پسرانی که زندگی شون رو با اراده و تلاش می‌سازن هیچ ارزشی ندارن؟

با سلام

وقت تون بخیر دوستان

من پسری ۲۴ ساله، دیپلم هنرستان، اهل نماز اول وقت، روزه و حلال و حروم هستم.از بدو ورود به هنرستان وارد بازار کار و کسب تجربه کردم، زمان دانشجویی هم کار کردم و درس خوندم و بسیار با انگیزه و با اراده بودم....

اواخر دوران دانشگاه با دختر خانوم موجهی آشنا شدم و نسبت به هم علاقه داشتیم تا اینکه درسم تموم شد و رفتم سربازی حین خدمت برای خواستگاری اقدام کردم اما متاسفانه با واکنش شدید خانواده ایشون مواجه شدم حالا واکنش‌های خانواده دختر این بود که (پول درست حسابی نداره، کار نداره، پدرش فوت کرده، خونه نداره، ماشین نداره و توهین‌های دیگه ای که به خانوادم شد) اینم بگم که خانواده خودم بسیار آبرومند هستند و زندگی مون متوسطه و همه روی پای خودمون وایستادیم و خدا رو شکر اگر عالی نباشیم خوبی...

حالا من سربازیم تموم شده، کار می‌کنم، ماشین خریدم، و با پس انداز و وام و این چیزها تونستم خودم رو جمع و جور کنم حتی یه زمین با یه نفر شریک شدم و ساختیمش (بقولی بساز بفروشی کنیم) البته همه پس اندازم و با یه وام جمع زدم که تونستم این کارها رو بکنم (بعضی دوستان سوء تفاهم نشه با این سن چطور تونستی چون از دوم هنرستان کار کردم) 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۹۷ مطلب مشابه)

دعا کنید خدا اراده کنه که منو پاک کنه

سلام

حس می‌کنم به بن بست رسیدم.

من ۲۶ سالمه و دانشجوی دکتری هستم. شاغلم و درآمدم هم معمولیه. بارها خواستم اینجا مطلب بنویسم ولی کامنت‌ها را که می‌خوندم با خودم می‌گفتم چه کمکی از دست شماها برمیاد؟ ولی الان دوست دارم درد و دل کنم. من از شانزده سالگی متأسفانه خودارضایی می‌کردم. بارها تلاش کردم ترک کنم ولی نشد. الان هم خیلی تلاش می‌کنم ولی نمیشه. چند ساله می‌خواهم ازدواج کنم، با وجود این که شرایطم نسبتاً خوبه ولی در هر خونه‌ای رفتم نشد و به بن بست خوردم. 

همه رفقام ازدواج کردند، تو هر جمعی میرم سر کار بین رفقام، هر حرفی راجع به ازدواج می شه یا می‌بینم هر کی با خانمش حرف میزنه انگار با خنجر توی قلب من زدند. هر حرفی از اطرافیانم می‌شنونم انگار یک طعنه‌ای از مجرد بودن من در اون هست. هیچ انگیزه‌ای برای کار کردن و درس خوندن ندارم. کلی گریه کردم، کلی توبه کردم، کلی در خونه خدا و اهل بیت را زدم ولی نتونستم ترک کنم. 

یک حسی دارم که تا ترک نکنم خدا هم اجازه نمیده ازدواج کنم. ولی من نتونستم ترک کنم. زندگی هم هر روز بهم سخت‌تر می شه. هر روز تنهاتر و تنهاتر میشم. وقتی می خوام با مادرم درد و دل کنم، زود عصبی می شه و دیگه جرأت ندارم با مادرم هم حرف بزنم. رفیقام هم همه ازدواج کردند و متأهل چی از بدبختی مجرد می فهمه. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ترک خودارضایی (۱۲۷ مطلب مشابه) ارتباط با خدا (۳۳ مطلب مشابه) ترک گناهان (۸ مطلب مشابه)

پسرم، احساس می‌کنم پست ترین و به درد نخور ترین آدم روی زمین هستم

سلام

من یه پسرم که آدم خیلی موفقی تو زندگیم هستم در هر زمینه‌ای، بیش از حد تصور، شاید دلیلش اینه که خودم رو شناختم و دنبال چیزهایی رفتم که عاشق شون بودم، تمام زندگی من صرف فعالیت‌های مفید می شه، مثلاً کتاب خوندن برای من خیلی لذت بخش تر از دیدن یک فیلم بوده، یا ورزش کردن خیلی لذت بالاتری نسبت به کشیدن سیگار داره، در کل این هارو گفتم که بدونید درسته که زندگی من همواره هیچ خلاف یا هیچ فعالیت مضر یا حتی کم فایده ای توش نبوده اما کسل کننده و سخت نبوده بلکه بسیار هم لذت بخش بوده و هست.

