ما دخترا قبل از ازدواج باید آشپزی بلد باشیم؟
دخترای مجرد، آشپزی بلدید؟
آیا این موضوع برای پسرا مهمه؟
در مورد آشپزی:
فلسفه آشپزی کردن در خونه چیه ؟
آیا دختران امروزی به هنر آشپزی اهمیت میدن ؟
اگه دختری آشپزی بلد نباشه شما قیدش رو می زنین؟
مادر زنم میگه دخترم مامانیه، آشپزی بلد نیست
29 ساله هستم. کارشناسی ارشد و در حوزه مارکتینگ فعالیت دارم. خویش فرمایی کار می‌کنم. تا الآن 4 خواستگار بیشتر نداشتم. اهل دوستی هم نیستم. حجاب دارم و به دستورات اسلام تا حدودی پایبند هستم. ولی خیلی مذهبی هم نیستم.
لطفاً کمک کنید. جاهایی که پسران درست و حسابی با وضعیت مالی خوب و متدین و چهارچوب دار حضور داشته باشند.
سلام. خدمت همه دوستان
یه مساله لازم دیدم با شما در میون بذارم اونم مساله
سلامت روان تو ازدواجه
خواهش می‌کنم به این مورد خیلی توجه کنید طرف تون رو خوب بشناشید زود عقد نکنید ٦ ماه تا یک سال رفت و آمد خانوادگی داشته باشید حتماً ببینید سابقه افسردگی شدید در حد بستری داره
سابقه خودکشی یا خودزنی رو داره
خوب پرس و جو کنید از دوستان، همسایه ها،اهل محل، بخصوص معازه دارها و سوپر مارکت های محل، محل کار و دانشگاه و ...
این مساله شوخی نیست جدی بگیرید حتی اگه عاشق اون شخص بودید با چشم باز انتخاب کنید با چشم باز انتخاب کنید
سلام
خانواده محل رحم کردن هست یک زوج بخواهند مچ همدیگر را بگیرند جفت شون بیچاره هستند عیب‌های زیادی زن و شوهر از هم می‌بینند در روایات هست کسی عیب دیگری را نگه دارد که یک روزی به سرش بکوبد از ولایت اهل بیت خارج می‌شود.
سلام
شماری دلیل ازدواج نکردن خودشون میندازن گردن خدا و ... یادمه زمان مجردی که واقعاً نادون بودم عاشق یک دختر سن بالا و سن بالاتر از خودم شدم.
از شهر خودمون هم نبود ولی خب می‌گفتم فقط همین جلوی همه ایستادم گفتم فقط این من خواستگاری هیشکی جز این نمیرم، خواستگاری هم قبلش نرفته بودم، بی تجربه، اینم بگم دختره نه زیبایی داشت نه مالی که چشمم بخواد دنبالش باشه نه هیچ چیز خاصی، من فقط فکر می‌کردم دختره خوبه گفتم همین.
به همه می‌گفتم شما نمی‌فهمید من می‌فهمم اون زمان شرایط ازدواج هم واقعاً داشتم خونه زمین شغل نمیگم عالی ولی خوب بود در مجموع سرتون درد نیارم با هزار بدبختی راضی کردم با خانواده این دختر صحبت کنن خانواده دختر گفتن ما فقط سالمی جون مهمه بقیه مهم نیست.
ولی وقتی یه کم صحبت جدی تر شد یک دفعه گفتن فلان تعداد سکه، جهیزیه هیچی نمیدیم دختر و پسر بعد عقد باید تا سر کوچه میرن کسی همراهشون باشه، نمی دونم پسر می خواد بیاد جای دختر ما باید با هواپیما بیاد، دختر ما بیاره شهر ما، با هواپیما برگرده، فکر کنید بعد هزار بدبختی عقد کردی تو دوران عقدی باید کنار برادر زن بخوابی.
عنوان:
سلام دوستان. اخیراً اطرافم یک ازدواج اتفاق افتاده که ذهنم درگیر کرد. بیاییم با هم در این مورد و کلاً موضوع ازدواج بحث و استدلال کنیم بدون حاشیه.
یکی از آشنایان ما خانمی هستند ۳۴ ساله یک بچه ۶ ساله داشتند مدتی بود درگیر جدایی و طلاق بودند به علت اعتیاد شوهرش. حالا به محض اینکه جدا شدند و طلاق گرفتند چهار خواستگار براشون اومد که سه آقای مجرد بودند و یک آقای متاهل....
