من یه دختر ۳۵ ساله هستم، فوق لیسانس کارمند دولت، شغلم تو زمینه حسابداری هستش، تازگی ها با یه آقایی آشنا شدم که ۶ سال از خودم کوچکتره و دیپلمه است و اینکه شغلش هم اول کارگر انبار بود الآن شده کارمند تو همون اداره.
سلام
وقتتون بخیر
دختری ۳۴ ساله هستم. تا به حال اگر پسری حتی یک سال کوچکتر به خواستگاری م می اومد، ردش می‌کردم، چون نمیتونستم به چشم فردی پخته که بتونم بهش تکیه کنم نگاه کنم. تا اینکه فعالیت‌های اجتماعی‌م زیاد شد و شناخت بیشتری روی آقایون پیدا کردم، و دیدم می تونم به سن پایین‌تر از خودم هم اعتماد و تکیه کنم. هر چند ته ذهنم باز هم سن بزرگتر از خودم یه چیز دیگه‌ست برام.
می خوام از تجربیات دیگران هم استفاده کنم که آیا خواستگار کوچکتر از خودم رو راه بدم؟، تا چند سال کوچکتر؟، آخه این اواخر خواستگار ۷ سال کوچکتر از خودم هم داشتم!، آیا این قدر کوچکتر رو بذارم بعد از صحبت و سنجش اون فرد تصمیم بگیرم، یا همون ابتدای خواستگاری بدون شناخت رد کنم؟
ممنون از شما
سلام خدمت همه دوستان
امیدوارم حال تون خوب باشه و پیشاپیش از نظرات سازنده تون و وقتی که برای این حقیر میذارید بی نهایت ممنونم.
من متولد ۶۸ هستم، و کارمندم میخواستم کمک ام کنید برای گمراهی که دچارش شدم، چند تا خواستگار از همکارانم هستن که دو تاشون از لحاظ رفتاری خیلی برام قابل پذیرش نیستن و البته خیلی پیگیرن ولی تمایلی بهشون اصلا پیدا نمیکنم ...
از طرفی یکی دیگه از همکاران هستن که ۴ سال از من کوچکترن که البته من میدونستم و خودشون نه برا همین زودتر از اینکه خیلی ابراز علاقه کنند بهشون فهموندم ولی خب دست بردار نیستند و خیلی پیگیرند، الان واقعا خیلی خیلی ذهنم درگیره.
حانواده ام موافق این قضیه نیستند و اینم بگم که ایشون سن شون ببشتر میزنه و من برعکس ... و البته لازم به ذکره اصلا رفتارهای بچگانه ندارن که این حس و بهم منتقل کنند که بچه است. واقعا نمیدونم چکار کنم همه شرایط منو دارند به جز این مورد... دختر خانوم ها شما بودید چه تصمیمی می گرفتید و آقایون واقعا براتون چقدر مهمه؟ و کلا چه دیدی نسبت به این قضیه دارید.
من یه پسر 27 ساله ام، که عاشق دختر دایی 33 ساله م شدم، البته این عشق از روی هوس و هورمون و اینها نیست، از ته قلب عاشقش شدم، واقعا دختر مودب، با اخلاق، فهمیده، مهربون، با حیا ، مومن، و در یک کلام خانوم و همه چی تمامه، از لحاظ ظاهر هم خوش قیافه و لاغر و بی بی فیسه ، عین دخترای 26 ، 25 ساله هست (اینو گفتم که نگین زنها زود شکسته میشن و از این حرف ها ...).
