حس تهی بودن و خالی بودن میکنم

سلام

من در آستانه 33 سالگی هستم، اما استرس و دلشوره دارم، کاش این سه ماه نگذره، کاش زمان همین جا متوقف بشه. 

دلم نمیخواد 33 ساله م بشه یا این وضعیت!، حس میکنم هیچی ندارم!، حس میکنم در یک قدمی  35 و 40 ام. سنی که  میترسیدم از تنهاییش، یک دختر عمه 39 ساله مجرد دارم، حس میکنم آینده ام میشه مثل اون! سال ها اون قدر سریع گذشت که خودم هم نفهمیدم!، خدایا  مگر من چقدر تا 39 و مثل دختر عمه شدن فاصله دارم!

در همه این سال ها  ولی وقتی موردی برای ازدواح نبود، منم بقیه اهدافم رو دنبال کردم!، به این امید که هر وقت موقع و قسمتش باشه خودش میشه و من دنبال ابعاد دیگه زندگیم بودم. از 18 تا 29 سالگی درس خوندم، مقاطع رو گذروندم، موقعیت خوبی پیدا کردم، کارهای چند جانبی، تفریح،  ورزش، هنر و ... در کنارش انجام میدادم، اجتماعی بودم و تقریبا راضی ام. از جوانی که بخوبی و سلامت اخلاقی طی شد

فقط چیزی که آزارم میداد علاوه بر تنهایی، بی پولی و استقلال مالی بود که دیر شد نمیدونم، شاید به بالای 40 برسم با کلی دستاورد ولی تنها ... 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج و مسائل گوهران کشف نشده (۱۲۴ مطلب مشابه) مسائل دختران دهه شصتی (۳۸ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۲۳ مطلب مشابه)

خدایا منو بکش راحتم کن، بابای معتادم رو زنده بذار که بیشتر بکشه

سلام 

دختر بیست و ... ساله‌ای هستم که از راه تدریس یه حرفه هنری می خوام نون در بیارم. روزی حلال در بیارم. امّا متأسفانه مشکلی دارم که هیچ راهی رو برام نذاشته. دیگه عقلم به جایی نمی رسه. من پدرم معتاد هستش. یه آدم لا ابالی بی قید و بی توجه که همه زندگیش مواد و کشیدنه. خونه مون با اینکه موقعیتش مناسبه ولی نمی تونم شاگرد بیارم توی خونه. برای اینکه هر کی بیاد ببینه کلاً پا به فرار می ذاره. خیلی درخواست داشتم برای تدریس. طرف التماس می‌کرد بچه م رو بیارم خونه تون درسش بدی پول خوبم می‌داد در حد زحمتم. ولی چون این مشکل رو دارم رد کردم. الآن چند سالی هست به خاطر این موضوع نمی تونم از سواد و هنری که یاد گرفتم استفاده کنم. دوستان من با نصف مهارت من توی تدریس دارن خرجی حلال خودشون رو در میارن. در ماه حداقل پنج تا شاگرد و دارن ولی من چی.

از طرفی نمی تونم خونه کسی برم. سخته برام. بعضی دوستانم دیدم میرن خونه شاگرد ولی من نمی تونم و روی اینکه خونه کسی برم رو ندارم و همه ش فکر می‌کنم چرا وقتی خونه خوبی داریم و فضای زیادی داریم و شاگرد خودش دوست داره بیاد با مادرش ولی برعکس من پاشم برم. آخه چرا؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۴۶۷ مطلب مشابه)

تازه دارم می‌فهمم زندگی چیه، ولی دیگه نمی خوام

سلام به همه کار برای خانواده برتر 

من یه دخترم که تقریباً ۳۳ سالمه می دونید من از دنیا دیگه خسته شدم که نیازهای اصلی آدم‌ها براشون بشه دغدغه.  من دلم می‌خواست به موقع خودم ازدواج می‌کردم، سر کار می‌رفتم و تحصلات هم داشتم، چون درس خون بودم حالا کار رو بی خیال. 

باور کنین خیلی وقت‌ها بوده که اگر کسی -منظورم جنس مخالفه- بهم محبت کرده خیلی احساس خوبی بهم دست داده امّا متأسفانه اون احساس سرابه فقط تشنه رو تشنه‌تر می کنه، همکارم بهم ابراز علاقه می کنه امّا من می دونم که با یه دختر دیگه که از من سنش کمتره قرار و مدار ازدواج داره من تازه یه ساله رفتم سر کار، این مهم نیست. مهم احساسی هست که بوجود میاد ولی تو میدونی که سرابی بیش نیست. 