اینکه ایشون با آقای متاهل ازدواج کرد و... بماند.... کاری ندارم... (به من مربوط نیست)
برای من سوال پیش اومد که اون سه خواستگار مجرد چرا خواستگاری دختر عمو همین خانم که بسیار دختر موجه موفق و سر سنگینی هستن و نجیب از نظر فیزیک و چهره هم شباهت دارن به اون خانم نرفتند؟
اینکه هر کسی حق انتخاب داره و به ما مربوط نیست چه کسی رو انتخاب میکنه درست. ولی بحث و سوال من اینجاست مشکلات اقتصادی جلوی ازدواج می گذره درست اما
چرا وقتی مسائل مالی مشکل اصلی نیست باز هم مشکل ازدواج جوانان حل نمیشه؟!
سلام
من یه دختر ۲۹ ساله هستم. قبل از کرونا کلاس زبان می‌رفتم حدوداً یکسال و نیم از کلاس می‌گذشت که یهو کرونا شد و مجازی ادامه دادیم.
تقریباً تو ماه‌های اولیه احساس کردم که از استادمون خوشم میاد، شاید به نظر کلیشه‌ای باشه ولی واقعاً داستان فرق داره و اونقدر عمقی و ریشه‌ای هست که داره داغونم می کنه، ایشون یه تیپ و چهره بسیار معمولی دارن و چهره افسانه‌ای و شاخصی ندارن و تا اونجایی که از ظاهرشون پیداست وضعیت مالی متوسطی دارن مثل خانواده خودم (ایشون اینقدر ساده زیست هست که توی همون یکسال و نیم من ندیدم غیر از همون یک دست لباس همیشگی چیز دیگه‌ای بپوشن، یه تیشرت مشکی ساده و شلوار جین، همیشه همین شکلی بودن) ولی به شدت اهل کتاب و مطالعه هستن و شخصیت آرومی دارن.
اون زمان که من از ایشون خوشم اومد و در واقع عاشق شدم، حدوداً ۲۵ سالم بود، همه ش با خودم می‌گفتم به خاطر سن و سالم هست که این حس رو پیدا کردم و زود گذره ولی زود گذر نبود متاسفانه.
سلام وقت تون بخیر
من دختر ۲۲ ساله هستم.
یه آقایی از آشنا های دورمون از من خواستگاری کردن و به گفته شون مدت هاست که به من علاقه مندند. من شناخت زیادی از این آقا ندارم ولی طبق شنیده هام شخصیت و اخلاق خوبی داره و به دل منم میشینه.
ولی این فرد معیار های مورد انتظار من رو نداره و از نظر تیپ ورزشکاری داشتن ، فن بیان و موقعیت اجتماعی به نظرم کافی نیست.( خودم موقعیت و ظاهر خوبی دارم و این انتظار رو از طرف مقابلمم دارم)
سلام
اول از همه حلول ماه مبارک رمضان رو خدمت تمام برادران و خواهران ایمانی تبریک عرض می کنم.امیدوارم حال دل هاتون هم بهاری باشه وهم رمضانی.
سؤالی که دوست داشتم در موردش بحث کنیم یک نظریه روانشناسی هست که میگه ما عاشق کسانی میشیم که خصوصیات والد جنس مخالف خودمون رو دارن.
یعنی دخترها جذب مردی میشن که ویژگی های پدرشون رو براشون تداعی می کنه و پسرها هم جذب دختری که ویژگی های مادرشون رو.
البته این اتفاق به صورت ناخود آگاه و در لایه های عمیق ضمیر شخصیتی فرد رخ میده و خود آدم آگاهانه این مقایسه رو انجام نمی ده که بشینه و فکر کنه که این آدم شبیه پدر یا مادر من هست یا نه؟
به نظرتون چقدر این نظریه درسته؟
سلام شاید سوال من کم عجیب به نظر بیاد ولی به نظرم فکر بکریه.
واقعیتش من از دوران نوجوانی همیشه مشکل داشتم سر اینکه بخوام با دوستان و رفیقم بریم بیرون کوه، سینما یا ورزشی چیزی. کلا پایه نبودن و یه جورایی تنبل بودن همیشه. اگه بخوام این سوال رو یه جورایی مرتبط کنم با سایت خانواده برتر باید بگم که الآن که سی ساله هستم، محیط سالمی مثل دانشگاه و ... نیست که بشه با یه نفر آشنا شد.تو در و همسایه و فامیل و آشنا هم از کسی خوشم نمیاد.