در ضمن دکترای یه رشته خوب از شریف دارن و مدرس حق التدریسی یکی از دانشگاه های روزانه است، در مورد خودم هم معلم ابتدایی هستم، با یه ماشین عادی و مقداری هم پس انداز ...، و اما اصل ماجرا اینه که چه جوری قضیه رو به مادرم بگم که به داییم بگه؟
آخه مادرم برای من دنبال این دخترهای تینیجر زیر 20 ساله که من اصلا ازشون خوشم نمیاد، بفهمه عاشق یه دختر 6 سال از خودم بزرگتر (حتی برادر زاده خودش) شدم عمرا برام پا پیش بذاره...، من خودم هم خجالت میکشم بدون واسطه مادرم به داییم بگم دخترتون رو میخوام ...، موندم چیکار کنم میترسم دختر داییم رو که الحق می‌تونه خوشبختم کنه و منو به آرامش برسونه (از سر احساسات کورکورانه نمیگم با تحقیق و اطمینان میگم) از دست بدم، شما رو به خدا کمکم کنید چه جوری مطرح کنم؟
سلام
من یه دختر بین ۲۶ تا ۳۰ سال هستم، یه سال پیش نسبت به یکی حس خیلی مثبت و خوبی داشتم و از رفتارش و نگاه هاش معلوم بود که اونم به من علاقه داره، و همه ش سعی در ارتباط برقرار کردن با من داشتن، بعد فهمیدم ایشون چند سال از من کوچیکتر هستند.
هر وقت ایشون تو فضای مجازی یا واقعی سعی در باز کردن صحبت با من کرد من نخواستم صحبت رو ادامه بدم با اینکه علاقه داشتم، چون به خاطر سن مون و اینکه حس کردم سطح خانواده من از ایشون پایین تر هست و از نظر مالی تو مشکل بودم اعتماد به نفس این رو نداشتم باهاش برم تو رابطه، (البته من تا حالا با هیچ کس رابطه ای نداشتم و نخواستم داشته باشم)، ولی چون به ایشون علاقه داشتم دوست داشتم به خاطر ازدواج بیشتر بشناسمش.
من قیافه م خیلی خیلی کوچکتر از سنم نشون میده و با اینکه خواستگارهای کوچکتر از خودم داشتم و همه جا مورد توجه بودم ولی نسبت به این آقا اعتماد به نفسم پایین بود، نمیدونم شاید به خاطر مسائل مالی و ...، اینکه من نمیتونستم مثل بعضی از دخترها هر روز یه مدل مانتو بپوشم و به خودم برسم و ... .
سلام
خواهری دارم که حدود به تازگی با پسری آشنا شده، پسر چند سالی کوچیکتره از خواهرم هست. در ابتدای آشنایی شون پسره سن واقعیش رو به خواهرم نگفته بود، میگفت نخواستم از دستت بدم سر مسئله سن، با صحبت هایی که روانشناسان معروف در مورد سن مطرح کردن اختلافی سر سن چه از لحاظ سن تقویمی یا روانی ندارن.
خاله پسره با خواهرم در مورد ازدواج صحبت کرده بود که کمک شون میکنه، فقط کافیه مادر پسره راضی بشه، یه مدت که از رابطه شون گذشت پسر این طور که خودش میگفت با خونوادش مطرح کرده قضیه رو و مادر پسر سر سن مخالفت کرده، از اون جایی هم که تک پسر هستن و خواهرانی هم دارن، مخالفت مادر به خاطر تک پسر بودنش بدتر بوده.
پسره با این وجود صلاح رو بر قطع ارتباط دونست، جوری رفتار کرد که خواهرم از ازدواج و رابطه باهاش قطع امید کرد، مثلا میگفت منو ببخش خودت رو به خاطر من اذیت نکن، من ارزش ندارم به خاطرم گریه کنی و خودت رو عذاب بدی، بهتر از من خیلی برات هست و در آخر هم آرزوی خوشبختی ... .
سلام دوستان
من دختری بالای 30 سال هستم، خیلی دوست دارم ازدواج کنم. خواستگار هم تا حالا تقریبا زیاد داشتم اما گزینه مناسبی هنوز پیدا نکردم.
حدود 4 سال قبل در کلاسی آقایی از من خوشش اومد. تایم اون کلاس کوتاه بود و در واقع ما چند بار بیشتر همدیگه رو ندیدیم. دو تا نکته هم بگم که این آقا از من کوچکتره (هر چند که اصلا بهشون نمیاد ) و دوم اینکه هر دو در مقاطع بالا تحصیل می کنیم.
