سلام
میخواستم بدونم بعضی از دوستان بر چه دلیل و اساسی موافق این جملات هستند؟
1. زن و شوهری که اختلاف تحصیلی دارند نمیتونند همدیگرو درک کنند.
2.پسر سیکل یا دیپلمه نباید بره خواستگاری دختر تحصیل کرده.
3.چون خودم تحصیل کرده هستم حتما باید خواستگارم تحصیل کرده باشه.
سلام
من پسری دانشجو و ورودی 94 هستم. واقعیت این هست که تا قبل از اینکه برم دانشگاه اعتقادم بر این بود که از اونجایی من به هیچ عنوان شرایط ازدواج رو ندارم...و با دوستی های قبل از ازدواج هم مخالف بودم و هستم...تمام انرژی خودمو بذارم روی درس و به هیچ عنوان درگیر مسایل دوستی با جنس مخالف هم نشم...
ولی از وقتی که وارد دانشگاه شدم...همه چیز طوری دیگه شد . چون با این تفکر وارد شده بودم... شاید دو سه هفته ای رو... مث بچه آدم سرمو مینداختم پایین و میرفتم و میومدم...بعد از این مدت میدیدم بچه های دیگه که حالا توی واتساپ گروه تشکیل داده بودن...به شکل کاملا رازگونه از اتفاقایی که توی گروه یا واقعیت میوفته با هم صحبت میکنن طوری که انگار من نامحرمم...همین خیلی منو عصبی میکرد . چون من حداقل یکی دو سال از همشون بزرگتر بودم ( ی سال دیر رفتم ) .
عصبی از اینکه چرا من که از اینا بزرگترم باید از این مسایل و ارتباط بین دختر و پسر دور باشم ولی اونها نه... به خاطر همین تحت فشار بودن ها ...توی واقعیت سعی می کنم خودم رو به بقیه دخترا عرضه کنم... یعنی اونا الان خیلی برای من مهم شدن . تا حدی که زمان حمام رفتنم رو با دانشگاه رفتن تنظیم میکنم .
اینکه الان که صورتم بلند شده کدوم لباسو بپوشم ؟ ، توی دانشگاه همش سعی میکنم یه جوری جذب کننده باشم .
با اینکه میدونم چقدر انجام این کارها گناهه ( آراستن خود برای جذب جنس مخالف) ولی بازم خودمو توجیه میکنم . الان که دارم بهش فک میکنم از خودم متنفر شدم... از اینکه با دست پس میزنم و با پا پیش میکشم ، از اینکه دل کسی رو بلرزونم .
میدونم...میدونم لرزوندن دل بقیه چه گناه بزرگیه و چه عواقبی میتونه برای سرنوشت من داشته باشه... خدا میبخشه؟ چیکار کنم که دیگه اینکارا رو نکنم؟ چیکار کنم که بقیه برام مهم نباشن؟
خیلی ممنون
سلام
من پسری حدود 30 ساله هستم که اخیرا با دختری به اجبار خانواده ام عقد کردم . موقعیت مالی خانواده من و شخص خودم بسیار مطلوبه و خودم هم از یکی از دانشگاه های دولتی تهران، در مهندسی برق، دکتری گرفتم .
مشکلی که دارم اینه متاسفانه از نظر جنسی نه به نامزدم (خانمم) و نه هیچ دختر دیگه ای هیچ حسی ندارم . خانم من چند بار شده که موقعیت رو مناسب دیده و با لباس باز و عطر و آرایش خواسته تحریکی از من ببینه و به گفته خودش خیلی هاته ولی من پاسخی به آن ندادم.
حتی بدن برهنه هم تحریکم نمی کنه . به پزشک متخصص و روانپزشک به تنهایی مراجعه کردم و هر دوی آنها گفتند مشکلی ندارم و تمام آزمایش های پزشکی ام خوب آمده. حالا توی یک دو راهی گیر کردم . از یک طرف تاریخ عروسی ام داره به سرعت نزدیک می شه و از طرف دیگه گمان می کنم در آینده دچار مشکلات جدی بشوم و خب دوست ندارم دختر مردم که با هزار امید و آرزو به خانه من میاد به خاطر من بدبخت بشه .
