بعد از گرفتن دیپلم افسرده شدم، چطوری به زندگی برگردم؟

سلام دوستان وقت تون به خیر 

دختری ۲۳ ساله هستم که بعد از گرفتن دیپلم به دلیل اشتباهم مبتلا به افسردگی شدم. یک بار از دانشگاه انصراف دادم و الآن آخرین مدرک تحصیلیم دیپلم، مداوم احساس ناکافی بودن می‌کنم و حس می‌کنم خیلی از همسن هام عقب موندم نه تحصیل کردم نه شغلی دارم و نه حتی ازدواج کردم.

امسال برای کنکور شرکت کردم ولی تا الآن نخوندم، استرس و اهمال کاری دست از سرم بر نمی داره از یک طرف احساس نیاز عاطفی یک شخص رو تو زندگیم حس می‌کنم امّا شخصی با خصوصیاتی که می خوام هنوز پیدا نکردم.

نا امید و سرخورده ام به خاطر افسردگی مهارت ارتباط اجتماعیم رو از دست دادم، دوستی نزدیکی ندارم. نمی دونم چطوری خودم رو نجات بدم، کلافه ام، چطوری به زندگی برگردم؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درمان افسردگی (۳۳ مطلب مشابه)

تاثیر متقابل عشق و علاقه بر افسردگی

سلام به همه

بارها شنیدم یا دیدم که گفتند فلان آقا یا خانمی که شرایط روحی خوبی نداشته با به تعبیری افسرده بوده با وارد شدن یه آدم جدید تو زندگیش از لحاظ عاطفی مورد حمایت قرار گرفته و حال روحی بهتری پیدا کرده و به زندگی امیدوار تر شده که خیلی ها بهش میگن معجزه عشق.

ولی از نظر من عشق و علاقه رابطه مستقیمی بر افسردگی نخواهد داشت و تو این زمینه اغراق شده. شاید تاثیری مقطعی داشته باشه ولی هرگز نمی تونه افسردگی رو بر طرف کنه. چه بسا اون شخص وارد رابطه با شخص افسرده شده به علت اینکه علم این کار و نداره و از طرفی خودش هم انسانه و با نیازهای انسانی راه به جایی نبره و خودش گرفتار افسردگی بشه. 

و همچنین دیگه تو جایگاه به عنوان کسی که یک طرفه رابطه عاطفی است رو نخواهد داشت، بلکه تبدیل میشه به ناجی یا پرستار عاطفی. و عملا لذتی از یک رابطه که هر دو طرف باید برای ارضای نیازهای هم تلاش کنند نخواهد داشت. در واقع فقط نفش دهندگی خواهد داشت. از طرفی فرد افسرده هم بعد از مدتی اون شخص نه به عنوان پارتنر بلکه به عنوان یه فرد همیشه راضی و خوشحال خواهید دید.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۱۲ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۲۱ مطلب مشابه)

خودم هم نمی دونم چه اتفاقی برام افتاده

سلام و درود به همگی . نیاز دارم که این مساله رو بیان کنم

امیدوارم اگه طولانی شد بشه که بخونین و مورد بعد اینکه بتونین درک کنید چون بعضی هاش یه جوریه  نمی شه با کلمه یا مفهوم تعریفش کرد.

خیلی کلی بخوام بگم مربوط میشه به افسردگی یا افسردگی ها. یعنی خودم هم نمی دونم افسردگیه یا یه جور چه می دونم خلاء یا شایدم ترکیبی از افسردگی ها.

مثلا یه موردش اینه که چند وقتیه اگه بوی گلی چیزی به مشامم برسه یاد قبلاً میافتم چه می دونم یاد گذشته ها

مهد کودک شاید بخشایی از دبستان و ...

یا خیلی به گذشته و آینده و گذر زمان فکر می کنم.اینکه میگم فکر می کنم نمی شه گفت اختیاریه. خود به خود میاد. ذهنم رو تشبیه می کنم به یک خیابون ترافیک دار که پر ماشینه.

