خانواده برتر

در این مدل به این گونه عمل می شود که ابتدا پسری که شرایطش برای ازدوج مناسب بود و دختر خاصی هم مد نظرش نبود به خانواده اعلام آمادگی می کند , حال ممکن است در بین نزدیکان و کسانی که می شناسند دختر و خانواده ی رو که مد نظرشونه و مورد پسند پسر باشد نیست ,حال مادر پسر به اطرافیان ( زنان نزدیک فامیل , دوستانش , همسایگان و ... ) این موضوع را علنی می کند و به قولی دنبال زن مناسب برای پسرش می گردد ! خوب در این حالت مثلا فلان فامیل می گه فلان همسایه ما با شرایطی که شما می خواهید هم خوانی دارد و مادر داماد با مادر عروس تلفنی صحبت کرده و شرایط اولیه خانواده و دختر و پسر رد و بدل می شود . ( لازم به ذکر است نه خانواده ی پسر نه خود پسر دختر رو ندیدند )

تفاوت اصلی بین مشهد و شهر های دیگر در این مرحله هست که در مرحله ی اول خواستگاری مادر پسر , خواهر پسر , مادر بزرگ پسر , خاله یا عمه ی پسر ( نه همه ی این ها , یک گروه کوچک منتخب از زنان نام برده شده ) برای خاستگاری به خانه ی دختر می روند تا دختر رو بدون پوشش بیرون ببینند و هم وضع خانه زندگی و ... و با مادر دختر و خود دختر صحبت هایی رد و بدل می شود .در مرحله ی بعدی اگر خانواده ی پسر رضایت اولیه رو داشتند با پسر به خاستگاری رفته و پس از چند جلسه عقد رخ می دهد ....

.

.

.

در رابطه با اون دوستم که مثال زدم اتفاقا اصلا هم دنبال کسی ایده ال نیستند و دنبال کسی هم کفو هستند , ولی خوب هر کسی رو که بهشون پیشنهاد شده می رند می بینند تفاوت فرهنگی, خانوادگی, اخلاقی و معیاری دارند ...

یعنی هنوز سر ملاک اول که قیافست و مهمه که به دل هم بشسنند به تفاهم نرسیدند که ملاک های بعدی رو بررسی کنند 

.

من به عنوان یک پسر مزایا و معایبش رو این جوری می بینم 

معایب : اولا دختری مه می رم خاستگاریش و ندیدمش اگر برم خاستگاری و از قیافش خوشم نیاد باید به هم بزنم ( چون حداقل اینه که قیافه دختر چشم آدم رو پر کنه تا بعد ازدواج دنبال کسه دیگه ای نره و حداقل از 10 نمره ی 7 بگیره ) .حال فرض کنید من نپسندم چقدر تو روحیه دختر تاثیر بد داره , 

عیب بعدی از نظر من مساله ی شناخته , یعنی اگر از فامیل یا آشنایان یا هم کلاسی کسی نباشه کل مدت شناخت همون مدت خواستگاری تا عقده که کلا 2-3 ماه بیشتر نیست و اصلا نمی شه شناختی هم در رابطه با دختر هم در رابطه با خانوادش به دست آورد .یعنی شاید هر 2 خانواده ی خوبی باشند اما تفاوت های فرهنگی و رسم و رسوم متفاوت غیر هم کفو بودن خودشو بعد ازدواج نشون می ده و نمی تونند به هم اعتماد کنند , یعنی دختره دنبال مهریه بالاست چون می گه از کجا معلون تو زرد از کار در نیای و پسر هم می گه من از کجا اعتماد کنم تو منو بعد ازدواج نمی ندازی زندان و مهریتو درخواست نمی کنی ( چون هیچ شناختی نیست ) 

