چرا در ایران داشتن پرده بکارت مهمه ؟

سلام 

هر چی گشتم انواع پرده های بکارت رو پیدا نکردم تو فهرست ها؟ بعدشم شکلش چه جوریه ؟! و یه سوال دیگه مطلبی می خواستم در خصوص اینکه چرا در ایران داشتن پرده مهمه و ریشه اش از کجاست؟ علتش چیه ؟ و اینکه غیر از ایران تو چه کشورهایی این مسئله داشتن پرده بکارت مهمه ممنون خیلی دوس دارم بدونم

مرتبط با باکره نبودن خانم برای ازدواج:

پسر مورد علاقه م میگه باکره نبودنت برام نیست، بعدا پشیمون نمیشه ؟

آیا خواستگار باید از باکره نبودن دختر مطلع بشه ؟

اگه بعد از ازدواج بفهمم که زنم باکره نیست چکار کنم؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)

دوست دارم همسر آیندم تحصیلات و وضع مالی بهتری داشته باشه

سلام خسته نباشید

من چند روزیه بد جور ذهنم درگیر مساله ای شده ، چند وقتیه که با دختری آشنا شدم و به خواستگاری ایشون هم رفتم دختر خوبیه این طور که با هم صحبت می کردیم خودش می گفت نظرات من خیلی براش مهمه اما چند تا مشکل وجود داره من دارم کارشناسی ارشدم رو تموم می کنم و اون دیپلمه .

مشکل دومم اینه که من خونه و این حرفا رو دارم اما اون کل خونوادش مستاجرن از نظر مالی و تحصیلات خانواده من خیلی از اون سرترن ولی خوب دختره از نظر حجاب و حیا خیلی خوبه واقعا موندم چی کار کنم از یه طرف می ترسم دیگه دختر خوب گیرم نیاد از یه طرفم دوست دارم همسر آیندم تحصیلات و وضع مالی بهتری داشته باشه بین دو راهی وحشناکی گیر کردم 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تفاوت تحصیلی در ازدواج (۳۵ مطلب مشابه)

ارزش مدرک اینقدر خوبه که میتونه جایگزین امکانات باشه

سلام 

من یک پسر 30 ساله هستم از نظر امکانات ( خونه، ماشین ، شغل و درامد) خوب هستم ولی دیپلم دارم.

 چرا هر جا میخوام برم خواستگاری فقط به مدرک تحصیلی من ایراد میگیرن . یعنی اگر این امکانات را نداشتم ولی مدرک تحصیلی بالا داشتم بهتر بود ؟ چرا اینجوری شده ؟ یعنی ارزش مدرک اینقدر خوبه که میتونه جایگزین امکانات باشه

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)

شوهرم بهم میگه تو خیلی زشتی، چرا عاشق تو شدم؟!

سلام

من 26 سال دارم و الان دو ماهه که عقد کردم. من ترم اخر فوق لیسانس هستم و تعداد زیادی خواستگار داشتم اما همیشه دوست داشتم خودم از یکی خوشم بیاد. بخاطر پایان نامه م با پسری هم رشته خودم آشنا شدم و کم کم بین ما علاقه ایجاد شد و پیشنهاد ازدواج شون را پذیرفتم و با هم عقد کردیم.

من ساکن اصفهان هستم و ایشون تهران. اما از نظر موقعیت خانوادگی من از ایشون بالاترم. قیافه خوبی هم دارم (به گفته همه). اما همسرم هر بار که با من تماس میگیرند یا با هم بیرون میریم مدام به من میگه تو خیلی زشتی! یا میگه من چرا عاشق تو شدم! یا میگه من عاشق چیه تو شدم! حتی گاهی من را با دخترهای دیگه مقایسه میکنه مثلا میگه چقد سیاهی ! اما اون دختره سفید و چشم آبی خوشگله! (من پوستم گندمیه و چشم هام مشکی).

