خانواده برتر

سلام

من از قدیم خواننده مطالب اینجا هستم. اخیراً مسئله‌ای تو محیط کارم پیش اومده که ذهنم رو درگیر کرده و نیاز به کمک دارم.

من دختر هستم و مجرد تو محیط خوبی کار می‌کنم که همه تحصیلات بالا و شرایط خوبی دارن. امّا در بین آقایون، مجردها با اینکه اکثراً خوش اخلاق هستن و شرایط هم دارن فعلا اهل زن گرفتن نیستن، دختران مجرد هم زیاد داریم.  

جو خیلی دوستانه ای برقراره تو محیط کار. چند ماهی هست یه آقایی به جمع ما اضافه شده که ظاهر خوبی داره و خیلی هم باسواد و روابط اجتماعی بالایی هم داره، ظاهراً هم اهل ازدواج شده چون خبرش بین دختران پخش شده که از یکی از خانم‌های متاهل مشورت گرفته.

سلام به دوستان خانواده برتر
پیش از این باید بگم من کاربر خاموش این سایت بودم و از اینکه حرفی می زنم لطفاً بنده رو مورد سرزش قرار ندید و بهم کمک کنید.

من یک دختر دانشجوی یکی از دانشگاه‌های سراسری بودم و الآن فارغ التحصیل شدم. چون یک دختر چادری و تحصیل در مقطع لیسانس بودم اکثر خواستگارهایی که برای من معرفی می‌شدن به نطر بنده هم کفو هم نبودیم، یکی برق کار بود و دیپلم که ازم کوچیک تر بود و بعد جواب رد شنیدن از طرف من ...، اینم از طریق فصای مجازی با کسی دوست شد و ازدواج کرد...

خواستگاری هم بوده معرفی بشه تحصیل کرده بوده امّا چون توی کرونا بود و امکان تحقیق وجود نداشت چون اهل یکی شهرستان های استانم بود همشهری نبود، مادرم بدون اینکه به من بگه جواب رد دادن، من نمی گم این شغل‌های بدون تحصیل بد هستن چه بسا که درآمد شون بیشتر از تحصیل کرده هاست امّا به شخصه دوست دارم با کسی ازدواج کنم که مثل من تحصیل کرده باشه.

سلام
من خانم متاهلی هستم که فرزند دارم. انسان مقید و نماز خوانی هم هستم‌. همسرم بسیار مرد خوب و شریفی هستند. مشکل من مربوط به همکار آقا هست‌. این آقا از یک سال و نیم پیش که همکار من شدن کم کم حس کردم به من ابراز علاقه می کنن ولی خیلی نامحسوس که من برخورد نکنم. 
ایشون هم تو محیط کار خیلی خوش برخورد و آدم موجهی هستن. طوری که همه قبول شون دارن. من بعضی روزها سر همین موضوع ابراز علاقه اصلاً باهاشون صحبت نمی‌کردم. تا اینکه من به قسمت دیگه رفتم. اول پیام دادن  چند بار که جاتون خالیه شما برای من مهم هستین و تا حالا به هیچ خانمی این حس رو نداشتم.

کسی که آرکتایپ هادس هست چه طوری می تونه زندگی خوبی داشته باشه؟، من همیشه می بینم که وقتی تو یه جمعی قرار می گیرم بحث هاشون بی معنیه برام و در کل هدفی تو رفت آمد زیاد با آدم ها نمی بینم‌ ولی از یه طرف هم به شدت تو اجتماع احساس غریبگی می کنم، همه منو یه آدم عجیب غریب و منزوی می بینن که درست هم هست.

دوستان عزیز 

من دختر ۳۲ ساله‌ای هستم، خواستگاری دارم ۴۳ ساله، در یک مراسم خانوادگی همدیگر رو دیدم و از طریق یکی از اقوام دور بهم معرفی شدیم.

با هم نسبت خانوادگی  نداریم. این نکته اضافه کنم از لحاظ ظاهری اصلاً بهشون نمی‌خورد ۴۳ ساله ش باشه حدوداً چهار پنچ سال جوان‌تر می‌خورد. تا حالا چیز بدی ازش ندیدم پسر درونگرا و آرومیه، سرش تو کار خودش، برعکس من که برونگرا هستم و می‌خوام حرف بزنم.

