خانواده برتر

سلام برای کنترل عصبانیتت ، در درجه اول لازمه که به دلایلی که می خوای به خاطرش اونو کنترل کنی ، احترام بذاری . چون یه سری از آدما هستن که توی این موقعیت ها مثل آدمای ناپخته ای عمل می کنن که هدفشون توی مشاجره ها صرفا برنده شدن هست و حفظ رابطه براشون در اولویت بعدی قرار داره ; در حالی که آدمای عاقل اینو درک می کنن که همیشه بهتره توی مشاجره ها ببازن تا توی حفظ رابطشون پیروز باشن ( مخصوصا اگه این رابطه ارزشش خیلی زیاد باشه ) . یه حدیث زیبا از حضرت علی (ع) هست که می گه " اگه بدونید که فرصت با هم بودنتون چقدر محدوده ، محبت تون به همدیگه نامحدود میشه " . سعی کن خودتو توی موقعیت هایی قرار ندی که منجر به بحث بشه و اگه هم بحثی شد ، توی بحث ها از عبارت هایی مثل " میشه بعدا در این مورد حرف بزنیم " استفاده کنی . ولی اگه شروع کننده بحث ، خود شما هستی ; قبل از آغاز بحث ، حرفاتو درون خودت بزن و ببین که احتمال داره چه جوابایی بشنوی و بهترین عکس العلی که می تونی داشته باشی چیه . اگه مثلا بصورت میانگین ، هر سه روز بین شما ‎جر و بحث میشه ، به خودت قول بده که طی ۴ روز آینده توی‎ ‎هیچ موقعیتی عصبانی نمیشی . چون این خصلتی نیست که یه شبه توی وجودت ایجاد شده بشه ، پس نمیشه انتظار داشت که بتونی یه شبه اونو درست کنی . برای عصبانی نشدنت ، سعی کن جمله های زیبایی رو پیدا کنی و اونا رو ملکه ذهن خودت بکن . مثل جمله " قدرت کلمات را بالا ببر ، نه صدایت را ; این باران است که باعث رشد گل ها میشود ، نه صدای رعد و برق " و ... برای ترک این خصوصیت منفیت ، سعی کن جملات انگیزشی مثبتی بخونی تا باعث بشه با روحیه بالایی به تلاشت ادامه بدی . هر موقع هم که تلاشت به نتیجه نرسید زود ناامید نشو ; چون " عقاب هنگام برخاستن برای پرواز ، پرهاش میریزه . ولی وقتی اوج گرفت دیگه نیازی به بال زدن نداره . " موفق باشید

 من وقتی بهشون نگاه میکنم دلم کببببببببببباب میشه، فکرمیکنم تا اینجام بدون وقفه همه کاراشون و انجام بدم،  و دورشون باشم، وقتی طرف ازدواج کرد  اینققققققققدر به دیگران خدمات رسانی میکنه که زیاد به پدر ومادرش نمیرسه...                        تو اون لحظه عصبانیت به این فکر کن که ؛ خدایی نکرده نباشن "خوابشم وحشتناکه"   ، یا اینکه نتونی هر روز ببینیشون،  منم قبلا یه کوچولو عصبانی میشدم جواب میدادم اما چند ساله طرز فکرم اینه که گفتم،    در ضمن وقتی که یکی از شرایط استجابت دعا "رضایت پدر و مادر" و "دعای پدر و مادر" دیگه حدشو بدون... یا علی

در حالی دارم این متن را می نویسم که دارم اشک می ریزم.من یه چند ماهیه که مادرم را از دست دادم.در عرض 1 ماه مامانم را به خاطر بیماری سرطان از دست دادم.منم مثل شما جوشی هستم ولی در عین حال بسیار مهربان.

سلام آبجی عزیز 

منم مثل شما هستم. دقیقا میفهمم چی میکشید! قبلنا که با پدر مادرم دعوام میشد هر چی میگفتن جوابشون رو میدادم بعد از اینکه عصبانیتم فروکش میشد خیلی از حرفایی که به پدر مادرم زدم پشیمون میشدم. الان یاد گرفتم سکوت کنم. هربار که بحثی بین منو مادر یا پدرم بشه درمقابلشون سکوت میکنم. اونا همینجور غر میزنن تا خسته میشن. منم یه خورده از داخل عصبانی میشم ولی بروز نمیدم اگرم دیگه واقعااااااااا عصبانی شدم میرمو همه ی احساساتمو رویه برگه مینویسم. کمک میکنه یه خورده احساس آرامش کنم...

سلام

گاهی عصبانیت زیاد یک اختلال عصبی وجسمیه.یعنی یه مشکلی توجسم یااعصابه که یهواینجورمیشین.حتمااین مسئله رو پیگیری کنین.ماهم توخانواده این جور شخصی داشتیم که تشخیص پزشک،اختلالجسمی بود.لزومابحثی اخلاقی نیست

