خانواده برتر

سلام.هرچی دلم میخواد جواب ندم توهین بقیه رو نظر بقیه رو؛بی تفاوت باشم به همچی؛انگار که نمیشه.

برام مهم نیست بقیه چی فکر می کنن چی نظر میدن هرچی میخوان بگن

الله اعلم

ولی محض اطلاع شما فک کنم شما هنوز به درک تفاوت دختر وپسر نرسیدید؛من دخترم واینجا هم فضای مجازیه واعتماد کردن خیلی سخته،من ادمی نیستم که به کسی شک کنم البته توهینشم خوردم که بهم گفتن تو که خودتو خوب میبینی، خودت ادم درستی نیست؛  باشه ؛ برای من مهم نیست.اونم الله اعلم

اگه هم گفتم پسرا خوب نیستن دلم میخواد فقط جانم و عزیزم به من بگه اخه منم تو همین دانشگاه های علوم پزشکی  درس خوندم با چشم خودم دیدم خیلی چیزاا رو...

به همه پسرا می گم اصلا چیز قشنگی نیست که جواب هم کلاسی و همکارو با جانم و عزیزم اسم کوچیک صدا زدن بدن؛اینم میگم چون خیلی رواج داره تازه جالبه فک می کنن نشون دهنده صمیمیتم هست.همیشه از گروه های کلاسیمون متنفر بودم همیشه دلم میخواست با یه نفر چت کنم؛کل گروه ها فقط مسخره بازی بود...

اگه هم همون اول تاکید کردم من لیسانسم چون من یه تجربه از دوستم خودم دارم به سالگرد عقدشون نکشید طلاق گرفتن بعد عقد یادشون اومده بود تحصیلاتشون باهم متفاوته و اقا برتری داره به خانم؛تهشم دوست من هرشب الان با دیازپام میخوابه ایشونم با یکی از همکاراشون ازدواج کردن

اینم نگفتم که باز بگین همه شبیه هم نیستن چرا به همه یه دید دارم!!!

اینم که گفتم قصد ازدواج ندارم وقتی با دوستای متاهلم صحبت می کنم همشون ناراضین میگن دیگه زندگی دست خودت نیست یکی دیگه تصمیم می گیره برات ؛پسرا فرق کردن به دید کُلفَت فقط نگاه می کنن اینقدر پسرا نفهمیدن جامعه الان فرق کرده دختر وپسر شبیه هم رشد کردن پس همه چی و همه کارو باید باهم انجام بدن. اگه هم میخوای ازدواج کنی با هم رشته خودت و هم سن خودت ازدواج کن ؛منم دیگه فعلا با شرایط الانم قید ازدواج زدم من از یک ماه کمتره شده که طرحم شروع شده و سختی کار رشته ام خیلی زیاده برای اینکه شرایط بهتری بچینم مجبورم به ادامه فک کنم و به توصیه اونا برای اینکه خدای نکرده نکنه ازدواج کنم و بعد نتونم شرایطم عوض کنم بیخیال ازدواج شدم. مگه اینکه به آرزوم برسم چون شرایط الان رشته ام رو واقعا بیشتر از دوسال نمی تونم تحمل کنم دیگه و همه بچه های رشته مون قریب به 90 درصد با علاقه وارد این رشته نشدن و با شرایط اجباری مجبورا تحمل کنن. وچاره ای نیست

اگه هم بهتون گفتم درگیرم باشه بعدا بخاطر اینکه هنوز کارای شروع طرحم درست نشده و فک کنم دیگه خودتون از درگیری های شروع طرح خبر دارین ونیاز به توضیح نداره ولی هر بار که میومدم نظر بقیه رو میخوندم بیشتر اعصابم خورد میشه سعی کردم نظر ندم چون هرچی من بگم انگار بقیه براش جواب دارن حتی تو مجازی نمی تونی از خودت دفاع هم بکنی

اگه شما میگین حس کالا بودن می کنین؛این حس همه دخترا دارن؛تازه اون موقع کالایی که فقط زنگ میزنن که  میخوایم بیایم دخترتون ببینیم ؛ تازه دوستم گفت اومدن خواستگاریم بهم گفتن موهاتون ندیدیم...خدابخیر کنه. این حسو همه ی دخترا دارن این حسم فقط تقصیر مادر پسراست.محاله یه دختر این حسو تجربه نکرده باشه.برای همین از تمام پسرا خواهش می کنم خودتون دختر مردم انتخاب کنین لازم نیست حتما مادرتون ببینه خودتون ببینینش.

چند شب پیش وقتی نظرات همه رو خوندم شب تا صبح نخوابیدم به همه چی فکر کردم حداقل میخواین قضاوت کنین انصاف داشته باشین وتنها نتیجه که رسیدم زندگی اصلا ارزش نداره وبیخیال همه چی باشم تا خدا یه روزی آرزومو برآورده کنه.

شما خوبین؛از همه نظرم خوبین؛از ته دل ارزو می کنم خوشبخت بشین.فقط خواهرانه بهتون می گم حتما تو خواستگاری به خانمتون بگین ادم حساسی هستین و خیلی زود ادما رو قضاوت نکنین و برای خواستگاری شاید بهترین انتخاب همون ازدواج سنتی باشه و به مجازی اعتمادی نیست البته نه سنتی قدیم حتما خودتون دختر خانمو ببینین قبلش بعد مطرح کنین . با همکاراتون تو محل کار ازدواج کنین. هیچی شبیه این خوب نیست وقتی با یه نفر 2تا3 ماه تو یک محل کار کنین از همه نظر شناخت پیدا می کنین

این که میگین خودمو بخوان مجازی ازدواج کنم اصلا کار منطقی نیست؛عقل ومنطق اینو نمی گه؛نمیدونم چی بگم ولی اینکار اصلا عقلانی نیست.با این کار شاید از چاله دربیاین بیفتین تو چاه

ایشالا خوشبخت باشین.

همه ی ادما اگه بخوان منطقی نگاه کنن ترجیح میدن با هم سطح خودشون ازدواج کنن تازه با همه رشته ای خودشون ؛تا بهتر همو درک کنن باهم ادامه بدن

من از بچگی آرزوم بود با یه نفر که هم سن خودمه وهم رشته خودمه وشبیه خودمه ازدواج کنم درس خوندن تنهایی خیلی سخته برام؛خیلی خسته کننده است تنهایی ادامه دادن؛ از ته دل دوست دارم اینجوری ازدواج کنم باهم درس بخونیم. همیشه از اختلاف سنی بدم می اومد حتی از اختلاف 1سالم بد میاد فقط هم سن ،نمیدونم واقعا هم سن بودن چیه ولی انگار کاملا شبیه هم بزرگ شدن ،نمیدونم کی به آرزوم میرسم ولی فعلا این راه ادامه میدم امیدوارم آرزوم برآورده بشه؛امیدوارم روزی بیاد که از ته دل بخندم که بگم همچی اوکی شد.ارزشش داشت اینقدر تحمل کردم.

خیلی ممنونم اقای نجفی ایشالا همیشه سایتون بالای سر بچه های این وبلاگ باشه

خدانگهدار