سلام
حوصله مقدمه چینى ندارم. زودى میگم و تمام. والا من کل وبلاگو گشتم ولى هیچ موردى شبیه خودم پیدا نکردم. کسى میتونه کمکم کنه!
من یه پسرم که سال دیگه کنکور دارم. چند ماهى هست یه مشکلى واسم پیش اومده و اونم اینه که احساس نیاز شدیدى به ازدواج دارم. یا بهتره بگم احساس نیاز شدیدى به همسر.
شرایط مالى خونوادمون هم بدک نیست. ولى مشکلم این جاست که تو خونوادمون همه فکر میکنن من همون پسر بچه ده ساله دیروزیم. خودمم این طور خواستم. رفتارام شوخ و بچگانست. البته فقط تو خونه. تو بیرون و سر کلاس و این طور جا ها رسمى و جدیم.
و این که حس میکنم یه چیز گمشده اى دارم که تو زندگیم جاش خالیه. با بچه هاى مسجدمون رفتم طبیعت گردى، نزدیک شهرمون یه منطقه خیلى سبز با رود خونه هست. ولى بازم روحیه ام عوض نشد. باشگاه برو تفریح برو بازى بکن کلش نصب کن و ... بازم افسرده ام.
احساس نیازم به همسر هم عاطفیه هم ( با عرض معذرت جنسی ) البته بیشتر مورد اولى. من نمازام رو میخونم. ماه رمضون همه روزه ها رو میگیرم. نمیگم خیلى پاک و با ایمانم نه، خطا هم داشتم. ولى هیچ وقت با خدا و اهل بیت دشمنى نکردم.
حالا چطورى این قضیه رو به بابام بگم؟! من هر وقت جلوى روى بابام صحبت از ازدواج و زن گرفتن و اینا شده، حالا به من هم ربط نداشته ها، درباره کس دیگه بوده، ولى اون قدر خجالتى هستم که پا میشم میرم اون طرف. یا این که تو تلویزیون اخبار درباره مسائل باردارى و اینا حرف میزنه من کلا میپرم میرم تو اتاقم که جلوى بابام این حرفا رو نشنوم!!! نخندید جدى میگم به خدا.
جدیدا هم دختر هاى هم سن خودم رو که میبینم خیلى دوست دارم با یکى دوست باشم، اونم دوستم داشته باشه و براى هم دیگه مهم باشیم ولى خب چون این کار رو خیانت به همسر آینده خودم میدونم هیچ وقت سمتش نرفتم. اگه طرف چادرى باشه که دیگه واویلا، دیوونه میشم تا چند روز.
اعتراف به گناه خیلى بده، ولى من چند بار کارم به خ.ا کشید ولى توبه کردم و گذاشتمش کنار. خدا رو شکر دیگه هم سمتش نرفتم
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۳۵ مطلب مشابه)
نیاز عاطفی پسران (۱۲ مطلب مشابه)