ایشون دوست داره بیشتر گوش کنه، ازش سؤال کردم، ایشون گفت من دوست دارم شما حرف بزنی و من لذت می برم، ولی چیزی که منو اذیت می‌کنه اینه درست ایشون درونگراست درکش می‌کنم امّا حس می‌کنم پسر مرموزیه، انگار دوست نداره از گذشته اش بگه، تو عکس‌های که مربوط به پنج شش سال پیش دیدم دست ایشون یه حلقه است، از خودش پرسیدم گفت چیزی نبوده و انگار خیلی آشفته شدند و ناراحت، من هم ادامه ندادم.

سلام

زیاد دیدم سؤال می شه و پست گذاشته می شه از دخترهایی که نسبت به پسرهای اطراف شون مثل همکار همکلاسی فامیل و ... احساس پیدا می‌کنند، کشش پیدا می‌کنند و می‌پرسند که چه کار باید بکنیم؟ جواب ها دو دسته بودند ولی به جمع بندی نرسیدیم.

الآن سؤال منم اینه کار درست چیه در این طور مواقع، باید حرکتی زد و تلاش کرد! یا منفعل بود و به جمله ازدواج قسمته تکیه کرد و منتظر بود تقدیر و سرنوشت چی برامون رقم می زنه؟!

می خواستم بگم ما مادران شاغل کدبانو خیلی قوی هستیم ...اگر بخواهیم و اراده کنیم ....

الان من بعد کلی سر و کله زدن و طرح توجیهی تونستم بخش کودک و نوجوان اداره م رو راه اندازی کنم یه حرکت اجتماعی که در شروع خیلی با مخالفت مواجه شد با توجیهات مختلف سنگ اندازی شد .‌‌..

ولی بالاخره انجام شد و یه بودجه خیلی کمی هم تونستم براش بگیرم ولی کمک دیگر مادران همکار و انرژی مثبت شون خیلی خیلی بیشتر انگیزه بخش بود.‌‌

مایلم  یه صحفه باز کنیم و مجردها از تجربیاتی که این همه سال آموختن صحبت کنیم.

شرایط ما جوانان ها طوری شده که عده‌ای از ما به سختی می تونیم ازدواج کنیم بلاخره این شرایط بد اقتصادی یه سری پرتی هم داره همیشه می گم ممکن منم جزء این پرتی باشم و دیگرانی هم شرایط منو داشته باشند.

خسته م از اینکه تا بحث افزایش سن و ازدواج نکردن شده همگی ما نالیدیم، خسته م از مسیری که گذر کردم تا بلکه اتفاقی رخ بده، تا کی امید و وعده قراره به خودمون بدیم؟

دلم می خواد از این مرحله گذر کنم و به اوج بی نیازی برسم، بحث کم کاری و توکل و تلاش بیشتر هم نکنیم چون خیلی هامون رفتیم و به هر دری زدیم و نشده خواه ناخواه بخشی از جامعه مجبوره تجرد رو انتخاب کنه.

یه سوالی تو ذهنم اومد با کامنت های که بعضی از آقایون.

اینجا دیدم بعضی از آقایون توقع دارند دختری که دوست شون داره برای اون ها منتظر بمونه و صبر کنه، واقعاً یه دختر روی چه حسابی باید اعتماد کنه! و چقدر منتظر بمونه. و منتظر موندن چه آسیب‌های به اون دختر می زنه؟

سلام
راستش من خودم به خواب و ... اعتقاد ندارم و قبلاً خوندم که رویاهای صادقه فقط زمان های خاصی هست مثلاً قبل نماز صبح. و خب من خوابی که دیدم بعد طلوع آفتاب بود. و نمی شه گفت رویای صادقه هست. حدود چهار سال قبل این خواب رو دیدم ولی هنوزم کامل یادمه لحظه به لحظه اش.

و در واقع انگار همه ی اتفاقات در واقعیت اتفاق می‌افتاد و بعدش از خواب بیدار شدم انگار که خواب ندیده بودم و برام کاملاً خنده دار بود که یه خواب باعث شده من این طوری بشم.

و خب تو این چهار سال اتفاقی نیافتاده که من بگم خوابم داره تعبیر می شه و کاملاً فراموشش کرده بودم که چنین خوابی دیدم ولی یه چیزی (البته بگم اتفاقی در جهت تعبیر خوابم نبود فقط حرف یکی از دوستانم) باعث شد که دوباره یادش بیافتم و واقعاً دوباره انگار دیروز اتفاق افتاده و در واقعیت.

