خواهشا کمک کنید چون داره جونم به لبم می‌رسه!
من دختری هستم ۲۳ ساله و دانشجوی انصرافی. دختری بودم توی کودکیم گوشه گیر و شاید دو سه تا دوست به زور توی مدرسه داشتم، و هیچ کدوم باهام روراست نبودن و منو در حد خودشون نمیدونستن و خیلی سر خورده شدم تو اون دوران، کودکی پر از استرس و اضطرابی داشتم و این اضطراب تا سوم دبیرستان به صورت نزولی باهام همراه بوده که باعث معده درد های عصبیم شده.
ولی درس هام همیشه خوب بوده و این رو مدیون هوشم هستم و از سه چهار سالگی خوندن رو یاد گرفتم. من همیشه حس میکنم باید بعضی چیز ها رو توی دنیا تغییر بدم، مثلا یه مدرسه بسازم که توش بچه ها بر حسب علاقه شون چیز هایی که می‌خوان یاد بگیرن رو بهشون یاد بدن، مثل موسیقی و غیره.
یا مثلا توی دکوراسیون خونه همیشه افکار ایده آلی به سرم میزنه و هیچ وقت از داشته هام راضی نیستم. دمدمی هستم به طوری که یهو تصمیم میگیرم ویولن یاد بگیرم بعد تصمیم میگریم یه کار دیگه بکنم مثلا عکاس بشم و بعد بیخیال میشم!
از افکار و دغدغه های اطرافیانم متنفرم و فکر میکنم خیلی دغدغه های سطح پایینی دارن!، حس میکنم توی دنیا هیچ کس منو درک نمیکنه به خاطر همین حس تنهایی زیادی میکنم. ولی از تنهاییم لذت میبرم به حدی که اگه سه ماه هم از خونه بیرون نرم مشکلی ندارم و از بهم خوردن خلوتم خیلی خیلی ناراحت میشم.
بین مردم حس اضطراب دارم و نمیدونم باید چیکار کنم، همیشه جلوشون نقش بازی میکنم. خیلی خیال پردازم و وقتی با خودمم گاهی میرم توی نقش و توی ذهن خودم یه سناریویی می‌سازم که خودم نقش اولشم، مثلا فلانی رو نجات دادم مثل یه قهرمان (از وقتی یادم میاد همین طوری بودم)، میدونم خیلی مزخرفه ولی حقیقته.
نظر بقیه برام خیلی مهمه و با انتقاد ناراحت میشم و خیلی زیاد عصبانی و ناراحت میشم. نسبت به همه چی کمال گرایی بی نهایت دارم(حقیقتش هر کاری رو همیشه به نحو احسن انجام میدم بطوری که گاهی بقیه تعجب میکنن و دوست ندارم کاری رو به بقیه بسپارم)
سابقه افسردگی دارم تو نوزده بیست سالگی، اگه یکی رو ببینم که تلاش یا هوشش بیشتر از من بوده حس بی‌کفایتی بهم دست میده. همیشه خودم رو یا خیلی خوب میدونم یا خیلی سرزنش میکنم!
تیپ شخصیتیم (معمار) intj هست. در عین حال که خودم رو دوست دارم از خودم متنفر هم هستم!!!، سوال های من از شمایی که همچین آدمی رو از بیرون میبینید:
آیا من خودشیفته ام؟، آیا اختلال دو قطبی دارم؟، یا چند اختلال شخصیتی؟، آیا شخصیت نمایشی دارم یا اسکیزویید؟، آیا کودکیم باعث شده اینطوری بشم؟، آیا توهمی هستم یا روانی؟، چطور میتونم مثل مردم عادی فکر کنم و مثل اون ها رفتار کنم؟، حس میکنم با احتمال بالا یک مشکل شخصیتی یا روانی دارم، شما هم همین فکر رو میکنید؟ اگر آره چه مشکلی؟، برای برطرفش باید چیکار کرد؟، چطور از ارتباط با بقیه لذت ببرم؟
پیشاپیش از پاسخ هاتون نهایت تشکر رو دارم
مرتبط با شخصیت شناسی:
برای تست IQ و mmpi (مینه سوتا) باید کجا برم؟
در مورد اختلال شخصیت مرزی چی می دونید؟
در انتخاب همسر، تیپ شخصیتی رو اولویت اول قرار ندید
ورک شاپ شخصیت شناسی - تیپ اصلاح گر
ورک شاپ شخصیت شناسی، تیپ مددکار
ورک شاپ شخصیت شناسی ، تیپ موفقیت طلب
ورک شاپ شخصیت شناسی ، تیپ رمانتیک
ورک شاپ شخصیت شناسی - تیپ حامی
ورک شاپ شخصیت شناسی - تیپ کنجکاو
ورک شاپ شخصیت شناسی - تیپ شکاک وفادار
ورک شاپ شخصیت شناسی - تیپ خوش باش
ورک شاپ شخصیت شناسی - تیپ میانجی
شخصیت شناسی مکتب یونگ به طور خاص MBTI
زئوس تایپ ها، رابطه عشق و قدرت
شخصیت شناسی مکتب یونگ از زبان اسکیزوئید
← خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)
- ۳۲۶۸ بازدید توسط ۲۲۵۴ نفر
- چهارشنبه ۱۳ فروردين ۹۹ - ۱۸:۵۶