روزهای اول کلاس من از رفتار ایشون متوجه شدم که از من خوش شون میاد اما حرف خاصی نزدن و بعد از اون کلاس هم دیگه خبری ازش نشد، تا 6 ماه بعد پیام داد که من عاشقت شدم و ...، و این مدت هم از ترس اینکه جواب منفی بشنوم پیام ندادم که چون من حس خوبی به ایشون نداشتم جواب منفی دادم و ایشون هم رفت تا 6 ماه بعد دوباره پیام داد که یک فرصت برای آشنایی بده و ....
من نمی تونم فراموشت کنم و عاشقم و از این حرف ها. منم با اینکه حس خوبی نداشتم ولی چون خیلی مودب هستند و خانواده دار و واقعا پسر کاری، تصمیم گرفتم این فرصت رو به هر دومون بدم که ببینم حسم تغییر می کنه یا نه؟!
سلام
بعد مدتها اومدم به این وبلاگ، من حدودا یه ۸ ماهیه تو یه جای خوب تو بخش امور مالی مشغول به کار هستم، این رو بگم که تو زندگیم خیلی محرومیت کشیدم، شاید تنها نقطه امیدم فقط همین شغلم باشه و میدونم که میتونم توش پیشرفت کنم خیلی زیاد.
۳۲ سالمه و دختر هستم، خیلی بی بی فیس هستم شاید تو نگاه اول یه دختر دبیرستانی به نظر بیام این شغل رو هم با هزار تا امتحان و مدرک بدست آوردم. من همکارم با هم استخدام شدیم از همون روز اول با هم خیلی خوب بودیم و از کار کردن در کنار هم لذت میبریم، مشکلی هست اینکه با وجود اینکه میدونم همکارم به من علاقه داره و خودم هم به ایشون علاقه دارم مشکل سن من هست.
ایشون ۲۹ سال دارن من دقیقا از اون دو سال و نیم بزرگترم ولی همکارم نمیدونه به من پیشنهاد هم داده ولی نمیدونم چه جوری بهش بگم که من بزرگترم، از طرفی خودم هم علاقه دارم بهش ولی ترس از دست دادنش رو دارم.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام خدمت همه دوستان
دختر و پسری برای ازدواج به هم معرفی شدن که دارای این ویژگی ها هستند؛
پسر خوب و با اخلاق، اهل تلاش و کار، و از نظر جسمی هم خوب هست.
دختر محجوب و مهربان، یک سال بزرگتر از آقا پسر، مدرک دختر فوق لیسانس و پسر دیپلم ، خانواده دختر از لحاظ مالی بهتر از پسر ، از نظر جسمی هم دختر چهره و اندام معمولی دارن، با توجه به اختلافاتی که هست به نظرتون ادامه آشنایی به صلاح هست؟
ممکن هست با این شرایط اقتدار و تکیه گاهی مرد دچار مشکل بشه؟، چقدر تفاوت تحصیلی و سطح مالی و بزرگتر بودن سن دختر (همه با هم در یک کیس) ممکنه ایجاد مشکل بکنه؟
در مورد ازدواج با پسران دارای مدرک پایین تر :
در ازدواج با خواستگار نظامی و دیپلمه که 9 سال ازم بزرگتره دو دل شدم
لیسانسه هستم و یه خواستگار با تحصیلات ابتدایی دارم
به خواستگاری که تحصیلاتش پایین تر از شماست جواب مثبت می دهید؟
می تونم با آدم معمولی با تحصیلات کم یا سطح فکر پایین زندگی کنم؟
تحصیلات خواستگار چقدر برای دختر و خوانواده ش مهمه ؟
چرا مدرک تحصیلی یکی از معیارهای مهم ازدواج برای دختران است؟
چرا دخترا در ازدواج اینقدر به تحصیلات طرف مقابل اهمیت میدن ؟
اگرچه ازدواج با فردی جوان‌تر از خود در ابتدا می‌تواند جالب و هیجان انگیز باشد، اما اختلاف سنی زیاد بین زوجین با کاهش رضایت زناشویی در طول زمان مرتبط است.