اما از طرفی احساس حقارت و پست بودن می‌کنم، احساس می‌کنم پست ترین و به درد نخور ترین آدم روی زمین هستم، احساس می‌کنم لایق بدترین توهین‌ها و تحقیرها هستم و هر ظلمی هم که در حق من بشه حقمه، احساس می‌کنم من از سایر انسان‌ها و موجودات ارزش به مراتب کمتری دارم، من از حیوانات و گیاهان و حتی اشیاء هم پست تر هستم، اگه همه بهم توهین کنن ناراحت نمی بشم چون احساس می‌کنم خیلی بیشتر از اینها حقمه اما اگه یک نفر فقط با یک کلمه از من تشکر کنه تا چند ماه هروقت یادش بیفتم از شدت خوش حالی بالا و پایین میپرم چون احساس می‌کنم این خیلی بیشتر حق طبیعی منه، یا اگه هربلایی سرم بیاد ناراحت نمی بشم چون احساس می‌کنم من لایق بیشتر از این همه بلا و سختی هستم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۹۷ مطلب مشابه)

از قدیم گفتن هر کس پسر نداره اجاقش کوره، اما ...

سلام 

من یه پسر هستم که واقعاً نمی دونم باید چی بگم...خوشبختم تو ایران به دنیا اومدم یا یه بدبخت بیچاره ...، تمام بدبختی‌ها رو سر ما پسرهای بیچاره ست، از همه جا ولی در ظاهر همه میگن پسرها راحتن... ایرانی‌ها پسر دوستن... ترک‌ها پسر دوستن... لرها پسر دوستن... عرب‌ها پسر دوستن... کردها پسر دوستن و ...

خسته شدم از این جملات... یه مشت ... بابا به خدا به پیر به پیغمبر ایرانی‌ها فقط و فقط پسرها رو برای امیال و آرزوهای خودشون می خوان... برای نوکری شون... برای حمالی... برای تفاخر... 

قشنگ میشه تو جامعه مرد سالار ایرانی دید همه اینها رو... پسر رو برای کارهای خودشون می خوان ...

از قدیم این مثال هست دیگه... هر کس پسر نداره اجاقش کوره... یعنی یه پسر بدبخت نداره که بره بیابون براش هیزم بیاره ...

ایرانی‌ها دوست داشتن پسر داشته باشن که تو جنگ‌ها و درگیری‌ها ازشون محافظت کنه و بره پر بشه تا به خودشون آسیب نرسه... بره سر زمین براشون کار کنه... ازدواج کنه تا نسل شون رو ادامه بده ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
فرهنگ سازی (۱۲۳ مطلب مشابه)

تنها زندگی می‌کنم و واقعاً خسته‌ام از جامعه

دلم گرفته از جامعه، از گرونی، توی یک آشپزخونه از ساعت ۵ غروب تا ۲ شب کار می کنم و ماهی یک تومن حقوق می گیرم، روزها هم مجبورم تا ظهر بخوابم و تا بعد از ظهر با اینستاگرام کار میکنم و درآمدی از اون دارم.

تنها زندگی می‌کنم و خسته‌ام واقعاً از جامعه، از اینکه وقتی میرم توی خیابون و مغازه‌ها و ... دخترهای بدحجاب زیادی دیده میشن که با دیدن شون ناخودآگاه دلم می لرزه، از اینکه تنهام و توانایی مالی کمی دارم و هیچ دختری حاضر به ازدواج با من نمی شه.

از اینکه خانواده‌ای دارم که هر کی به فکر خودشه و هر چقدر میگم من جوون سالمم بهم کمک کنید هیچ کسی عین خیال شون نیست و کمکم نمی کنن  و میگن به ما هیچ ربطی نداره.