حتی یه بار گفت دوست داشته خانمش چشم آبی باشه!دلم خیلی شکسته! خیلیا دوستم داشتند اما من فقط از این خوشم اومد. بهم بگید باید چیکار کنم...دلم بدجور گرفته...........

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل رفتاری دوران عقد (۴۷۲ مطلب مشابه)

تفاوت های کفویتی بین خانواده هامون من رو خیلی نگران کرده

به نام خدا

دختری 21 ساله هستم و مدتی با این سایت آشنا شدم و اولین سوالی هست که می پرسم

برای شرح شرایط و سوالم کاملا احساسات را کنار گذاشتم و منطقی براتون توضیح میدم که بتونم از راهنمایی و تجربتون بهره مند شم.خواهش میکنم مثل خواهر کوچکترتون من رو راهنمایی کنین.

در خانواده ای با عقاید مذهبی زندگی میکنم.تا به حال هر چه خواستگار داشته ام که با والدینم در میان گذاشته اند،آنها بدون اطلاع من و با صلاح دید خودشون رد کردند که من حتی تا یک سال بعد هم متوجه نشدم. یک بار هم یکی از پسرهای اقوام مستقیما از خودم خواستگاری کرد که من هیچ علاقه و تمایلی به ایشون نداشتم و با اطلاع مادرم ردش کردم . قضیه تمام شد.

تا اینکه 5 ماه پیش فردی مستقیما به خودم پیشنهاد آشنایی برای ازدواج داد از اونجایی که معیارهای اولیه م را داشت و همچنین دوست داشتم خودم برای آیندم انتخاب کنم و تصمیم بگیرم، پذیرفتم.

دو سال ازم بزرگتر و هم رشته ای من هستن. تا جایی که شناختمشون فردی عاقل و پخته و با شخصیت و شوخ طبع و مودبی هستن.منتهی نفاوت هایی بین ما هست....

عدم کفویت اقتصادی و فرهنگی

وضعیت اقتصادی ما از اونها بهتره . در حدی که اونها اجاره نشین هستن ولی ما وضعیت اقتصادی معمولی رو به بالا داریم. که البته این موضوعی ناشی از وضعیت خاصی هست که خاتوادش داره. اوایل به من گفت که پدر وقتی 6 سالش بوده فوت شده، ولی یک ماه پیش بهم گفت که پدر مادرش وقتی 6 سالش بوده از هم طلاق گرفتن و اینطوری توجیه کرد که پدرم سالهاست برای من مرده  وقتب بهش نیاز داشتم نبوده . ( من برای این قضیه به خاطر شرایط روحیش اصلا به اینکه چرا دروغ گفته بهش گیر ندادم،به نظرتون اشتباه کردم؟؟؟؟ خودش خیلی به دروغ حساسه و متنفره از دروغ )

در این مورد نمیدونم زندگی با کسی که فرزند طلاق بوده چه مشکلاتی در پیش داره ؟؟؟؟ 

حضانت تمام فرزندان ( او و 2 برادرش ) با مادر بوده.

اما از نظر فرهنگی:

جمعیت کثیری از شهر ما رو عشایر و روستایی ها تشکیل میداد که 100 سالی میشه بخش زیادی از این جمعیت شهرنشین شدن و امروزه هیچ گونه تفاوتی با قدیمی های شهر ندارن. خانواده ی اوتها از قدیمی های شهر به حساب میان ولی ما نه!!

طبق گفته ایشون خانوادشون با این موضوع مشکل دارن و افکاری که میشه گفت نژادپرستانه دارند که من خیلی رو این موضوع حساسم. این در حالیه که ما از خانواده های سرشناس و اصیل شهر هستیم و به من خیلی بر میخوره کسی بخواد خواسته یا ناخواسته به خانواده م توهین کنه.