زنان و مردانی که با افرادی جوان‌تر از خود و با اختلاف سنی زیاد ازدواج می‌کنند در ابتدا رضایت زناشویی بالایی دارند و راضی هستند، ولی این افراد پس از گذشت زمانی از این ازدواج، رضایت زناشویی خود را از دست می‌دهند.
سلام
من دختری مجرد هستم ، کارشناسی ارشد دارم و چند ساله که شاغلم، از لحاظ ظاهری و اخلاقی هم خوبم، خواستگار هم داشتم اما مناسب هم نبودیم، دو نفر رو هم قبول کردم اما نشد ، یکی شون قصد ازدواج نداشت و خانواده اش آورده بودنش، اون یکی هم بیکار بود ، نوشتم که نگید رو خواستگار ایراد گذاشتی و قبول نکردی .
آخه اصلا یه افرادی خواستگارم بودند که ...
اگر کیس مناسب داشتم این جریانی که میگم برام پیش نمی‌اومد، بگذریم ...
سلام
یه سوال از دختر ها ؛
نظرتون در مورد ازدواج پسر کوچیک تر از شما تا حداکثر ۵ - ۶ سال چیه ؟
من خودم عاشق یه دختر شدم که ۶ سال ازم بزرگتر بود و من بهش گفتم قضیه رو ،بعد یه جوابی داد که هنوزم که هنوزه مغزم داره سوت میکشه . گفت که زن ها زودتر از مردها پیر و شکسته میشن بخاطر همینم جذابیت شون رو برای شوهرشون از دست میدن، پس بهتره که از شوهرش کوچیک تر باشن .
واقعا آدم اگر عاشق یکی باشه اصلا چهره اون فرد واسش مهم نیست . مهم دله وگرنه چشم که هر روز یکی بهترش رو میبینه ، منم خودش رو انتخاب کرده بودم نه چهره ش رو ، یا یه مورد دیگه که پسره از دختر ۴ کوچیک تر از خودش خوشش اومده بود، دختره هم بخاطر سنش ردش کرد نه بخاطر چیز دیگه ، حالا بعضی ها سلیقه شون اینه که دوست دارن شوهرشون ازشون بزرگ تر یا همسن باشه ، این یه سلیقه ست و هیچ عیبی هم نداره ولی این دلایلی که بعضی ها میارن واقعا آدم میمونه که چی بگه ؟ اصلا خود پیامبر (ص) از حضرت خدیجه (س) ۱۵ سال کوچیک تر بودن .
سلام
جدیدا یه مطلب دیدم که یه آقا پسری بخاطر همسن بودن بودن با دختری از دختره جواب رد گرفته ، میخواستم بینم بین اکثر دخترا همینه ؟ چون من احساس میکنم به دخترا هم سن خودم بیشتر تمایل دارم تا مثلا کسی که یه سه چهار سال ازم کوچیک تر باشه، چون فکر میکنم شانس درک متقابل بیشتره .
