خانواده برتر

مساله ی این خانمو به دو سال کوچیکتر بودن شوهرش ربط ندین از آب گل آلود ماهی بگیرین ها. باور کنین به این چیزا نیست و من مطمئنم یکی از مسائل اقتصاده که نقش مهمی داره تو زندگی ها به ولله

نتیجه گوش ندادن به حرف والدین ...

سلام

ناقص شرح دادی! مطمئنی کل قضیه همینه؟
تو این شرحی که دادی دلیلی برای دعوا و بگو مگو نبود که! تحصیلات پایینتر و اختلاف سنی معکوس. اینه دلیلش؟ منطقی نیست...

خدا صبر بده

بعید میدونم رفتارهای شوهرت ربطی به سن و تحصیلات داشته باشه. چون شما با این فکر ازدواج کردی که پسره ازت کوچکتره تا صد سال دیگه هم هر مشکلی پیش بیاد میخوای ربطش بدی به اختلاف سنی تون ممکنه این اقا تو سن سی سالگی هم با مدرک دکترا با یه دختر بیست ساله ازدواج میکرد همین اخلاق هارو میداشت. شما باید قبل عقد حتما پیش مشاور میرفتین که نرفتین حالا الانم تا دیر نشده برو پیش مشاور و ازش راهنمایی بگیر.

ببین بم بگو چند درصد از مشکلات شما ناشی از اختلاف سنی و اختلاف تحصیلاتتونه !؟!؟

من کاری به درستی ازدواج با پسر سن پایین تر ندارم اون سلیقه ایه 

جالبه منم در شرایط مشابه با شما هستم.. عاشق پسری کوچکتر از خودم که نه تحصیلات داره نه خانواده ی درست و خوبی... امان از احساس و عادت... ما بی منطق و از روی احساس محض در این رابطه موندیم و احساس ِِ خالی کافی نیست برای ادامه ی زندگی... من هنوز عقد نکردم شما که عقدکردی بهتره سریع به جدایی فکر نکنی... باهم پیش مشاور برید از توی سایت نمیشه مشکله ریشه ایه رابطتون رو فهمید...  باید کامل بررسی شه ببینید که چه چیز هایی باعث کمرنگ شدن علاقه بین تون و یا شکاک بودن همسرت بهت بشه... این مسایل فکر نمیکنم ربطی به اون رقم توی شناسنامه (سن) داشته باشه... یکم تلقین هم هست تا کمترین مسئله ای پیش میاد یاد حرف های خانواده و مخالفت هاشون میفتی و دنبال راه فرار از رابطه ای... بنظرم باید حالت که وارد این مسیر شدی به درست کردنش فکر کنی...  نه که سریع وا بدی و کم بیاری و از خودت جلوی همه یه بازنده بسازی.... با صبر و حوصله و کمک گرفتن از مشاور میشه مشکل ها رو کم کرد... اگر همه ی تلاشتو کردی و موفق نشدی در اخر گزینه ی جدایی همیشه هست. براش زیاد عجول نباش..

اون سنش کمتره و باید جا بزنه. تو کجااااااا؟

سلام. مطمئنید که مشکل فقط ازون بنده خداس؟
یعنی شما هیچ ایرادی تو کارات نیس؟

یکم رو این فکر کنید!

ببینید دوستان یک فرقی که بین پسرای دهه هفتادی با ما دهه شصتی ها هست این هست که
اونا بهتر میتونن احساساتشون نشون بدن
ما منطقی تر و پخته تر رفتار می کنیم
و از اونجایی که دخترا احساساتی هستند رفتار احساساتی این دهه هفتادیا بیشتر براشون جلب توجه می کنند و به خصوص اینکه برخی از این دخترای دهه شصتی وقتی می بینن فلان پسر دهه هفتادی بهشون ابراز علاقه میکنند احساس می کنند بهترین همسران نصیبشون شده اما معمولا احساسات فروکش می کنه و این رفتار منطقی و عاقلانه می مونه

اینکه به دخترا میگن بیخیال کوچکترای خودتون بشید دلیلش اینه که نمیتونن اون حس مردانگی وغرور و عزت و حرف شنوی را داشته باشند و بخوان روحیه تسلط و قدرت گرایی مرد را تامین کنن این باعث اختلاف میشه

چون معمولا دخترا از پسر بزرگتر از خودشون حرف شنوی بیشتری دارند تا همسن و یا بعضا کوچکتر از خودشون این باعث میشه رفتار زن و شوهری تبدیل بشه به مادر و پسری

سوال کننده عزیز
شما باید بتونی غرور و عزت شوهرت حفظ کنید و توانایی چشم گفتن  داشته باشی و بذاری اون روحیه تسلط به زندگیش تامین بشه

