اصلا شبیه هم کلاسی هام نیستم، نمی تونم باهاشون ارتباط بگیرم

سلام دوستان

من یه دانشجوی ترم دوم هستم، میدونم الان دانشگاه به خاطر کرونا تعطیل شده ولی راستش من اصلا از هم کلاسی هام خوشم نمیاد، اصلا شبیه شون نیستم خیلی فرق دارم باهاشون، چند بار سعی کردم با چند نفر دوست بشم ولی ازم فاصله گرفتن، همه اکثرا دخترانی هستند که خیلی تیپ میزنن و خیلی سر زبون دارن و با مثل خودشون می‌گردن.

تو کل کلاس سه دختر باحجاب و آروم هست که هر چقدر سعی کردم بهشون نزدیک بشم نشد نخواستن اون ها، متاسفانه تو همه کلاس های عملی افتادم با یه دختری که خیلی پروئه همه ش منو تحقیر میکنه، میگه تو هیچی بلد نیستی و ... .

چند بار جلو استاد آبروم رو برد و ضایع م کرد، اصلا خوشم نمیاد حتی یه لحظه هم ببینمش چه برسه چهار سال باهاش باشم، تحملش برام جهنمه، فک نکنید در برابرش خیلی بی زبونم نه در کل یه جوری در برابرش رفتار کردم که پاش رو از گلیمش فراتر نذاره، ولی کلا چشم دیدنش رو ندارم، رنج تنهایی و این جور چیزها خیلی اذییتم میکنه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۴۹ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۱ مطلب مشابه)

دنبال کردن دوست داشتنی هامون... باید یا نباید... مسئله این است؟!

با عرض سلام خدمت همگی

یکی از خانم ها که تا به حال اهل آرایش نبودن، سوال پرسیده بودن که آیا آرایش کنن یا خیر؟، کاری به سوال ایشون ندارم ...

بعضی ها در جواب گفته بودن هر جور دوست داری، هر جور میلت میکشه، با هر چی عشق میکنی ...، سوالم این جاست؛ 

به نظرتون اصلا دنبال کردن امیال و دوست داشتنی هامون کار درستیه؟، به هر قیمتی؟، آیا واقعا این طوری آدم خوشبخت میشه؟، اصلا یه نفر که خدا و آخرت رو قبول داشته باشه یا حداقل احتمالش رو بده، میتونه این جوری زندگی کنه؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اجتماعی روز جامعه (۵۷۵ مطلب مشابه) فرهنگ سازی (۸۱ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۱ مطلب مشابه)

در رابطه با کسانی که حتی یه ذره غریبه هستند مجسمه میشم

سلام 

من یه دختر ۱۷ ساله م با روابط اجتماعی بد!، می دونم ضایع می نویسم ولی چه کنم تو بیان حرفم افتضاحم، از وقتی یادمه در مواجهه با غریبه ها خیلی ساکت و کم حرف می شدم، در حدی که حتی دلم نمی خواد برم سوپری با فروشنده حرف بزنم فقط اگه دسترسی نداشته باشم به چیزی که می خوام با دست بهش اشاره می کنم، دوستان محدودی داشتم کلا یه مدلیم که انگار توی جمع های فامیلی یا کلاس مدرسه وجود خارجی و نقشی ندارم!

یادمه دوران راهنمایی چون ریاضیم خوب بود سرگروه ریاضی شدم ولی جز دوست صمیمیم کسی نبود که بخواد هم گروهم باشه، دلیلش هم این نبود که منفوری چیزی بودم بهترین توصیفش اینه که انگار نامریی ام!

اینجوری نیست که آدم ضد حال یا خشکی باشم، البته طبق نظر بقیه، فقط در رابطه با کسانی که حتی یه ذره غریبه هستند مجسمه میشم. 

توی دوران دبیرستان سعی کردم دوستان بیشتری جمع کنم و تا حدودی موفق هم شدم، ولی احساس پوچی دارم، انگار وقتی تعداد دوستانت بیشتر میشه، دوستی هات سطحی تر میشه، کلا تکلیفم هم زیاد با خودم روشن نیست.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۴۹ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۱ مطلب مشابه)

اضطراب فراگیر چند وقته درگیرم کرده

سلام به همه

دوستان دغدغه ای که واسه م پیش اومده و چند وقتیه درگیرم کرده اضطراب فراگیر هست. یه چیزهایی راجع بهش خوندم، دیدم خیلی هاش شبیه ویژگی های خودمه، مشکل در ارتباط با آدم های غریبه، جنس مخالف (بخصوص اگه مورد مهمی باشه)، حضور در اجتماعات با آدم های مختلف. قرار گرفتن تو محیط هایی مثل اجتماعات و مرکز دید قرار گرفتن، مثلا رفتن روی سن یا اجرای تئاتر و ...، خصوصا تو اون مورد جنس مخالف واقعا رو اعصابه. این که لنگ میزنم و ... .

