لازم نیست بر اساس تصور دیگران زندگی کنی که مقبول شون باشی

سلام

می خوام یه داستان کوتاه بگم و تجربه‌ای که ازش کسب شد. جایی خوندم در شخصیت انسان سه بعد وجود داره، بعدی که به خانواده ش نشون میده، بعدی که غریبه‌ترها می‌بینند و بعدی که فقط خودش میدونه! 

از بچگی از دوست و آشنا می‌گفتن من چقدر آروم و خون سردم، مرموز هم می‌گفتن یا بچه مثبت! در حالی که اینها بخشی از من هستند یا شاید تلقین محیط به من! ولی من خودم می دونم نه اون قدری مثبتم که اون ها فکر می کنن و نه اون قدری بی احساس و بی تفاوت، و بعدی از وجودم شیطنت وجود داره در کنار همون آرامش! 

این باعث می‌شد همیشه محافظه کار باشم و مرموز به نظر برسم چون طبق الگوی اون ها زندگی می‌کردم. اکثراً جوری رفتار می‌کردم که اون تصویر تو ذهن اون ها بمونه و در عوضش هم نمی تونستم با غریبه‌ترها ارتباطاتم رو کنترل کنم و دوستان زیادی نداشتم تا جایی که آدم‌ها یا از من متنفر بودن یا عاشقم بودن! 

حد وسطی وجود نداشت و فقط دوستان صمیمیم بخشی از بعد پنهانم رو می دیدن. تا وقتی که... تو محیطی جدیدی قرار گرفتم و اون جا حس می‌کردم هیچ عشقی وجود نداره! و حتی قلدری و آزار وجود داشت در حالی که من بی آزار بودم و حتی در حد توانم سعی می‌کردم مفید باشم!! تا اینکه یروز یکی از اون افراد منوبطرز خیلی بدی مسخره کرد اون هم جلوی افراد زیادی و مخصوصاً ی سری افراد که جلوشون رودربایستی داشتم و جالب این جاست کسانی که دوست خودم می دونستم با سکوت شون (البته به جز ی نفر) طرف اون رو گرفتن و من بی گناه مورد آزار قرار گرفتم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۲۳ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۲ مطلب مشابه)

دانشگاه که رفتم فهمیدم کی هستم و چه رفتاری دارم؟

سلام

دوستان اومدم سرگذشتم رو بگم تا بدونن همه که هیچ کس رو بر اساس رفتارش قضاوت نکنید. مشکلات زندگی گاهی اون قدر وحشتناکه که طرف رو پودر میکنه، مثلاً کسی رو می‌بینید که همه ش دعوا داره یا بد حرف میزنه شاید دست خودش نباشه. این جور آدم ها به محبت بیشتری احتیاج دارند.

از وقتی یادم می اومد همیشه تو خانواده دعوا و اختلاف و داد بیداد بود، هیچ وقت ندیدم کسی با لحن ملایم و دوستانه و پر از عشق تو خونه با هم حرف بزنند. اختلاف‌های پدر و مادر روی همه ما بچه‌ها اثر گذاشته بود و شده بودیم مثل اون ها. 

تو اون اوضاع منم فرار می‌کردم می‌رفتم کتابخونه و بکوب درس می خوندم... همیشه هم شاگرد اول بودم. رابطه اجتماعی زیادی هم با کسی نداشتیم فامیلی بودن که و بد اخلاق تر و دعوایی تر از خودمون!. تا اینکه دانشگاه خوب قبول شدم و مجبور شدم برم خوابگاه.

اون جا فهمیدم تازه کی هستم و چه رفتاری دارم! 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تقویت روابط اجتماعی (۸۲ مطلب مشابه)

آزادی بیان و عمل یعنی، بدون آزار دیگران هر کاری دوست داری بکن؟

سلام  به کسانی که این پست رو میخونن

امیدوارم حال همگی خوب باشه

یه سوالی مدت هاست تو ذهنمه که جواب دقیقی براش پیدا نکردم، با خودم گفتم اینجا بپرسم و از نظرات بقیه هم استفاده کنم.

