خانواده برتر

عنوان:  
من امسال باید انتخاب رشته کنم و تا حد زیادی مطمئنم هر سه رشته رو می تونم بیارم ولی مشکل من اینه که نمی دونم با کدوم شغل ارتباط بهتری برقرار کنم. شخصیت INTJ دارم و تو هر کدوم از اینها یه سری چیزها برام آزار دهنده هست.

مثلاً کار روتین و تکراری برای من دلنشین نیست مثل همین دندون پزشکی یا مثلاً یه داروساز که تو مغازه میشینه،‌ از طرفی خیلی به ریسرچ علاقه دارم، و بین دارو و پزشکی گیر کردم. 
آدم درون گرایی هستم و زیاد با مردم نمی تونم ارتباط بگیرم مثلاً تو پزشکی این مورد اذیتم می کنه و حتی تو رشته‌های دیگه، کاش یه کم برام معرفی کنید این رشته ها رو.

سلام 
من دختری ۱۸ ساله هستم. کنکوری 
دو سال پیش بنده پژوهشگر برگزیده یکی از پروژه‌های کشور آمریکا شدم و نویسنده و گوینده یکی از روزنامه‌های مطرح ایران.
متاسفانه مشکلم اینه که خانواده ام قدر منو نمی دونن، من دختری فوق العاده مذهبی (نمی خوام از خودم تعریف کنم دارم شرایطم رو می گم) تناسب اندام  هم داره.

و با اینکه کاملاً چادری و فوق العاده محجبه و مذهبی هستم دیگران بهم میگن که خوشتیپم و بسیاری میگن زیبا هم هستم البته این فقط نظر دیگران است. بسیاری هم از صدای من تعریف می کنن.

چند ماه پیش هم خواستگاری داشتم که بسیار موقعیت اجتماعی فوق العاده ای داشتند و کارمند یکی از وزارت خانه ها بودند.

بعد از ایشون هم یک وکیل دادگستری و یک کارگردان برنامه‌های کوتاه کربلا البته ایرانی بودند. خیلی‌ها میگن چون هم رزومه علمی ام خوبه و زیبایی ظاهری دارم، خواهان زیاد دارم  (باز هم می گم این نظر بقیه است).

سلام کاربران عزیز 
از اینکه وقت می ذارید و بدون هیچ چشم داشتی کمک می کنید مچکرم 
منم مثل همه مشکلات زیادی دارم و اینکه تقریباً راه حل براشون دارم،‌ به جز این یکی ... 
یه برادر دارم که ۱۵ سالشه و از من ۴ سال کوچیک تره، هیکلی، عصبی، بد اخلاق، تنبل و فحاش...یه کم هم دست بزن داره. 
مشکل اینه که پدر و مادرم هیچ کنترلش نمی کنن (نمی دونم مشکل چیه. یا جدی نمی گیرن، یا می ترسن، یا می خوان دعوا نشه واقعاً نمی‌دونم چرا)،‌ گاهی تذکر میدن!!! ولی باور کنید مشکل با تذکر حل نمی شه. 
سه سالی هست که با گوشی بازی هم می‌کنه (این اواخر پابجی) که خیلی بدتر شده... من واقعاً تحمل رفتار و حرکاتش رو ندارم بر خلاف بقیه.

وداع حضرت زینب سلام الله علیها با امام حسین علیه السلام

در طول تاریخ اسلام، هر جا دست مردان برای دفاع از دین بسته بوده، این زنان بودند که نگذاشتند پرچم دین زمین بماند.

دشمن از تاریخ درس گرفته، بنابراین ابتدا می خواهد زنان مسلمان را با ترویج بی عفتی از سر راه خود بردارد، به این امید که اگر توانست از مرد مسلمان عبور کند، دیگر زنی نباشد که زینب وار جلوی او را بگیرد.

روضه ی حضرت اباالفضل علیه السلام قطع دست و ... نیست، حضرت اباالفضل علیه السلام از شرمندگی این که نتونست آب به خیمه ها ببره جان داد.

خدایا به حق حضرت اباالفضل هیچ کسی رو شرمنده ی کسانی نکن که بهش امید دارن.

سلام

قصد دارم تجربه خودم رو بنویسم و از تجربیات شما دوستان هم بهره ببرم و استفاده کنم.  خیلی زور زدم و تلاش کردم عاقل باشم ولی نشد که نشد و در آخر بهش دل بستم...

