعیف شدم. آدم ضعیفی که میخواد خودش رو قوی جلوه بده.

بعضی وقتا میبینم مردم بچه هایی دارن که نه دانشگاهای خوبی رفتند نه قیافه زیبایی دارند نه اخلاق خوبی دارند و فقط کوه توقع هستند، اما پدر مادرشون جوری ازشون تعریف و حمایت میکنند که با خودشون فکر میکنند حتما بهترین و زیباترین و موفق ترین آدم هستند. اون وقت من با این ویژگی هایی که خیلی ها دوس دارند داشته باشند هنوز فکر میکنم آدم نیستم.

الان دیگه تنش های گذشته رو با خانواده ندارم و روابطمون خیلی بهتر شده اما عقده های عاطفی بچگیم هنوزم پابرجاست دیگه عجین شدم با این حالات روحیم، نمیدونم مسبب خراب شدن زندگی من کیه؟ خانواده ای که دوستشون دارم و برام کم نذاشتند اما ناخواسته من رو داغون کردند؟ همیشه دوست داشتم بدونم الان من حقی به گردنشون دارم یا نه ؟ من هم کوتاهی داشتم حتما، اما من فقط یک بچه بودم.

همیشه بعد از نماز از خدا میخوام بخاطر عذاب هایی که کشیدم یه زندگی خوب نصیبم بکنه. اما نمیدونم چرا به آرامش نمی رسم.

افسرده ام.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران و پسران (۲۰۹ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

برای رفع ویژگی زود رنجی ، چه پیشنهاداتی دارید ؟

سلام و عرض ادب خدمت کاربران خانواده برتر
من ۱۷سالمه و یک مشکلی که دارم اینه که وقتی کسی چیزی بهم میگه اگه بزرگتر باشه که دلخور میشم و یه جورایی زود رنجم و روح و روانم بهم میریزه و نمیتونم تحمل کنم.

و مشکل حادتر اینکه وقتی تو همسن و سال هام با کسی دعوا میکنم (دعوا فیزیکی) بیشتر وقتا به نفع طرف تموم میشه. فکر کنم منظورمو گرفتیم. و بخاطر اینکه به نفع اون تموم میشه خیلی از نظر روحی بهم فشار میاد و حس انتقام و گاهی وقتا یه چیز بالاتر از حس انتقام بهم دست میده که تا عملیش نکنم راحت نمیشم تا انتقام نگیرم فشار روی منه و عذابم میده منو  .

کمکم کنید نگید برو پیش مشاور راهکار بدین بهم.

ارادتمند شما

مرتبط :

برای ترک صفات ناپسند با وجود شرایط سخت چه باید کرد؟

برای اصلاح ویژگی هیز بودن چکار باید کرد ؟

برای رفع بد خلقی و عصبی نشدن چکار باید بکنم ؟

چطوری در لحظه عصبانیت خودمو نگه دارم ؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

تک فرزندم، نمی تونم تشخیص بدم راه زندگی درسته یا نه ؟

سلام

من بیست سالمه پسرم... من تا حالا کاری نکردم و حرفه و هنری ندارم... روابط اجتماعیم هم ضعیفه... من تک فرزندم و والدینم بیست ساله که مشغول دعوا هستن.... تو کودکی هم هر دو روز و شب کار میکردن و این طوری بگم که من همین جوری به همت خودم بزرگ شدم...

پدرم فردی بسیار خسیس است و حق خرج کردن پول نداریم... من الان به عنوان ی پسر بیست ساله خیلی ضعیفم... تو همه چی . هم اعتماد به نفسم خیلی پایینه هم خجالتی و انواع مشکلات روانی اعم از فراموشی و افسردگی و اضطراب...

حالا من خیلی ناراحتم که چرا تو دوران راهنمایی و دبیرستان کار نکردم هم پول داشته باشم هم زرنگ بشم تو جامعه... هر چی فکر میکنم تو خودم تقصیری نمیبینم... همه بهم میگفتن کار کن ولی پدرم همیشه میگفت کار نکن تو دکتر میشی و مادرم هم کار نمیگفت و وقتی هم میگفت کاری زنونه مثل جمع کردن سفره و ... میگفت و منم بچه فکر میکردم میخواهد تنبلی کنه و کاری انجام نمیدادم...

تو هیجده سالگیم دو هزاریم افتاد که چقدر عقبم ( تو جمع فامیلامون کاری رو نتونستم انجام بدم و همه مسخرم کردن و حدود شش هفت ماهی افسردگی گرفتم ) بعد اون یک سال کامل درس خوندم که پزشکی قبول بشم ولی نشد و سه هزار آوردم ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه) مسائل تک فرزندان (۱۵ مطلب مشابه)

روز تولدم رو گوگل و چند تا بانک بهم تبریک گفتن !