احتمالا همه مون بارها این جمله رو شنیدیم  که وقتی درباره آزادی (بیان - عمل) صحبت میشه، اکثرا مون میگیم شما هر کاری دوست داری بکن به شرط اینکه " آسیب و ضرری به کسی نرسونی"، یعنی این اصل رعایت بشه میتونیم هر کاری که دل مون میخواد بکنیم.

من همیشه به دوستانم همین جمله رو میگفتم تا اینکه طی یه گفتگو با کسی یه سوالی برام ایجاد شد؛

که اصلا رابطه آزادی با اخلاق چیه؟، و این دو چه نسبتی با هم دارن؟

آیا آزادی میتونه تا جایی پیش بره که اخلاق زیر پا گذاشته بشه؟، یا اخلاقیات مهمتره و آزادی رو باید فدای اخلاقیات کرد؟، یا اصلا  اخلاقیات چیه؟، آیا درسته که اخلاق رو توی یه چارچوب بذاریم یا شبیه یه پکیج بدیم بیرون بگیم این اخلاقیاته؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اجتماعی روز جامعه (۶۱۰ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۲ مطلب مشابه) مسائل روز جامعه (۶۴ مطلب مشابه)

چرا بعضی ها با بالا رفتن سن، به جای اجتماعی تر شدن، منزوی میشن؟

سلام دوستان نماز و روزه ها و عبادات تون قبول درگاه حق ...

سوالی در مورد خودم و شاید خیلی ها داشتم و اون اینکه؛

هر چقدر سن مون بالاتر میره به جا اینکه اجتماعی تر بشیم بیشتر تو خودمون فرو  میریم، افسرده تر میشیم و بی حوصله تر ... چرا واقعا؟!

انگار اون شوق و شور کمتر میشه، افتاده تر میشیم، هیجانات نوجوانی و جوانی کمتر میشه، مخصوصا اگه بدی های روزگار نصیب مون بشه که دیگه یه آدم دیگه میشیم، یا چون بخاطر بی مهری هایی که به ما میشه و ما رو از درون خورد میکنه؟

یا چون فهمیدیم که دوستی ها واقعی نیستن و آدم ها به جای حقیقت دنبال توهمات و قضاوت های خودشونن، برای بدست آوردن دل یکی، دل آدم دیگه ای رو میشکونن، و یا شاید دیگران نمیتونن زیبایی های ذهن و زندگی ما رو بفهمن؟

و یا بخاطر اینه که  دیگه مثل بچگی ها نمیتونیم اون جوری که واقعا هستیم رفتار کنیم و دیگه نمیتونیم خودمون باشیم و وقتی چاره ای نداریم جز اینکه خودمون نباشیم و ادا در بیاریم برای همین منزوی میشیم؟

یا اصلا بخاطر حال و هوای وضعیت اجتماعی و اقتصادی مملکته؟

سوال کننده: سمیرا🖤

پیشنهاد:

قبلا خیلی شاد و شیطون بودم، شاید افسردگی گرفتم

حس می کنم افسرده ام در حالی که قبلا خیلی شاد بودم

من چه بلایی سرم اومده ؟ واقع بین شدم یا افسرده ؟

می خوام خودم رو از افسرده شدن نجات بدم

برای حل مشکل افسردگی دقیقا باید چه کرد؟

چند نفر بهم گفتند که افسردگی دارم

دچار افسردگی شدم ، هیچ چیزی برام مفهومی نداره

احساس افسردگی میکنم وقتی سرعت گذر عمر رو میبینم

افسردگی به خاطر تنهایی و رفت و آمد نکردن با دیگران

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اجتماعی روز جامعه (۶۱۰ مطلب مشابه) درمان افسردگی (۳۳ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۲ مطلب مشابه)

نسبت به بعضی از افراد بعد از مدتی متنفر میشم

سلام و عرض ادب دارم خدمت تمام عزیزان

22 سالمه و در شهری غیر از محل زندگی خانواده مشغول تحصیل هستم، مسئله ای که ذهنم رو درگیر کرده اینه که بعد از یه مدت هم اتاقی شدن با هر کس، یک حالت انزجار نسبت به اون شخص پیدا می کنم و فقط تحملش می کنم و چیزی به روش نمیارم ولی در درون واقعا ازش متنفر میشم.