خانمم را از نظر عاطفی (و فقط عاطفی) خیلی دوست دارم و گمان می کنم خانمم هم من رو دوست داره ، اما هیچ حسی ندارم .
این رو هم بگم من قبلا یک دختر خانم رو می خواستم که خانوادم سخت مخالف بودند و متاسفانه ایشان 4 سال پیش فوت شدند . موندم از همین الان که عقدیم طلاقش بدم که خانمم فرصت مناسبی شاید در آینده براش گیر بیاد .
یا به امید این که یک تکونی شرایطم بخوره عروسی کنیم؟ نمی دانم اگر کسی راهکاری به نظرش برسه بگه و امیدوارم نشه شرایطی که روز قیامت شرمنده فرد دیگه ای باشم.
به نام خدا
سلام
دختری هستم ۱۸ ساله ، عاشق نشدم تو عمرم و فکر میکنم هم هیچوقت عاشق نخواهم شد... حالا میگم چرا . بله میگفتم..یکم از اخلاقیاتم رو بگم شاید بدرد بخوره...
کلا دو شخصیت متفاوتم؛ یک شخصیت ظاهری:
انسانی منطقی. شدیدا عقل گرا که همه ازش مشورت میگیرن. عاشق درس و شیفته تنهایی... بیزار از ابراز علاقه و بیزار از ارتباط با پسر... خشک و جدی و سرد و مغرور
شخصیت واقعیم که اگه کسی از سد اول عبور کنه میبینتش:
مهربون، احساساتی، فداکار و با گذشت و شوخ و طل کوچیک ...
البته شخصیت اولم فقط برای محافظت کردن از خودمه، (حتما میپرسین محافظت از چی!؟) محافظت از اینکه کسی (مذکر) به هر منظوری بهم نزدیک بشه. ازشون نمیترسم اما رابطه دختر و پسر از نظرم چند تا دلیل داره :
۱_ پر کردن خلا عاطفی و تنهایی ( که حاضرم بمیرم از تنهایی اما همچین رابطه ای تشکیل ندم )
۲_ روابط خاک بر سری ( که ابدا بهش فکر نمیکنم و کسی به این منظور بیاد جلو خونش گردن خودشه )
سلام
دختری 25 ساله هستم که به مدت سه سال با پسری دوست بودم و ارتباط ما فقط در حد حرف زدن درباره علایقمون ، کار ، مسائل زندگی و اینده بوده و در حال حاضر به خواستگاریم اومدن ، در این مدت که با هم بودیم ثابت کردن که عاشق من هستن و منو همه جوره قبول دارن ، ادم رو راست و پاکیه خلاصه بگم به غیر از من کسی دیگه رو نمیبینه اینو خودم چندین بار بدون اینکه متوجه بشه دیدم که با خانومای دیگه خیلی سنگین برخورد میکنه شاید اصلا جوابشونم نده منم همیشه ارزوم بود که همچین همسری داشته باشم که به غیر از من به خانوم دیگه فک نکنه ، منم دوسش خیلی زیاد دارم ولی ...
عاشقش نیستم ...
راستش من وقتی ویژگی یه آدم عاشق رو می خونم میبینم این ویژگی هارو شاید 20 % داشته باشم اون عاشق منه ولی من دوسش دارم ، اطرافیان نظرشون اینه که اگه تو هم مثه اون عاشق نباشی بعد یه مدت زده میشی ، راستش می ترسم ، از یه طرف همیشه دوست داشتم همسرم این ویژگی داشته باشه از یه طرفم نگرانم ، اینم بگم که طرف پولدار نیست بگین حتما پولداره نه پولدارم نیست در حد یه زندگی معمولی ساده و آرام ، سوالم اینه کسی تجربه مشابه اینو داشته ؟
یعنی پسر عاشق باشه ولی دختر خیلی دوسش نداشته باشه ؟ اصلا این طرز فکر درسته ؟ ویژگی مثبتی داره ؟
مطالب مرتبط :
کوچک بودن نوک سینه های یه دختر بعد از ازدواج مشکل ساز میشه ؟
نوک سینه م به جای اینک بیرون باشه داخله و سطح صافی داره
آیا مساوی نبودن نوک سینه های دختر بعد از ازدواج مشکل سازه ؟
سلام
خسته نباشید
من زیر 15 سالمه ولی همیشه حس میکنم یه چیزی بزرگتر از سن واقعی خودم هستم. نمیتونم داستان رو کلن تعریف کنم بصورت خلاصه عاشق یک نفر شدم که از بچگی درباره اخلاق و رفتارش شناخت داشتم و به کلی میشناسمش. علاقم اصلا طوری نیست ک ب فکر مسایل جنسی باشم و فقط میخوام کنارم باشه حتی از دور هم باعث میشه حس خوبی داشته باشم.