انتظار دارن که کار آنچنانی و درآمد بالاتر داشته باشم که مبادا بخوان سر کیسه رو شل کنن یا یه کم بیشتر کمکم بکنن خودشون، خیلی از کارها مثل بنگاه و دلالی و ... می تونستم پول‌های بالا در بیارم ولی حلال نبود.

توی این کارها هم افرادی بودن که ماشین‌های آنچنانی و تیپ و لباس و پول و احترام و ... تازه بعضی ها می گفتن که چه آدم‌های خوبی هستن ولی آدم های کثیفی بودن اون هایی که من شناختم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج و مسائل درک نشدگان (۱۰۲ مطلب مشابه) ازدواج و مسائل پسران حدود ۳۰ سال (۴۲ مطلب مشابه)

چطور می تونم با این وضعیت ازدواج کنم؟

سلام

این سوال رو بیشتر به این نیت می‌نویسم که شاید عبرتی بشه برا کسی که تازه به بلای بی پایان خود ارضایی گرفتار شده من متاسفانه از تقریباً کلاس پنجم ابتدایی بدون اینکه کسی به من یاد بده خود ارضایی کردم تا اینکه با رفتن بیشتر به مسجد فهمیدم چیه و بدون هیچ مشکلی ترک کردم با اینکه میل جنسی شدیدی داشتم.

تا اینکه بنا به دلایلی دیگه نتونستم مسجد برم و متاسفانه دور دوم خود ارضایی شروع شد ولی این دفعه با هر خود ارضایی رگ‌هایی اطراف کیسه بیضه ظاهر شدن دقیقاً نمی دونستم چه بیماری هست ولی به خودم می‌گفتم بعداً که بزرگ بشم عمل می‌کنم و خوب می شم ولی متاسفانه اون قدر ادامه دادم که مبتلا به واریکوسل خیلی شدید شدم.

بعد از اون موقع بود که همه زندگیم شد افسردگی و حسرت. حسرت به این دلیل که خودم باعث واریکوسل شدم بعد از واریکوسل خود ارضایی رو شاید حدود ۲ سال ترک کردم و عمل کردم به این قصد که شکل ظاهری مثل اول بشه ولی نشد چون اصلاً عمل واریکوسل فقط برای باروری بود وقتی این رو فهمیدم فقط بیشتر افسرده شدم دوباره به مسجد برگشتم ولی نمی دونم چرا دیگه آدم سابق نشدم و واریکوسل باعث شده بود که افسردگی بگیرم و دیگه مثل قبل نشد دیگه نه مسجد نه نماز نه دعا هیچی اثر نمی ذاشت چون غیر از مشکل خود ارضایی افسردگی هم اضافه شده بود.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ترک خودارضایی (۱۲۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

چند کلام با دختران دم بخت

دختران گل می‌خوام خیلی مودبانه یه چیزهایی بگم؛ من پسری هستم توی دهه سوم زندگی، می‌خوام بگم که چرا یه پسر که از نظر جسمی سالمه، از نظر پاک بودن سالم و مثبته رو قبول نمی کنید، چون پول درستی نداره؟ 

آیا شما به معجزه عشق اعتقاد ندارید؟، عشق چقدر براتون از پول در زندگی مهمتره؟، باور کنید من که خودم کارم بعد از ظهری بود و صبح ها زور بیدار می‌شدم وقتی عاشق شده بودم یک بار که البته به عشقم نرسیدم و گفت نه و منو با خاک یکسان کرد، با اینکه ساعت دو شب از سر کار با خستگی بر می‌گشتم سه چهار می‌خوابیدم بعد از دوش و ...

تازه ساعت شش صبح بیدار بودم!، چرا فکر می‌کنید همه پسران در جامعه از نظر جسمی سالم هستند؟، حالا نمیگم اون بنده خدایی که از نظر جسمی سالم نیست باید هیچ دختری اون رو نخواد ، نه میگم که خب این هم یه امتیازه بلاخره. 