گذر زمان حس ناخوشایندی برام داره چه گذشته چه آینده و در کنار این ها خیلی سعی می کنم از کوچکترین مسائل لذّت ببرم همون طوری که خیلی ها میگن . مثلا میگن طعم غذا رو با تمام وجودت بچش از الآن لذّت ببر . ولی یه وسواس ریزی راجع بهش پیدا کردم که احساس می کنم نمی شه .خیلی سریع می گذره الآن همین عید به چشم بر هم زدنی گذشت. گذشته هم خوب داره و هم بد داره ولی لحظات خوب و خوشش میاد تو ذهنم و دوست دارم دوباره با جزعیات تجربه کنم و داشته باشمش.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۲۱ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۸۸ مطلب مشابه)

همفکری و درد و دل های افراد درگیر با افسردگی

سلام

در این صفحه کسانی که با افسردگی دست به گریبان هستند می تونن با همدیگه درد دل و یا همفکری بکنند.

پیشنهاد:

قبلا خیلی شاد و شیطون بودم، شاید افسردگی گرفتم

حس می کنم افسرده ام در حالی که قبلا خیلی شاد بودم

من چه بلایی سرم اومده ؟ واقع بین شدم یا افسرده ؟

می خوام خودم رو از افسرده شدن نجات بدم

برای حل مشکل افسردگی دقیقا باید چه کرد؟

چند نفر بهم گفتند که افسردگی دارم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درمان افسردگی (۳۳ مطلب مشابه) صفحات خاص (۲۷ مطلب مشابه)

به شدت احساس افسردگی می‌کنم هیچ چیز برام جذابیت نداره

سلام خسته نباشید

من یه پسر ۱۹ ساله اهل ارومیه ام، از بچگی لکنت داشتم و این همیشه باعث می‌شد زیاد با بقیه گرم نگیرم و یه منزوی باشم، از بچگی هم مودب بودم و همه به من به چشم یه آقا نگاه می‌کردند من با این لکنتم مدرسه تیز هوشان خوندم در حتی دوران مدرسه هم چون به خاطر لکنتم منزوی بودم دوست‌هایی که دور و برم بودند خودشون واسه دوستی پیش قدم شده بودند و بیشترشون هم به این خاطر بود که درسم خوب بود. 

حتی لکنت باعث شده بود من درس‌های حفظی که بعداً نیاز به حرف زدن داشتن رو خوب یاد نگیرم. بالأخره من پزشکی شیراز قبول شدم و کم لکنتم داشت بهتر می‌شد چون به زبان فارسی مسلط‌تر از زبان  ترکی بودم ولی فهمیدم این منزوی بودن جز شخصیتم شده و زیاد نمی تونستم با بقیه گرم بگیرم و این باعث شده بود که بخوام انتقالی بگیرم برم تبریز، جایی که دوستام هستند ولی نرفتم. 

من الآن به شدت احساس افسردگی می‌کنم هیچ چیز برام جذابیت نداره در حالی که یه زمانی به شدت می‌خواستم شون. الان همه چیز واسه م بی معنیه و همه چیز با یه جمله که چی؟ برام تموم میشن باعث عدم اعتماد به نفس شده. البته محیط خونه مون هم خوب نیست چون مادرم یه کم اخلاقش بده و زود عصبی می شه 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درمان افسردگی (۳۳ مطلب مشابه)

دو سالی میشه که خواب های ترسناک میبینم و خواب راحتی ندارم

سلام دوستان گرامی

بنده دختری ۲۱ ساله هستم و دانشجو. یه مشکلی دارم میخواستم بدونم نظرتون چیه و چه کار کنم. بنده مدت هاست احساس میکنم مشکل افسردگی دارم، البته تو زندگی امروزی تقریبا هر کسی یه درصدی افسردگی داره ولی بعضی هاخیلی کمه درصدش بعضی ها بیشتر.