دارویی چیزی حتما باید مصرف کنم یا کتاب خاصی باید بخونم و بهش عمل کنم؟، خودم که فکر نمیکنم با جملات تاکیدی و این ها درست بشه، امیدوارم تونسته باشم خوب منظورم رو برسونم. تیپ شخصیتمم زدم شده درونگرای INFP

تن تون سلامت

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تقویت روابط اجتماعی (۷۱ مطلب مشابه)

به غریبه هایی که میگن پولم رو دزد زده اعتماد می کنید؟

اگه یک نفری تو مشهد به شما بگه پولم رو دزد زده، چطوری بهش اعتماد می کنید؟

برای من که تو مشهد زندگی می کنم بارها به این جور افراد برخورد کردم، یک خاطره از دو هفته پیش براتون تعریف می کنم؛

پنج شنبه ساعت حدود ۱۴ بود که تو خیابان داشتم می رفتم یک آقای از تو ماشین به سمتم اشاره کرد و ازم آدرس پرسید، بعد که جواب شون رو دادم رو کرد به من گفت:ما زوار امام رضا علیه السلام هستیم، کل پول مون رو دزد برد، الان هیچ پولی نداریم.

من به سر و وضع اینها نگاه کردم دیدم آقا با سن حدودا ۵۰ تا ۶۰ و خانمه هم همین حدود، با لباس های مرتب، همین طور ماشین شون حداقل ۱۵۰ میلیون قیمتشه، گفتم با چقدر کارتون راه می افته؟ گفتند که ما از تهران اومدیم فقط یه مبلغی که بشه برگردیم.

گفتم پول زیادی همراهم نیست بیان سر کوچه بعدی اون جا یه بانک هست تا پول بریزم به کارت تون،  گفتند که کارت هم نداریم، رفتم براشون دویست هزار تومان پول گرفتم، (آخه فقط یک کارت همرام بود) و صد تومان پول، تو جیبم بود تقدیم شون کردم، اول تشکر کردن بعد گفتن کمه!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اجتماعی روز جامعه (۵۷۵ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۱ مطلب مشابه)

نظرتون راجع به دختری که بیش از اندازه مهربون باشه چیه؟

سلام دوستان

میدونم که آدم نباید خودش را به خاطر کسی عوض کنه و در نهایت باید خودت باشی، اما برای ایجاد و شکل گیری رابطه ای مثل ازدواج این سوال برام پیش اومده.

شما نظرتون راجع به دختری که بیش از اندازه مهربون باشه چیه؟، اصلا جنبه تعریف نداره شاید حتی خوب نباشه برای همین به هیچ وجه حمل بر خودستایی قرار ندید، خدا را شکر من را هم که نمیشناسید. ببینید شاید این بیش از اندازه مهربون بودن باعث شده خیلی وقت ها خودم اذیت بشم.

من ارشد هستم و درسم دیگه تمام شده، شاید نسبت به رشته ای که دارم این روحیات تقریبا اشتباه باشه اما خب روحیه من به این شکله.

اگه نیازمندی توی خیابون ببینم و کمکش نکنم اون شب خوابم نمیبره، شاید اون مسیر رو برگردم تا پیداش کنم و یه چیزی بهش بدم و اگه پیداش نکنم تا مدت ها حالم به معنای واقعی بده و عذاب وجدان دارم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۴۹ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۱ مطلب مشابه)

کسی رو جزو دوستان قابل اعتماد و صمیمی حسابش میکردم اما ...

سلام

راستش امروز موضوعی برام پیش اومد که قلبم رو به شدت رنجورند، اومدم اینجا که با کاربرهای خانواده برتر درد دل کنم و راهنمایی بخوام.

دوستی داشتم که جزو دوستان قابل اعتماد و صمیمی حسابش میکردم، اوقات زیادی با هم بودیم و از رازهای مهم من خبر داره، اما امروز متوجه شدم در حضور جمعی از من بدگویی کرده، یه جورایی زیر آب منو زده. اصلا حالم خوب نیست. حس میکنم مورد سوء استفاده قرار گفتم. هیچ حس همراهی و همدلی و دوستی و محبت واقعی نداشته تا به حال. من فکر می کردم واقعا رفیقمه.

