من یه دختر 16 سالم. و توی زندگیم چند تا چیز خیلی برام مهمه.که یکی از اونا درس و یکی دیگشم اعتقادات هستش.
راستش مشکل من دوستامن. یعنی من تا به این نتونسته بودم یه دوستی که تقریبا به خودم شبیه باشه پیدا کنم البته اینم بگه که بخاطر اخلاقم تا حالا هیچ وقت تنها نبودم و همیشه یکی دو تا دوست داشتم که باهاشون راحت باشم ولی معمولا بخاطر اخلاق شوخم همه باهام راحتنو بخاطر اخلاق منطقیم خیلیا باهام مشورت میکنن. اینا رو گفتم که تا حدودی منو بشناسین.حالا مشکل اصلی من اینجاست.
راستش من دو تا دوست دارم که چهار ساله با همیم و تقریبا با هم راحتیم اما یه ویژگی های خیلی بدی دارن اونم اینه که از نظر اخلاقی به هم دیگه زیاد احترام نمیذارن و خیلی زود رنج هستن مثلا خیلی وقتا شده که منو توی جمع ضایع کنن ( مخصوصا اونی که باهام صمیمی تره ) من با اینکه ناراحت میشم اما سعی میکنم با شوخی و خنده تمومش کنم.
اما تا من یه دفعه یه چیزی میگم که باعث ناراحتیش میشه قهر میکنه و شاید تا یه هفته با من حرف نزنه من توی این مدت سعی میکنم عادی رفتار کنم یعنی اگه مشکل از منه معذرت خواهی میکنم اگرم نه که منم مثل اون یه ذره سرد رفتار میکنم تا غرورم زیر سوال نره اونم هر وقت خسته شد خودش درست میشه.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)