من از بچگی بهش علاقه داشتم ولی الان دو ساله که عشق شدیدی بهش دارم و وابستش شدم. درباره عشق نوجوانی مطالب زیادی خوندم ولی نتونستم فراموشش کنم. شاید فکر کنید که منم مثل بقیه علاقم هوس هست ولی اینطور نیست.
با هم سالام رابطه راحتی ندارم و معمولا با 22 تا 18 ساله ها بهتر خو میگیرم و درکشون میکنم. کلا احساس میکنم بزرگتر از این هستم از اونجا که من شعر هم مینویسم و هر کس خوند باورش نشد عواطف یه دختر نوجوونه.
هر لحظه به اون فک میکنم و نمیتونم فراموشش کنم برای همین:
نمیخوام یه راه چاره برای فراموش کردنش جلو پام بذارید فقط بگید که حتی در درصد کمی از موارد هم عشق در نوجوانی امکان نداره ؟
ممنون
سلام
همیشه برام سوال بوده چرا دختر خانمی که میخواد با شخص مد نظرش ازدواج کنه حاضر میشه خواسته یا توقعات طرف مقابل را قبول کنه خب ما هم میگیم چقدر همسرش رو دوست داره و بهش علاقمنده ولی بعد مدت چند سال دیگه زیر بار نمیره و تن به اون خواسته ها هم نمیده و همش غر میزنه که چرا اشتباه کردم ؟
راستش من سر در نمیارم مگه همسر این خانم عوض شده که دیگه براش فداکاری نداره واقعا اینها به خاطر هیجانات یک دختر برای ازدواجه و نباید باور کرد که از روی عشق هست؟
مثلا یک دختری در ابتدا حاضر میشه با مادر شوهرش زندگی کند خب همه و از جمله خودش هم میدونه که این کار راحتی نیست ولی به خاطر همسرش قبول میکنه ولی بعدا کاملا قید این مسئله رو میزنه و دائم قهر میکنه که من نمیتونم خب این چه کاریه این چه علاقه و عشقی بود که تموم شد چرا عده ای بعد ازدواج اینهمه تغییر میکنن اشاره کنم اتفاقا میتونستن با یکی دیگه ازدواج کنن . مسئله قحطی شوهر و اجبار هم نبوده اول هم خیلی مشتاق خانواده همسر هستن و مشکلی هم نبوده ولی انگار یه چیزهایی زودگذره .
مثال دیگه مثلا یک دختر با تحصیلات نه چندان بالا یا میزان درآمد کم یا نوع خانواده طرف مقابل کنار میاد میگه همینکه اخلاق داره و سالمه بسه چیز دیگه نمیخوام ولی دقیقا همین شخص بعدها حسرت زندگی دیگران رو میخوره و اخلاق و سالم بودن همسرشو فراموش میکنه .
میدونم هر کسی به هر حال در طول عمرش تغییر میکنه ولی مسئله علاقه مطرح هست که ظاهرا این شکل علایق به نظرم بیشتر جنبه هیجان و ذوق زدگی داره و اصلا علاقه واقعی نیست وگرنه چرا باید یک دختر بعد یه مدتی از ازدواج قاطی کنه ؟ من همیشه این گونه اتفاقات رو میبینم تصور میکنم که اون خانم مثل اول همسرش را قبول نداره .
خواستم از شما به خصوص افراد متاهل این سوال رو داشته باشم که درباره این هیجانات در ازدواج چه نظری دارید خودتون هم تجربه ای داشتین که الان بابت اون ناراحت باشید که چرا قبول کردم !!
بنده دختر مجرد هستم گاهی فکر میکنم که در ازدواج نباید هیجانی شد و یکدفعه خیلی مشتاق و عاشق باشیم و بعد چند سال بیزار و سرد شد.