نمیدونم چرا بعضی از مردم این طوری هستن، به بقیه تیکه می اندازن یا زیر آب شون رو میزنن که چی رو ثابت کنن؟، که خودشون رو بهتر جلوه بدن؟، که جلب توجه کنن؟، که کارهایی که خودشون میکنن پنهان کنن؟، حس عذاب وجدان دارم. از اعتمادی که به این آدم کردم. حس میکنم شاید مشکل از منه. واقعا دلگیرم. چند روز دیگه میبینمش و نمیدونم واکنشم چی باشه.

واقعا نمیتونم درکش کنم. این اتفاق رو، آین آدم رو. آبروی منو جلوی هفت هشت نفر برده. مثلا خواسته زرنگی کنه؟، خیلی دوست دارم علت این کارش رو بدونم. واقعا چرا؟، چه بدی ای من به تو کرده بودم؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۴۹ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۱ مطلب مشابه)

علاقه زیادی به ارتباط با خانوم های مهربون دارم

سلام دوستان

پسری هستم 24-25 ساله که یه مشکل بزرگ توی ارتباط با خانوم ها دارم. البته شاید به نظر بعضی ها مسخره بیاد ولی حس میکنم میتونه بعدا برام مشکل درست کنه. 

در حقیقت کافیه  فقط یه خانوم رفتار مهربونی با من داشته باشه و چهره ش یه کمی هم زیبا باشه (هر چند که وزنه رفتار مهربون خیلی سنگین تره)، بعد من یه حس خاصی نسبت به اون خانم پیدا میکنم. 

نمیتونم بگم علاقه، ولی دلم میخواد هی ارتباطم رو باهاش بیشتر کنم و بیشتر باهاش صحبت کنم،  از طرفی توی عمل هم به دلایل شخصی و هم تا حدی هم به دلایل مذهبی سعی میکنم کاملا دوری کنم از خانوم ها و حتی سلام احوال پرسی هم با خانوم های نامحرم اطرافم نمیکنم، هر چند که خوشم میاد. 

باهاشون معمولا سرد برخورد میکنم، چون میترسم اگه گرم بگیرم باهاشون وابستگی پیش بیاد برای خودم یا حتی اون طرف، از اون طرف از این هم میترسم که گاهی با رفتارهام ناراحت شون کنم و گاهی به این فکر می افتم که اگه احیانا بعدا ازدواج کردم این احساس برام مشکل درست نکنه چون گاهی ناخودگاه یهو میبینم دارم به اون ها فکر میکنم. یا خیال پردازی میکنم (جنسی نه، انگار که باهاشون دارم صحبت میکنم یا یه کاری رو انجام میدم و ...).

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۴۹۵ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۱ مطلب مشابه)

حس خیلی بدیه که از خودت مایوس بشی

سلام

دوستان درباره یه مشکل قدیمی که هر از گاهی میاد سراغم ازتون مشورت میخوام، بذارید از ماجرای امروز  براتون بگم؛

امروز رفته بودم بیمه تامین اجتماعی که  درخواست مجدد بازرسی از محل کارم رو  بدم، من تنها کارمند جایی هستم که کار میکنم  و یک کارفرما، بازرس گویا 3 بار اومده و من دفتر نبودم و جلو لیست بیمه رو گرفتن، با امروز  شد 3 بار که من  رفتم شعبه و دنبال کارهای اداریش ...

خیلی هم ناراحت و عصبانی بودم، چون واقعا کوتاهی از طرف من صورت نگرفته بود، همون طور که گفتم تنها کارمند  دفتر هستم و تمام کارهای اداری و جانبی به عهده خودم هست و  این بدیهیه که در روز  برای 1 ساعت یا بیشتر دفتر نباشم برای رسیدگی به اموری مثل کارهای بانکی و ...، حتی برای رفتن به سرویس بهداشتی  یا حتی شستن لیوان مجبورم در رو قفل کنم برم طبقه پایین چون در یک مرکز تجاری مستقر هستیم.

من تمام کارها رو  برای بازرسی مجدد انجام دادم در بخش ( واحد درآمد) و بعد رفتم اتاق بازرسی که به ایشون هم بگم تشریف بیارن برای بازرسی، اما یه آقایی که ظاهرن بازرس کل اون شعبه  بود به من گفت کارگاه شما برچیده شده، یعنی دایر نیست، گفتم کی اینو گفته، گفت بازرسی که اومده  نظارت کنه، گفتم یعنی چه؟!،  تمام وسایل و  میز و  صندلی و سیستم تو دفتر هست حتی میتونید از  مغازه های بغلی هم استشهاد بگیرید، حتی میتونم اجاره نامه هم بیارم ... ، خلاصه ایشون گفت فردا بیا (بماند که لحن گفتارش و خونسردیش منو حسابی کفری کرده بود).