عیب سوم اینه که احساساتی در کار نیست و کاملا می خوای عقلانی تصمیم بگیری و داری معمامله می کنی انگار , یعنی هستند دوستام که با دختری 2-3 سال دوستند و هر جور ارتباطی دارند ولی پسره گفته من تو رو واسه ازدواج نمی خوام و اگر کس خوبی اومد باهاش ازدواج کن , حالا مثلا مایه از همه جا بی خبر می ریم خواستگاری و اونم قبول می کنه ولی عشق یکی دیگه تو دلش بوده و چون اون نیومده به ما بسنده کرده ( با تحقیق هم مشخص نمی شه جون روابط پنهانی رو نمی شه فهمید با کی بوده چند وقت و تا چه حد پیش رفتند ) , یا مثلا می ری خواستگاری دختری اون چون یک خواستگار بهتر نیومده تو رو انتخاب می کنه , یعنی تو رو از سر ناچاری انتخاب کرده و اگر فلان کس می یومد خواستگاریش اصلا جواب سلام تو رو هم نمی داد , یا کلا قبلا روابطی داشته یا اخلاق بدی داره یا ... که تو چند جلسه ی خواستگاری اصلا نمی شه فهمید و تو تحقیق هم همه خوب می گند تا وصلت سر بگیره اگر کسی هم بد بگه از سر دشمنی و حسادته ! 

مزایاش هم اینه که خوب روشیه که نمونه های موفق زیادی از همین روش ازدواج کردند و در گذشته و شهر های کوچیک و سنتی هنوز یکی از بهترین روش هاست و روش های دیگه تو جامعه ی متعصب و سنتی اصلا روش خوبی نیست و باب سو استفاده باز می شه ...

از دید دختر بخوام بگم که خودشون می یان می نویسند ولی بدترین عیبش همینه که این همه دختر روز به روز سنشون می ره بالا و خواستگار ندارند یا خواستگار خوب ندارند و هر کی هم می یاد وعض زندگیشون رو می بینه پا پس می کشه و یا قیافشون رو نمی پسنده و روجیه و اعتماد به نفسشون رو داغون می کنه و از آخر هم برای این که به خونه نمونند مجبورند با یکی از خوشون پایین تر ازدواج کنند و خیلی ها تو همین سایت بودند که همسرم رو دوست ندارم و یا حرف منو نمی فهمه یا ... و از همه مهم تر نه پسر و نه خانوادشو نمی شناسند و مجبوراند اعتماد الکی بکنند و شاید شانسشون خوب در اومد 

.

.

.

بنده خودم مخالف دوستی هستم چون  به شناخت نمی رسه و باب سو استفاده و دل شکستن و ... هم فراهم می شه و اگر ازدواجی هم رخ بده باز هم بی اعتمادی ممکنه رخ بده 

من می گم یک چیز بین ا بین خوبه 

یعنی تو ازدواج سنتی خانواده ی دختر مهم تره و خانواده ی پسر تصمیمات اصلی رو می گیرند و کلا همه کاره خانواده هان ولی تو ازدواج نیمه سنتی نیمه مدرن دختر و پسر همو پسندیدند و اگر خانواده ها اوکی بودند وصلت سر می گیره .

من بحثم سر شناخت و سر علاقه هست 

از نظر من اگر بخوام ازدواج سنتی هم بکنم ترجیحم از خانواده و دختریه که بشناسم , یعنی تو فامیل ( درجه 1 یا 2 ) یا دوستان و آشنایان نزدیک یا ... نه یک آدم غریبه که مثلا عمم شمارشو داده ! خانواده ای که سال ها ی سال می شناسیم که آیا هم کفو ما هستند و دخترشون هم دختر خوبیه و به ما می خوره ...

یا حالت دوم در محیط کار یا دانشگاه یا ... اگر قیافه و اخلاق و رفتار نسبی دختری رو بعد چند ماه زیر نظر گرفتند پسندیدم می رم جلو و باهاش یک رتباط کوتاه و رسمی بر قرار می کنم و هر 2 تا خانواده در جریان باشند تا شناخت پیدا بشه و با هام چت کنیم و یا بریم بیرون صحبت کنیم و اگر دیدم به هم می یایم می ریم خاستگاری و اگر خانواده ها همو پسندیدند یک دوران نامزدی و بعد ازدواج ...

من به شخصه معتقد به دوران نامزدی که در قدیم بود و دختر و پسر بعد خاستگاری 3-4 ماه یا بیشتر با هم در ارتباط بودند بدون هیچ عقد یا صیغه یا نوشته ی محضری یا ... و اگر به هم می اومدیم اون وقت عقد می کردیم . در حالی که در شهر ما حداکثر بعد از 3-4 جلسه خواستگاری و ... عقد و ثبت محضری انجام می شه ..