سلام
من مرد هستم و شاغل و در آستانه ازدواج ، مشکلم اینه که نمیدونم روابط مالیم با همسرم از بابت خرج و و خارج در حالتی که اونم شاغل باشه به چه صورتی باید باشه که نه سیخ بسوزه و نه کباب!
میدونم این یه قاعده خاصی نداره و خانواده با خانواده فرق می کنه. ولی خواستم زن و شوهرها تجربیاتشون رو بگن که از چه روش یا روشهایی پیروی می کنن و با هم ، هم سازگاری دارن؟
مرتبط:
همسرم رو از میزان ارثیه م باخبر کنم یا نه؟
شوهرم در مسائل مالی آینده نگر نیست
تنفر از کمک مالی شوهر به خانوادش
برقراری تفاهم مالی در بین زن و شوهرهای شاغل
احساس میکنم شوهرم مسائل مالی خودش رو از من مخفی میکنه
دلیل مخفی کاری بعضی از مردان در مسائل مالی چیه ؟
اگه مردی مدیریت مالی نداشته باشه زن باید چکار کنه؟
مدیریت مالی خانواده بر دوش مرد باشه بهتره یا زن ؟
آیا مساله مالی هم جز افتدار مرده؟
بیکاری یا مشکل مالی مرد رو عصبی می کنه ؟
آقایون با باجناقی که از خودشون وضع مالی بهتری داشته باشه کنار میان؟
آیا مردها بین حوزه اقتصادی و عشق و علاقه شون مرز میذارن ؟
تجربیات و ایده های شما در مورد مدل مدیریت اقتصادی خانواده
درد شرمندگی مردان در این اوضاع اقتصادی
12 تیر 95 :
سلام به همه دوستان ، طاعات و عبادات مقبول درگاه حق انشاءالله
بنده بالاخره با دختر خانمی که سوال کرده بودم عقد کردم و الان مرد متاهل هستم ، در رابطه با بحث آرایش و لباس های زیبا هم که جز سوالم بود ؛ در جلسه آخر خواستگاری بنا به توصیه شما عزیزان گفتم که دوست دارم همسرم در خانه آراسته و مرتب باشه که ایشون هم سرخ و سفید شد اصلا روم نشد راجع به مسائل جنسی صحبت کنم خودم هم ضرورتی به طرح آن نمی دیدم .
در زمان عقد ؛ همسر بنده لباس سنگین و در عین حال بسیار زیبا بر تن داشتند که واقعا به ایشان می آمد و اصلا هم توقع نداشتم در آن شب لباس راحت تنش کند .
چون من اولین بار بود که دختری را به این ترتیب می دیدم برای من همه جوره زیبا و دل نشین بود بر خلاف آقایانی که اشکالاتی می گیرند ( البته دید من از ایشان تا الان فقط برهنگی مو سر بوده است و لا غیر ) شاید بگید این که برای بقیه مرد ها عادی باشه ولی برای من کاملا تازگی دارد و دوست داشتم تمام توجه و نگاه معطوف به همسر شرعی و قانونی ام باشد و نه افراد دیگه .
مطمئن هم هستم اگر یک درصد از این صحبت هایی که چه مردان و چه زنان می زنند را دارا باشد به هیچ وجه مهر و علاقه ام از ایشان کم نمیشود .
با توجه به مواردی که خدمتتان عرض کردم بنده می خوام در دوران عقد که بالتبع محدودیت هایی وجود داره برای همسرم بهترین کارها را انجام بدهم .
بی زحمت خواهران دوباره لطف کنند و کارهایی که من به عنوان همسر باید انجام بدهم که باعث خوشحالی ایشان می شود و کارهایی هم که نباید انجام بدهم را برای من لیست کنند .
در پرانتز هم خدمت دخترانی که مطلب من را می خوانند عرض کنم همه مردان و پسران مثل بعضی از آقایونی که نظر گذاشتند و از فلان جا خانم و ... ایراد می گیرند نیستند. با اعتماد به نفس و شادمان باشید که الگوی شما فاطمه زهرا
پیشاپیش سپاس گذارم
--------------------
6 خرداد 95 :
سلام
بنده پسری هستم بالای 25 سال که دارای تحصیلات عالیه هستم . شغلی دارم که خیلی برای بدست آوردنش زحمت کشیدم و مرتبط با مدرکم هست . اخیرا برای ازدواج اقدام کردیم که طرف، دختر خانمی هستن که سال دوم دانشگاه هستن .
