سلام
دختری 34 ساله هستم و مجرد. با قیافه خوب و هیکل خوب. (طبق گفته دوست و آشنا و همه ) سنم به ظاهرم اصلا نمیخوره. و همه بدون استثنا تعجب میکنن که 34 سال داشته باشم حتی دوستام اول فکر میکنن که سر به سرشون میذارم. و بعد با کلی تعجب و زدن به تخته های در دسترس بالاخره قبول می کنن. از یه خونواده سنتی پر جمعیت که مشکل و نقص خاصی نیست.
فقط همون مشکلات خونواده های پرجمعیت که بچه در عین بودن در جمع شلوغ، اما تنهایی هاشو داره... و خیلی زودتر بزرگ میشه ...تنها مجرد خونواده هستم. سالهاست ورزش میکنم و امسال بعد از سالها، تحصیل رو شروع کردم و ارشد میخونم. به کتاب و فیلم علاقه دارم. مخصوصا فیلم از هر ژانری بسته به شرایط روحیم.
مشکلم مشکلی هست که اکثریت جوونها دارن. بالاخره حس ازدواج رو پیدا کردم. نگین چرا اینهمه دیر، من اینم. هیچوقت حاضر به ازدواج نشدم. با توجه به اینکه خونواده پرجمعیتی هم دارم، خواستگارهای متفاوتی در گذشته داشتم و الان هم کم و بیش هست. اما همیشه با بحث ازدواج مشکل داشتم و فکرم این بوده که اون شخص خاص هست که باید منو یاد ازدواج بندازه، نه اینکه برای تکثیر و ادامه بقا و نسل ازدواج کنم. و اینکه برام عشق یکیه و خدا یکی.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه) ازدواج و مسائل گوهران کشف نشده (۱۳۳ مطلب مشابه) مسائل دختران دهه شصتی (۴۸ مطلب مشابه)