توروخداسریع تصمیم نگیرید

فکر کنم مشکل اصلی شما اینه که احترام و جایگاه شوهرت رو درست نگه نداشتی

با سلام
وصال گورستان عشقه... توی زندگی مشترک عشق جای خودشو بیشتر به تعقل و مسائل و مشکلات  زندگی میده.البته برای ازدواج همیشه یه حس دوست داشتن لازمه...اما در مورد شما و شرایطتون با توجه به توضیحاتی که دادید میخواستم بگم بنظر من اول از همه ببینید چقدر هنوز بهش علاقه دارید . این علاقه در قبال رفتار ها و کنش های اون فرد چقدر می ارزه. قطعا زندگی با فردی بدبین و بداخلاق با کنش های عصبی ممکن نیست. پس اگه شما و اون در جهت حل همیشگی مشکلات و سوء تفاهمات اقدامی انجام ندید و علاقه ای هم بینتون وجود نداشته باشه جدایی بهترین راه حله... از جداشدن نباید بترسید.مطمئنا جدایی و رهایی بهتر از یک عمر زندگی معذبانه است

خدایا منو هم کمک کنن.منم پسری رو دوس دارم که از خودم کوچکتره

میدونین چیه از نظر من اصلا کوچک و بزرگ دختریا پسر فرقی نداره.چطور پسرا میتونن عاشق دختر کوچکتر از خودشون بشن اما عاشق دختری که فقط دو سال ازش بزرگتره نمی تونن بشن.

با سلام من روانشناس هستم و در مطب خودم زوجینی مثل شما رو زیاد دیدم ، با توجه به تجربه ای که در مسایل خانواده دارم شما باید لیستی از مشکلاتتون رو تهیه کنید و اقدام به حل مشکلاتتون بکنید .در ضمن عزیزم طلاق اخرین راه میباشد .سالم و شاد باشید .

به نظر من تحمل کن تا دو سال دیگه. اگه بازم ادامه داشت اونوقت به حل کردن مشکل فک کن. فعلا تا دوسال دیگه صبر کن چون اوایل همه زندگیا اینجوریه و خیلی طبیعیه. شاید بعد از دو سال زندگیت خیلی شیرین بشه. چون هیچ زندگی ای مثل زندگی با عشق اول نیست.

من فکر میکنم چون خونوادتون در مورد ازدواجتون خیلی مخالفت کردن الان ناخودآگاه حس خوبی ندارید به همسر و ازدواجتون. دلیل اینکه از معاشقه لذت نمی برید هم دقیقا همینه. اگه به اعماق وجودتون دقت کنید می بینید که عمیقا مضطرب هستید. چون دائم فکر می کنید که مبادا حرف خونوادتون درست از آب دربیاد و ازدواجتون اونطور که باید نشه. و دیگه اینکه همسرتون از شما کوچکتره و برخلاف اون چیزی که خودتون فکر می کنید که براتون مهم نیست واقعا به این اختلاف سنی فکر می کنید و شاید هم براتون مهم باشه. و البته مسائل و مشکلات اوایل ازدواج رو که لاجرم وجود دارند رو نباید نادیده گرفت.اما واقعا راه حل چیه؟
ببینید دوست عزیز، اول از همه با خودتون روراست باشید. خیلی خیلی روراست
شما زمان زیادی فرصت داشتید که فکر کنید آیا ازدواج با شخصی که از شما کوچکتره درست هست یا نه؟ و مدت ها هم بهش فکر کردید. فکر و فکر و فکر و ... و چه بسا خیلی شبها تا نزدیکی های صبح بیدار موندیدو فکر کردید.
می دونید واقعیت چیه؟ شما فکر کردید و در نهایت به این نتیچه رسیدید که با این شخص علی رغم سن کمتر ازدواج کنید. پس این پرونده دیگه بسته شده. تموم شده والسلام.شما تصمیمی که باید رو گرفتید پس دیگه بهش فکر نکنید. الان موقع فکر کردن به پرونده های بسته شده نیست. الان زمان لذت بردن از زندگی مشترک هستش. کیف کنید کیف کنید کیف کنید و لذت ببرید و لذت ببرید و لذت ببرید. چرا اجازه میدید مسائل بی ارزش لذت های زندگی رو ازتون بگیرن. واقعا چرا؟ خیلی ها مجرد هستن و آرزوی این رو دارند که همسری داشته باشند که کنارش باشن. شما که همسر دارید از بودن کنارش لذت ببرید و غصه های الکی رو بذارید کنار
میدونید چرا با همسرتون مشکل دارید؟ چون به دلیل افکار واهی و پوچ همسرتون رو به عنوان مرد زندگی نپذیرفتید. این رو از اونجایی فهمیدم که میگید از معاشقه با همسرتون لذت نمی برید. یک زن زمانی لذت نمی بره از معاشقه که قلبا مرد زندگی شو نپذیرفته باشه یا استرس و اضطراب داشته باشه یا موضوعی ذهنشو درگیر کرده باشه. یا بیمار و خسته باشه. که البته همه زنها گاهی اینطوری میشن ولی نباید این همیشگی باشه.
همسرتون هم این رو می فهمن که شما احساس لذت ندارید و این موضوع به نظر من باعث شده که عصبی و پرخاشگر بشن. مسائل جنسی تاثیر خیلی خیلی مستقیمی روی زندگی مشترک داره دوست گلم. ذهنت رو از افکار پوچ و بی ارزش خالی کن و با عشقو علاقه با همسر مهربونت برخورد کن و ازش لذت ببر و اون موقع ببین که همه مشکلات حل می شن.
از صمیم قلبم برات آرزوی موفقیت دارم.