در ضمن این هم مادر بنده معرفی کردن ( چون من دانشگاه را فقط برای درس خواندن میرفتم و نه مسائل دیگه ) .
دختر خانم بسیار مومن و مذهبی هستن و همچنین خانواده خوبی دارن میشه گفت هم کفو هستیم ، در صحبتی که باهاش کردم عنوان کردم که مخالف آرایش بیرون از منزل هستم البته باید بگم ایشان هم اصلا آرایش نمیکنه چون من ماه ها تحت نظر داشتمش . در کل دختر خیلی خوبیه .
منتها برای من ظاهر همسرم و اخلاقش برام خیلی اهمیت داره مثلا دوست دارم بعضی مواقع برام آرایش کنه لباس های قشنگ تنش کنه پیش قدم بشه و مسائل دیگه . الان که من این حرف ها را بهش زدم نمیدونم بعدها این کارها را در خونه انجام میده یا نه .
خودم هم روم نمیشه بهش بگم در ضمن طرف هم بسیار مذهبی هست در حدی که وقتی برای خاستگاری باهش حرف زدم خیلی سرد و سنگین جواب داد و اصلا به صورت من نگاه نکرد .
نمیدونم چجوری متوجه اش کنم که من زنی می خوام که داخل خونه با بیرون خونه براش فرق داشته باشه یا به اصطلاح بنا به فرموده بزرگان دین در رابطه بی حیا باشه .
از خانم های محترم تقاضا دارم بهم راهنمایی کنند که با توجه به مذهبی بودن من و دختر خانم چطور این مسائل را در جلسه بعدی که احنمالا آخرین جلسه باشه مطرح کنم .
برنامه این هست در صورت قبول شدن قبل از ماه رمضان عقد کنیم .
باز هم ممنون از صبر وشکیباییتون
سلام
اعصابم خورد میشه از یادآوری بعضی حرفا . راستش من توی یه شهر نسبتا کوچیک بودم ، از خصوصیاتم بگم که خیلی خوشگل هستم و خوش اندام ...
من بیشتر اوقات مزاحم خیابونی داشتم که به هیچکدومشونم محل نمیذاشتم . تا حدی که شنیدم روی من شرط بندی شده که کی میتونه باهام دوست بشه یا که شمارمو گیر بیاره .
موضوع اصلی اینه که شنیدم بعضیا برام حرف درآوردن که من باهاشون دوست بودم و رابطه داشتم . از اون کسایی هم که شنیدم اسم نمیارن ببینم من با کی بودم که روحمم خبر نداره .
خیلی غصه میخورم . یه پسر مگه خودش ناموس نداره که حرف در بیارن دنبال دختر مردم ( منظورم با همه پسرا نیست ) . از اینکه این حرفا تاثیر بدی روی آینده ام داشته باشه غصه میخورم . واقعا احساس خفگی بهم دست میده که چرا نمیتونم جواب این ملت از خدا بی خبر و بدم . تو رو خدا چیزی بگین آروم شم واسه همیشه نه که یادآوری این موضوع باز اذیتم کنه .
دخترا بگن شرایط منو داشتن؟ چکار میکنید آروم میشید؟
(((((میترسم از آیندم )))))
با سلام
دوستان من حدود ۳ سال هست ازدواج کردم و الان زندگیم به مرحله ای رسیده که بعد از یک دعوای شدید به مدت دو هفته هست که از همسرم جدا زندگی می کنیم و انگار زندگیمون به آخر خط رسیده.
همسر من تک پسر هستن و ریشه همه مشکلات ما از جایی شروع شد که ایشون علاقه زیادی داشتن به اینکه اختیار تمام مسایل مالیشون و بدن به پدرشون. ما خارج از ایران زندگی میکنیم و هر بار به ایشون گفتم ما حالا یه خانواده ایم و نباید خونه شما به اسم مادرتون باشه یا پول های ما به نام پدر شما در بانک باشه، هر بار گفتم که میشه به نام خودمون باشه ولی وکالت محدود بدیم بهشون، زیر بار نرفت .
شاید باور نکنین حتی شب عروسی تمام هدایا و طلاهایی که حتی خانواده من هدیه داده بودن رو بدون اینکه کلمه ای از من نظر بپرسن برداشتن .