خودم فکر می کنم این اتفاق بی دلیل صورت نمی گیره بلکه بخاطر بعضی بی مروتی ها و کارهایی که انتظارش رو ندارم از اون ها سر بزنه این طور میشم، ولی ...

آخه مگه همه این طورن؟

بله بودند بعضی افراد که خب این حالت رو نسبت بهشون نداشتم، ولی تعداد اون ها خیلی کمه و تقریبا توی این چند سال -با این حال که با افراد مختلف و در محیط های مختلف بودم- نسبت به همه شون این حالت انزجار درونی بعد چند وقت پدید می اومد، تازه بعضی وقت ها نسبت به هم تیمی ها و همکارانی که روی یک پروژه کار می کردیم و گاهی هم که برمی گشتم خونه نسبت به خانواده این حالت بهم دست میداد، لذا این مسئله یه مقدار نگرانم کرده مخصوصا گاهی اوقات فکر می کنم که اگر این طوری پیش برم و فردا روز نسبت به همسرم هم چنین احساسی پیدا کنم چی؟!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۲۳ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۲ مطلب مشابه)

چطور یه دوستی قدیمی رو تموم کنم؟

سلام دوستان

من دخترم و 20 سالمه. یه دوست صمیمی دارم که چندین ساله با هم هستیم، 9 سالی میشه و رفت و آمد خانوادگی داریم. تازگی ها رفتارهایی که داره باعث شده اعصابم رو خورد کنه. یکی از رفتارهاش اینه که تا وقتی پیش همیم همه ش میگه تو کی ازدواج میکنی، چرا نمیخوای ازدواج کنی؟!

من از خیلی نظرها خانواده م بالاتر از خانواده ایشونه، ولی هر موقع منو میبینه یه جوری رفتار میکنه انگار دختر رئیس جمهوره! دیگه دلم نمیخواد باهاش ارتباط داشته باشم، اما هر بار به مادرم گفتم میخوام دیگه قطع ارتباط کنم با دوستم عصبانی شد و دعوام کرد.

شما راهی دارین که بشه دوستی مون رو تموم کنم؟، و اینم بگم خانواده م نمیذارن تموم کنم، چون خیلی به این دوستم اعتماد دارن.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۱ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۲ مطلب مشابه)

دلم یه دوست میخواد ولی نمیتونم کسی که مورد اعتماد باشه پیدا کنم

سلام امیدوارم حال تون خوب باشه

نمی دونم تو این دنیای دوست واقعی اصلا وجود داره؟، اگر هست پس چرا سمت من نیست، من روی هر آدمی اسم دوست رو گذاشتم از محبت و اعتمادم سوء استفاده کرد. یا مثل پرچم وقتی دیدن یه نفر دیگه بهشون سود میرسونه رفتن سمت اون. اینقدر این مشکلات برام ریاد پیش اومده که اعتماد کردن به آدم های اطرافم سخت شده.

مثلا ازم میخوان که بیان خونه مون، خانوادگی ارتباط داشته باشیم. من با بهانه های مختلف رد میکنم، چون میترسم، دوست ندارم رفیقم تو زندگی شخصیم وارد بشه یا دخالت بی جا داشته باشه. یا بر عکس خانواده م بگن فلانی رو دعوت کن خونه یا چرا دیگه باهاش نمیری بیرون.