با خودم میگم ازدواج پر، بچه پر، احساسات خوب هم نمی خوام چون سرابه. دلم فقط مرگ می خواد نه اینکه  تحمل بهتر رو نداشته باشم نه، می دونم که دیگه خوشی در انتظارم نیست. و هر روز تشنه و تشنه‌تر میشم تو این سن  و سال دیگه کسی منو نمی خواد. تازه دارم می‌فهمم زندگی چیه ولی دیگه نمی خوام.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج و مسائل گوهران کشف نشده (۱۲۴ مطلب مشابه)

بابت اینکه فقط یک دختر معمولی هستم عذاب می کشم

سلام به همه

پیشاپیش از طولانی بودن متن عذر می خوام، راستش الآن که اینجام واقعاً از رو نا امیدیه، ناامیدی از پاس داده شدن بین روانشناس‌ها و ...، نمی دونم از کجا بگم؛ 

من به شدت جاه طلبم، حریصم و بلند پرواز، برای اینکه زود قضاوت نکنین یه کم از گذشته م میگم، من یک دخترم، بدترین فقرها رو کشیدم، تو بدترین جاها حتی چادر زندگی کردم، مریضی لاعلاجی رو پشت سر گذاشتم که یادمه تو زمان هفت سالگیم وقتی صورتم و بدنم پر از آبله های سیاه می‌شد، به شدت تب می‌کردم. 

ترس مردم از خودم رو یادمه، برای اینکه نمی تونستم راه برم تو چادر می موندم، یادمه که دو سه سالی طول کشید که از مغازه‌ها بیرون انداخته می‌شدم...، ولی سخت تلاش کردیم، یادمه با خودم می‌گفتم اگه پول ندارم می تونم چیزهای دیگه داشته باشم مثل انسانیت، دروغ نگم نگاه بد نداشته باشم، خوش برخورد باشم، خدا شاهده تمام تلاشم روی همین بوده و هست و خدا رو شکر به عنوان یه انسان خوب شناخته میشم. 

خدا رو شکر خدا خیلی بهمون کمک کرد و ما از بدترین موقعیت الآن تو یکی از بهترین موقعیت ها هستیم...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۷۲ مطلب مشابه) خواستگاری های بی سرانجام (۵۷ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۳ مطلب مشابه)

متاهل های عزیز، به خدا ما مجردها گناه داریم

سلام دوستان خوبید؟ 

نمی دونم این متن اینجا درج می کنه یا نه. شاید به ظاهر تکراری باشه حرف هام ولی احتیاج به درد دل کردن دارم جز اینجا و شما کسی رو ندارم که بتونم راحت راجع به این موضوع باهاش صحبت کنم. 

می‌خواستم از متاهل های عزیز خواهش کنم یکم مراعات ما مجردها رو بکنن، این قدر جلو چشم ماها خیلی غلیظ لاو نترکونن! 

آقای عزیز خانم عزیز به خدا من می دونم این حق شماست، به هم علاقه دارین، می دونم مقصر اصلی بعضی از این مسئولان هستند که باعث شدن وضع اقتصادی و شرایط ازدواج این‌طوری بشه، ولی تو رو خدا ما مجردها رو هم یه کم درک کنید.

یه مثال بزنم شما دل تون میاد جلوی یه آدم گرسنه ی فقیر کباب و غذای آن‌چنانی بخورین؟. من نمی گم به همسرتون بی احترامی کنین یا بدرفتاری کنین ولی یه کم این لاو ترکوندن ها رو بذارین برای خلوت. 

الآن با این اوضاع ناجور کشور و گرونی خیلی‌ها توان ازدواج ندارن چه دختر چه پسر، زیر فشار جنسی و عاطفی هستن. به خدا من آدم حسودی نیستم همیشه دوست دارم همه خوشبخت باشن، ولی وقتی لاو ترکوندن و عشق بازی خواهر و دامادم رو می بینم جدای از اینکه دچار خجالت و شرم میشم ته دلم خیلی حسرت می خورم هی سرم رو می‌کنم تو گوشی و خودم رو با کار سرگرم می‌کنم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در زن داری (۳۱۱ مطلب مشابه) مشورت در شوهرداری (۷۶۸ مطلب مشابه) درد دل های دختران و پسران (۲۰۲ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۳ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۷۰ مطلب مشابه)