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۴۹ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۴۷۴ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۱ مطلب مشابه)

هر جا میرم باهام رسمی رفتار میکنن، چرا؟

سلام‌

من هیچ اطلاعات یا تعریفی از خودم نمیدم که بعدا به خودخواهی و خودشیفتگی متهم نشم . نه سن نه تحصیلات نه چیز دیگه ، فقط بگم پسر هستم و بین ۲۰ تا ۳۰ !

سوالم اینه اگه شما به یه فرد باهوش، یعنی بین باهوش و نابغه برخورد کنید، یعنی باهاش برخورد های مکرّر داشته باشید و رفت و آمد کنید، چه رفتاری باهاش دارید؟

این فرد، از خانواده کارگر و طبقه متوسط هست، مغرور نیست اصلا، و خاکی رفتار میکنه. حتی در مدرسه و دانشگاه خاص و نمونه هم تحصیل نکرده، ولی اختراعات داره، طرح هایی در دست اختراع، از نظر مالی در سطح بالایی قرار داره، از نظر فکری خلاصه قدرتمند هست، سن عقلی اش حداقل  ۱۵ سال بزرگتر از سن شناسنامه اش هست، سبک زندگی، اهداف، رویا ها، علایق و تفریحات، و نحوه انجام کارهاش به طور کل تفاوت زیادی با بیشتر افراد داره. ولی نه مغروره، نه فخر فروش، مرتب و ساده لباس میپوشه، گرم و صمیمی برخورد میکنه و در صورت نیاز بقیه، به اون ها کمک میکنه.

شاید در آینده جزو افراد شناخته شده به حساب بیاد، و بزرگترین دغدغه اش، کمک به بشریت و انجام کار های انسان دوستانه ست. البته به همون میزان هم، در مورد اهدافش به شدت مصمم و قاطع هست و گه گاه عصبانی میشه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۴۹۵ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۱ مطلب مشابه)

چطور در نظر بقیه قابل احترام و ارزشمند باشیم؟

سلام دوستان

یه سوالی داشتم در رابطه با روابط تو اجتماع، دیدین بعضی ها خیلی با نفوذ هستند و همه بهشون احترام میذارن؟، و به نوعی ازشون حساب می برن، ولی این احترام ناشی از ترس نیست بلکه ناشی از ارزشی هست که به اون شخص میذارن.

مثلا بعضی اساتید خیلی کاریزما دارن و همه دوست شون دارن، جدا از قدرت فن بیان یا سواد استاد انگار یه نیروی نامرِئی هم هست یا برخی از مدیران حتی تو محیط کار شاید شخص شغل و سمت خاصی نداره، شاید یه سرایدار باشه، ولی همه یه پرده هایی باهاشون دارن هواشون رو دارن.

حتی این موضوع تو جمع های خانوادگی و دوستانه هم هست، این افراد برای گفتن حرف شون داد نمیزنن، حتی خیلی از موارد نیازی به گفتن خواسته هاشون نیست، چون بقیه به وظایف شون  نسبت به اون ها واقف هستن ولی تو محیط های کاری مشهود تره.

بعضی ها هم با این که آدم های بدی نیستن ولی اون کاریزمای لازم رو ندارن، یه جورایی شبیه سیامک انصاری تو فیلم های مهران مدیری، آخرش کاسه کوزه ها سر فرد میشکنه، همه جرات دارن ازش انتقاد کنن، مشکلات رو گردن اون آدم بندازن، یا تشکر لازم رو ازش نداشته باشن، یه جورایی دستشون نمک نداره.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۴۹ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۱ مطلب مشابه)

چقدر در مورد رفتار مشکوک همسایه ها باید حساس باشیم؟

سلام دوستان 

من با یه مسئله ای رو به رو شدم نمیدونم باید چیکار بکنم یا اصلا کاری بکنم یا نه؟!

قضیه از این قراره که من تو آپارتمان زندکی میکنم. تو ساختمون ما یکی از طبقات یه دختر ۱۸ساله و یکی دیگه شون یه پسر ۲۲ ساله دارن که اینها با هم دوست هستن و خانواده پسر اطلاع دارن و به شدت مخالفن.

چون چند باری تو راه پله با هم دیدن شون و یه بار هم پدر پسر وقتی اومده خونه دیده که این دختر تو خونه شونه و به شدت عصبانی شده چندین بارم دیدن که وقتی دختر خانوم تنهاست این پسر رفته خونه اون ها. همه این ها رو خانواده پسر دیدن و به همین دلیل و دلایل دیگر مخالف این ارتباط اند. 