از نظر نوع روابط خانوادگی هم با یکدیگر تفاوت داریم. در خانواده ما حجاب رعایت میشه و اهمیت داره اما خانواده ی اونها دخترها و پسزها خیلی با همدیگر صمیمی هستن و در مهمونی ها و عروسی ها ی خانوادگیشان بین درجه یک ها شون محرم و نامحرم معنی نداره.

این تفاوت های کفویتی بین خانواده هامون من رو خیلی نگران کرده مخصوصا دو موضوع آخر.

از نظر اقتصادی شغل من و ایشون حالتیه که در آینده خیلی به مشکل بر نمیخوریم. در ماه 4 تومن با این شرایط خواهیم داشت. (که البته هر دو تصمیم به کنکور مجدد داریم. رشته دانشگاهیمان به رشته های گروه پزشکی نزدیکه و راحت میتونیم ادامه تحصیل بدیم در این رشته ها،پس اختمال اینکه از نظر کفویت اقتصادی در آینده مشکلی نداشته باشیم،هست)

الیته ذکر این نکته الزامی هستش به گقته ی خودش خاتواده اش من رو کامل میشناسند اما مادر من از این موضوع تا ماه های اول ارتباطمون خبر دارند که ایشون رو رد کرده بودم.

در همان اوابل رابطه من ایشون رو رد کردم، اصلا مایل به ادامه ی ارتباط نبودم به دلیل عدم کفویت اقتصادی و .... .اما خیلی اصرار و التماس کرد.

بعد از مدتی دوباره رابطه را قطع کردم به خاطر اینکه به پیشنهاد ایشون برای ازدواج اطمینان نداشتم اما دوباره با اصرار هاش با یکی از همکلاسی هاش که دختر بود صحبت کردم و سوال هام رو پرسیدم این اطمینان رو بهم داد که پسر مئبت و عاقلی و مغروری است و هیچ وقت دنبال ارتباط با دختر ها نبوده.

درحال حاضر هم به توافق هر دو ارتباط را قطع کرده ایم تا یک سال که لااقل شرایطمون ثابت و مشخص شه.

  

به نظر شما به توجه به شرایط و تفاوت هایی که داریم اصلا این چنین ازدواجی میتونه ازدواج موفق باشه؟

میشه با این تفاوت ها یی که بین ما هست در زندگی مشترک کنار اومد؟

کفویت فرهنگی و اقتصادی تا چه خد اهمیت داره؟ کدوم یکی مهم تره برای داشتن ازدواح موفق؟

فرزند طلاق بودنش هم خیلی نگرانم کرده،این که در کودکی شکست والدینش را در زندگی مشترک دیده تا چه حد رو زندگی مشترک خودش اثر میذاره؟؟

 

ببخشید این قدر طولانی شد.به کمکتون خیلی نیاز دارم بزرگواران

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)

به خاطر آبرو و وجدانم زن صیغه نمیکنم

سلام خدمت کاربران عزیز .

خانومی 22 ساله هستم و شوهرم هم 25 ساله . 

این سایت رو یکی از دوستام معرفی کرد و ازم خواست مشکلم رو اینجا مطرح کنم تا شاید یه خورده از این روحیه پر استرس و داغون در بیام . 

چهار ماهه ازدواج کردم . یه ازدواج اجباری و پر نفرت . دلایلش زیاده و لزومی نمیبینم اینجا مطرحش کنم . فقط در همین حد بگم که شوهرم به من هیچ حس خاصی نداره و منم به دلایل منطقی از شوهرم متنفرم . 

تا این چهار ماه عین دو تا همخونه غریبه زیر یه سقف با هم زندگی میکردیم و واسه من که دختری فوق العاده احساساتی و پر از رویا بودم زندگی کنار آدمی که زندگیم رو سیاه کرد خیلی سخت بود . 

مشکل من از یه هفته پیش شروع شد که شوهرم خیلی جدی بهم گفت درسته که من بهت علاقه ندارم اما یه مردم و نیاز دارم از لحاظ جنسی تامین  بشم . 