در مقابل سختی‌های زندگی خودم رو بی خیال کردم

یه دختر ۳۳ ساله ام از وقتی که یادم میاد زندگی جز سختی چیز دیگه ای برام نداشت همیشه وقتی مدرسه می‌رفتم تفاوت عمیق خودم و همکلاسی هام رو حس می‌کردم من یه کودک فقیر با یه بابای سخت گیر و بدبین بودم که به زمین و زمان گیر می‌داد یادمه تو مدرسه هیچ کس باهام دوست نمی‌شد چون هم فقیر بودم هم اینکه  صورت ریزی داشتم که پر از مو هم بود  ولی با استعداد بودم حتی از اون هایی هم که خیلی به خودشون می نازیدند من بهتر بودم.

بگذریم هر چقدر زندگی می‌گذشت تلخی هاش رو بیشتر به من خانوادم نشون می‌داد عامل بیشتر سختی‌ها هم مشخصاً پدرم بود.

هیچ وقت خواستگاری نداشتم چون پدرم خیلی اخلاق گندی داشت من خودم هم ریزه میزه بودم قیافه م، وقتی بزرگ‌تر شدم  فهمیدم از خیلی از همکلاسی‌هایی که به من اون موقع می‌گفتن زشت یا هر چیز دیگه، پرهیز می‌کردن با من حرف بزنن وقتی تو اینستاگرام تک  تک شون رو شاید باور نکنین دیدم با الان خودم مقایسه کردم تازه فهمیدم که یه سر و گردن ازشون بهتر هم هستم، منتهی شرایط زندگی برای من جور دیگه ای رقم خورده بود.

شاید اگر من هم شرایط اون ها رو داشتم تا الان ازدواج کرده بودم. به هر حال زندگی گذشت و گذشت خلاصه من رفتم سر کاری مرتبط با رشته ام از وقتی که رفتم سر کار هر چند دیر تو سن ۳۰ سالگی ولی باز خدا رو شکر می‌کردم دیگه برام هیچی مهم نیست نه این دنیا نه هیچ چیز دیگه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج و مسائل گوهران کشف نشده (۱۲۴ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۳ مطلب مشابه) مسائل دختران دهه شصتی (۳۸ مطلب مشابه)

خیلی جاها دل منِ دختر رو شکوندی به روت نیاوردم

به خدا من دخترم خسته ام از جامعه‌ای که نمی دونم تکلیفم باهاش چیه؟ 

کاش این ازدواجش نبود و ما رو خلاص می‌کرد، کاش به من استقلال می‌داد که گزینه نمی‌خواهم ازدواج کنم و به دیگران مربوط نیست، دلم می خواد مستقل شوم، کاش این حق رو به من می‌داد که  تنهایی سفر برم، تنهایی خونه مستقل بگیرم و حرف پشتش نبود.  

من دختر رو گذاشتند لا منگنه، درس خوندیم و مستقل شدیم و بزرگ و خانم شدیم به کسی نگاه چپ نکردیم، خیلی از خواسته‌های منطقی مون به خاطر حجب و حیا صرف نظر کردیم، حالا باید بریم ویترینی بشیم که یکی ما رو بخواد خدایی از ازدواجی که من دیدم ۹۰ درصدش بیگاریه.  

ما رو قرار میدن جلوی یه عده پسر پر مدعا، دو کلمه حرف نزدی میگه شما خوبی ولی سلیقه من یه چیز دیگه است، اصلاً طرف نمی ذاره دو کلام از دهنت بیرون بیاد بعد طرف میاد میگه دختران پول پرستند و دختران ظاهر بینند، دختر باید زن زندگی باشه، باید قناعت کنند، باید مومن باشند، مذهبی که بعضی از این آقایون یدک می کشند حقیقی نیست ... 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۸۳ مطلب مشابه)

برای رفع تنهایی یک دختر 30+ سال در این روزها چه پیشنهاداتی دارید؟

سلام به همه

برای رفع تنهایی و حس پوچی یک دختر بین ۳۰ تا ۳۵ در این روزها چه روش‌هایی را پیشنهاد می‌کنید؟ 

با این اوضاع بیماری کرونا سفر نمی تونم برم چون صمیمی ترین دوستانم که پایه هستن از شهرهای دیگه هستن، در فامیل و آشنا هم دوست پایه ندارم، اون هایی هم که بودن متاهلن و درگیر. ازدواج هم کلاً کاهش پیدا کرده، یا اصلاً کیس نیست یا اگر هست شرایط ازدواج نداره یا اگر داره  من جزء ملاک هاش نیستم.