سوال از دخترا دارم آیا واقعا این طوریه ؟ به نظر شما خداییش منطقیه که یه نفر بخاطر اینکه همسن تونه یا شش ماه بزرگتر یا کوچکتر شما باشه ردش کنین ؟
این پیش هر مشاوری برین بگین مطئمنا منطقی نمیدونن، حتی اگه پسری دو سال از دختری کوچیک تر باشه ، واقعا 5-6 ماه اختلاف سنی بزرگ تر با پسر چی رو میخواد ثابت کنه ؟ بهتر نیست منصفانه تر دید این موضوع رو ؟
نظر خودتون بگیر
ممنون
ازدواج دختر با پسر کوچکتر از خود:
یه خواستگاری دارم که 1 سال از من کوچکتره
پسری رو که از لحاظ سنی و تحصیلی پایین تره رد کنم؟
می خوام با پسری که دو سال ازم کوچکتره ازدواج کنم
زنی 36 ساله هستم که عاشق پسری 25 ساله شدم
با وجود مخالفت خانوادم با یه پسر کوچکتر و تحصیلات پایین تر ازدواج کردم
در 28 سالگی خواستگار پاسداری دارم که یک سال ازم کوچکتره
پسر مورد علاقم یک سال ازم کوچکتره
خواستگار دلخواهم یه سال ازم کوچکتره، جواب رد بهشون بدم
نظر دخترها در مورد ازدواج با پسری که 6 سال کوچکتره چیه ؟
دختری هستم که عاشق همکارم که 7 سال ازم کوچکتره شدم
سلام دوستان
تو دو راهی گیر کردم لطفا کمکم کنید خیلی به کمک تون نیاز دارم .
من یه خواستگار دارم که دو سه بار اول ردشون کردم بخاطر سن شون ، ولی بازم اومدن جلو و درخواست شون رو مطرح کردن . من بقیه شرایط شون رو قبول دارم و مورد پسندم هستن ولی یه مشکلی دارن ، اونم سن شون هستش .
ایشون از من ٥ ، ٦ ماه کوچیکترن و این مسأله منو اذیت میکنه ... من هیچ مشکلی با ایشون ندارم . هم شغل شون هم قیافه شون و هم اخلاقشون رو پسند کردم ، فقط مشکلم همین اختلاف سنی هست ، البته اصلا به قیافه شون نمیخوره که از من چند ماهی کوچیکتر باشن ، قیافه شون خیلی مردونه ست ؛
یعنی به خاطر این اختلاف سنی که به یک سال هم نمیرسه باید جواب رد بهشون بدم ؟ راستش علاقه هم دارم بهشون نه اینکه عاشق شون باشم ولی به دلم نشستن ، واقعا سردرگمم .
لطفا کمکم کنین
مرتبط:
یه خواستگاری دارم که 1 سال از من کوچکتره
پسری رو که از لحاظ سنی و تحصیلی پایین تره رد کنم؟
می خوام با پسری که دو سال ازم کوچکتره ازدواج کنم
زنی 36 ساله هستم که عاشق پسری 25 ساله شدم
با وجود مخالفت خانوادم با یه پسر کوچکتر و تحصیلات پایین تر ازدواج کردم
در 28 سالگی خواستگار پاسداری دارم که یک سال ازم کوچکتره
پسر مورد علاقم یک سال ازم کوچکتره
نظر دخترها در مورد ازدواج با پسری که 6 سال کوچکتره چیه ؟
دختری هستم که عاشق همکارم که 7 سال ازم کوچکتره شدم
سلام دوستان عزیزم
من همیشه خواننده خانواده برتر بودم ولی در این هفته مشکلی برام ایجاد شد که باعث شد نوشتن رو پیشه کنم؛ خوشحال میشم نظرات و کمک هاتون رو نسبت بهش بدونم.
من دختر مجرد ۲۵ ساله و با مدرک کارشناسی ارشد هستم و از خانواده و موقعیت خوبی الحمدالله برخوردارم. من از سال ها پیش خواستگار داشتم و تا وقتی لیسانس رو گرفتم به ازدواج فکر نکردم و همه رو رد کردم. اما بعد اون تو این دو سه سال خودم رو برای زندگی مشترک و پذیرفتن خواستگار آماده کردم، معیارم علاوه بر ایمان و اخلاق این بود که همسر آینده ام من و شخصیتم رو واقعا دوست داشته باشه. تو این دو سال هم خواستگارایی داشتم که رد کردن برخی شون واقعا برای اطرافیانم مخصوصا دوستان تعجب داشت چرا که یا پولدار بودن یا صرف قیافه خوب داشتن و ...