اگه یه پسری بیاد اهل دوست دختر نبوده باشه از نظر جسمی و فکری سالمه اگه قبولش کنید عشق ایجاد بشه، جانش رو هم می‌ذاره کف دستش تقدیم می‌کنه، چرا باید منتظر زندگی کاملاً آماده بود و نخواید باهاش سختی تحمل کنید؟، ارزش نداره یه کم چالش؟، یه کم هیجان؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)

دلم گرفته از اینکه هیچ چی نشدم

کودکی فقیرانه و سختی داشتم با این حال بعداً وضع مون بهتر شد، هیچ وقت مادر بالا سرم نبود و محبتی ندیدم و نامادری همیشه کتک مون می زد و جنگ روانی درست می‌کرد و پدرم به خاطر اون با ما بد رفتاری می‌کرد.

در هر صورت الان که یک پسر ۳۲ ساله ام هنوز با خانواده زندگی می‌کنم و از این بابت ناراحتم، هیچ پولی ندارم، هر پولی بدست آوردم برای کسب مهارت‌های جدید و خرید کتاب و آموزش و ... خرج کردم برای بازیگری برای موسیقی برای هر چیز دیگر، اما در نهایت هیچ چی نشدم، بعضی اوقات فکر می‌کنم شاید باید ازدواج می‌کردم.

به دلیل اعتقادات مذهبیم با دختری دوست نشدم، عاشق شدم ولی هرگز نگفتم و نمی‌دونم کسی هم عاشقم شد یا نشد، ولی به چند تا هم که گفته بودم نه شنیدم چون برای ازدواج می‌گفتم و اون ها می‌خواستن دوست بشن یا قبولم نمی‌کردن، چون شرایط ازدواج رو نداشتم.

اندام خوبی دارم و ورزشکارم، ولی ظاهر معمولی و مردانه، خیلی دوست دارم همسر داشته باشم ولی هیچ کی قبولم نمی کنه، چون کار و پول درست حسابی ندارم.

تحصیلاتم لیسانسه، تمام آگهی های استخدام ظرف شور، کارگر ساده، تراشکار، جوشکار، کارواش و... خب من عمری گذاشتم برای زیبایی و هنر و ورزش و... الان برم این کارها رو انجام بدم؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج و مسائل درک نشدگان (۱۰۲ مطلب مشابه) مسائل پسران دهه شصتی (۴۳ مطلب مشابه)

من بچه خونگی بودم

از همون بچگی هام یادمه تو خونه مون دعوا بود، دعوای پرهیجان و پرطرفدار مادر شوهر و عروس ...، آره مادرم با مادر بزرگم نمی ساخت، دلیلش هم شاید خودتون بتونید حدس بزنید حداقل اگه  تجربه ش رو نداشته باشید.

چند تا سریال ترکی دیده باشید میتونید حدس بزنید، اونم اینه دخالت مادر شوهر در نحوه زندگی عروس و روابطش با شوهرش و  نحوه خونه داری و بچه داری...

بگذریم سرتون رو درد نیارم، میرم سر اصل مطلب؛

همیشه ترس اینو داشتم مادر بره یعنی یه صبح بلند بشم ببینم مادرم نیست، یادمه صبح ها اولین کاری که میکردم پا میشدم میرفتم تو اتاق سرک میکشید که مادرم هست یا نه، تا اینکه بزرگتر شدم سنم رسید به مدرسه رفتن، کلاس اول و باقی ماجرا...

من از اون بچه ها بودم که زار زار روز اول مدرسه گریه کرد، یادمه مادرم تا چند روز ته کلاس میشست وای چقدر خنده داره! همین که جلوتر میرفتم بیشتر میشد مشکلاتم یه ترسی داشتم شاید برای بعضی هاتون ملموس باشه، اونم ترس از پای تخته رفتن بود، انقدر میترسیدم که زیر میز قایم میشدم تا معلم منو نبینه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۵ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۶ مطلب مشابه)

افسرده بشوم یا نشوم؟ مسئله این است

سلام

۲۵ سالمه، از شمال کشور و تقریبا هیچ سرمایه ای ندارم، خانواده هم توان ساپورت منو نداره، درس خوندم به هوای اینکه کار پیدا میکنم، زندگیم رو میسازم و هوای خانواده م رو داشته باشم، اما روز ها دارن میگذرن با بیکاری و نا امیدی.

