سلام
سؤالی که می پرسم صرفاً از سر یه دغدغه ذهنیه. من دختری هستم توی یکی از دانشگاه های سطح یک ایران ترم آخر کارشناسی را می گذرونم. عقاید دینی خودم رو دارم و با تحقیق و مطالعه, خودم بهشون رسیدم, نمی گم آدم سخت و خشکی هستم ولی چارچوب های اخلاقی محکمی دارم.
امّا موضوعی که چند روزه منو درگیر کرده اینکه دوستان بسیار با اخلاق از نظر روابط اجتماعی خوب, دانشجوی تحصیلات تکمیلی, و خیلی آپشن های خوب دیگه ای را پیدا کردم که متوجه شدم با آقایون در حد دوستی اجتماعی ارتباط صمیمانه دارن. طوری که تقریبا هر روز با هم به راحتی صحبت می کنن.
می دونید؟ تا قبل از این تصور من از دختری که سمت دوستی با جنس مخالف می رفت کسی بود که خلأ های عاطفی یا شخصیتی یا اجتماعی زیادی داشت. امّا حالا می بینم دوستانی هستن که از این لحاظ مشکلی ندارند و حتی عالی هستن امّا روابط صمیمانه اجتماعی را با جنس مخالف دارن و اتفاقا بر روحیه و شخصیت شون هم تأثیر خوبی داشته, نه از درس عقب افتادن نه از پیشرفت و ...
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
دوستی با جنس مخالف (۱۲۷ مطلب مشابه)