سلام

میدونید سخت ترین روز واسه یه مجرد کی هست؟!

این هست که واسه دیگران جشن تولد میگیره ولی حتی یه نفر از اطراف پیدا نشه که بتونه حرف دلش رو بگه و بگه امروز تولد من بود . آره امروز ( 13 دی ) روز تولد من بود و تنها گوگل و چند تا بانک بهم تبریک گفتن ( شکلک خنده) .

ای کاش وقتی انسان به احساس دیگران احترام میذاره و براشون ارزش قایل هست دیگران هم یه ذره از همون احساس رو جبران کنند .
خدا چقدر تو خوبی که بهمون یادآوری میکنی تا قدر نداشته هامونو قبل از رسیدن بهشون بدونیم نه بعد از ازدست دادنشون .

پیشنهاد:

چطوری باید با احساس تنهایی کنار بیام

چه طوری از تنهایی و یکنواختی در بیام ؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

همه زندگی من توی ذهنم در جریانه

سلام

۲۲ سالمه و پسرم و ساکن تهران از زمانی‌ که اندکی به بلوغ فکری زود هنگام رسیدم ( اول راهنمایی ) تا همین لحظه اون چیزی که میخواستم نشدم .

کوله باری از افسردگی و پشیمانی و غم رو دارم تحمل میکنم. از جزئیات و شرح زندگیم توی این ده دوازده سال چیزی نمیگم. فقط میخوام بزرگترین عیب خودم رو بگم تا کمکم کنید.

من مجازی ام. واقعی نیستم . دنیای مجازی من فیسبوک و تلگرام نیست. ذهنم و ناخوداگاهم دنیای مجازی من است. من در لحظه زندگی نمیکنم. تو ذهنم حرف میزنم. تو ذهنم خوشحال میشم. تو ذهنم جواب کسایی که آزارم میدن رو میدم. تو ذهنم انتقام میگرم. تو ذهنم علاقه هامو دنبال میکنم. تو ذهنم به آرزوهام میرسم. تو ذهنم خوشبخت میشم. تو ذهنم عصبانی میشم. تو ذهنم گریه میکنم. تو ذهنم پسر خوبی ام و ...  .

همه زندگی من توی ذهنم در جریانه. ولی در واقعیت هیچ کدوم از چیزایی توی درونم هستم نیستم. من در لحظه زندگی نمیکنم. هیچوقت در عمل اون کاری رو که میخوام نمیکنم. فکر میکردم علتش تنبلی هستش. ولی الان میفهمم مشکل عمیق تر و ریشه ای تر از این حرفاست.

من یه شخصیت در درونم هست. چند شخصیت رو در بیرون نشون میدم. شخصیت های بیرونیم به بدترین شخصیت هایی هست که میتونم متصور شم. مغزم درد میکنه. از بس حرف میزنم. از بس توی ذهنم حرف میزنم. من همیشه خستم. همیشه بی حالم. بدون اینکه کاری در واقعیت انجام بدم. چون هر کاری میکنم در قوه خیالم انجام میدم.

همیشه وقتی کاری رو که باید انجام بدم و نمیکنم فکر میکنم تنبل و سهل انگارم. ولی علتش اینه که من تو ذهنم اونکار رو انجام میدم. نه اینکه فقط انجام بدم. تا آخر مسیر هم انجامش میدم. به خاطر همین همش احساس پیری میکنم.

چون من زندگی خودمو تا ۶۰ ۷۰ سالگیم انجام دادم. توی ذهنم. دیگه ذوق و شوقی ندارم. دیگه به هیچ کاری علاقه ندارم. تا میام دست به کاری بزنم ذهنم تا آخر ماجرا رو زندگی میکنه. من باید چی کار کنم.؟

من چه جوری از این سیاهچال بیرون بیام. چطوری در لحظه زندگی کنم؟ اگه در این زمان که ۲۲ سالمه این مشکل رو درست نکنم معلوم نیست چه آینده سیاهی پیش روم هست. ممنون بابت اینکه خوندید.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

با خود و خاطرات تلخم چه کنم، چون در زندگیم تاثیر بدی دارند

سلام

من از یک سال پیش عضو یک انجمن هستم هر وقت در آن جا بودم توهین ها و بی احترامی هایی صورت میگرفت . وقتی در مورد موضوعی بحث میکردند ،که هر از گاه هم به من توهین میشد و من عادت به توهین ندارم.

