دلیل اینکه بین این همه آدم اون رو انتخاب کردین به عنوان شریک زندگی تون چی بود ؟ چه زن چه مرد فرقی نداره همه بگین.
منظورم اینه چه خصوصیات اخلاقی ظاهری شخصیتی، سبک زندگی، ویژگی های اکتسابی داشت که شما تشخیص دادین این آدم همون آدمه که می تونه شریک زندگی تون باشه؟ طی چه مدت این شناخت بوجود اومد؟
سلام خدمت خانواده برتری های گل
من راستش این چند روز اخیر که داستان زندگی عموم رو فهمیدم یه تلنگری خوردم که فهمیدم در ازدواج مهمترین چیز ازدواج با آدم نجیبه و هدفم از نوشتن این مطلب اینه که شما رو دعوت کنم که پاکدامنی و نجابت رو اصلی ترین ملاک خودتون در انتخاب همسر قرار بدین هم دختران هم پسران.
عموی من در جوانی با خانمی که خودش انتخاب کرده بوده ازدواج می کنه و شب عروسی متوجه می شه که اون خانم دوشیزه نیست اما به دلیل اینکه در دوران نامزدی و عقد عاشق اون خانم شده بود با دوشیزه نبودن ایشون کنار میاد و تمام این سال‌ها این راز رو مخفی می کنه و حقیقتاً عموی من مرد ساده و خوبی بوده و اون خانم وانمود می کنه عاشق عمومه وانمود می کنه دختر نجیبیه که فریب خورده وگرنه اهل رابطه نامشروع نیست و این صحبت‌ها عموی صاف و ساده ما هم چون دلش پاک بوده و تجربه رابطه با جنس مخالف نداشته باور می کنه که اون دختر نجیبه و مردونگی می کنه و اون دختر و می بخشه و باهاش زندگی می کنه.
تمام این سال‌ها عمو سعی می کنه زندگی عالی برای اون زن فراهم کنه تو دوره‌ای که زن و شوهرهای جوون خونه شخصی نداشتن عموی ما برای اون زن خونه بزرگ میخره و خلاصه بهترین رفاه رو براش فراهم می کنه از نظر محبت و عاطفه هم که واقعاً عموی من جزء بهترین مردان بود یعنی من کمتر مردی رو دیدم این قدر به زن و بچه محبت کنه و قربون صدقه بره و فدات شم و عزیزم و این صحبت‌ها عموی من الان ۶۰ سالشه تو نسل اون ها مردان این قدر محبت کلامی نداشتن الانش هم ندارن.
سلام
چند وقت هست وارد دوره دکترا در دانشگاه شدم و در پژوهشکده ی اون جا هم کار میکنم. اون جا آزمایشگاه های مختلفی برای رشته های مختلف هست و جای بزرگی هست و افراد زیادی هم مشغول به کار روی پروژه های مختلف هستن. توی این مدت چند ماهه 2 تا دختر نظرم رو خیلی جلب کردن. از نظر ظاهر و خانواده (اینو به سختی تحقیق کردم) در یک سطح هستن. و شاید اساسی ترین فرق اون ها اخلاق شون هست. یکی از دخترها رو هر وقت که میبینم تنهاست و خیلی شیک و با وقار و (به چشم برادری واقعا خوشگل) و آروم و با متانت میاد و میره. اما اون یکی دختر که اونم ظاهر خیلی خوبی داره اما همیشه 2-3 تا دختر دیگه رو دنبال خودش راه میندازه و هیچ وقت تنها ندیدمش! کلا مشخصه این رئیسشونه. یعنی در واقع یک جور حس رهبری و سردستگی در وجودش هست. چون چند بار شنیدم مثلا به دوستاش میگه اینجا نشینیم بریم فلان جا. یا این کار رو نکنیم اون کار رو بکنیم و بقیه رو هم دنبال خودش میکشونه.