بارها دوستانه به شوهرم گفتم بیا برای زندگیمون حریم و حد و حدود داشته باشیم بذار من هم در زندگی احساس امنیت کنم . ولی هیچ وقت این شهامت و نداشت که با خانوادش صحیت کنه .
از طرفی خودم هم تا کوچکترین انتقادی به خانوادش میکردم، حتی خیلی دوستانه، اونموقع چیزی نمیگفتن اما کلا تمام خانواده با من قطع رابطه میکردن. این اواخر هم این اتفاق افتاد، پدر ایشون خیلی کنترل گر هستند به محض اینکه اکانت اینستاگرام درست کردن، از من خواستن عکسام و پاک کنم در صورتیکه من تمام عکسهایی که گذاشته بودم همه با حجاب کامل و انتخاب همسرم بود، عکس های دو نفره با همسرم ( پدر همسرم اصلا مذهبی هم نیستن ولی خیلی دوست دارن همه امور با مشورت ایشون انجام بشه)، با این وجود من عکسها رو پاک کردم و تنها کاری که کردم به مادر همسرم گفتم که این برخورد من رو ناراحت کرده و من و همسرم اینقدر بزرگ شدیم و حق داریم که برای صفحه ی اینستاگراممون خودمون تصمیم بگیریم .
این فقط یک مثال بود ( موارد خیلی زیاده) که این جمله ابراز ناراحتی من باعث شد خانواده ایشون کلا با من قطع رابطه کنن اما روز به روز با همسرم صمیمی تر میشدن و همسرم هم تو این مدت رفتن ایران و دو هفته با خانوادشون بودن انگار نه انگار که کل خانوادشون با من قهرن. با وجود اینکه با من قهر بودن برای تک تکشون سوغاتی خریدم اما دریغ از یک مسیج برای تشکر .
و وقتی هم برگشتن من و تحت فشار قرا دادن که به خاطر اعتراضی که کردی باید زنگ بزنی و از خانواده من عذر خواهی کنی ( مدتی که ایشون ایران بودن، بنده برای سفر علمی به کشور دیگه ای رفته بودم ) .
همسرم در مسایلی که خانوادشون در جریان نباشن خیلی منطقی و درست برخورد میکنه ولی نمیدونم چرا در برابر خانوادش این طور برخورد میکنه. کوچکترین اعتراض من نسبت یه خانوادش براش غیر قابل تحمل هست اما خانوادش آزادن که هر طور دوست دارن با من رفتار کنن. همسرم حتی به خاطر خانوادش منو کتک زده اما هیچ وقت به اونا از گل نازک تر نمیگه .
چیزی که بیشتر از همه برام دردناک بوده در این مدت، خانوادش نهایت بی احترامی و بی اعتنایی رو به من میکردن اما جلو دامادهاشون طوری وانمود میکردن که با من خیلی خوبن .
به خدا من هرگز از همسرم نخواستم که به اونا بی احترامی کنه ولی میگم تو زندگیمون مستقل باشیم یا اینکه وقتی بی دلیل اونا اینقدر من و تحقیر میکنن، تو از من حمایت کن حداقل .
الان هم خانوادش میدونن ما در چه وضعی هستیم، اما هیچ کاری نمیکنن فقط تند تند تو اینستاگرام و فیسبوک قربون صدقه پسرشون میرن .
نمیدونم چرا زندگیم اینطوری شد، من با همه ی وجودم و صادقانه برای زندگیم بودم، اصلا نمیدونم سوالم چیه یا شما چه کمکی به من میتونین بکنین ؟
فقط دخترا، تو رو خدا قبل ازدواج فقط با عقل و ریز بینی شخصیت خواستگاراتون و بشناسین، و این و در نظر بگیرین در فرهنگ ایرانی خانواده از خود فرد حتی مهم تره، خانواده ها رو خوب بشناسین، چون حتی اگه فرسنگ ها دور هم باشن تاثیر خودشون و میذارن .
ازتون میخوام برام دعا کنین، من اینجا خیلی تنهام، شاید خدا به دعاهای شما بهم کمک کنه که از پس این شرایط بر بیام .