اصلاً حس می‌کنم قدرت جذب جنس مخالف رو ندارم یا حوصله اینکه برم دنبالش رو ندارم، دچار دوگانگی هستم، هم می خوام تنها باشم و حوصله کسی رو ندارم و هم از تنهایی رنج می برم.

نمی دونم اصلاً برای چی زنده هستم و زندگی می‌کنم، حس پوچی دارم، معنویات هم زیاد کمک کننده نبود، دلخوشیم سرکار رفتن بود که اون هم به علت کرونا نیمه تعطیل شده یا دور کاری، باشگاه هم به علت کرونا نمی شه رفت اوضاع شهرمون قرمزه.

یک فرد پایه برای پیاده روی هم نیست، خانواده کم جمعیتی هستیم، خواهر و برادرم دور از ما زندگی می کنن فقط منم تو خونه، نمی دونم واقعاً چه کار کنم؟، آیا پسران  و دختران دیگه در این محدوده سنی مثل من هستند؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۸۳ مطلب مشابه) مسائل دختران دهه شصتی (۳۸ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۲۳ مطلب مشابه)

نه می تونم به عنوان یه دوست بهش نگاه کنم نه معشوق

سلام وقت بخیر، می‌خواستم در یه مورد به دیدگاه روشنی برسم ممنون میشم نظرتون رو بگید. من یه شخصی رو از ۴ یا ۵ سال قبل می‌شناختم و کمکم علاقه بهش پیدا کردم و یه شبه و در نگاه اول نبود!! و در کنار همه اینا من متوجه شدم که ایشون هم همین حس رو بهم داره و منو فقط به خاطر خودم می خواد با همه خوبی‌ها و بدی هام و این برام ثابت شده ست و انسان با معرفتی هست بر خلاف یه عده افرادی که به قول خودشون گرم و رفیق هستند و آخر تو زرد از آب در میان ولی ایشون با اینکه آدم درون گرا و آرومیه از اون ها خیلی معرفت بیشتری نشون داد!.

من و ایشون خب عرض کردم کم کم به هم علاقه مند شدیم و صرفاً آشنا بودیم و تنها چند ماه بود که به هم اعتراف کرده بودیم حس مون رو و همه هم می دونستن که به خاطر مسائلی جابجایی و رفتن به یه شهر دیگه پیش اومد و جدایی برام خیلی سخت بود.

الان هم که یه سالی می گذره هنوز هم تو ذهن و قلبم جای داره، درسته ندیدیم هم دیگه رو یا مثل قبل حرف نمی زنیم زیاد، ولی معلومه اون هم دلش برای من تنگ شده!! حالا من در مورد موضوعی تردید دارم من در کنار احساس عمیقی که به این شخص دارم و حتی از دید من مثلاً موهای اون حالت دار و قشنگ هستند ولی از دید خودش مجعد، یعنی حسم و دیدگاهم رو بهش زیباتر کرده اما دیدگاه جنسی اصلاً بهش ندارم و خوشم هم نمیاد، البته اون رو نمی دونم ولی من این حس رو ندارم اصلاً. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۶ مطلب مشابه)

چه جوری پدرم رو قانع کنم که بیاد ضامنم بشه؟

سلام

من یک دختر 27 ساله هستم که قبلا هم اینجا پست گذاشتم. حقیقتش من شغلم سئو کاری وب هست و به صورت دور کاری و داخل منزل فعالیت می کنم. درآمدم هم کمه ولی خدا رو شکر. 

مشکلم اینه به شدت احساس تنهایی میکنم، از طرفی خواستگار ندارم. یعنی 2 تا داشتم که یکیش خانواده پسره مخالف بودن، یکی دیگه هم اصلا فرهنگ مون به هم نمی‌خورد و اون ها زنگ زدن گفتن نه. دیگه هیچ کس دیگه ای نبود. 

از یک نفرم تو سن 19 سالگیم توی دانشگاه خوشم اومد که اصلا روم نشد بگم. یعنی اصلا با طرف حرف هم نمیزدم. حتی سلام علیک هم نمیکردم. چون من اصلا اهل دوستی و مخ زدن نیستم. اهل پوشش و حجابم و کلا این علاقه رو یک گوشه از ذهنم نگه داشتم. 