حالا مشکل اساسی در واقع خود من هستم. من یک خردادی اصل و اورجینالم! متولد برج 2 قلوها (یا بقولی 2 شخصیتی ها). شما خط اول طالع خرداد رو ببینی با این جمله شروع شده: "اکثرا 2 زنه است!". تازه من فکر کنم دست پایین گرفته و تا 3-4 تا هم جا داره. در واقع من 2 تا شخصیت یا روحیه ی کاملا متفاوت و متضاد دارم. یعنی یه روز ممکنه تو فاز غم و اندوه و افسردگی باشم، خیلی آروم و چراغ خاموش بیام و برم.
سلام دوستان
خواستم بپرسم شما چند درصد حرف دوست و فامیل رو توی انتخاب همسرتون ناخوداگاه در نظر میگیرید؟، مثلا اینکه شاید از دختر یا پسری خوش تون بیاد ولی بگید مثلا این قدش خیلی بلند یا کوتاهه. فردا عمه و خاله و پسر خاله ممکنه پشت سرم مسخره کنن یا بخندن، یا اصلا برام افت داشته باشه که مثلا زن من از زن پسر عموم خوشگل تر نیست. یا شوهر دختر خاله ام خیلی خوشتیپه ولی پسری که من دوسش دارم هم قد منه و ... .
میخوام یه لحظه صادقانه فکر کنید ببینید واقعا چقدر از ترس این حرف و حدیث ها ممکنه نسبت به کسی سرد بشید و یا بیخیالش بشید؟، تازه ممکنه قضیه عیب و ایراد هم نباشه. یک جور کم نیاوردن هست. مثلا داداش من رفته یه زن خیلی با سواد و پولدار گرفته، من برای اینکه کم نیارم باید با یه دختر ... ازدواج کنم.
من دختری هستم 25 ساله که تا حالا دو سه باری عاشق شدم، اما تجربه بهم نشون داده که این احساسات رو جدی نگیرم چون از فردی به فرد دیگه منتقل میشه. مثلا پسری رو یکسال هست که دوست دارم در عین حال اتفاقی یک پسر میبینم که به دلم میشینه دلم میلرزه دوباره یک جا دیگه یکی رو میبینم همین طور انگار نه انگار که دو ساعت پیش خیلی تو فکر اون پسر بودم.
با خودم میگم از کجا معلوم اگه جای اون پسری که الان دوستش دارم یکی دیگه بود عاشق اون نشده بودم. این شده که این سوال برام پیش بیاد شما چطور به احساسات تون اطمینان میکنید؟
مثلا شما در یک مقطع زمانی در یک محیطی هستی و با آدم های محدودی روبرو میشی، بعد تو این آدم ها عاشق یک نفر میشی، اگه جایی دیگه بودی قطعا عاشق یکی دیگه میشدی. اون موقعیت مکانی و زمانی باعث شده تو از بین اون آدم ها از اون یک نفر خوشت بیاد. با این حساب از کجا میفهمید اون فرد آدم زندگیتونه، چطور میشه که ازدواج میکنید و بعد پشیمون نمیشید؟، با توجه به اینکه یک بار بیشتر زندگی نمیکنیم و این خیلی ریسکه.
میشه راهنمایی کنید خصوصا متاهلان
مرتبط با عاشق شدن و عاشق کردن:
چرا بعضی از آقایون دیر میفهمن که عاشق شدن؟
چطور یکی میتونه تا آخر عمرش تنها عاشق یک نفر بمونه؟
مدتی هست که دلم عاشقی کردن می خواد
چه جوری پسر مورد علاقم رو عاشق خودم کنم؟
آیا عاشق شدن دخترها با پسر ها فرق دارد؟
هنوز هم کسی مثل قدیما عاشق میشه ؟
14 سالمه، 6 ماهه که عاشق یه پسر شدم
راهنمای عاشق کردن کسی که دوستش دارید
نمی دونم چطور به پسر مورد علاقم بفهمونم که عاشقشم
عاشق پسری شدم که هیچ سنخیتی باهاش ندارم
ما پیر شدیم اما دریغ از یه عشق و عاشقی
سلام به همه
دوران نوجوانیم گذشت و ارتباط با جنس مخالفی وجود نداشت، وارد دانشگاه شدم و باز هم کوچکترین اتفاقی نیفتاد و فقط پیگیر درس بودم. الان دیگه در دوره ی تحصیلات تکمیلی قرار دارم و واقعا دوست دارم برای اولین بار طعم آشنایی با یک خانم را بچشم.