من دیروز وقتی منتظر آسانسور بودم متوجه شدم این آقا پسر کفش به دست و پابرهنه از پله ها یواشکی اومدن و وارد خونه همون دختر شدن. کاملا اتفاقی دیدم چون تک واحده هست طبقات و اون ها طبقه پایین ما هستن.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
دوستی با جنس مخالف (۱۲۵ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۱ مطلب مشابه) مضرات دوستی با جنس مخالف (۴۱ مطلب مشابه)

کلمات تا چه حد قدرت دارن؟

سلام

امیدوارم حال تون خوب باشه، به نظرتون کلمات تا چه حد قدرت دارن؟، به این اعتقاد دارید که حتی یه کلمه که از زبون مون بیاد بیرون میتونه زندگی یه انسان رو نابود کنه یا بسازه؟

فکر کنم در این مورد همه نظر یکسان داشته باشن، اما اگه زندگی کسی رو نجات نمیدیم حداقل نابودش نکنیم.

به نظرتون چطور میتونیم جلوی زبون مون رو توی این شرایط بگیریم؟، چطوری وقتی داریم با مخاطب صحبت میکنیم خودمون رو جای اون تصور کنیم و تخریبش نکنیم؟، اگه تجربه مشابهی داشتید که حرف خوب یا بدی بهتون زده شده و مسیر زندگی تون رو عوض کرده بگید.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۴۹ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۱ مطلب مشابه)

نمیتونم موقع صحبت کردن، زیاد به چشمان کسی نگاه کنم

سلام

آقا من یه مشکلی دارم و اونم این هست که نمیتونم چند ثانیه بیشتر به چشمان کسی نگاه کنم. و مسئله عدم اعتماد به نفس و کم رویی و اینها نیست اصلا. انگار حس میکنم وقتی به چشمان کسی خیره میشم انگار یه اتفاقات پشت پرده ی روحی شروع میکنه به رخ دادن که سریع نگاهم رو برمیگردونم.

این مسئله در ارتباطم با آقایون اصلا به چشم نمیاد، چون مردها خیلی خیره نمیشن به همدیگه موقع حرف زدن. ولی وقتی با یه خانوم صحبت میکنم خانوم ها گویا براشون عادیه که توی کل تایم حرف زدن خیره بشن به چشمان طرف!، در واقع ما پسرها وقتی با هم صحبت میکنیم شاید 10 درصد از تایم حرف زدن به چشم همدیگه نگاه کنیم. ولی من وقتی با خانوم ها صحبت میکنم، خصوصا وقتی اونا دارن حرف میزنن، میبینم که قشنگ زل میزنن تو چشم آدم حتی پلک هم نمیزنن. 

بعد منم ناخودآگاه چشمانم رو میدزدم یا هر 30 ثانیه مثلا کلا سرم رو میچرخونم و چند ثانیه الکی در و دیوار رو نگاه میکنم. خلاصه اگر با یک نفر زیاد در ارتباط باشم(خانوم منظورمه) حس میکنم متوجه این موضوع خواهد شد. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۴۹ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۱ مطلب مشابه)

فوت و فن موفقیتم در کار رو حاضر نیستم به دیگران بگم

 سلام

من یه مشکلی دارم، اونم اینه که همیشه توی زندگیم سعی کردم آدم درستی باشم، بیست و چند سال دارم، شغلی رو پیدا کردم، در زمینه تحصیل هم خدا رو شکر، منتهی داستانی که هست اینه که راستش اولا من با اطرافیانم عمیقا احساس صمیمیت ندارم قلبا.

یعنی دوست ندارم کاری رو که بعد از کلی سختی بهش رسیدم، یعنی خدا بهم داده، به کسی بگم فوت و فنش رو که یاد بگیره غریبه یا آشنا.

از طرفی هم من همیشه سعی میکنم رفتارم رو بررسی کنم که اگر مشکلی دارم برطرفش کنم، واسه خاطر لطف خدا خوبی هاش و کمک هاش که منم قدر نشناس نشم پیشش، منتهی وقتی به این قسمت کار یاد دادنش میرسم اینکه خوشم نمیاد کسی به حوزه کاریم وارد بشه و پیشرفت کنه، احساس میکنم آدم پستی میشم توی این قضیه. 

خب حس میکنم این آدم های پر ادعای بی رحم چرا باید دستاورد زندگیم رو بهشون بگم؟، حس میکنم بیان بالا توی تخصص من شاخ میشن واسه م، حقیقت اینه که دوست ندارم کسی ازم بالا تر باشه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۱ مطلب مشابه)