از شما کاربران محترم درباره وام ازدواج سوال دارم که چقدر طول کشید بگیرید تو سایت و فروم های مختلف گشتم جواب ها متفاوت هست یکی نوشته یک ماهه وام ازدواج را گرفتیم یکی نوشته یک ساله تو نوبت هستیم معلوم نیست کی بهمون میدن.
و اکثراً نوشتن به شانس متقاضی و اون شعبه بانک عامل بستگی داره که نوبت را کی بده، و اینکه بازپرداخت وام ۷ ساله هست یا ۱۰ ساله؟
از شما کاربران محترم میخوام تجربیات خود را بگویید.
سلام دوستان عزیز
دختری هستم که تازگی ها ۲۰ ساله شدم، بجز ماکارونی و برنج هیچ غذایی بلد نیستم درست کنم یعنی تمرین نکردم در حالی که ۲ تا از دوستام با اینکه یکی شون هم از من کوچیکتره بهترین غذا ها رو درست میکنن، ولی من راستش اصلا سعی نکردم و وقت نذاشتم.
از غذایی که مامانم آماده کرده خوردم و درس خوندم!!! ولی خب ماکارونی هم خداییش حرف نداره یعنی استعدادم خوبه، حالا سوالم از خانم ها اینه که شما قبل ازدواج تون آشپزی بلد بودین یا وقتی ازدواج کردید به مرور یاد گرفتید، یعنی لازمه الان منم وقت بذارم واسه یاد گرفتن آشپزی یا بذارم کم کم بعد ازدواج دیگه مجبورم و یاد بگیرم.
درسته درس میخونم در آینده ان شاء الله کار، اما خب حقیقت زندگیه و آشپزی هم در درجه اول به نظرم یه هنره. ممنون میشم هم خانم ها و هم آقایونی که تجربه مناسبی دارن راهنماییم کنن.
سلام
دختری بیست و ... ساله هستم، ۳ ساله با آقایی در ارتباطم به قصد ازدواج که بیست و ... سالشه. فامیل دور هستیم شهرمون با هم یکی دو ساعت فاصله داره.
همه چی بین مون خوب بود تا حالا ولی تازگی ها من یه دغدغه‌ای برام ایجاد شده که نمی تونم خانواده م رو ول کنم برم. اون شرایطش جوریه که نمی تونه بیاد شهر ما و حتماً من باید برم.
الآن مثل دو راهی شده برام که یا اون رو ول کنم یا قبول کنم که از خانواده م دور باشم که تا حالا نتونستم با هیچ کدوم کنار بیام؛ البته شاید بگین ۲ ساعت چیزی نیست میری میای؛ ولی تهش ماهی یه بار می تونیم بریم من دلم می خواد هر لحظه من دلم تنگ شد یا خانواده م دل شون تنگ شد بتونیم همدیگه رو ببینیم.
تازه ما تو شهر خودمون هم غریبیم کسی رو نداریم برای همین مامانم نمی تونه تحمل کنه رفتن منو. همه جا با من میره.
سوال بنده درباره خواستگاری هست که خواهر هاش در زمان تجرد از هر نظر محدود بودند، چه به لحاظ پوشش و ارتباطات و بیرون رفتن از خونه و حتی اجازه نداشتن به تحصیل در دانشگاهی غیر از شهر خودمون.
در حال حاضر هم هیچ کدوم از خواهرها شاغل نیستند امّا مادرشون بازنشسته هستند. یعنی می دونم پدر خواستگارم چنین اخلاقی نداره و محدودیت‌های خواهرها احتمالاً ناشی از اخلاقیات برادر هاشونه... و همسر برادر ایشون هم قبل از ازدواج شاغل بودند امّا بعد از ازدواج خانه دار شدند. خواستگار بنده عنوان میکنند به دلیل وضعیت مالی خوب برادرم، همسر برادرم لزومی به اشتغال ندیدند.
