راستش خیلی مختصر و مفید میگم؛
چند وقتی هست درگیر بیماری جسمی شدم که ناگهانی اومد سراغم. خیلی پیگیر شدم امّا راه بهبودی پیدا نکردم خیلی از ائمه کمک خواستم کار هر شبم التماس و گریه بود، آدم مقیدی بودم نمی گم گناه نکردم امّا همیشه راه توبه رو بلد بودم.
سعی کردم کمتر گناه کنم هر بار فکر جبران باشم. امّا کم کم دارم سست میشم خودم می بینم دارم به خاطر شفا نگرفتنم از خدا دور میشم حکمت خدا رو درک نمیکنم من که سرم تو لاک خودم بودم، من خودم همیشه به همه می‌گفتم خدا، خدای غیر ممکن هاست.
حالا خودم موندم با نگاه تمسخر آمیز بقیه. باور کنید افکارم داره به سمت قتل نفس پیش میره.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ارتباط با خدا (۱۹ مطلب مشابه)