هر گاه به آن موقع ها فکر میکنم اعصابم خورد میشود و هر از گاهی که به آن انجمن میروم بهم میریزم. در مورد اتفاقات دیگر زندگی هم اینگونه هستم اگر جایی تحقیر شده باشم و بی احترامی دیده باشم هیچ وقت فراموش نمی کنم و در زندگی من تاثیر دارد هر چقدر هم بخواهم حواس خود را پرت کنم نمی شود ، حال من از شما دوستان درخواست دارم من را راهنمایی کنید که با خود و خاطرات تلخم چه کنم که در زندگیم تاثیر بدی دارند.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

چطور نگاهم رو توی یه شهر پر جمعیت کنترل کنم؟

با سلام خدمت همه دوستان گل خانواده برتر 

بنده یه پسر ۲۵ ساله هستم که تا قبل از دانشگاه، توی یه شهرستان زندگی میکردم و چهار سال دانشگاه و دو سال خدمتو توی شهرستان ها گذروندم و الان ۶ ماهی هست که به خاطر موقعیت شغلی ساکن تهران شده ام و دو تا مسئله برای من تو تهران به وجود اومده که خواستم شما دوستان گل خانواده برتر منو توی این دو مسئله راهنمایی کنید .

۱_ توی این چند ماه که تهران ساکن شدم واقعا زندگی کردن توی این شهر منو اذیت میکنه هم خیلی شلوغه، خیلی اب و هوای کثیفی داره، انگار همه دارن میدون و عجله دارن، انگار همه استرس دارن، انگار صمیمیت و صداقت کمتر دیده میشه و ... که همه اینا ناخوداگاه به من استرس وارد میکنه

خیلی سعی کردم شهر تهرانو مثل سایر شهرستانا که توشون زندگی کردم دوست داشته باشم ولی نشد که نشد . 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

وضعیت خوبی ندارم ولی امیدم خداست

سلام به همگی

پسری 27 ساله هستم که طی چندین سال گذشته چندین بار تو کارم شکست خوردم و دوباره از اول شروع کردم .

به خاطر همین شکست ها تا حالا اون جوری که میخواستم تو زندگیم پیشرفت نکردم . سرمایه کمی برام مونده که اون هم برای شروع یه کار جدید در نظر گرفتم .

چندین ساله که قصد ازدواج دارم ولی هر بار یه جوری زمین می خورم که مجبور میشم ازدواج رو عقب بندازم و دوباره کار کنم به امید موفقیت و کسب سرمایه .

اگه خدا بخواد به زودی ( سال جدید ) قراره یه شغل جدید رو آغاز کنم ولی خوب تا راه بیفته و سود بده حداقل یه سال زمان میبره .

تا حالا با هیچ دختری ارتباط نداشتم به امید رسیدن به یه دختر خوب جدیدا خیلی زیاد احساس نیاز عاطفی میکنم و میخوام هر چه زودتر ازدواج کنم . اما متاسفانه پولشو ندارم و طبق معمول باید صبر کنم به امید نتیجه دادن کارم .

این وسط پدرم که میتونه تا حدودی کمکم کنه چندین ساله داره پولشو پس انداز میکنه تا برای سفر حج آماده شه که خوب حتما در جریان اتفاقات حج و اون مسائل هستین .

احساس میکنم مثل سابق انگیزه کار رو ندارم شایدم افسرده شدم نمیدونم ، به هر حال نمیخوام سن ازدواجم به 29 و 30 برسه من تو همه نوجوونیم و جوونیم با شیطون درونم جنگیدم تا سمت ناموس مردم نرم و خدا رو هزار بار شکر که نرفتم تا به قول اون آیه خدا خودش از فضل و کرمش منو بی نیاز کنه ولی الان دارم میبینم که اونایی که اهلش بودن یا هنوز همون راه رو دارن ادامه میدن یا ازدواج کردن و خیلی خوشن . 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
کسب و کار (۵۷۶ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

چکار کنیم که بعد از 40 سالگی حسرت دوران جوونی رو نخوریم ؟

سلام به همه دوستان

دختر ۱۹ ساله ای هستم و مدت هاست سوالی ذهنمو مشغول کرده که دوست دارم نظر همه رو‌ در موردش بدونم .

اینکه اکثر مادر و پدر ها همیشه جووناشونو نصیحت میکنن که جوونیشونو از دست ندن، یا خیلی وعاظ و‌ روحانیون در مورد ارزش جوونی صحبت میکنن، از قدیم الایام هم توی شعرای تعلیمی اشاره به این نکته هست .

حالا سوال من اینجاست که بنظرتون چکار باید کرد که از این قدرت جوونی کمال استفاده رو‌ کرد؟ یعنی اگه چیکار بکنیم استفاده درستی داشتیم و عمرمونو هدر ندادیم؟ به نظرتون چه برنامه ای درسته که ادم برای ایندش داشته باشه (نه به طور موردی،منظورم اهداف کلی هست که به زندگی ارزش میده)

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)