سلام خدمت کاربران عزیز
من یه پسر 22 ساله م، من خدا رو شکر هوش و استعدادم توی درس خیلی خوبه و پارسال هم که حقوق قبول شدم و رفتم دانشگاه معدل ترم اولم 19.40 شد و جز نفرات ممتاز شدم، ولی نمیدونم چرا خانواده و اطرافیانم این چیزها زیاد به چشم شون نمیاد و موفقیت رو فقط در جون کندن و کارگری کردن میدونن!!!
احساس میکنم چون کار نمیکنم مدام از اطرافیانم تحقیر میشم و اصلا موفقیت های من به چشم نمیاد و فقط کمبود ها رو میبینن، من به شخصه نمیتونم هم تمرکزم رو روی درس بذارم و هم کار، چون این جوری در هر دو شکست میخورم...
آیا این عیب و اشکاله که من دارم رو درس سرمایه گذاری میکنم؟، چرا هیچ کس منو نمیفهمه؟
مرتبط با فرهنگ سازی:
با تجمل گرایی دل محرومان رو نسوزانیم
جامعه خانواده ی بزرگتر ماست، آبروی جامعه مون رو حفظ کنیم
از کجا و به چه منظوری به فاحشه ها لقب خاله داده شد؟
چرا رفتارهای محترمانه من نتیجه معکوس داره؟
دارم از دست بعضی از مردم دچار جنون میشم
مرد ها همه اینجوری اند! خانوما همه اونجوری اند!
باید سبک زندگیم رو عوض کنم که دیگران غصه نخورن؟
چرا به خوانندگان و بازیگران، بیشتر از دانشمندان و کار آفرینان توجه میشه؟
در اکثر مسائل ما زن ها داریم همدیگه رو نابود میکنیم
چرا آدم ها سعی میکنن مشکلات رو جنسیتی مطرح کنن؟
آمار؛ ارجاعاتِ بی‌محل و لباس زیر
← تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) ← درد دل های پسران (۹۷ مطلب مشابه)
- ۲۸۷۵ بازدید توسط ۲۱۳۳ نفر
- دوشنبه ۲۱ مرداد ۹۸ - ۱۱:۵۱