سلام دوستان نمیدونم چه قضاوتی بکنم راجع به این پست!

خانم محترم ببین کی تحریکش کرده که باعث بگو مگو میشه تازه شوهرت کوچیک باشه که ایراد نداره اتفاقا خیلی هم خوبه چون حداقل خانم تجربه داری داره که دم به ساعت زندگی رو تلخ نمیکنه.

سلام به نظر منم مشکل شما اصلا ربطی به اختلاف سنی نداره 

به به چه دیدگاه ها و پندهای پخته و خوبی. شما خانم خودتون  در اثر خودبزرگ بینی روی سر شوهرت که بد آورده سوار شده ای. در حالی که پتانسیل و شیفتگی این مرد بسیار بیشتر از شما بوده. اگر می توانید 1- به اولیائتان بگوئید دست از سرزنش بردارند و این داواد مظلوم را بپذیرند. 2- بدون تظاهر، دلسوزی و سرکوفت دست ایشان را بگیرید و موجبات رفع عقب ماندگی ایشان را چه در تحصیل و چه در کسب درآمد و کار فاهم کنید. 3- دست از معلم بازی و بکن نکن بردارید و باب مشورت و شراکت در همه چیز را با وی باز کنید. 4- اخم هایتان را باز کنید و با گوشه و کنایه سخن نرانید. 5- با کوچکترین دستاویز از او قدردانی و ویرا نزد دیگران بزرگتر و مهم تر از آنچه که هست جلوه دهید.         -پس از چندی زندگی شیرین و این آقا با وجود سن کم پشتیبان و شیفته شما خواهد شد.

کاملا درکتون میکنم چون یکی از  فامیلای ما همین کارو کرد با یه دختر بزرگتر از خودش ازدواج کرد همه مخالف این قضیه بودن ولی به خاطر عشقو عاشقی مرغشون یه پا داشت همش دعوا بود و مخالفت به زور عقد کردن و حتی توی روز عروسی هم اختلافاتی هرچند کوچیک ولی شکل گرفت بعد ازدواجشون همش دعوا میکردن و پسر عموم یا خونه ما میومد و یا خخونه عموم میرفت میموند یا میرفت توی باغ میخوابید چون سنش کم بود و درس رو ول کرد الان بهش کار نمیدن و مدام سر کاره و بخاطر جونیش و رفیق بازیش حدود 6 ماهی دعوا میکرد و اهل الکل بود متاسفانه ولی بعد درست شد و سر عقل اومد فک کنم به خاطر اقتضای سن اش بود الان یه دختر دارن زندگیشون آرومه ولی سختی هی زیادی دارن مالی و دخالت والدین و دعوای خودشون و حتی بچه رو هم درگیر کردن  و پسر عموم خیانت رده بود ولی مجازی نه به صورت جدی ولی خیلی مواظب باشید بهتره به یه مشاوره بدید چون هر دو طرف مقصرید و تقصیراتی دارید وباید هر دو حل کنید تا به آرامش نسبی برسید با شوهرت این موضوع رو مطحرکن و به منطقی به چاره ای برسید و مشکلاتتونو بهم بگید منطقیو آروم و حرف دلتونو بزنید چون مسائل هر چی گفته بشه طرف بیشتر اون یکی رو درک میکنه و  سعی کنید هر دوتون زندگی سخته ولی میشه درستش کرد با همتتون نگران نباش علاقه دوباره پیدا میکنی چون سختی زیاد داشتین و تنش زیاد از هم دلخوری هایی دارین و ناراضی هستین واسه همین علاقه کمه با جبرانش علاقه اتون کم کم برمیگرده شاید از قبل هم مقاوم تر بشه به امید خدا