از طرف خانواده م تحت فشار هستم، برای اینکه کسی رو به عنوان دوست و رفیق ندارم همه شون به نحوی بهم خیانت کردن و هم دست دشمنانم شدن. یا بعدها فهمیدن کنار من خوش خوشانش بوده بعد میرفته پشت سرم غیبت میکرده یا مشکلات مون و حرف های شخصی مون رو میگفته یا یه عده برای اینکه بهشون سود میرسوندم مثلا درس یاد میدادم و ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۱ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۲ مطلب مشابه)

من بچه خونگی بودم

از همون بچگی هام یادمه تو خونه مون دعوا بود، دعوای پرهیجان و پرطرفدار مادر شوهر و عروس ...، آره مادرم با مادر بزرگم نمی ساخت، دلیلش هم شاید خودتون بتونید حدس بزنید حداقل اگه  تجربه ش رو نداشته باشید.

چند تا سریال ترکی دیده باشید میتونید حدس بزنید، اونم اینه دخالت مادر شوهر در نحوه زندگی عروس و روابطش با شوهرش و  نحوه خونه داری و بچه داری...

بگذریم سرتون رو درد نیارم، میرم سر اصل مطلب؛

همیشه ترس اینو داشتم مادر بره یعنی یه صبح بلند بشم ببینم مادرم نیست، یادمه صبح ها اولین کاری که میکردم پا میشدم میرفتم تو اتاق سرک میکشید که مادرم هست یا نه، تا اینکه بزرگتر شدم سنم رسید به مدرسه رفتن، کلاس اول و باقی ماجرا...

من از اون بچه ها بودم که زار زار روز اول مدرسه گریه کرد، یادمه مادرم تا چند روز ته کلاس میشست وای چقدر خنده داره! همین که جلوتر میرفتم بیشتر میشد مشکلاتم یه ترسی داشتم شاید برای بعضی هاتون ملموس باشه، اونم ترس از پای تخته رفتن بود، انقدر میترسیدم که زیر میز قایم میشدم تا معلم منو نبینه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۵ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۲ مطلب مشابه)

یه جوون مجرد خجالتی باشه خوبه یا نه؟

سلام

من یه جوون مجرد هستم. مشکلم اینه که به شدت خجالتی ام. خیلی بیشتر از اون چیزی که فکرش رو بکنید. این خجالت هم وقتی در مقابل جنس مخالف قرار میگیرم چند برابر میشه. 

وقتی میریم مهمونی خونه فامیل، حتی خجالت میکشم تو روی دختران شون نگاه کنم، میخواستم بدونم این خجالت کشیدن خوبه یا بد؟، آیا تو آینده بهم ضربه نمیزنه؟، اگه بده چیکار کنم درست بشه؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۲۳ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۵ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۲ مطلب مشابه)

بحث درباره ی فن بیان و زبان بدن و اثرگذاری بهتر روی مخاطب

به نام خدا

قطعا یکی از مهم ترین و پرکاربردترین مهارت های یک انسان فن بیان هست که همه ی ما در موقعیت های مختلف و باهر سن و سالی به ان نیازمندیم.

حتما شما هم به نحوی در مورد سخنران های بزرگ تاریخ شنیدید. اون ها میتونن با صحبت هاشون روی بقیه چنان تاثیری بذارن که گویا هیپنوتیزم شدن. قدرت متقاعد کنندگی خیلی بالایی دارن که بسیار از ان در به ثمر رساندن اهدافشان به کار گرفته اند.

مصداق بارز این امر آدولف هیتلر هست که بر همه آشکار میکنه قدرت کلمات و استفاده ی هوشمندانه از آن ها چطور میتونه شنونده را در جهتی که در نظر داریم به حرکت در بیاره ... .

او به خوبی توانست کاریزمای شخصیت خود را به سخنرانی هایش تزریق کند و با زبان بدن طراحی شده بر تاثیر و بازدهی آن بر مردم بیفزاید.

