خانواده برتر

سلام اقای نجفی
سوال کننده خانم هستند

من توصیه میکنم باهاش صحبت کنید و همین چیزایی رو که برا ما گفتین با مهربونی و زبون خوش و احترام به مادرتون بگید البته باید اون رو هم درک کنید منم خیلی جاها دوس ندارم برم ولی چون میبینم مادرم ناراحت میشه و بهش خوش نمیگزره باهاش میرم شما هم بعضی ها رو برین تا دل مادرتونم نشکنه موفق باشید 

درک میکنم ، اگه چیز جالبی توی ارتباط با اون آدما پیدا میشد ، تو هم اجتماعی بودی.

منم خیلی حال نمیکنم برم تو جمع.

تنهایی رو هم دوست دارم. البته اگه بشه  اسم کم رویی رو درون گرا بودن گذاشت!

http://bahrampoor.com/درون-گرایی-چیست/

سلام ینی واقعا درون گراها مهمونی نمیرن؟!من تا حالا فکر میکردم اینایی که مهمونی نمیرن منزوین!:-|

با سلام.باز پای مادر آمد وسط و من نطقم گل کرد، باید برم رو منبر.آخر ای خواهر گلم، عزیز دلم، قشنگم، دلت می آید اینگونه میگویی! آن هم راجب گوهری گرانبها همچون مادر! نه جدی، خب میدونم برای یک آدم درونگرا سخته که تو جمع های شلوغ پلوق باشه، میدونم به خاطر روحیاتی که داری تنهایی رو ترجیح میدی، میدونم از سر و صدا خوشت نمیاد، میدونم دلت میخواد تو اتاقت در سکوت کتاب بخونی یا سرگرم تلفن همراهت بشی، ولی همه ی این کارا و هزار کار دیگه هیچکدوم جای هم نشینی و هم کلامی با مادر رو نمیگیره.خب عزیز دلم شما یه کاری کن، اوقاتی که با مادر تنها هستی، از درون خودت برای لحظاتی برون شو و موهبت هم کلامی با مادر رو تجربه کن.خیلی ساده و صمیمی و روراست و البته با آرامش راجب درونیاتت باهاشون صحبت کن و از خود ایشون مشورت و کمک بخواه.مثلا بهشون بگو: مادر من، انگیزه ی بودن من، تاج سر من، من به خاطر روحیات و درونیات و نگرشی که دارم تو مهمونیها و دورهمی های فامیلی بهم خوش نمیگذره، چه کنم، دست خودم نیست، شما بگو من برای حل مشکلم چه کنم؟ بعد قطعا ایشون میگند: باید بیای تون جمع و سعی کنی بهت خوش بگذره، وقتی بیای، کم کم عادت میکنی.بعد شما میگی: خب وقتی هیچ دختری تو اون جمع نیست من با کی خوش بگذرونم؟ بعد ایشون یه جوابی میدند، و این گفتگوی صمیمی ادامه پیدا میکنه.خلاصه اینکه در آرامش کامل و خوشرویی راجب مشکلت با مادرت صحبت کن.بعدشم خواهر خانمی من، مادر شما خیر شما رو میخواد، بیش از اندازه دوست داره، رفتن به مهمونی بدون شما براش خوشایند نیست، که اگر اینایی که گفتم نبود، خیلی راحت شما رو تو خونه تنها میذاشت و "خیلی از ساحت همه ی مادران دلسوز عذر میخوام بابت گفتن این جمله" میرفت پی خوشگذرونی خودش.اگر به شما میگه: اگر تو نیای منم نمیرم، یعنی اینکه بدون تو به من خوش نمیگذره.کوتاه آمدن به خاطر احترام به خواسته و خواهش مادر، لذتی داره که بی نظیره، چون تو با این کارت باعث خوشحالی و لبخند مادرت میشی.یک بار به خاطر مادر هم که شده، با روی خوش به خواستشون احترام بذار.وقتی مادر تغییر رفتار شما رو ببینند، قطعا ایشون هم نسبت به خواسته های شما بی تفاوت نخواهند بود.چون همونطور که قبلا هم گفتم دلیل اصرار ایشون به شمابرای حضورت در جمع،زورگفتن به شمانیست، بلکه عشق به شماست.به قول استاد فهیمم:چشمهارابایدشست،جوردیگربایددید.یاحق.