منم گفتم عمرا و با هم بحث کردیم و شوهرم آخرش گفت وظیفته و میتونم اگه تمکینم نکنی برم دادگاه شکایت .

حتی بهم گفت تویی که نماز میخونی شوهرت رو ارضا نکنی اون دنیا باید جواب پس بدی . برگشت بهم گفت به خاطر آبرو و وجدانم زن صیغه نمیکنم ولی اگه بهم فشار بیاری شاید مجبور شم . 

اولش به حرفاش توجه نکردم اما یه خورده که فکر کردم از تهدیداش ترسیدم و شک کردم .آخه اون آدمیه که حرفی رو الکی نمیزنه و اگه بزنه همه میدونن حتما عملیش میکنه . 

از وقتی اون حرفا رو زده هر شب که میاد خونه یا نزدیکم میشه عرق میکنم و از ترس میلرزم . فکر نزدیکی باهاش حالم رو بد میکنه . اینکه چطور میتونم با مردی باشم که حالم ازش بهم میخوره واقعا شده غصم . افسرده شدم . همه ی روزام تو ترس و دلهره سپری میشه . 

خواستم ازتون بپرسم هیچ راهی ندارم ؟ 

به خدا نمیتونم باهاش با اینکه شوهرمه رابطه برقرار کنم . به کلی دلیل و همین ازدواج اجباری ازش خیلی کینه دارم . 

حالا شما بگید اگه یه وقت رابطه برقرار نکنم ممکنه واقعا ازم شکایت کنه ؟ یا اینکه از نظر دینی حقی به گردنم باشه ؟ 

یعنی واقعا هیچ راهی نیست من از این رابطه اجباری فرار کنم ؟ 

ممنون میشم راهنماییم کنید . این استرس و نگرانی رو درس و همه زندگیم تاثیر گذاشته . 

ممنون. 

آیا به خواستگارم باید بگم که در 15 سالگی بهم تجاوز شده

سلام

من یه دختر ** ساله م

وقتی 15 سالم بود یه آقایی با تهدید مجبورم کرد تا باهاش رابطه داشته باشم . ...

حالا سوالم از شما اینه من این قضیه رو به همسر آینده م بگم یا نه؟

اگه خودش متوجه شه چی می شه؟

به نظرتون طلاقم میده؟

----------------------

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه) اعتراف در جلسه خواستگاری ! (۲۳ مطلب مشابه) رفتارشناسی پسران برای ازدواج (۶۸۷ مطلب مشابه) به خواستگارم بگم که ... (۴۰ مطلب مشابه) قربانیان تجاوز در کودکی و نوجوانی (۱۵ مطلب مشابه)

چند مورد خواستگاری ناموفق داشتم

سلام دوستان

من تقریبا ۲ ساله که شرایطم برای ازدواج فراهم شده سربازیم تموم شده مدرک لیسانسم رو گرفتم کار تقریبا ثابتی دارم درسته که دولتی نیست ولی تقریبا میشه گفت ثابته درآمدم تقریبا ماهی ۱۴۰۰ تومنه ولی چند مورد خواستگاری ناموفق داشتم .

قیافه و تیپ خوبی هم دارم ولی واقعا دارم کلافه میشم قبلا فکر می کردم دخترا اگه همچین موردی رو ببینن جواب مثبت میدن ولی الان واقعا نمی دونم چی بگم.

یکی از درآمدم ایراد میگیره یکی از کارم یکی از رشته ی تحصیلیم (بهداشت) خوشش نمیاد واقعا نمیدونم چکار کنم فکر می کردم اولویت دخترا برای ازدواج این چیزا نیست ولی الان..... شما بگید چکار کنم?