در واقع ترجیح من برای ازدواج اینه که تو یه محیط سالم اخلاق طرف رو مدت طولانی زیر نظر بگیرم بعدش اقدام کنم. چون به تجربه دیدم که عشق در یک نگاه واقعاً چیز چرت و چیپی هست (البته به کسی بر نخوره این فقط نظر منه). یه مدت تو سایت های همسریابی واقعی و مورد اعتماد هم وارد شدم، بعد از 10 ماه فعالیّت تو سایت و آشنا شدن با سه مورد خوب متوجه شدم که بعضی افرادی که تو این سایت ها وارد میشن، یه مشکلی دارن.
حالا سوال من چیه؟
سلام
من نویسنده پست به خودم ظلم کردم کاش هیچ وقت تو هم عاشقی به سرم نمی زد، هستم.
خلاصه قضیه این بود که دختر مجرد ۲۷ ساله و مذهبی هستم و در مورد آقایی در دانشگاه خیال پردازی های عاشقانه داشتم(حدود ۴ سال) و بدون اینکه تا حالا کلمه ای باهاشون صحبت کرده باشم بهشون وابستگی شدید پیدا کردم طوری که همه ش منتظرم یه روزی ازم خواستگاری کنه و تنها ایشون رو فرد مناسب برای زندگی مشترک می بینم، ولی تا حالا هیچ کس ما رو بهم معرفی نکرده فرصتی هم برای آشنایی پیش نیومده، این قضیه باعث شده هرخواستگاری که میاد فقط دعا کنم که جور نشه و فقط اون آقا قسمتم بشه.
از طرفی هم نیاز شدید به ازدواج دارم و از این بلاتکلیفی جدا خسته شدم.
سلام
من تلاش کردم که مطلبم رو در بخش ارسال مطلب بنویسم ولی انگار امکانش نیست. امیدوارم بشه اینجا به جواب برسم.
دختری ۲۷ ساله هستم با پسری ۳۶ ساله در ارتباطم به مدت ۸ سال. مادرم اوایل متوجه ارتباطم شد و گفتن باید باهاش حرف بزنم تا ببینم کیه و بگم دخترم امانته دستت. مجبور شدم این قرار رو بذارم و صحبت اتفاق افتاد. بعد از مدتی این آقا تصمیم به ازدواج با من رو گرفت.
از بعد از سال اول این آقا یه بیماری داره که من به امید خوب شدنش و آینده مون با هر سختی بود از هر نظر ادامه دادم ولی خوب که نشد بدترم شد.
الآن مامان میگن من در کنارت خیلی صبوری کردم و چیزی نگفتم ولی کافیه و ادامه دادن این رابطه و دیدارتون اشتباهه. داری لطمه به زندگی و ایندنت می زنی.
از طرفی مامان درست میگن از طرفی هم دلم نمیاد تنها باشه با این مریضی. خیلی مرد خوبیه، توی زندگیش کسی رو جز من نداره، نزدیک ترین دوست و عشق زندگی همیم از هر نظر.
سلام خدمت شما کاربران محترم خانواده برتر
سؤالم درباره ازدواج سنتی یا مدرن هست اینکه دوست دارید خودتون دنبال شریک زندگی بگردید؟ مثلا تو محیط کار یا دانشگاه با یک خانم یا آقا آشنا شوید و ازدواج کنید؟
یا به شیوه سنتی کلا به پدر و مادر یا فامیل بسپرید که مورد خانم یا آقا برای ازدواج پیدا کنن؟
سلام و احترام
من دختری ۳۰ ساله و کارمند هستم بنا به شرایط تا به حال فرصت ازدواج پیش نیومد البته مواردی مطرح میشن امّا متأسفانه شرایط به هم نخورده و یا از طرف ما یا خانواده طرف مقابل منتفی شده.
سلام
یه عده میگن گناه کن تا خواستگار خوب پیدا کنی بد حجاب شو ، با نامحرم ارتباط برقرار کن خدای نکرده ، شاید بالاخره یکی پیدا شد ازدواج کردی و یه عده دارند آدم را به حرام قطعی و جهنم دعوت می کنند