حداقل دو سالی میشه که به شدت خواب های ترسناک میبینم و خواب راحتی ندارم. بیشتر اوقات تو خودمم و خیلی اوقات دوست دارم گریه کنم، اما نمیتونم. به شدت احساس تنهایی میکنم، منظورم این نیست که بخوام با کسی دوست بشم و ... 

ولی کلا پدر و مادرم به شدت درگیر کارن و مشغله دارن، من هم فرزند بزرگ خانواده ام و همیشه بیشترین انتظارات از من بوده. خدا رو شکر از نظر مالی مشکلی ندارم و نداریم، وضع خوبی داریم هر چند در دوران کودکی سختی هایی کشیدم.

الان به جایی رسیدم که نسبت به اکثر مسائل و اتفاقات بی تفاوتم و برام اهمیتی ندارن، حتی انگیزه م برای درس خوندن هم خیلی کم شده. با اینکه علاقه ای به صحبت های زیاد و کلا وارد گفت و گو شدن با افراد رو ندارم اما روابط اجتماعی خوبی دارم و به راحتی اگر بخوام میتونم با افراد ارتباط قوی برقرار کنم.

افسردگی و نا امیدیم تشدید شده و نگران غیبت سربازیم هستم

سلام

من یه پسر 22 ساله م که تو  دانشگاه تهران مشغول به تحصیلم. از دوران کودکی تا الآن منزوی و گوشه گیر بودم ولی این اواخر به خاطر یه سری مسائل سختی که پیش اومد برام، افسردگی و ناامیدیم تشدید شده، با مشاور دانشگاه که صحبت کردم گفت اگه تو این برهه از زندگیت مشکلات خیلی جدی ای داری میتونی انصراف بدی و مدرک معادل کاردانی بگیری. 

مادرم هم گفت اگه نیاز به استراحت داری دانشگاه نرو. ولی قضیه اینه که الآن نگران سربازیم ... من اگه اوضاع و احوال روحیم خوب بود که میرفتم دانشگاهم رو ادامه میدادم. از چندین نفر پرسیدم و شنیدم که گرفتن معافیت های اعصاب و روان خیلی خیلی کار سختیه. نیاز به سابقه ی بیماری و ... داره . ولی من حدود 3 ساله افسردگیم عود کرده و شدید شده. اصلا ممکنه بعد از چند سال استراحت بهتر بشم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
سربازی و ادامه تحصیل (۱۱ مطلب مشابه)

هیچ انگیزه ای برای دیدن روز بعد ندارم

من یه مشکلی دارم، دوست ندارم اصلاً کار کنم، هیچ انگیزه ای برای آینده ندارم، یعنی اصلاً اهمیتی نداره چه اتفاقی میخواد بیافته، فقط دوست دارم یه گوشه ای بگیرم بخوابم، همه به من میگن چرا اینقدر بی حالی، ولی من واقعاً نمیفهمم چرا اینو میگن؟

پیش روانشناس رفتم میگه هرمون های مردانه ضعیف کار میکنه، ولی به نظرم حرفش بی ربطه، راستش یه حسی هم همیشه دارم، میگم من که لیاقت بهترین ها رو ندارم هر چقدر هم تلاش کنم موقعیت خوب برای دیگرانه، اصلاً دوست ندارم با کسی حرف بزنم چون یا حرف زدن عصبی می کنه منو یا سبک حرف زدن منو مسخره می کنند (میگن خیلی شل حرف میزنم).