مرتبط:

حدود 20 بار خواستگاری رفتم و همه شون ناموفق بودن

9 مورد خواستگاری رسمی رفتم، اشکال کارم کجاست ؟

کجا خواستگاری برم که اگه نه شنیدم ضربه روحی نخورم

تجربیات شما در مورد جلسات خواستگاری

تجربیات پسری که حدودا 30 جا خواستگاری رفته

توقع بالاست؟ مهریه زیاده ؟ پاشو برو یه جا دیگه خواستگاری

برای خانم ها مهمه که شوهرشون قبلا چند جا خواستگاری رفته باشه ؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)

با خواستگار خسیسم چه کنم؟

سلام دوستان ممنون میشم اگه راهنماییم کنید

من با یه آقایی به قصد ازدواج آشنا شدیم فعلا چون ایشون درآمد کافی ندارن نمیتونیم عقد کنیم . مشکلم با ایشون سر خساسته! من دختری هستم که با خرید و ... شارژ میشم خیلی دوست دارم ایشون بهم کادو بده گاهی یا حداقل ی بار منو به یه کافی شاپی چیزی دعوت کنه ولی تو این 5 ماه فقط دو بار بهم کادو داده که روی هم 80 تومن هم نمیشه .

یه بار غیر مستقیم بهش گفتم گفت من از این پول ها در حال حاضر ندارم . به نظرتون من مشکل دارم که اینجوریم؟ یا اینکه ایشون کم کاری میکنن؟

خیلی خسته م گاهی وقت ها میگم بیخیالش بشم بخاطر خسیس بودنش. چیکار کنم؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)

از گریه کردنم و شکستن غرورم ناراحتم

سلام

من از طریق نت با پسری آشنا شدم با اصرار زیاد خواستن شماره همدیگه رو داشته باشیم تا بیشتر با هم آشنا بشیم، 3 بار هم با هم ملاقات داشتیم. ایشون از من می خواستن که باهاشون راحت باشم دستشونو بگیرم و از این داستانا .

اما برای من سخت بود و از این کار امتناع می کردم. بعد از مدتی حرف از کات کردن زدند و توجیهشون این بود که ما به درد هم نمی خوریم در ضمن ایشون هیچوقت حرفی از ازدواج نزدن و تاکید داشتند که با کسی ازدواج می کنند که مدتی با هم آشنا باشند از هر جهت.

با هر زحتی بود این رابطه کات شد و مدتی ازشون خبر نداشتم تا اینکه خودشون تماس گرفتندو  دوباره رابطمون شروع شد اما باز هم حرف کات کردن رو کشیدن وسط و این بار بهانشون این بود که اس دادن های زیاد من مزاحم کارشونه و فقط از حال هم خبر داشته باشیم کافیه.

این دفعه هم رابطمون تموم شد البته سخت تر از دفعه قبل . در واقع ایشون به ندرت جواب اس های بنده رو می دادنو باعث شدن بنده ازشدت ناراحتی باهاشون تماس بگیرم و خواهش کنم این رفتارارو تموم کنه که الان بسیار از گریه کردنم و شکستن غرورم ناراحتم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)

ازدواج بدون مسائل جنسی برای من خوبه

سلام

 راستش بنده 26 سالمه هیچ تمایلی و هیچ کششی تا این سن به جنس مخالف و کلا ازدواج ندارم اوایل خوشحال بودم که اینجوری ام و از مسائل جنسی بدم میاد به خاطر همین زیاد تمایلی به ازدواج ندارم ولی الان نگران هستم که نکنه بیمار باشم .

تا این سن هم به هیچ پسری کشش نداشتم واصلا نمی دونم دوست پسر چیه (یعنی هیچ وقت نداشتم و تجربه نکردم) از مرد ها می ترسم همش می ترسم بهم اسیب برسونن حتی اجازه نمیدم کسی بهم نزدیک شه با رفتارم منظورمه خیلی سرد و خشک هستم .

