فکر میکنم هیچ دختری رو نمیتونم خوشبخت کنم

سلام

من ۲۸ سالمه یه سری مشکلات داشتم تو زندگیم، انگاری هر سالی که می‌گذشت برام این مشکلات برام بزرگتر و عذاب روحیش هم دارن بیشتر میشن، هر آدمی ممکنه ویژگی های بدی داشته باشه، منم مستثنا نیستم ولی فکر میکنم ویژگی های بدی که دارم واقعا برای هر آدمی غیر قابل تحمله.

هر لحظه از روز ممکنه بهشون فکر کنم و عذاب بکشم، مثلا آدم دمدمی مزاجی هستم، این بدترین ویژگی یه آدم نیست؟!، الان میگم میخوام ولی بعد میگم نکنه... مثلا دوست دارم ازدواج کنم، تا حالا شده چند تا دختر پیدا کنم ولی وقتی میخوام برم جلو نمیتونم، هم میترسم، هم میگم من باز پشیمون نشم آبروی دختر مردم رو ببرم، با آبروی خانواده ی دختر بازی کنم ...

خودم هم چند بار شده تو روابطم شکست خوردم، خیلی میترسم، به خدا خیلی عذاب میکشم،  دوست دارم ازدواج کنم ولی میترسم ببخشید مشکل خودارضایی هم داشتم، از سن ۱۱ سالگی. 

یه ویژگی دیگه ای که ناراحتیم رو بیشتر میکنه اینه که خجالتی هستم، کم حرفم، به خودم میگم کی حاضره با یه آدمی که کم حرفه زندگی کنه، زندگی براش غیر قابل تحمل میشه، اصلا اعتماد به نفس ندارم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۴۵۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۳ مطلب مشابه) ترس از ازدواج در پسران (۴ مطلب مشابه)

چه جوری کمبود اعتماد به نفسم رو درمان کنم

سلام، من یه دخترم در آستانه ۲۰ سالگی

از اول ابتدایی تو مدرسه محبوب نبودم، از اونایی که همیشه تو حاشیه هستند، حتی اونی که همه ازشون بدش میاد، همیشه نامرئی بودم، بزرگتر که شدم خب یه تلاش هایی کردم تا آدم جذاب تری بشم تو جامعه، ولی همه ش بی فایده ست، چون اعتماد به نفس من خیلی خیلی پایینه، تا اواسط دبیرستان نتیجه ش فقط گوشه گیری و پرخاشگری داخل خونه بود، ولی کم کم رویه رو تغییر دادم و به ظاهر آروم تر شدم.

اما بقیه رو تحقیر میکنم که خودم رو بالا بیارم، اطرافیانم فکر میکنن اعتماد به نفس بالایی دارم و این رفتارهام بخاطر غرور و اعتماد به نفسمه، اون تلاش هام بی نتیجه نبود، الان که نگاه میکنم از نظر تحصیلی و ظاهری تو جایگاه بالایی هستم، حتی موفقیت هام رو بلند بلند جلو اطرافیانم یاد آوری میکنم و اونا هم میگن من خیلی خودشیفته ام، ولی داخل ذهنم من از خودم متنفرم و خودم رو یه آدم خیلی کوچیک میبینم، وقتی با کسی حرف میزنم ناخودآگاه تن صدام ضعیف و ضعیف تر میشه و یه لبخند احمقانه هم رو لبمه. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) افزایش اعتماد به نفس (۲۶ مطلب مشابه)

من هم درونگرام هم خجالتی

سلام 

من خیلی زود میرم سر اصل مطلب؛

راستش مشکل من تو ارتباط برقرار کردن هست، و این قضیه خیلی رو زندگی من تاثیر منفی گذاشته . اون جور که خودم حس میکنم من هم درونگرام هم خجالتی. و این که این دو تا ویژگی هر دو در من هست، به شدت من رو کم رو و منزوی کرده.