وقتی منو نگاه می کنند حس می کنم تو ذهن شون دارند منو مسخره می کنند، خیلی مضطرب هستم با اینکه باید پایان نامه بنویسیم هر روز دارم با فکر کردن به اینکه نمی تونم انجامش بدم وقت میکشم، باور کنید هیچ انگیزه ای برای دیدن روز بعد ندارم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درمان افسردگی (۳۳ مطلب مشابه) موفقیت در زندگی (۱۲۴ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۲۱ مطلب مشابه)

هر وقت برم یه جایی که زن نامحرم باشه میریزم به هم

دوستان سلام

من یکی از خوانندگان خاموش خانواده برترم. یه پسر ۲۶ ساله هستم به نظر خودم مذهبی ام و حرف خدا از همه چی برام مهم تره. 

تا حالا با نامحرم رابطه ای نداشتم. خواهر هم ندارم که باهاش حرف بزنم، مادرم هم خیلی بد اخلاقه،  تقریبا یک سال پیش افسردگی گرفتم و الآن تقریبا ۹۰ درصدش خوب شده، مشکلی که دارم اینه که نیاز خیلی شدیدی به جنس مخالف دارم، ۸۰ درصد عاطفی و ۲۰ درصد جنسی. 

به طوری که هر وقت برم یه جایی که نامحرم باشه میریزم به هم، نه اینکه بخوام چشم چرونی کنم نه. همین که یه دختر خانم از کنار من رد بشه یا صدای یه نامحرم رو بشنوم و یا اتفاقی چشمم به یه نامحرم بیافته فکر و ذهنم درگیر میشه.

دارم داغون میشم. خواهشا نگید همه این جوری هستن این نیاز داره زندگی عادی منو مختل میکنه، چند تا سوال؛

۱_ آیا این نیاز عادیه یا به خاطر افسردگیه؟ 

۲_ آیا بوجود اومدن افسردگی میتونه از همین نیاز باشه؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۲۷ مطلب مشابه) نیاز عاطفی پسران (۱۸ مطلب مشابه)

نمیدونم خدا با چه هدفی منو آفریده؟

سلام

پسری 30 ساله هستم، بد جور زندگیم رو باختم، 10 ساله افسردگی دارم، بخاطر افسردگی شدید نتوستم برای زندگیم و آینده م برنامه ریزی کنم، افسردگیم باعت شد، نه بتونم درس بخونم نه بتونم کاری یاد بگیرم چون واقعا افسردگی خیلی شدید داشتم و دارم.

حتی کارهای عادیم رو هم خیلی سخت می‌تونستم انجام بدم، روانشناس و روانپزشک و مشاور خوب هم زیاد رفتم اما هیچ فایده ی نداشت، الان که 30 سالمه هیچی ندارم، نه مدرک نه کار نه حرفه ای بلدم، خیلی احساس پوچی دارم، از زندگیم خسته شدم، هیچ نوری تو زندگیم نیست که زندگیم روشن بشه.

تنهایی خیلی خیلی اذیتم میکنه همه ش با خودم و عشق خیالیم حرف میزنم، آخه با چه امیدی به ازدواج فکر کنم، نه کار دارم، نه مدرک و نه حرفه ای بلدم و نه سلامتی دارم، نمیدونم خدا با چه هدفی منو آفریده، سهمم از زندگی فقط تنهایی، بی پولی ،غصه خوردن ،افسردگی و کنج خونه افتادن بود.

خیلی خسته م، قرار نبود زندگیم تا این حد سخت بشه

من دانشجوی ترم 3 رشته زیست هستم، گرایش سلولی و مولکولی، رشته م رو با علاقه انتخاب کردم و با سختی دارم میخونم، تا مهر امسال کار کردم ساعتی 5 تومن!، مربی کودک بودم، که علاوه بر آموزش نظافت محل کارم با خودم بود!