همون اول که حکمم خورد و دیدمش متوجه توجهات گاهاً معنی دارش شده بودم ولی با من از همه نظر تفاوت داشت پس یک درصد به عنوان کیس برام مطرح نبود، بهش بی اعتنا بودم حتی گاهی ازش بدم هم می اومد تا وقتی که خوردیم به یک پروژه مشترک، آشنایی بیشتر ما هم با دعوا سر یه پروژه کذایی شروع شد، اون شروع کرد، به خاطر سوتی که اوایل سهواً داده بودم گیر می‌داد، نمی‌خواستم جوابش رو بدم ولی شوخیش در این مورد پیام "هیچی حالیت نیست" داشت جلو بقیه و بهم برخورد و نمی‌خواستم کم بیارم. یک بارم وسط های پروژه صداش بالا رفت و داشت عصبانی می‌شد که من کوتاه اومدم. چون عذرخواهی نکرد تو دلم موند؛ 

سلام خدمت اعضای محترم خانواده برتر

ایام محرم رو بهتون تسلیت می گم، نمی دونم از کجا شروع کنم،‌نمی دونم چی شد این روزها هم دلم بی قراره هم گرفته.

می خوام ازتون برادران و خواهران عزیز منو راهنمایی کنید چون نه می تونم به خانوادم بگم و نه شخص مورد اطمینانی دارم که ازش کمک بخوام.

من دختر خانمی حدود ۲۵ ساله چادری و مذهبی ام تو فضای مجازی شهرمون مشغول کار فرهنگی ام به طور اتفاقی با آقایی برای همکاری آشنا شدم از مذهبی‌های شهرمون هستن ولی دقیق نمی شناسم شون.

سلام

نمی دونم پرسیدن این سؤال درسته یا نه؟ یا اینکه شاید واقعاً خنده دار به نظر بیاد ولی واقعاً ذهن من رو درگیر کرده و خوشحال می شم دوستان کمکم کنند. 

من قبلاً فکر می‌کردم (یعنی این‌طوری تصمیم گرفته بودم) که خوب نیست تو دوران نامزدی دختر و پسر شب پیش هم بمونن. مخصوصاً تو خونه خانواده دختر.

علتش هم این بود که احساس می‌کردم این‌طوری هم هر دو نفر اذیت میشن و هم می شه آش نخورده و دهن سوخته.

از یه طرف هم فکر می‌کنم اون طوری دیگه کم کم یه سری احترام‌ها بین خانواده دختر و داماد برداشته می شه و در واقع آدم دوست نداره این احترام‌ها بین همسرش و خانواده خودش برداشته بشه.

سلام و عرض ادب 
من دچار یه مشکلی هستم که هر روز داره منو عصبی‌تر می کنه، ازتون راهنمایی می خوام 
من فرزند دوم از یه خانواده پنج نفری هستم، مشکلم با مادرمه، خیلی تبعیض می ذاره بین بچه‌ها، رفتارهاش اصلاً خوب نیست، اگر بگم مثل دشمنه باهام بیراه نگفتم.

از همون بچگی بهم می‌گفت تو جوجه اردک زشتی، همیشه طرف خواهر بزرگم و برادر کوچکم رو می گیره، هیچ گاه نشده توی بحث ها طرف منو بگیره حتی اگر حق با من باشه، سنم کمتر بود با دیدن این تحقیرها بهش می‌گفتم تو مامان من نیستی، می‌گفت توام بچه من نیستی، سر چیزهای الکی باهام قهر می کنه، ولی اگر خواهر و برادرم سر مسئله‌ای باهاش بد حرف بزنن، سریع میره ازشون دلجویی می کنه، خلاصه خیلی رفتارهای بد ازش دیدم.

خانومی که برای محرم کفش پاشنه بلند می‌پوشی و میری دعا و دسته و عزاداری، حضرت رقیه‌ای که شما براش عزاداری می‌کنی رو چند روز و شب پابرهنه روی خارهای کربلا بهش جسارت کردن...
خانومی که چادر لبنانی و شلوار تنگ زیر چادر می‌پوشی و زیر چادرت هم پیداست، امام حسینی که شما براش عزاداری می‌کنی خرید های خونه رو خودش یا پدرش انجام می‌داد که مادرش توی خونه بمونه و در معرض دید نامحرم قرار نگیره...
خانومی که عینک دودی یا ماسک مشکی میزنی، نیتت واقعاً چیه؟؟ جلب توجه نامحرم؟ به چه قیمتی؟؟ به قیمت به گناه انداختن چند نفر دیگه؟...

سلام 
من پسر ۲۷ ساله، فارغ التحصیل ارشد، شاغل و در سن ازدواج هستم
حقیقت اینکه من مذهبی نیستم، اصلاً مذهبی نیستم، نه اهل عزاداری‌های مذهبی هستم نه اهل فرایض مذهبی، امّا کلیات دین رو قبول دارم،‌ولی سنتی هستم.

سنتی هم تو پوشش خودم یا داشتن اخلاق خشک منظورم نیست؛ منظورم این هست که مثلاً به سنت هایی مثل احترام به پدر مادر، روابط سنگین با جنس مخالف و فرهنگ های این چنینی پایبندم، من برام اهمیتی نداره همسرم چادری باشه یا غیر چادری باشه.