من چندین سوال از دوستان عزیز دارم، چون به شدت در زمینه ی فن بیان ضعیفم، شاید سوالاتم احمقانه به نظر برسن اما برای من بسیار مهم و کلیدی اند.

چه تمرین هایی برای افزایش دایره لغات و استفاده صحیح از لغات در هنگام صحبت کردن سراغ دارید؟

چه کلماتی را نباید در یک مکالمه تاثیر گذار به کار برد؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تقویت روابط اجتماعی (۸۲ مطلب مشابه)

در مورد کار در یک محیط پر تنش چه تجربیاتی دارید؟

سلام

دوستان اگر میشه در مورد زیر آب زنی، حسادت و ارتقا، کار در محیط خاله زنکی پر تنش یک سازمان و یا محیط کار  تجربیات تون رو بگید، اینکه چظور رفتار کنیم که نه سیخ بسوزه نه کباب!

چطور برخی رفتارها رو تحمل کنیم؟ من تازه وارد جایی شدم، بعد مدت ها بیکاری!، یعنی هنوز حکم نگرفتم دارم مراحلش رو طی میکنم، امروز فهمیدم که ما شاء الله روده راست تو شکم بعضی ها نیست! 

اولین بار رفتم یک بخش مهم که حکمم وابسته به اون بخش بود، مدیرش نبود کارشناسش بود بهش گفتم مدیر فلانی هستن گفت خودم هستم!، گفتم اینجوریه و اونجوریه و یک مسیر غلط رو به من آدرس داد و گفت باید منتظر بمونی، از فلان جا یک نامه دیگه بیاد و کلا منو دنبال نخود سیاه فرستاد. همون اول شک کردم، رفتم تو سایت اون بخش، عکس مدیر رو دیدم که طرف  اصلا اون نبود!، سر همین نخود سیاه دو ماه حکمم عقب افتاد.

یا یک بخش دیگه از مدیرش همه مینالن بس که آدم رو دور سرش میچرخونه! وای ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تقویت روابط اجتماعی (۸۲ مطلب مشابه)

انگار باید تا آخر عمرم تنها باشم

سلام 

نمیدونم جامعه این طور شده یا آدم های اطراف من اینقدر دغدغه هاشون سطحیه، من دوست دارم با دوستم بیشتر وقتم رو تو کتابخونه و با کتاب بگذرونم، بحث های اجتماعی علمی و ... داشته باشیم، یه چیزی بگم اون با استدلال و دلایل منطقی ردش کنه و من بخوام برای اثبات حرفم بیشتر مطالعه کنم یا برعکس، تحلیل فیلم، کتاب، تاریخ هر چیزی که بار علمی داشته باشه، مشکلات رو بررسی کنیم براش ایده و طرح بدیم.

ولی متاسفانه همچین آدمی اطرافم نیست، دغدغه و فکرشون اینه؛ 

ولنتاین واسه دوست پسرشون چی بگیرن، یا واسه یه عروسی تو تعطیلات عید از بهمن به فکر مدل ارایش و مو و لباس شون هستند، وقتی باهاشون میری گردش همه ش میگن وای پسره رو نگاه وای اون چقدر خوشکله و غیبت، از اینکه تنها نباشم و کسی هم مثل خودم پیدا نکردم سعی کردم وقتی باهاشونم شوخی کنم و خودِ واقعیم رو نشون ندم، یا یه کم بحث های اجتماعی راه بندازم که آخرش میگن اره تو درست میگی، ایده و فکری از خودشون ندارن، یه مدتی اوکیه ولی بعدش میبینم این روحیه م ارضا نشده. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۱ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۲ مطلب مشابه)

اصلا شبیه هم کلاسی هام نیستم، نمی تونم باهاشون ارتباط بگیرم

سلام دوستان

من یه دانشجوی ترم دوم هستم، میدونم الان دانشگاه به خاطر کرونا تعطیل شده ولی راستش من اصلا از هم کلاسی هام خوشم نمیاد، اصلا شبیه شون نیستم خیلی فرق دارم باهاشون، چند بار سعی کردم با چند نفر دوست بشم ولی ازم فاصله گرفتن، همه اکثرا دخترانی هستند که خیلی تیپ میزنن و خیلی سر زبون دارن و با مثل خودشون می‌گردن.