بیرون البته اینجوری ام .ولی الان میخوام بدونم که چرا من اینجوری ام. اینم بگم ازدواج رو دوست دارم وست دارم یکی مثل دوست کنارم باشه باهاش به ارامش برسم ولی از مسائل جنسی اش بدم میاد فقط اون نباشه ازدواج خوبه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)

من میخوام با کسی ازدواج کنم که واقعا عاشق هم باشیم

با سلام دوستان خوبم.

اول بگم من همونیم که پست http://khbartar.blog.ir/post/3251  رو ایجاد کرد. اسمم علی هست. گفتم پست جدید بزنم چون شاید خیلی از دوستان پست قدیمو نخونن دیگه. اولا خیلی به خودمون افتخار میکنم.

منظورم کسایی که اینجا نظرانشونو مینوسن. واقعا همه نظرا از روی فکر و دلسوزی و با رعایت ادب و احترامه. چی میشد همه جامعه اینطوری بود. آفرین به ما که هنوز تونستیم ادب رو به همه چی ترجیح بدیم. دوستان منم مثل شما فکر میکنم انتخاب اولم واقعا با تحقیق نبود. ولی باز دم ایشون گرم که حرف دلشو زد و اازه داد درست تصمصم بگیرم. دوستان من اصلا بی دست و پا و خجالت نیستم ولی خب همونطور که گفتم به خیلی چیزا به چشم رفتاهای زودگذر و بی ارزش نگا میکنم که به قول شما باید برم دنبال یکی مثل خودم. الان دو مورد در نظر دارم که شرایطشون به من میخوره ولی یه فکر منو خیلی اذیت میکنه. لطفا راهنماییم کنید:

نمیدونم این چه حسیه که من از هرکی خوشم میاد فکر میکنم از نظر قیافه ازم سرتره. بزارید رک بگم من شرایط مالی و اجتماعیم خوبه خدارو شکر تا جایی که حتی چنتا از فامیلامون که منو میشناسن خودشو پا پیش گذاشتن ولی من اهل ازدواج با فامیل نیستم نمیدونم چرا. من میترسم بخاطر شرایطم خانواده دختری که ازش خواسنگاری میکنن روش فشار بیارن ولی بعده یه مدت خود دختره مثلا پشیمون بشه یا همچین چیزایی. من قیافم متوسط و به گفته خیلیا حتی خوبه. اما هی فکر میکنم دختری که انتخاب کردم از من قیافش بهتره. ایا این حس اصلا کذایی هستش یا واقعی؟ کسی این تجربه رو داره که حتی با تاییدش از طرف مقابلش باز استرس آینده رو داشته باشه؟ نمیدونم چرا این فکر اینقد اذیتم میکنه واقعیت خودم دلیلی نمیبنما ولی خب چیکار کنم.   من میخوام با کسی که ازذواج کنم واقعا عاشق هم باشیم. اصلا چطور میشه فهمید آینده رابطه حنما خیلی گرم خواهد بود. تو یه کلمه از دخترا چطور بپرسیم که واقعا دوسمون دارن.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)

بدبختی ما پسرا بیشتر از دخترا نباشه کمتر نیست

سلام دوستان

من معمولا نظر نمی ذارم ولی از صحبتاتون خیلی استفاده می کنم

دیشب به دلایلی ... داشتم به این فکر می کردم که این قدر این دخترا می گند ما چه قدر بدبختیم که باید انتخاب بشیم ولی پسرا این طور نیستند، دیدم بدبختی ما پسرا بیشتر از اونا نباشه کمتر نیست. به این فکر می کردم که مثلا منه دانشجوی 26 ساله بخوام از محیط دانشگاه ( البته لزومی نداره از این محیط ولی چون بیشتر تو اون جو هستیم میگم ) دختر خانمی رو برای زندگی آینده انتخاب کنم. حالا ببینید محیط چه جوریاست، من ایده آل هامو می گم ( که فکر می کنم از دید اکثرتون بیراه نمی گم ) ولی سعی می کنم دیگه دلیلی براش ذکر نکنم:

1 -اولا چهره من (زشتم!!!) به دلشون بشینه: تو بهترین شرایط 9 نفر از 10 نفر منو می پسندن

2 - من یک همسر چادری ( البته مقید ) می خوام : تو بهترین شرایط  6 نفر از 9 نفر چادری اند

3 - سنشون کوچکتر مساوی با من باشه: تو بهترین شرایط  5 نفر از 6 نفر

4 - فردی باشه که از نظر سیاسی و اخلاقی متعادل باشه (مهمترین معیار من!!!!!): به خدا خیلی از این .... دست کمی از … ندارند. نمی شه سمتشون رفت، صحبت کرد. مثلا میگی من فلان آقا رو تو نظام به این دلایل قبول ندارم. یک دفعه نانچیکو که به سمتت پرت می شه ( با اغراق!!! ). کلا زیاد فرد سیاسی رو برای زندگی آینده نمی پسندم: تو بهترین شرایط 4 نفر از 5 نفر متعادل سیاسی رفتاری اند

5 - فردی باشه که از نظر قد و وزن با هم تناسب جسمی داشته باشیم، مثلا 190 با 150 هر چیم توجیه کنی هیچ جوره متناسب نیستند: تو بهترین شرایط 3 نفر از 4 نفر متناسب اند

6- همشهری باشیم: در غیر این صورت انصافا هم سخته خانواده ها رو راضی کردن هم این که از نظر مسافت و فرهنگ و آداب و رسوم و خیلی از مسائل دیگه مشکل زا می شه. فرض کنید از تهران با هواپیما بریم بندرعباس خواستگاری. جدا نشدنیه!!!!!!: تو بهترین شرایط 2 نفر از 3 نفر با من همشهریند

7- خانواده ای که به یک فرد دانشجویی که هنوز تکلیف سربازیش مشخص نشده یا اصلا بگیم تو شروع راه کسب و کار اعتماد کنه. واقعا این دست خانواده ها خیلی کمند چون الان تو متن داستان برای یک بنده خدا هستم می دونم چه خبره: تو بهترین شرایط 1 از 2

8 - و آخرین مورد که همه معیارهای دیگه رو تو این گزینه جمع می کنم:مثلا بیماری یا معلولیت خاصی نداشته باشه (سرطان و نابینایی و ...) یا این که از نظر پزشکی شرایط ازدواج با هم رو داشته باشیم، حتی الامکان دختر باشه(چون بودن که قبلا تجربه های ناموفق داشتند)، اهل مطالعه باشه و تو مسائل اعتقادی، زناشویی و عاطفی دور اندیش باشه و .....:تو حالت عادی 0 نفر از 1 نفر

ممکنه اولین سوالی که برای بعضی ها پیش بیاد این باشه که شاید بعضی از گزینه های بالا با هم همپوشانی داشته باشند. ولی خودتون کلاهتونو قاضی کنید ببینید من تازه کلیاتو گفتم و از خیلی مسائل با فرض بی اهمیت بودن گذشتم.

مثلا چهره خانم هم به دل من بشینه، مثلا از نظر دینی هم کفو باشیم (یکی کثیر الصلاه و دیگری کاهل)، یا کفویت دو خانواده از نظر مالی و ..... هزاران کفویت دیگه که می شه بهشون اشاره کرد. حالا واقعا دوست دارم دختر خانم ها درک کنند که تشکیل یک زندگی سالم و با پایه درست چه قدر مشکل و چه قدر استرس زاست برای یک پسر. خوبی دختر خانم ها اینه که استرس خیلی از این موارد رو ندارند و می شینند و انتخاب می کنند. ولی درک این واقعیت که اولا اومدن خواستگار براشون با احتمال خیلی پایین (مخصوصا تو جامعه فعلی که شایدم بخشیش به خاطر افزایش آگاهی فردی و اجتماعی باشه و نه لزوما سخت گیری ها) انجام می شه مهمه و باید قدر حداقل موقعیت ها رو بدونند که فردا روزی پشیمون نشند.