سلام
چقدر میشه اعتماد کرد به پشیمانی همسر سابق در رابطه با گذشته اش و درخواست ازدواج مجددش؟
سوال من اینه که، همسر سابق بنده بعد از جفا و ظلم‌هایی که در زندگی مشترک در حق بنده داشت و جدا شدیم، حالا بعد از مدت چند سال دوباره پیدا شون شده و به بنده دوباره درخواست ازدواج دادن و میگن که از کارهاشون در گذشته، خیلی پشیمونن.
چقدر میشه به این فرد دوباره اعتماد کرد؟ آیا راهی وجود داره که محک شون بزنم و از صدق و کذب حرف هاشون اطلاعی پیدا کنم؟
الآن با این شرایط اقتصادی به نظر شما یک مرد یا حتی زن برای اینکه بتوانند ازدواج کنند چقدر باید درآمد ماهانه داشته باشن؟
این سوال چند بار توی سایت خانواده برتر مطرح شده امّا برای سال‌های قبل هست نه الآن و این شرایط.
گفتیم کرونا بره شرایط اقتصادی بهتر میشه، امّا الآن یک سال هست که مردم واکسن کرونا دریافت کردن و کرونا دیگه نیست، امّا اوضاع اقتصادی بهتر نشد. گفتیم دلار گرون نشه و ثابت بمونه اوضاع اقتصادی بهتر میشه امّا دلار الآن نسبت به پارسال خیلی تغییر نکرده امّا قیمت مواد غذایی ۳ برابر شده، چلوکباب پرسی ۲۵ هزار تومن شده ۷۰ هزار تومن، فیله استرپیس ۵ تکه پارسال ۵۰ هزار تومن بود الآن ۱۵۰ هزار تومن هست با اینکه دلار ثابت مانده.
قیمت اجاره خانه حتی مغازه برای کسب و کار هم رفته بالا، الآن به نطر شما حداقل درآمد ماهیانه لازم برای شروع زندگی مشترک چقدره؟
سلام
نیاز به کمک دارم من برای تصمیم گیر‌ی!
من ۲۸ سالمه! کل زندگیم به پاکی و حجب و حیا گذشت! تا حالا خواستگاران زیادی داشتم امّا مهر هیچ کدوم به دلم نیفتاده و این برای خودم هم عجیب بود تا همین چند وقت پیش که یه آقای از من خواستگاری کردن.
چیزی که منو جذب ایشون کرد اخلاق و پختگی و روابط اجتماعی بالاشون بود چیزی که اولین معیار من بوده همیشه! ولی مشکل اینه که ایشون صادقانه گفتن که روابط نامشروع زیادی داشتن که به گفته خودشون کنار گذاشتن که همین دلیل منو دو دل کرده و اگه با این مسئله کنار بیام ترس از بیماری‌های مقاربتی دارم!
از اون طرف خواستگاری دیگه دارم بسیار محجوب و مومن، ایشون یه شغل معمولی با حقوق کم دارن امّا وضع مالی پدرشون خوبه و به گفته خودشون حمایت کامل میشن!
سلام
راستش برای من سواله که چرا پسرها فکر می کنند که دخترها "فقط" به شرایط مالی شون نگاه میکنند و چشم به در دوختن که یک خواستگار پولدار بیاد ؟!
باور کنید اصلا اینطور نیست! من خودم خواستگار خیلی پولدار داشتم ولی رد کردم، چرا ؟ به خاطر خام بودنش! بخاطر دوست نداشتنش! حس تکیه گاه بودن ندادنش! بخاطر پز دادنش به پول باباش که خودش هیچ تلاشی نکرده واسش!
ولی جونم در میرفت برای پسری که برای داشتنش کلی آرزو کردم و الان نامزدمه، پول زیادی نداره ولی جنم کار داره و مطمئنم میتونم در کنارش آینده ای عالی رو بسازیم، با هم درس میخونیم و کار میکنیم، تکیه گاهه و خوش اخلاق و مهربون، با هم رفیق و صمیمی هستیم و هم رو درک میکنیم.
