خانواده برتر

واااااااای! عجب کاری کردی دختر! خیلی عجولانه تصمیم گرفتی واسه جدایی! آخه زندگی و احساس اینقد الکیه که به این راحتی تمومش کردی؟!

منم شرایط خیلی خیلی سختی داشتم تو عقد!کار منم به طلاق رسید هم به دلایل اختلافات خانوادگی و هم بد اخلاقی خود همسرم!اما خب تحت فشار بود اونموقع و بلاخره دوست پسرم نبود که سریع بذارمش کنار و بیخیالش شم....اسمش تو شناسنامم بود! از همه مهمتر منم عاشقش بودم! نمیتونستیم بیخیال هم بشیم....ما حدود دو ماه ارتباط نداشتیم و تو همین دو ماه به این نتیجه رسیدیم که بدون هم نمیتونیم! البته اون تو این مدت چندبار سغی کرد ارتباط برقرار کنه اما من به توصیه خانوادم جوابشو نمیدادم و اونم دیگه زیاد اصرار نکرد و برگشت ایرانشهر (محل خدمتش) و با خودش گوشی نبرد!بعد از یه ماه که برگشت بازم اس داد غیرمستقیم مثلا اشتباه فرستاده...منم جوابشو ندادم ...خلاصه چند وقت بعدش من بش گفتم اقدام به طلاق میکنم اونموقع دیگه شروع شد و به طرق مختلف ارتباط میگرفت و پدرش زنگ میزد و بعد دوماه خانوادش یادشون افتاد که عروس دارن! خلاصه اختلافات بالا گرفت و درحالیکه خانواده ها دعوایی بودن ما دوتا برگشتیم!

الان هروقت یاد گذشته میفتم خیلی غصه میخورم و زخم شده رو قلبم اما به خاطر همسرم و خدا  وآرامش زندگیم سعی میکنم فراموش کنم و  از نو شروع کنم...

شرط میبندم که یک سوم مشکلات منو نداشتی!شوهرم منو هم منع کرد از رفتن تو جمع های خانواده خودم منم نرفتم و یه مدت دور بودم از همه خیلی سخت بود اما همینکه دید من رو حرفش حرف نمیارم دلش نرم شد و گفت برو اما بدون من!من بازم نرفتم و بش گفتم من بدون شوهرم هیچ جا نمیرم و دلیل نداره تنهایی برم.  یکم که گذشت اونم راضی شد و باهام اومد....مردا همینن عزیز دلم، دوست دارن رو خانومشون تسلط داشته باشن و وقتی مطمئن بشن تو مال خودشونی و به عنوان مردت بشون اعتماد داری آروم میشن و بت آزادی های زیادی میدن....

به نظر من اگه واقعا دوسش داری حتما باید برگردی چون ما خانوما با مردا فرق داریم و سخت عاشق میشیم و اگه بشیم تا ابد عشقمونو فراموش نمیکنیم.....اما باید بذاری زمان حل کنه مشکلت رو و نباید دوباره عجولانه یه اقدام دیگه بکنی. بش بگو به زمان نیاز داری تا دوباره خانوادتو راضی بکنی و این دفعه باید به خانوادت حسن نیتشو ثابت کنه....به خانوادت هم بگو دوسش داری و نمیتونی به کس دیگه فکر کنی و گریه و زاری....مطمئن باش یکم که بگذره اونا هم نرم میشن و خوشبختی تورو میخان....من پدرم با اینکه به شدت عصبانی بود و مصمم برای طلاق وقتی دید من آروم و قرار ندارم و دوسش دارم دقیقا روزی که سالگرد ازدواجمون بود و من کولمو بسته بودم که با شوهرم برم حرم و بعدش بریم هتل، افهمید که من با شوهرم قرار دارم منو کشوند تو اتاق و کارت بانکیشو داد بهم بغلم کرد و گریه کرد گفت نمیدونستم که سالگرد ازدواجته دخترم  برو هرچی دوس داری واسه شوهرت بخر و منم زدم زیر گریه...بهم گفت هیچوقت دوست نداشتم این اتفاقات بیفته و به اینجا بکشه....

پست 6285 هم خودم نوشتم و از مشکلاتم گفتم...هنوز هم مشکل دارم اما دارم تلاش میکنم واسه زندگیم....

کار تو خیلی سخت تره اما توام توکل کن به خدا منم دعا میکنم که برگردی پیش شوهرت  و خوشبخت شی عزیزم.....

من خودم عشقمو سر حرف خانوادش از دست دادم و حرفهای الکی و بی جهت خانوادهامون خیلی عذاب کشیدم نه اون موفق شد نه من تونستم بعد ازاون مرد دیگه ای رو به زندگیم راه بدم برات دعا میکنم که حالا که واقعا همو دوست دارین انشالله جور بشه و خانوادتون ارام بشن و دوباره بهم برگردین و عاشقانه تا پایان عمر کنارهم زندگی کنین.وقتی همو دوست داشته باشین هیچ کس جاشو برات پر نمیکنه انشالله بهم دوباره برگردین برای منم دعا کن خانمی .با خانوادتم صحبت کن از کارت مطمعنی به اونها بگو بدون اون نمی تونی و اونو دوست داری سعی کن با صحبت خانوادتو نرم کنی مثل ما نشو ما هرکدوم چوب حرفها و دخالتهای الکی خانوادهامونو خوردیم و ازهم جدا افتادیم.انشالله که خوشبخت و عاقبت بخیر بشی برای زندگیت و عشق تلاش کن الکی نباز .