یک نکته دیگه این که مثلا دختر خانم هایی که میان می گن نمی دونم دیگه از من گذشت، سنم بالا رفت ولی خواستگاری ندارم یا خوشبحال بقیه و از این صحبتا. فقط بگم با وجود صفر درصدی که تو بالا حساب کردم کاملا حق دارند ولیکن مسلما تو هر مسیری تعدادی قربانی وجود خواهد داشت که باید صبوری کرد: در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم   لطف آن چه تو اندیشی حکم آن چه تو فرمایی.

و در آخر روی صحبتم با بعضی از خانم هاست که دارند با کم کاری های عاطفی، جسمی، اعتقادی، اخلاقی به زندگی که برای خیلی ها آرزو و شاید اونا جایگاه یک دختر دیگه رو تو این آشفته بازار پر کردن، آسیب می زنند، بشینند و با خودشون فکر کنند و سعی کنند قدر سقف بالا سرشون، نگاه های گاها غضب آلود مرد بالاسرشون، آغوش گرم ولی گاها زمخت شریک زندگیشون و ... بدونند.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)

از این که در شغلم حق مردم رو ضایع کنم می ترسم

سلام

دختر جوانی هستم در جایی مشغول به کار دولتی شدم که با توجه به تنش های زیاد آن دچار دل نازکی شدم. حتی  به خاطر وظایفی که به من محول شده و سیاست یک بام و دو هوای رویه اداره و حتی قوانین مصوب احساس گناه می کنم. می ترسم مورد قهر خدا بگیرم.ازلحاظ تیپ شخصیتی آی ان اف ج هستم یعنی مهربان و دل نازک و خلاق و ایده آلیست که مشاغلی چون پژوهشگری، روحانی ، مشاور، معماری ، هنرمندی ، فلسفه مفسری و مترجمی و نویسندگی و... به روحیاتم می خورد راستش با توجه این که دانشجوی ارشد حقوق بهترین دانشگاه ایران در گرایش رشته ی خودم هستم چه توصیه ای می کنید از شغلم انصراف بدهم و به تحصیلم ادامه بدهم تا یک سال بعد تدریس کنم یا این شغل را از دست ندهم و همزمان به تحصیلم ادامه بدهم تا بعد

به گفته ی یکی از اساتیدم با مدرک ارشد رشته ی خود هم می توانیم مدرس دانشگاه شویم. ضمنا من  هنری را به طور جدی دنبال می کردم و کم و بیش دنبال می کنم

به خصوص که تحصیل در تهران باعث شد در این  هنر پیشرفت داشته باشم حالا با این کار و حضور کمترم در پایتخت محدودتر شدم. این را هم اضافه کنم رشته ی تحصیلی من هم چندان به تیپ شخیتی من نمی خورد ولی من در گرایش ارشد سعی کردم گرایش لطیف تری را ااز همین رشته ی سخت و جدی خود انتخاب کنم. البته رضایت نسبی از گرایشم دارم.

از مشاوران و روانشناسان متعهد، پدر و مادرهای باتجربه، افراد سرد و گرم چشیده تقاضای راهنمایی دارم.

باور کنید حالم این روزها خوب نیست از این که در اعمال قوانین سنگین اداره نسبت به مردم بی حقی کنم می ترسم

ملتمس دعا

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه)

صفحه شخصی " جیگیلی بیگلی "

سلام

اگه خطاب به " جیگیلی بیگلی  " مطلبی می خواید بگید در بخش نظرات همین پست بنویسید .

درخواست صفحه شخصی

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
صفحات شخصی کاربران (۲۳۴ مطلب مشابه)