تا این اواخر من فکر میکردم که فقط اعتماد به نفسم خیلی ضعیفه، اما وقتی تو همه ی این ۱۹ سال زندگیم بازنگری کردم دیدم من با همون یکی دو تا دوستم که خجالتم جلو شون کامل ریخته و یه جورایی جلوشون اعتماد به نفس دارم هم حرفی برای گفتن ندارم، هر چند باز با مامان و خواهرم بیشتر صحبت میکنم اما اونم همه ش در مورد مسائل علمی و فلسفی و دینی و  اخبار و ... و کلا چیزهایی که اطلاعاتی در موردشون دارم یا میخوام کسب کنم هست.

خیلی به ندرت پیش میاد که احساسات و مسائل شخصیم رو به زبون بیارم، یعنی سخته برام حرف زدن با بقیه در مواردی که مربوط به خودم یا خانوادمه، یا مثلا مشکلات شخصیم با توجه به این ها فکر کردم که من درونگرا هستم.

حالا من چند تا درخواست از شما دوستان داشتم:

۱_ بگید شما آدم های این شکلی اطراف تون رو با چه نوع دید و نظری نگاه میکنید، چون من خودم خیلی به خاطر این شخصیت مزخرفم  قضاوت شدم، خیلی ها بارها جلو روم بهم انگ افسرده بودن زدن در حالی که من افسرده نیستم، فقط از تو جمع بودن هیچ لذتی نمیبرم و یه سری هم فکر کردن من کم دارم.

نمونه ش پدر بزرگ خودم که الان خدا رحمتش کنه، اما چند سال پیش که من حدودا ۱۴ ساله م  بود به بابا و مامانم جلو جمع و بقیه فامیل و نوه های دیگه ش گفت این بچه تون به خدا انگار خنگه (بدون هیچ غرض دشمنی یعنی حس واقعی خودش رو گفت)، اون موقع من خیلی ناراحت شدم و توی خلوت گریه کردم، اما بعدها که فکر کردم فهمیدم واقعا حق داشته و خیلی های دیگه هم قطعا  این حس رو بارها نسبت به من داشتن و دارن، ولی خوب باز من انقدر بی استعداد و کم هوش نیستم و حتی تو المپیاد ریاضی دبیرستان مقام آوردم و رتبه کنکور تجربیم هم ۴۰۰۰ و خورده ای شد

۲_ دومین درخواست من اینه که بگین به نظرتون من چه کارهایی برای بهبود شخصیت و روابطم میتونم بکنم، طوری که انقدر تو همه ی حرف هام حس خود تحقیری و تو سری خور بودنم به طرف مقابل القا نشه، تا میخوام یه سوال از یکی بکنم یا حتی جواب سوال کسی رو بدم کلی تو درونم با خودم کلنجار میرم، البته این فقط مربوط به تو خوابگاهه بیشتر، وگرنه سر کلاس به این خاطر که فقط مسائل درسی محور صحبت هاست کمتر مشکل دارم.

در ضمن من دیگه با درون گرا بودنم کنار اومدم و پذیرفتم که نمیتونم و نمیخوام که با کسی ارتباط پایدار داشته باشم، حتی پیامکی یا از صفحات شخصی

۳_ و اما سومین و مهمترین درخواستم اینه که به خودشناسی من لطفا کمک کنین با توجه به حرف هام اگه جایی اشتباه گفتم یا کم و زیاد بهم گوشزد کنین چون به این نتیجه رسیدم هر چی بهتر خودم رو بشناسم اشکالات شخصیتی م رو بهتر میتونم حل کنم. 

اگه سوالی هم داشتین من تو نظرات پاسخگوا هستم

پیشاپیش از نظرات تون  متشکرم.

مرتبط با درونگرایی و برونگرایی :

دختری به شدت درونگرا هستم و اعتماد به نفس ندارم

لطفا درونگراها رو کمی بیشتر درک کنید

دختری مجرد و درونگرا هستم که انگ منزوی بودن بهم میزنن

پسری درونگرا هستم، با یکی مثل خودم ازدواج کنم ؟

رابطه درونگرایی و میل جنسی

ازدواج دختر برونگرا با پسر درونگرا

نامزدم حالت درونگرایی داره حرف هاش رو به زبون نمی تونه بیاره

درونگرایی عیب نیست. با درونگراها مهربان باشیم

تجربیات شما در مورد نحوه رفتار با همسر درونگرا

چطور از حالت درونگرایی خارج بشم ؟

خانم های درونگرا دوست دارن شوهرشون هم درونگرا باشه ؟

دختری درونگرا هستم ولی مادرم به زور میخواد منو یه آدم اجتماعی کنه

درونگراها براتون نیروی دافعه دارن؟

درونگرا بودن مرد در زندگی زناشویی تاثیر منفی داره ؟

چگونگی تبدیل یه انسان درونگرا به برونگرا و اجتماعی

ویژگی های مثبت افراد درون گرا و چند سوال

آیا درونگرا بودن و گرم مزاجی با هم ارتباط دارند ؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل درونگراها (۲۸ مطلب مشابه)