اصلا گیریم یه کار پیدا کردم با حقوق ۲ ، ۳ تومن که نمیدن، (تو آگهی ها که اکثرا زدن حقوق وزارت کار میدن!)، با این پول چیکار میتونم بکنم؟، نهایت بتونم شکم خودم رو سیر کنم و زنده بمونم.

چه امیدی به آینده داشته باشم؟، با چه انگیره‌ای ادامه بدم؟‌، با هر فرمول و منطقی فکر میکنم ازدواج واسه من دست نیافتنی هستش.

ازدواج یه هدف نیست تو زندگی، اصلا گیریم ازدواج هم به کنار چی قراره بشه آینده؟، من هیچ پیشرفتی تصور نمیکنم تو زندگی. آدم این همه بدبختی مردم رو میبینه و این همه طلاق رو میبینه این همه سختی کشیدن ازدواج کردن آخرش چی شد‌؟، بدبختی کشیدن و جدایی؟، این ها رو آدم میبینه هیچ روحیه‌ ای نمی مونه که حتی بخواد به ازدواج فکر کنه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۹۷ مطلب مشابه) مشکلات اقتصادی پسران (۱۹ مطلب مشابه)

پسری هستم ۳۶۰ درجه محاصره شدم

سلام به همه دوستان

من یه پسر جوون ۲۶ ساله م، فوق لیسانس دارم، اونم از بهترین دانشگاه کشور، یعنی دانشگاه تهران (البته خودم شهرستانی و الانم فعلا ساکن شهرستانم) در فامیل و دوست و آشنا همه منو به درس و کتاب و علم و تحقیق میشناسن، تا ۲۵ سالگی من دو تا کتاب و چند مقاله نوشتم و … 

به لحاظ دینی هم آدم مذهبی هستم ولی به هیچ عنوان خشکی مذهبی نیستم، یعنی اهل نماز و روزه و حلال و حرام و محرم و نامحرمم، ولی از اون طرف هم تا حدی شوخ طبع و احساسی و عاشق شادی و تفریح و گردشم؛ با سینما و تئاتر و کنسرت و موسیقی مشکل که ندارم هیچ حتی استقبال هم میکنم.

به لحاظ اخلاقی هم چی بگم والله هر چی بگم تعریف حساب میشه چون اینجا کسی منو نمیشناسه یه کلام میگم جوون پاکیم، یه عمر سالم زندگی کردم، نه اهل دود و دم و سیگار و قلیونم نه اهل شرب خمر و مواد مخدر، آزارم به مورچه هم نمیرسه، همیشه سرم گرم کار خودم بوده و همه ش درس خوندم و کتاب دستم بوده، تا حالا یکبار هم با هیچ دختری هیچ گونه رابطه دوستی نداشتم نه اینکه مخالف روابط سالمِ دوستی اجتماعی باشم نه ولی خب همیشه دوست داشتم و دارم اولین دختری که کنارم قرار میگیره همسرم باشه و تا نفس دارم کنارش میمونم. نه اینکه قبلش با n نفر بوده باشم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۹۷ مطلب مشابه)

احساس میکنم ظرفیتم در مقابل ناملایمات پایین اومده

سلام به همه

من پسری هستم ۲۶ ساله. یه عادت بد اخلاقی دارم. اینه که تو خونه یا محیط کار از رفتار های معمول بقیه بعد مدتی که تکرارشون میکنن یا حرف هایی که میزنن خسته میشم.

کسی کوچک ترین حرفی بهم بزنه اگر یه کم بهم بر بخوره یا احساس کنم حرفش تو کتم نمیره یا طعنه دار باشه زود جوابش رو سعی میکنم بدم. تو کار عصبانی زیاد میشم و کنترلم رو از دست میدم. احساس میکنم ظرفیتم پایین اومده. میترسم این عادت باهام بمونه و بعد تو زندگی زناشویی با این اخلاق و کم طاقتیم به مشکل جدی بخورم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

نمیدونم خدا با چه هدفی منو آفریده؟

سلام

پسری 30 ساله هستم، بد جور زندگیم رو باختم، 10 ساله افسردگی دارم، بخاطر افسردگی شدید نتوستم برای زندگیم و آینده م برنامه ریزی کنم، افسردگیم باعت شد، نه بتونم درس بخونم نه بتونم کاری یاد بگیرم چون واقعا افسردگی خیلی شدید داشتم و دارم.