بگذریم...

الان مشکلی که خیلی آزارم میده تنهایی هست. از طرفی پدر و مادرم هم پشتم نیستن. روزی صد بار منو مسخره می کنن. از تمام کارهام و رشته م و شغلم و همه چی ایراد می گیرن. ولی خودم سعی می کنم به خودم اعتماد به نفس بدم. مشکل از این قراره که قرار بود وام بگیرم. الان بابام نمیدونم به چه علت نمیاد ضامنم بشه، میگه خوشم نمیاد نون شما بیاد تو خونه. منظورش منو مامانمه. 

دخترم اما ترشح هورمون های مردانه م بیشتر از هورمون های زنانه ست

سلام

الان که دارم مینویسم ساعت یک شب هست، راستش یه دنیا ناراحتم، حتی الان هم دارم اشک میریزم، کسی نبود حرف هام رو بهش بگم اومدم اینجا، دختری م ۲۱ ساله و دانشجو، مشکلی که دارم اینه ترشح هورمون های مردانه م بیشتر از هورمون  زنانه ست.

همین حالم رو بد میکنه، اوایل بهتر بودم ولی الان دارم داغون میشم در حدی که فکر خودکشی هم به سرم زده و میخوام سال ۹۹ اصلا زنده نباشم، یه کم از علائم بیماری خوندم زیاد شدن مو و کلفت شدن صدا و کچل شدن بود. 

من الان تو مرحله زیاد شدن مو هستم، حتی رو سینه هامم مو در میاد کار هر روز و شبم گریه ست،   داغونم، حالا فقط مو باشه یه چی، میترسم از لحاظ  هیکل مثلا چهارشونگی یا صدام کلفت بشه، من دیگه میخوام بمیرم، اصلا خانواده م هم این بیماری رو جدی نمیگیرن، میگن ول کن مامان میگه زندگی اونقدر مشکلات داره که چند تا موی اضافی به چشم نمیاد، ولی من حالم بده،  بد که چی بگم داغووون.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۸۳ مطلب مشابه)

یک سال پیش برای کسی درد دل کردم، اما هنوز بهم یادآوری میکنه

سلامم دوستان عزیزم

من سال قبل حالا نمیدونم از سر تنهایی یا اعتماد یا هر چیزی، با یه خانوم از نزدیکان درد دل کردم. چون تازه یه رابطه اشتباه با یه آقا رو تموم کرده بودم و به شدت نیاز داشتم با یکی حرف بزنم. و از رابطه ام باهاش صحبت کردم و درد دل کردم.

ابراز پشیمانی کردم، و کلی گریه کردم پیش ایشون. ظاهرا فقط میخواستم که آروم  بشم. الان حدودا یکساله از اون قضیه میگذره من اون رابطه رو فراموش کردم. اما این خانوم هر از گاهی با من تماس میگیرن و میپرسن چیکار کردی، با اون آقا در ارتباطی؟، به هم پیام میدید؟، تماس  میگیرید؟، و یه برخورد بسیار شکاکانه به من دارند

من واقعا ناراحت میشم از این یادآوری ایشون. الان خیلی پشیمونم که با ایشون درد دل کردم. و الان باید جواب سوالاتی رو بدم که به ایشون هیچ ارتباطی نداره. نمیدونم چه جور بهشون بفهمونم که اون قضیه تمام شده و دیگه من اون دختر سابق نیستم و این قدر به من یادآوری نکنه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۸۳ مطلب مشابه)

وقتی گذشته م رو میبینم از ادامه دادن سرد میشم

سلام از اینکه این مطلب رو میخونید سپاسگزارم.

من یه دختر سی ساله ام و در یکی از شهرهای بزرگ زندگی میکنم. مشکل من اینه که با وجود تلاشگری بسیار همه ش به در بسته میخورم. من میدونم مشکل من از درونم و افکارمه ولی نمیدونم چطوری حلش کنم، متاسفانه شرایط مالی اسفناکه و پول مشاور ندارم . یه کم از زندگیم بیشتر میگم:

با وجود تلاش زیاد برای کنکور کارشناسی دانشگاه پیام نور یه رشته مهندسی که خیلی دوستش داشتم قبول شدم شاید چون نمیدونستم چه جوری درس بخونم و مشاور و پشتیبانی نداشتم، خیلی درس خوندم توی دانشگاه اینقدر که خسته شده بودم و دیگه برای ارشد کنکور ندادم. 