ولی چون خودم قبلاً دوست دختر نداشتم، (البته روابط عادی اجتماعی تو دانشگاه و محل کار و برخورد مناسب و محترمانه با خانم ها همیشه بوده) تصمیم گرفتم با یه فرد معتقد ازدواج کنم، چون این قشر افراد خیلی کمتر پیش میاد سمت دوستی برن.

می دونم الآن همه میان میگن بس کنید بابا، این چه پستیه، چه عنوانیه، چه روشی، چه منشی و ...
ولی خب لطفاً اون هایی که می‌خواهند این حرف‌ها بزنند ساکت بمونند و نظر نگذارند.
می دونم که بعضی آقایون تا ظاهر یک خانم را نپسندند به ازدواج باهاش فکر نمی‌کنند هر چقدر هم خوش رفتار باشه. پس من دو تا سؤال دارم

۱) آیا راهی هست که بفهمم چهره من مورد پسند هست یا نه، تا بعد برسیم به ...
۲) ایشون از خانواده اصیلی هستند و شاید مؤمن نباشند ولی اهل روابط بی حد و مرز با جنس مخالف نیستند (عین خودم). این خودش ویژگی مهمی هست چون مطمئنم با جلف بازی دورشون می‌کنم. پس آقایونی که قصد کمک دارن بیان بگن این طور افراد چه طوری تحت تاثیر قرار می گیرن؟ 

من و داداش و مادرم واقعاً خسته شدیم. حتی داداش ده ساله م هم صداش در اومده. واقعاً بریدیم. پدرم با همه انسان‌های روی کره زمین قطع رابطه کرده. ما داریم از تنهایی افسرده و مریض می شیم.

تمام اقوام هم در شهر دیگری هستند. مادرم رانندگی بلد نیست و پدرم هم نمی ذاره ما خیلی بریم شهر دیگه پیش مادر بزرگ و فامیل‌ها بمونیم. تمام زندگی ما مثل دوران قرطینه کروناست.

من دختر بیست و ... ساله هستم و تمام روزهای دوره کودکی در فکر و خیالم با خانواده مورد علاقه و دوستان و خانواده خیالی بودم ولی وقتی بزرگ‌تر که شدم از خیال پردازی بیهوده خسته شدم و پدرم هم همواره با خانواده خودش و مادرم و من و مادرم در حال جنگ بود و منو در نوجوانی که حساس‌ترین دوره زندگی هر آدمیه برد پیش خواهرش که اختلال روانی داره.

با سلام
دختری هستم که چند سال پیش یک عقد ناموفق داشته ام و این اولین رابطه ام با جنس مخالف بود.

طرف مقابلم امّا در حد یک رابطه عادی و معقول نیز محبتی نثارم نمی‌کرد. چشم چران بود و باعث می‌شد به شدت احساس عدم امنیت در این رابطه به من دست بدهد.

با ادامه یافتن رفتارهای او، اوضاع به صورتی شد که من حتی دیگر خودم را ارزشمند نمی‌دیدم و هر وقت با او بیرون می‌رفتم احساس اضطراب زیادی برایم ایجاد می‌شد که الآن دوباره می‌خواهد به خانم‌های دیگر چشم بدوزد.

با اینکه از لحاظ ظاهری در حد قابل قبولی بودم ولی اعتماد به نفسم به شدت افت پیدا کرده بود. این را هم اضافه کنم که آن شخص از نظر ظاهری به گفته آشنایان و حتی بستگان خود ایشان، در درجه خیلی پایین تری از من قرار داشت. مدت این رابطه کوتاه بود و به درخواست خود من تمام شد.

سلام
واقعیت اینکه دیگه حسی به امام‌ها ندارم. الآن محرمه امّا هیچ حسی ندارم. داستان های کربلا دیگه بیشتر برام کلیشه است. خیلی رک بخوام بگم دیگه هیچ حسی به دین و... ندارم. کلاً برام مهم نیست هیچی! 

از لحاظ مذهبی بودنم نمی دونم چی بهم میگن! روزه م رو می‌گیرم کامل. نمازهام رو هم ۹۰ درصد می خونم. ولی دیگه هیچ کاری انجام نمی‌دم. و کلاً هم به هیچی اعتقاد خاصی ندارم. (نه می گم درسته نه می گم غلطه! نظری خاصی ندارم!) 

خودم رو که با پارسال هم مقایسه می‌کنم، می بینم که قبلاً این طوری نبودم! حداقلش از الآن هم کمی بهتر بودم! سؤال اینکه چه کار کنم از اینی که هستم بی اعتقاد تر نشم؟! اگر در همین حدم هم بمونم برام کافیه.