حتی کارهای عادیم رو هم خیلی سخت می‌تونستم انجام بدم، روانشناس و روانپزشک و مشاور خوب هم زیاد رفتم اما هیچ فایده ی نداشت، الان که 30 سالمه هیچی ندارم، نه مدرک نه کار نه حرفه ای بلدم، خیلی احساس پوچی دارم، از زندگیم خسته شدم، هیچ نوری تو زندگیم نیست که زندگیم روشن بشه.

تنهایی خیلی خیلی اذیتم میکنه همه ش با خودم و عشق خیالیم حرف میزنم، آخه با چه امیدی به ازدواج فکر کنم، نه کار دارم، نه مدرک و نه حرفه ای بلدم و نه سلامتی دارم، نمیدونم خدا با چه هدفی منو آفریده، سهمم از زندگی فقط تنهایی، بی پولی ،غصه خوردن ،افسردگی و کنج خونه افتادن بود.

تنهایی شیرین من

همیشه دلم میخواست یه جوری خودم رو شاد کنم، دلم میخواست زندگی کنم اما نشد که نشد!!!

بگذریم از خودم بگم؛ اسمم بهنامه، چند روز دیگه 24 ساله میشم و باز هم یه سال دیگه گذشت،  کاش هیچ وقت 25 ساله نشم، زندگیم کوتاه بشه.

خیلی ها میان اینجا از زندگی شون میگن، از مشکلات و ...، خواستم منه خسته هم کمی بگم حال داشتی بخون فقط 5 دقیقه وقتت رو میگیره، اگه هم نداشتی مهم نیست کلا زندگی مهم نیست.

معلولم، دیستروفی( هر چقدر که زمان میگذره ضعیف تر میشی، تا کاملا کل ماهیچه های بدنت ضعیف میشه و زمین گیری میشی، به سختی کارهای شخصیت رو انجام میدی به قول دوستم یه استخون با یه روکش از گوشت هستم) از پدرم گرفتم ارثی هستش.

پدرم نمیدونست که مشکل داره، من که میدونم هیچ وقت نمیخوام یکی مثه خودم درست کنم (آدم های معلول شدید مثل من خوب میدونن چی میگم)، و نمیخوام زندگی یه دختر رو مثل زندگی مادرم بکنم یا حق مادر بودن رو ازش بگیرم.

وقتی به زندگیم نگاه میکنم وضعیت مادرم رو میبینم، بد جوری دلم میگیره، حقش این نبود، نفهمیدم مرد خونه ست زن خونه ست چیه ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل و ازدواج توانمندان خاص (۲۸ مطلب مشابه) شکست عشقی (۲۹ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۹۷ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۲۶ مطلب مشابه)

چطوری میتونم آسون و قانونی مهاجرت کنم؟

سلام

من پسر ۲۲ ساله ام ، لیسانس حقوق دارم، سربازی نرفتم، حرفه خاصی بلد نیستم، تنها امتیازم همون لیسانس+تسلط به زبان انگلیسی هست.

کارم اینجا تدریس زبان بود، تا دو سال پیش خوب بود، من زبانم خیلی خوبه و تا ساعتی ۱۸ هزار تومن دریافتی داشتم، ولی الان ۳ ماهه رسماً بیکار شدم.

وضعیت مالی والدینم، خوبه ولی به پول دلار و یورو هیچ ارزشی نداره. یعنی اگه ۲ میلیارد هم بشه، به دلار کمتر از ۲۰۰ هزار تا میشه، که تازه ۹۰ درصد این مقدار غیر نقدی هست.

پس انداز خودم هم ۱۵ میلیون تومن بیشتر نیست، بخش زیادیش رو خرج کردم، راستش از وضع خیلی میترسم، آینده ای برای خودم نمی بینم، احساس میکنم تو دوره قحطی قاجار زندگی میکنم، پدر و مادرم سنتی هستن و اطلاعات خاصی ندارن، خودم هم تک فرزندم، از هر نظر داره بهم فشار میاد، ترس از آینده شغلی یه طرف، تنهایی و نبود شرایط ازدواج طرف دیگه، و فشار سربازی هم روش.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل تک فرزندان (۱۵ مطلب مشابه)