عزیزم سلام این خیلی خوبه که دختری با این سن به فکر این چیزاست و این چیزا براش دغدغست...نه قد و رنگ پوست و رشته فلان که ایا پسر خوششون میاد یا نه واقعا تحسینت میکنم که به این موضوع اهمیت میدی و میخوای این رفتارت رو (زود جوشی)درست کنی...ببین دوستانم اشاره کردن این سنها ادم یکم بیشتر به مقابله با پدر و مادر برمیخیزه و کلا همون حرف رو یکی دیگه بگه قبول میکنه هاااا ولی مامان بابا بگن نه یکم ادم جبهه گیری بی مورد میکنه درمقابلشون که واقعا ارزش نداره چون اونا پدر و مادرتن و بدون هیییییچ کس بی منت محبت نمیکنه تو دنیا جز پدر و مادر اونقدر بچه هاشونو دوست دارند که حد نداره پاره وجودشونن...منم این سن و دوره رو گذروندم چشم رو هم بذاری میبینی مادر شدی و تازه میفهمی مادرت چه حرص هایی که میخورد و دغدغه هایی نداشت...میدونم گاهی شاید چیزهایی رو بگن و تکرار کنن که تو بدونی شاید حرفهایی رو بگن که تو با خودت بگی ای بابا منکه اصلا اهل این کارا نیستم یا اینا در مورد من چی فکر میکنن ولی بدون اون بنده های خدا که از همه ابعاد و ظرفیت های وجودی تو باهبر نیستن اونها وظیفشون میدونن که بگن که روزی خدای نکرده اشتباهی کردی نیای بگی کاش میگفتین بهم فلان حرف رو یا چرا نگفتین بهم...گاهی شاید تو فک کنی بقول امروزیا گیرن کلیک میکنن....اونا فقط از روی محبت بهت تذکر میدن یا بحث میکنن در مورد چیزی...یا حتی سوء تفاهمایی که از حرفات برداشت میکنن....پدر و مادر هییییچ وقت از روی غرض اینکارو نمیکننن.....بهتره اینجور مواقع مثلا بگی مامان جون میشه بعد در موردش صحبت کنیم ...بگی مامانی جونمممم بخدا اونطوری که برداشت کردید نیست منظورم ....با بهترین لحن بگی هیچ وقت نگو اه شما متوجه نمیشی شما درک نمیکنی شما فلانی ....مودب باش سعی کن اگه خیلی عصبانی بنویسی حرفاتو یا یک چیز نرم رو فشار بده تا اون اوج اولیه عصبانیتت تخلیه شه و اروم شی اب بخور صورتتو اب بزن.قران بخون سعی کن بعضی مواقع خودت رو در شرایط عصبانیت قرار بدی و تلاش کنی کنترلش کنی فرض کن تو اون لحظه وسط جمعیتین که حواس همه متوجه تو هست ایا بازم عصبی میشی یا عصبانیتتو پشت لبخند ملیح پنهان میکنی😉...من به هیچ وجه محکومت نمیکنم یا بخوام بگم تو خیلی بدی تو قدر نشناسی تو بدی...اینکه با این سنت توجه کردی خیلی خوبه انشاءا... موفق میشی و باهاشون برخورد به جا میکنی ....بدون هیچکس از اول حر ابوذر وبهجت و نخودکی و....نبوده این ادما که اسوه و الگو شدن و معصوم هم نبودن خودشونو ساختن رو خودشون کار کردن...یه مرتاض هندی ن مادرزادی و نه خودکار نمیتونسته رو گداخته داغ راه بره و رو میخ دراز بکشه اونقدر تمرین کرده تا کارکشته شده تا تونسته خودشو بسازه اینارو نمیگم که بگی او پس مهم نی تا الان چطور رفتار کردم نه..میگم تا بدونی باید شروع کنی به تمرین و عادت دادن خودت تا ملکه ذهنت بشه......ما ایرانی ها عادت داریم تا کسی مشکلشو میگه بشیم قدیسه و اون فرد رو مورد هجوممون قرار بدیم یا نیش بزنیم بهش....من خودم بارها اینجا سوال مطرح کردم ولی لحن بعضی کاربران که میخوان لطف کننو راهنمایی کنن خیلی دلمو شکست که با خودم میگفت اگه اینا نعوذ بالله خدا میشدند چقدر سنگدل بودند.....خدایا هممون رو مورد هدایت و لطفت قرار بده

خانوم ناشناس : قبل از هرچیزی درگذشت مادرتونو تسلیت می گم . در مورد قدرشناسی عزیزان تا وقتی که زنده هستن ، خودتون بهتر از من می دونید و نیاز به توضیح نیست . ولی یه قدرشناسی دیگه هم هست که بعد از فوت عزیرامون کاربرد زیادی داره و خیلی آرامش بخشه . در مورد مادر شما باید بگم که اون هنوز از پیشت نرفته و توی قلبت هست .اون منتظره که هر وقت دلت براش تنگه بری سر خاکش و باهاش درد و دل کنی ، از اتفاقای خوبی که برات می افته بهش بگی ، براش قرآن بخونی و در صورت امکان در حقش خیرات کنی ( ولو در حد پخش خرما در حد توانت ) . اونایی که ما دوسشون داریم ، فقط زمانی از پیش ما میرن که به طور کامل اونا رو از یادمون ببریم و فراموششون کنیم . مطمئن باش این کارایی که می کنی ، هم باعث آرامش روح مادرت میشه و هم باعث آرامش خودت میشه . حتی یکی از راه های مبارزه با عصبانیت و تقویت صبر ، همینه و با تداوم این کار ، به قدری صبرت زیاد میشه و دیر عصبانی میشی که خودتم تعجب می کنی . امتحان کن تا معجزشو ببینی .

هر گردی گردو نیست داداش

عزیزم همیشه این آیه رو به یاد بیار:

سلام 

شاید کم خونی و کمبود ویتامین داری! مشکل هورمونی هم چک کن.

سلام..

راستی یه بار یه آقایی میگفت من قبلنا زود جوش میاوردم اما یاد گرفتم که موقع عصبانیت یک لیوان آب خنک بخورمو ساکت بشم و محل رو ترک کنم. 

سلام 

به  کاربری  که  مقصر  زندگیش  اعتیاد می دون

برو سراغ طب سنتی راهکار داره

به نام الله

سلام صرفا جهت اطلاع خیلی ممنونم ازت به خاطر راهنماییت حتما میرم دنبالش ...از بقیه هم ممنونم واسه نظراتتون

سلام گلم ، خدا رو شکر