ساعت کاریم از 5 عصر تا 12 الی 1 شب بود، البته با سرویس برگشت و بدون مرخصی و تعطیلی حتی جمعه هم تعطیل نبودیم!، شغلم رو دوست داشتم، به پولش هم احتیاج داشتم، اما واقعا زیر دست کسی بودن سخته مخصوصا اگه سرت داد بکشن، کارهایی که بیشتر از وظیفه ت باشه، بدون هیچ پولی براشون انجام بدی و اون ها جوری باهات حرف بزنن که انگار نوکر باباشونی!، خیلی برای کارم وقت گذاشتم، بیشتر از همه ی همکارانم، قبل ساعت کاری کار کردم. 

اما در آخر سرپرست شیفت به دروغ حرفی از جانب من به مدیریت گفت و با اینکه اصرار به موندنم داشتن، خودم از اون جا اومدم بیرون!، با این حال خیلی دلم برای محل کارم تنگ شده، من واقعا عاشق کارم بودم!

رشته م رو خیلی دوست دارم، دلم میخواد ارشد و دکتری ژنتیک پزشکی دانشگاه تهران قبول بشم، اما انقدر مشکلات مالی و درگیری داریم که انگیزه درس خوندنم گرفته شده و همه ش میخوابم!، علاقه م به پزشکی و پزشک قانونی هم زیاده، که از طریق ژنتیک پزشکی میتونم بهش برسم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۳۷ مطلب مشابه) قربانیان تجاوز در کودکی و نوجوانی (۱۳ مطلب مشابه)

شدیدا به عشق احتیاج دارم

سلام

وقتی دارم این متن رو می نویسم حالم خیلی خیلی بده، چون افسردگی و وسواس دارم، شرایط ازدواج رو ندارم، وجدانم قبول نمیکنه با افسردگی برم خواستگاری، من بهترین روان پزشکان رو رفتم، بهترین مشاوران رو رفتم، اما فایده نداشت، تنهایی خیلی بهم  فشار میاره، افسردگیم رو بیشتر میکنه، با اینکه اخلاقم خوبه و به قول خانواده ام و دوستانم ظاهر خوبی دارم، رفقا بهم میگن کسی که زن تو بشه خیلی خوشبخته، اما از درونم خبر ندارن که چقدر آشفته ست و حالم بده و خیلی زیاد احساساتی هستم.

اما چه فایده، وقتی عشقی نباشه، ظاهر و اخلاق خوب به چه دردم میخوره، اهل دوستی هم نیستم که تنهاییم رو برطرف کنم، دنبال یه جا برای در دل بودم که اینجا رو پیدا کردم، بد جور دلشکسته هستم بغض عجیی دارم، همیشه برای ازدواج مطالعه کردم و ذاتا خیلی خوب میتونم یه دختر رو چه احساسی چه عاطفی درک کنم و خوشبخت کنم.

همیشه پیش خودم فکر میکنم من و همسر آیندم با هم رفیق باشیم و عاشقانه هم رو بپرستیم و حسابی پیش خودم به فانتزی‌های که قراره با همسرم داشته باشم فکر میکنم، اما صد حیف عشقی ندارم، سرکوب این همه احساس خیلی سخته.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران دهه شصتی (۴۲ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۲۴ مطلب مشابه)

من دیگه نمیتونم هیچ کاری انجام بدم

منم یکه و تنها، منم که چون اشکی به خاک افتاده ام، منم اون پیرمرد تنهایی که یاد خاطرات مادرش افتاده، منم اون بازمانده از کاروان، منم اون بچه ای که بعد از فهمیدن یتیم شدنش بغض گلوش رو فشار میده، آره منم یکه و تنها، منم اون که هیچ کس رو نداره حتی خودش رو، منم اون که همه دردهای عالم تو چشماشه، منم که به خاک افتادم، اشک، اشکی ام که به خاکی سرد و آفتاب ندیده افتاده. 

سلام، من یه پسرم 21، 22 ساله ام، آدم خیلی بیخیال، پر هیجان، ماجراجو و سرزنده بودم، آدمی بودم که همیشه مشغول کاری بود که ازش لذت میبرد، قوی و محکم، طوری که از رو به رو شدن با مرگ نمیترسیدم، نه از روی خسته بودن از زندگی، این حس از اعتماد به نفس و سر زندگی من می اومد.