تو کل کلاس سه دختر باحجاب و آروم هست که هر چقدر سعی کردم بهشون نزدیک بشم نشد نخواستن اون ها، متاسفانه تو همه کلاس های عملی افتادم با یه دختری که خیلی پروئه همه ش منو تحقیر میکنه، میگه تو هیچی بلد نیستی و ... .

چند بار جلو استاد آبروم رو برد و ضایع م کرد، اصلا خوشم نمیاد حتی یه لحظه هم ببینمش چه برسه چهار سال باهاش باشم، تحملش برام جهنمه، فک نکنید در برابرش خیلی بی زبونم نه در کل یه جوری در برابرش رفتار کردم که پاش رو از گلیمش فراتر نذاره، ولی کلا چشم دیدنش رو ندارم، رنج تنهایی و این جور چیزها خیلی اذییتم میکنه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۱ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۲ مطلب مشابه)

دنبال کردن دوست داشتنی هامون... باید یا نباید... مسئله این است؟!

با عرض سلام خدمت همگی

یکی از خانم ها که تا به حال اهل آرایش نبودن، سوال پرسیده بودن که آیا آرایش کنن یا خیر؟، کاری به سوال ایشون ندارم ...

بعضی ها در جواب گفته بودن هر جور دوست داری، هر جور میلت میکشه، با هر چی عشق میکنی ...، سوالم این جاست؛ 

به نظرتون اصلا دنبال کردن امیال و دوست داشتنی هامون کار درستیه؟، به هر قیمتی؟، آیا واقعا این طوری آدم خوشبخت میشه؟، اصلا یه نفر که خدا و آخرت رو قبول داشته باشه یا حداقل احتمالش رو بده، میتونه این جوری زندگی کنه؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اجتماعی روز جامعه (۶۱۰ مطلب مشابه) فرهنگ سازی (۱۰۸ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۲ مطلب مشابه)

در رابطه با کسانی که حتی یه ذره غریبه هستند مجسمه میشم

سلام 

من یه دختر ۱۷ ساله م با روابط اجتماعی بد!، می دونم ضایع می نویسم ولی چه کنم تو بیان حرفم افتضاحم، از وقتی یادمه در مواجهه با غریبه ها خیلی ساکت و کم حرف می شدم، در حدی که حتی دلم نمی خواد برم سوپری با فروشنده حرف بزنم فقط اگه دسترسی نداشته باشم به چیزی که می خوام با دست بهش اشاره می کنم، دوستان محدودی داشتم کلا یه مدلیم که انگار توی جمع های فامیلی یا کلاس مدرسه وجود خارجی و نقشی ندارم!

یادمه دوران راهنمایی چون ریاضیم خوب بود سرگروه ریاضی شدم ولی جز دوست صمیمیم کسی نبود که بخواد هم گروهم باشه، دلیلش هم این نبود که منفوری چیزی بودم بهترین توصیفش اینه که انگار نامریی ام!

اینجوری نیست که آدم ضد حال یا خشکی باشم، البته طبق نظر بقیه، فقط در رابطه با کسانی که حتی یه ذره غریبه هستند مجسمه میشم. 

توی دوران دبیرستان سعی کردم دوستان بیشتری جمع کنم و تا حدودی موفق هم شدم، ولی احساس پوچی دارم، انگار وقتی تعداد دوستانت بیشتر میشه، دوستی هات سطحی تر میشه، کلا تکلیفم هم زیاد با خودم روشن نیست.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۱ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۲ مطلب مشابه)