من با آقایی ۵ ساله برای ازدواج در ارتباطم.
خیلی تو این پنج سال تلاش کردم و سختی کشیدم برای رابطه مون. دوستش دارم و با تمام وجودم بهش وابسته هستم ایشون هم قصدشان ازدواج هست.

من دیابت دارم وقتی ایشون رفت در مورد مریضی من با دکتر مشورت کرد کلاً از ازدواج باهام پشیمون شد و گفت ممکنه بچه‌ی ما معلول بشه یا سالم بدنیا نیاد.

می گه درست نیست ازدواج کنیم چون دکتر بهش گفته خانم دیابتی ممکنه برای بچه دار شدن به مشکل بخوره و کلیت ذهنیتش رو خراب کرده.

سلام
من یه پسر ۲۵ ساله ام سعی می‌کنم اخلاق خوب داشته باشم واجبات رو رعایت کنم، در کل زورم رو می زنم که آدم باشم تازه فارغ التحصیل شدم، کم کم دارم آماده می شم برم خدمت، سرم به کار خودمه نه با کسی کار دارم نه کسی با من کار داره و چند وقتی هم هست که کسب و کار خودم رو دارم (یه تولیدی کوچولو زدم). 
سوالم اینه واقعاً دخترهای خوب کجا هستند؟ چرا هر چی می‌گردم نیستن؟! شاید بگید معیارم عجیب غریبه.

این کلیت معیار های منه:

راستش من با اینکه اهل واجبات دین هستم و خدا و پیامبر و امامان شیعه رو هم قبول دارم ولی همیشه به جنبه های عمومی دین مثل مسجد یا محرم بدبین بودم و نمی تونستم علت این ناراحتی قلبیم رو متوجه بشم تا اینکه رسیدیم به محرم امسال و این بدبینی و ناراحتی من ناگهان محو شد حالا چرا؟ 

محرم امسال یک تفاوت خیلی بزرگ با تمام محرم های سال قبل داشت و اونم این بود که برای اولین بار در اون دو چیز خاص رو دیدم که قبلاً ندیده بودم اولی حضور زنان بی حجاب یا شل حجاب در مراسم ها بود که باقی متدینین باهاشون مدارا می کردند و دنبال گیر دادن نبودند و دومی که مهم تر از اولی بود خوندن نوحه های اعتراضی به وضعیت کشور مثل این نوحه یزدی از خون جوانان وطن یا این نوحه دزفولی تمام مشکلات یک تار موئه توسط مداحان بود و همین ها حسابی اون ناراحتی من از محرم رو شست و برد.

سلام وقت تون بخیر

من امسال سال دومی بود که کنکور دادم و فکر نکنم نتیجه دلخواه رو بگیرم، امسال به احتمال قوی رشته میکروبیولوژی تهران قبول بشم. به نظرتون اگر لیسانس بگیرم و سال آخر کارشناسی شروع به خواندن کنم و کنکور بدم که رشته داروسازی قبول شم خیلی دیره؟

شرایط پشت کنکور موندن ندارم الآن اگر بمونم واقعاً قراره اذیت شم، بین دو راهی موندم که برم و دوباره بیام کنکور بدم یا نه بمونم این یک سال رو؟

من تو خوش‌ترین روزهای زندگیم بودم، یک سال تلاشم و شب بیداری هام برای معلم شدن جواب داده بود دوستان خوب پیدا کرده بودم سفر می‌رفتم ورزش می‌کردم و کلاً آدم فعالی بودم.

معلم دوست داشتنی بچه‌ها بودم مورد احترام همکارانم بودم همه اینها رو داشتم مدام افراد مختلف برای خواستگاریم می اومدن و همه اینها... بعد از تعطیلی مدارس اولین تابستون عمرم که سه تا گزینه پول، جوانی و وقت رو دارم می‌خواستم بترکونم.

ته دلم همه ش هیجان داشتم کفش کوهنوردی خریده بودم، عضو باشگاه کوهنوردی شدم جاهایی که بانجی جامپینگ می‌رفتن پیدا کرده بودم، دلم می‌خواست منم مثل هم سن سالانم از پوسته ترسویی که دارم خارج بشم، دلم می‌خواست مثل بقیه باشم!

همه این رویاها فقط با یه کلمه دکتر ریخت پودر شد رفت، وقتی گفت دیسک کمر داری، زیاد راه نرو، زیاد نشین، زیاد خم نشو...کوهنوردی و دوچرخه سواری و ورزش رو فراموش کن.