میخوام راهنماییم کنید چطور از همین اول کار رفتار کنم تا نتیجه بگیرم. خودم خیلی امیدوارم بعد از این همه سال بتونم اقدامی موفق در این زمینه داشته باشم و کسی را برای خودم پیدا کنم تا اگر قسمت شد به ازدواج ختم بشه.
چه نکته یا روش خاصی به نظرتون میرسه تا بتونم برای اولین بار یک خانم را جذب کنم و دلش را بدست بیارم؟، چه جوری در اولین حضورم در جمع تاثیر خوبی بذارم؟، واقعا این دوره ی تحصیلی و حضور در اجتماع دانشجویی آخرین شانس منه.
پیشاپیش از همه عزیزان کمال تشکر را دارم.
به نام خدای مهربون
سلام
قبل از هر چیز خیلی خیلی خوشحالم که همچین جایی وجود داره که آدم میتونه پیش پا افتاده ترین سوالاش رو هم بپرسه!، خیلی هم ازتون ممنونم و معذرت میخوام اگه سوالام از این دسته سوالاست!
دختری بیست ساله م که حدود سه هفته پیش برام خواستگار اومد. البته اولین خواستگاری رسمی بود که برام پیش می اومد. جلسه ی اول فقط مادرشون بودن و خودشون و اصلا با هم صحبتی نکردیم. یه جورایی فقط در حد آشنایی اولیه بود. جلسه دوم بود که با هم صحبتی کردیم.
قبل تر ها من دقیقا نمیدونستم چه مدل پسری رو از لحاظ ظاهری به عنوان همسرم میپسندم. منظورم اینه که بعضی ها از روی ظاهرشون به راحتی میشه فهمید که مذهبی هستند. یه جورایی نور بالا میزنن!، ولی بعضی ها نه. خیلی شیک پوشن و مذهبی، در مثلا مدل لباس شون زیاد تجلی پیدا نکرده. و اینکه بعضی وقت ها مثلا توی راهیان یا فضا های مذهبی فکر میکردم آدمی با ظاهر مذهبی میپسندم ولی بعد که برمیگشتم به شرایط قبلی خودم، میدیدم نه! دوست ندارم زیاد اون سبک رو.
سلام
بارها شده که عده ای میگن ما بعد از آشنایی با وبلاگ خانواده برتر از ازدواج زده شدیم یا ترس از ازدواج در دل مون افتاد و این رو نقطه ضعف وبلاگ خانواده برتر میدونن.
بنده بر خلاف نظر چنین دوستانی، این موضوع رو نکته مثبت و خیلی خوب وبلاگ می دونم نه نقطه ضعف. چرا؟!
چون عده ای نسبت به ازدواج یه دید رویایی و بهشت گونه دارند. تصور می کنن که بعد از ازدواج همسرم؛
همیشه بهم محبت می کنه، همیشه با هم مهربونیم، هر وقت خواستم میرم در آغوشش قرار میگیرم، اگه دلم گرفت سرم رو میذارم رو شونه هاش و یه دل سیر گریه می کنم، هر وقت خواستم ارضاء جنسی میشم، شوهرم از اندامم تعریف می کنه، خانمم هر چی گفتم گوش می کنه، خانمم منو رو سرش میذاره و ... !!!
ولی وقتی میان اینجا و از واقعیات بعد از ازدواج مطلع میشن؛
می بینن که عده ای در انتخاب همسر دقت نکردند و الان به دردسر افتادن
می بینن که اکثر تصورات و خیالات شون از ازدواج سرابی بیش نبوده
زنانی رو می بینن که از محبت نکردن شوهرشون گلایه دارن در حالی که مثلا میگن من خوشگلم و از لحاظ زیبایی مشکل ندارم
مردانی رو می بینن که از نافرمانی همسرشون گلایه دارن
یا خانم شون سر مسائلی مهریه 1300 سکه ای خودش رو به اجرا گذاشته
مردانی رو می بینن که توسط همسرشون ارضاء جنسی نمیشن
و ...