سلام 

پسری 16 ساله هستم و دهم تجربی . نمیخوام از خودم تعریف کنم چون اصلا من رو نمیشناسین و معنی ای نداره بخوام تعریف کنم ...

از همون کودکی از وقتی که یادمه تو فامیل همه بهم میگن باهوش. معلم اول و پنجم و ششم ابتداییم بهم میگفتن نابغه کوچک. راهنمایی هم همین طور در بعضی مواقع و دبیرهای الانم.

میخواستم ببینم آیا شما هم این جوری حس میکنید راجع به خودتون؟ آخه فکر میکنم یه چیزی هست که فرو کردن تو ذهن من و بقیه هم همین طورین و فرقی ندارن.

راهنمایی و الان رو مدرسه نمونه میخونم و برای ورود به دهم تیزهوشان ریاضی قبول شدم ولی نرفتم.

میدونید مشکل کجاست؟ مشکل اینجاست بعضی مواقع با این چیزهایی که دیدم فکر میکنم من نیاز کمتری به خوندن مطالب دارم و باعث میشه کمتر درس میخونم نسبت به همکلاسی هام و این منو آزار میده.

میخواستم ببینم آیا اصلا این فکرها خوبه در مورد خودمون بکنیم؟ آیا باعث غرور در ناخودآگاه میشه و اگه میشه چطور جلوگیری کنیم؟ اصلا شما همچین آدمی رو چطور میبینید ؟ دوست ندارم که اگه این مورد رو دارم به ضررم تموم شه! چه پیشنهادی دارین انجام بدم برای حوصله بیشتر واسه کارها ، مثلا درس خوندن؟


برای مطالعه نظرات کاربران در این مورد، کمی پایین تر بروید یا اینجا را ← (کلیک-لمس) کنید.
خوشحال خواهیم شد اگر اطلاعات یا تجربیاتی که دارید را با ما در میان بگذارید
↓ کپی لینک این صفحه برای ارسال به دیگران ↓
↓ مطالب مشابه بیشتر در دسته بندی(های) زیر ↓ :
← مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه) ← خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)