بدون عینک اعتماد به نفس ندارم

سلام دوستان

من سالهاست عینک میزنم یه سره..و حالا ک 18 سالمه دیگه میخوام عینکم رو بردارم یعنی خیلی دوست دارم بردارم اما یه مشکلی هست که بدون عینک اعتماد ب نفس ندارم :( .. اخه وقتی عینکم رو برمیدارم صورتم انگار لاغر میشه یا احساس میکنم چشامم حالت گرفته یا زیر چشام بخاطر سالها عینک گود افتاده(البته اینکه چشام حالت گرفته روبقیه میگن،من خودم بنظرم اینطوری نیست و عادیه البته من دقیقا هم نمیدونم به چه چشمی میگن حالت گرفته!شایدم گرفته و نمیدونم)نمیدونم.

احساس میکنم بدون عینک یه جوریم و اون خوشگلی که با عینک دارم و ندارم.من وقتی عینک میزنم خیلیا ازم تعریف میکنن و اصلا لاغری صورتم و چیزایی ک گفتم اصلا معلوم نیس.اما عینکمو که برمیدارم هم خودم حس بدی دارم هم حس میکنم کسی براش جذاب نیست.من با عینک فقط از نظر زیبایی اعتماد به نفس دارم اما از نظر اینکه عینکیم نه :( حس میکنم کسی از عینکی بودن و عینکی ها خوشش نمیاد و آدم حساب نمیشیم .. اینکه یکم صورتم لاغره بزرگترین مشکلمه خیلییییی دوس دارم صورتم یکم تپل تر و لپام بیشتر شه اگه اینجوری شه فکر کنم 99 درصد دیگه مشکلم حل شه و بدون عینک هم اعتماد به نفس داشته باشم.ولی اصلا نمیدونم چیکار باید بکنم یا چی بخورم یا پیش چه دکتری برم.. اخه یادمه چندسال پیش ک صورتم لپ بیشتری داشت چندبار عینکمو برداشتم خیلی خوشگل شده بودم همه مخصوصا خودم خوشمون میومد.اما الان لاغر شدم و لپام آب شده بخاطر همین جذابیت اون موقع رو از دست دادم و این خیلی اذیتم میکنه

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۵ مطلب مشابه)

ذره ای اعتماد به نفس برام نمونده

با سلام.

من دختری 23 ساله هستم .از بچگی مشکل اضافه وزن و چاقی داشتم. تا اینکه پارسال شروع به کم کردن وزن کردم و رژیمم هم کاملا اصولی بود. اما بعد از رژیم روی پوست سینه هام... روی ران سمت چپ و راست ام و باسن ترک هایی ایجاد شد و یه کم هم شل شدن.

خانواده عالی وضع مالی مرفه. این ها رو نمیگم که از خودم تعریف کنم.اما با وجود این شرایط ذره ای اعتماد به نفس برام نمونده. من دختر پر حرارتی هستم و دوست دارم زود ازدواج کنم. اما با وجود این ترک ها هر شب گریه میکنم. 

حتی وقتی چند ماه به قصد ازدواج با پسری دوست شدم.وقتی دیدم قصدش جدیه بهش گفتم...اما انقدر مِن مِن کرد تا مدت ها می گفت من پذیرفتم این وضع تو رو هیچ مرد دیگه ای نمی پذیرفت. و همش می زد تو سرم.

حالا همه خواستگار هام رو رد میکنم و تصور میکنم اگه منو بار اول ببینه حتما طلاقم میده. واقعا دیگه من نباید تا اخر عمرم ازدواج کنم؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل متفرقه (۷۲۱ مطلب مشابه)