بعد از فارغ التحصیلی دنبال کار گشتم، اما همه جا سابقه کار میخواست یا آشنا، شاید نزدیک یک سال دنبال کار گشتم و بی فایده بود. رفتم دنبال کارهای هنری، کلاس های کامپیوتر و چند جا به عنوان کارگر کار کردم. 

همه ی اینا موقتی بود چون پول ادامه دادن به کلاس ها را نداشتم و کارگری من در واقع بیگاری بود چون هم روحیه م رو داغون میکرد هم اینقدر درآمدش کم بود که صرفه اقتصادی نداشت. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران دهه شصتی (۳۸ مطلب مشابه)

قربانی تصمیمات اشتباه در انتخاب رشته هستم

سلام به همه 

من یه دختر پشت کنکوری تجربی ۱۸ساله م که به رشته م هیچ علاقه ای ندارم و حس میکنم به بن بست خوردم.

دو سال پیش همین موقع ها بود که فهمیدم استعداد و علاقه من این رشته نیست و فقط به خاطر حرف های خانواده، دوستان، و معلمان به این رشته اومدم، من استعداد بالایی در زمینه ادبیات و فلسفه داشتم، از دوران راهنمایی شعر میگفتم قدرت بیان خیلی خوبی داشتم، کتاب های شاهکار ادبی ایران و جهان رو همیشه میخوندم، عاشق جامعه شناسی بودم.

معلمان ادبیات عاشقم بودن، اما در عوض هیچ حسی به زیست، فیزیک و بقیه درس های تجربی نداشتم، وقتی دو سال پیش این موضوع رو به خانواده گفتم و گفتم میخوام به انسانی تغییر رشته بدم برخورد خیلی تندی باهام شد و مادرم به شدت مخالفت کرد چون معتقد بود که خودش انسانی بوده و ناراضی بوده از رشته ش و بازار کار نداره.

سعی کردم بهشون بفهمونم که آدم ها مثل هم نیستن و اگه کسی باسواد و باعرضه باشه کار گیرش میاد ولی نشد و برخورد خوبی با من نشد و من به شدت عصبی بودم و میخواستم هر طور شده از تجربی خلاص بشم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
انتخاب رشته (۸۶ مطلب مشابه) پشت کنکوری ها (۱۲۰ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۳ مطلب مشابه)

کلا یه دختر بی هدفم، هیچ هدف و انگیزه ای برای زندگی ندارم

سلام 

من یه دخترم و ۲۰ سالمه، امسال دانشگاه قبول شدم، ترم بهمن رشته پرستاری، تو تابستون و این چهار ماه تعطیلی من هیچ کار مفیدی انجام ندادم، کلا یه دختر بی هدفم، هیچ هدف و انگیزه ای برای زندگی ندارم روزهام همین طوری میگذره، گاهی شروع میکنم به سخنرانی گوش دادن، کتاب خوندن پیاده روی و … ، ولی خیلی زود تمومش میکنم، راستش دلم یه چیزهایی تو زندگی میخواد که هیچ وقت نداشتم و نخواهم داشت، مثل یه پوست صاف.

آخه صورتم پر از جوش و جای جوشه، هر کی نگام میکنه حالش بهم میخوره، خیلی خیلی دنبال درمان رفتم ولی فایده ای نداشت بدتر هم شد، باعث شد صورتم لاغر لاغر بشه، دلم میخواست یه دختر سر زبون دار میبودم، ولی از بچگی به شدت خجالتی و کم حرف بودم، همیشه تو اتاقم هستم،  حتی وقتی خواهر زاده کوچولوم میاد میرم تو اتاق مخفی میشم، همیشه تنهایی غذا میخورم و … ، دلم میخواست یه روزی میتونستم ازدواج کنم، کنار یه مردی حسابی خوشبخت بشم، به آرامش برسم، بچه داشته باشم و شاد باشم، ولی کدوم مردی میاد سراغ دختری با ویژگی های روحی و ظاهری من؟، آخه دلم میخواست با حجاب باشم ولی چون اخلاقم خشکه و اکثرا تو جمع میرم یه گوشه وایمیسم چادر نمیزنم میترسم دید بقیه نسبت به چادری ها بد بشه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۴۶۷ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۳ مطلب مشابه) مسائل درونگراها (۳۲ مطلب مشابه)