اول اینکه بدونید درونگرایی و برونگرایی مطلق نیستن٬ یعنی یک طیف وجود داره. درگذشته تصور میشد که خصلت درونگرایی عیبه اما جدیدا به این نتیجه رسیدن که در خیلی موارد هم خوبه. اما به هر حال درون گرای مطلق بودن و برونگرای مطلق بودن هر دو به یک اندازه بد و آسیب زاست.
شما می تونی یک آدم عادی باشی با گرایش درونگرایی. این که بگی چون من درونگرا هستم پس نباید کارهای برونگرا ها رو انجام بدم غلطه٬ البته نه این که ادم بخواد ۱۸۰ درجه فرق کنه٬‌ ولی به وضعیت جاریش هم نباید دامن بزنه.به هر حال هر کس باید نقاط ضعفشو درست کنه. نمیشه که آدم مراوده نداشته باشه. رفتن شما به خانه اقوام علاوه بر صله رحم تمرین خوبی هست که بتونید در جامعه رفت و امد کنید و حرف بزنید.

منم با دوستام اجتماعی ام ولی وقتی تو خونه باشم پامو از اتاقم بیرون نمی زارم میوفتم ی جا اهنگ غمگین گوش می دم خواهرمم همین جوریه.هر چی بیش تر اطراف مادرپدرمون باشیم بیش تر بحث می شه نشد دو کلام حرف بزنیم بحث نشه اگه درس داری بهونه خوبیه فک نکنم درون گرا باشی... شاید نمی خوایم اطراف ادمایی باشیم که حس می کنیم درکمون نمی کنن.شاید فکر می کنیم خیلی با ما تفاوت دارن من خودم عاشق اینم ی جا خلوت باشه و به ایندم فک کنم به برنامه هام ....

سلام من میدونم مادرتون چرا میخواد شما رو ببره تو جمع

من هم یه داداش دارم که خیلی درون گرا هستن و در ضمن یکمی هم اعتماد به نفس کمی دارن و کلا فقط سر ایشون تو کتاب و درس هست
مادرم خیلی تلاش میکنه که اونو بیاره تو جمع چون میترسه به خاطر اینکه همیشه تو خودش هست خدایی نکرده افسردگی بگیره و کم کم گوشه گیر بشه

ولی تا حالا خیلی کم موفق شده بیاد بیرون و کلا تنهایی رو دوست داره
متاسفانه خواهر عزیز کسی که درون گراست باعث میشه اطرافیان یکم اذیت بشن مخصوصا خانواده ها چون میترسن این شخص بعد از مدتی افسرده بشه و کلا انسان های درون گرا از جمع کناره میگیرن و این یعنی دیده نشدن و بعدا تو رابطه اجتماعی و روحیه شون ضربه وارد میشه
اگه شما تو این جمع ها احساس میکنین حوصله ات سر میره خودتو با یه گوشی یا اصلا با چیزی که برای شما جذابیت داره خودتو سرگرم کن و اصلا با جمع خانوادگی فاصله نگیر

خب مادرت به نفعت میگه

منم درونگرام ولی دراین حدکه شماگفتی نه بهتره بریدپیش روانشناس چون امکان داره افسردگی بگیرین توعلم روانشناسی یه بیماری هست به نام هراس یافوبیای اجتماعی که فرد ازحضورتواجتماع و مهمونی خرید صحبت توجمع میترسه وسعی میکنه هیچوقت تواین موقعیت هاقرارنگیره درباره این بیماری هم مطالعه کنیدشایدبهتون کمکی کنه

وای منم مثه توام دوست دارم تو اتاقم باشم بدون هیچ سر و صدایی از بیرون رفتن و مهمونی رفتن متنفرم اینکه بخوام با این و اون حرف بزنم برا همین شدم سه آدم خجالتی و کم حرف

درون گرا بودن با منزوی و خجالتی بودن فرق داره. یه ادم درونگرا درسته که از تنهایی لذت میبره و جمع های خلوتتر رو به محیطای خیلی شلوغ ترجیح میده اما نه اینکه کلا دوست ندارم هیچ جا برم و فقط دلم میخواد تو اتاقم باشم.
حتی یه آدم درونگرا هم باید در حد معمول خانوادش رو به خصوص در جمع های خانوادگی همراهی کنه. حالا نهایتا یک سوم جاها رو که میدونی اذیت میشی نرو ولی اینکه من کلا نمیام خیلی خیلی غلطه. دو روز دیگه باید بری تو جامعه میای اینجا میگی نمیتونم با هیچ مردی حرف بزنم. تو دانشگاه و محیط کار نمیتونم گلیمم رو از اب بکشم بیرون و ...
این منزوی بودنه و به ضررت هم هست ...
اینا رو یه شخصیت درونگرا داره بهت میگه

واقعا دارم حسرت موقعیت تورو میخورم من شدیدا دلم میخواد اجتماعی باشم اما خانواده م جوری منو تو خونه قایم میکنن انگار پری دریایی ام