همه کار میکردم، ساز میزدم، میخوندم، ترانه مینوشتم، آهنگ سازی میکردم، هر چی که دلم میخواست رو یاد میگرفتم. اما این روزهای قدرت درونی من با همه شادی و غم هاش زیاد دووم نیاورد.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درمان افسردگی (۳۳ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۲۱ مطلب مشابه)

تقریبا به هیچ کدوم از چیزهایی که خواستم نرسیدم

از وقتی یادمه بر خلاف تلاش های خیلی زیادی که کردم و مقاومت زیادی که در برابر مشکلات زندگیم داشتم ولی تقریبا به هیچ کدوم از چیزهایی که خواستم نرسیدم.

زندگی خیلی سختی داشتم ولی باز سعی کردم خم به ابرو نیارم و ادامه بدم، تقریبا به پیش دانشگاهی که رسیدم حس کردم افسردگی گرفتم و با ورودم به دانشگاه اونم رشته ای که بهش علاقه نداشتم (سه سال کنکور دادم ولی نشد رشته ای که میخوام قبول بشم)، افسردگیم خیلی زیاد شد، زندگیم اصلا تحت کنترلم نیست.

دلیل افسردگیم علت خاصی نداره یعنی بهتره بگم اینقدر دلیل داره که نمیدونم اصلا چی به چیه، حالا که به سن 22 رسیدم احساس میکنم واقعا دیگه نمیخوام زنده بمونم، به هر کسی که میمیره عمیقا حسودی میکنم، مثلا مادربزرگم در آستانه مرگه ولی براش خوشحالم، در حالی که همه دارند گریه میکنن.

میدونم خیلی عجیبه، میدونم حالم بده ولی باور کنید خودم کلی سعی کردم حالم رو خوب کنم، خیلی حتی بیشتر از اون چیزی که فکرش رو بکنید، ولی کاری از پیش نبردم حتی همون موقع کلی تلاش کردم پیش یه روانشناس یا روانپزشک برم ولی از لحاظ مالی برام ممکن نبود حتی حالا هم ممکن نیست.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۱۲ مطلب مشابه) نیاز عاطفی دختران (۲۰ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۰۳ مطلب مشابه)

من افسرده شدم؟، علائم افسردگی چیه؟

سلام

راستش نمیدونم از کجا شروع کنم و یادم نیست که واقعا از کی شروع شد ولی حقیقتا همین چند روز پیش بود که حس عجیب در من به وجود اومد، نسبت به همه ی آدم های دور برم سرد شدم به طوری که در طول روز تنها چند کلمه باهاشون هم کلام میشم، بیشتر دوست دارم تنها باشم و بشینم یه گوشه، حسابی گوشه گیر شدم.

احساس  دلتنگی دارم، اونم به صورت غیر ارادی و بی دلیل، احساس تنهایی می کنم، نمیدونم واقعا مشکل از کجاست ولی هر چی که هست مثل یه بغض تو گلوم گیر کرده، حس بدیه اصلا قضیه بحث داشتن دوست و دوستی با جنس مخالف نیست، یه سری علائم داشتم که تو اینترنت که دیدم شبیه افسردگی بود هر چند خودم فکر نمیکنم که افسردگی باشه، آخرین باری که از خونه بیرون رفتم دو هفته پیش بود.

از نظر روحی و روانی تو یه فشارم که واقعا کسی نمیتونه منو درک کنه یا اینکه آروم کنه، راهای زیادی رو امتحان کردم مثل ورزش، ولی جواب عکس دادن واسه م، الان حتی خودم هم نمیدونم دقیقا مشکل چیه، فقط اگه افسردگی باشه راه درمان داره؟، علائم افسردگی چیه؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درمان افسردگی (۳۳ مطلب مشابه)