مرتبط :
متاهلین بگن، خانواده و اقوام همسر چقدر در زندگی شما نقش دارند؟
خانواده همسرم خیلی زیاد اهل نمایش دادن محبت هستن
همسری که میخوام انتخاب کنم باید به خودم بخوره یا خانواده م؟
ویژگی های خانواده ی همسر آینده خیلی برام مهمه
من اصلا رفتار با خانواده ی همسر رو بلد نیستم
رابطه شوهرتون با خانواده خودتون چطوره ؟
خانواده شوهرم دوست ندارن برم خونشون
سلام
از بین دو خواستگار نمی دونم کدومشو انتخاب کنم من درباره هر کدوم یه توضیحی میدم شمام بی زحمت تو انتخابم کمکم کنید .
اولی دانشجوی بی هوشی قد ۱۸۵ چشم و ابرو قهوه ای و هیکل متوسط . راجب اخلاقش اونجور که تعریف می کنن نه خشکه نه زیاد مهربون ولی با ادب و با شخصیت .
نمی دونم دوست دختر داشته یا نه ولی خودش که میگه نداشتم ولی زیاد نمی تونم رو حرفش حساب کنم چون دوقلو هستن اون یکی برادرش با دو سه نفر دوست بوده به خاطر همین احساس می کنم اینم بوده . از لحاظ مالی مشکلی ندارن میشه گفت تقریبا پول دارن . و پدرشون هم باز نشسته آموزش و پرورش هستن و الان تو بنگاه هستن و مادرشونم خانه دارن به غیر از این دو تا یه برادر کوچیک هم دارن یعنی سه تا برادرن .
بعد همه غذاها دسرها رو بلده خونه داری رو بلده کلا کار خونه خودشونو این دو تا برادر انجام میدن در حدی که مامانشون بلد نیست ماشین ظرفشویی رو راه بندازه و داداش کوچیکشونم اینا بزرگ کردن . اهان یادم رفت بگم . ایشون تو دانشگاه آزاد تبریز هستن . و یه چیزم هست که میگن اخلاق مامانشون زیاد خوب نیست یعنی اگه با هاش خوب باشی خوبه بد باشی بده یکمم زیاد گیر میده ولی اخلاق باباشونو میگن عالیه .
ایشون خونه ماشین کار ندارن قراره من منتظر بمونم یا عقد کنیم که درسشون تموم شد تو بیمارستان کار کنه و بعد پدرشون براش خونه یا ماشین بگیره .
دومی دانشجوی ارشد مدیریت تو سراسری قد ۱۹۰ هیکلشم چاقه ۱۰۰ کیلو البته میگن ۳۰ کیلو وزن کم کردن ولی بازم زیاده به نظر من خودشو حداقل باید به ۸۰ برسونه حالا بگذریم چشم و ابرو مشکی پوست سفید و... این اقا از اولی خوشگل تره ولی اضافه وزن داره. راجب اخلاقش که خیلی خوش اخلاق مؤدب مهربون خیلی اخلاقش خوبه .
اینو مطمئنم که دوست دختر نداره چون خیلی سر به زیر و خجالتی هستش و کلا اهل این حرفا نیست . از لحاظ مالی هم مشکلی ندارن و متوسط یا شایدم متوسط به بالا . پدرشونم بنگاه دارن و مادرشون خانه دار کلا دو تا خواهر دارن که خواهر بزرگ تر ازدواج کرده و تو نمایشگاه ماشین مدیرن اون یکی خواهرم دانشجو هستن .
ایشون مثل اولی تو کار خونه وارد نیستن خیلی کم بلدن . و اخلاق مامان و باباشونو خیلی تعریف میکنن به خصوص اخلاق خودشونو . ایشون ماشین ندارن و خونه هم طبقه پایین خونه پدرشون خالیه و دادن به ایشون کار تو قسمت اداری مهد قرانی هستن و یه جای دیگم کار می کنن و قراره درسشون که تموم شد مرتبط با رشتشون تو یه اداره ای کار پیدا کنن . در ضمن هیچ کدوم سربازی نرفتن و هر دو ۲۳ ساله هستن . حالا به نظرتون کدوم بهتره ؟
یا اصلا هیچ کدوم خوب نیست و به هر دو جواب رد بدم چی کار کنم ؟
در ضمن از هر دوشونم به یه اندازه خوشم میاد
با تشکر