سلام به همه خواهر و برادرهای گلم
یه قضیه ای یه مدته ذهنم رو درگیر کرده و مطمئناً این سوال خیلی از دخترهای هم سن و سال منم هست که متأسفانه تو جامعه ما خیلی رواج پیدا کرده. صد البته با راهنمایی های شما داداش های مهربون، خیلی از دخترهایی که این موردها داره براشون پیش میاد، و می خوان از اصل قضیه سر در بیارن، تاثیر می گیرن، می فهمن، درک می کنن از ته دل، و پاک میمونن. و چون دنیا تمام آینه ایست از اعمال و کردار خودمون، شما پسرها هم ناموس خودتون حفظ میشن از خطرات.
من واقعاً دوست دارم از پسرها بپرسم (خواهش میکنم برای جواب دادن اول فکر کنین خواهر خودتون پرسیده، با صداقت جواب بدین و راهنمایی مون کنین)
ببینید منه دختر حتی اگه ادعا هم داشته باشم به هیچ عنوان نمی تونم کاملاً بگم یک پسر رو کامل می‌شناسم و هیچ وقت نمی تونم به قضایا و اتفاقات، تمام و کمال از دید یک پسر نگاه کنم. این قضیه برای خودم اتفاق نیافتاده خدا رو شکر.
سلام
من الان نزدیک یه ساله که این وبلاگ رو دنبال میکنم، یه سوالی برام پیش اومده، البته خودم هم نسبت به سوالم نظرم رو میگم، خوشحال میشم بقیه هم نظر بدن.
در این یه سال اکثر پست های که در مورد ازدواج و دوستی و عشق عاشقی و ... که در این فازها بودش، رنج سنی سوال کنندگان 18-24 بود و مثلا گفته شد دختر نوزده ساله یا پسری بیست سال هستم و عاشق شدم چیکار کنم.
ولی نکته بد ماجرا اینکه احتمال اینکه این ها بهم برسن خیلی کمه، اون هم به دلایل متعدد اما من هرگز ندیدم اینجا یه دختر 26 ساله یا پسر 28 ساله پست بذاره و توضیح بده که عاشق همکار یا همکلاسی یا دختر فامیل و ... شدم و حالا چیکار کنم.
سوالی که دارم دقیقا چه اتفاقی میافته که بعضی بعد یه سنی کلا از این فاز میان بیرون در صورتی که دختر در این سن عاقل تر شده، پسر برای خودش کار و باری راه انداخته ولی اصلا از این فاز میاد بیرون واقعا چه اتفاقی میافته؟
سلام
دختری هستم که برای معیارهای ازدواج خاص خودم رو دارم. از نظر زیبایی معتقدم زیبایی در نگاه انسان ها به هم نهفته ست و کاملا سلیقه ای هست. بخاطر همین فکر میکنم احساس ما به فرد مقابل در نگاه ما به اون تاثیر داره!، واسه همین معیار خاصی واسه ظاهر در نظرم نیست.
دوست دارم قبل از ازدواج اون فرد رو خوب شناخته باشم، منتهی در چهارچوب های خاص خودم و رعایت یه سری مسائل! و اینکه با آدمی ازدواج کنم که اهداف مون در یک جهت باشه و با هم رشد کنیم و از هم یاد بگیریم، حالا یه سری اخلاق های خاص هم هست که حالا بیشتر آدما واسه ازدواج در نظر دارن مثل چشم پاکی و صبر و حوصله و ... که زیاد اشاره نمیکنم.
مهم ترینش هم اینه که اون شخص قبل اینکه شوهرم باشه بهترین دوستم باشه!، راستش هر وقت فکر کردم دوست دارم با چه جور آدمی ازدواج کنم همه ش این ها مد نظرم بود و مسائل مالی میدونم مهم هستند اما اولویت من نیستن، چون من خودم دارم تحصیل میکنم و هدفمند هم تلاش میکنم چون دوست دارم خودم برای رسیدن به چیزهایی که دوست دارم تلاش کنم.
سلام به همه
22 سالمه و دانشجو، خواهری دارم سه سال از خودم کوچیکتره، اخلاق و رفتار من و خواهرم کاملا عکسه، مشکلی که دارم اینه که ایشون دلشون میخواد ازدواج کنن و خونه و زندگی خودشون رو داشته باشن، در حال حاضر هم با آقایی در ارتباط هستن که خودشون دو تا کلی مشاوره ازدواج رفتن و... تصمیم به ازدواج دارن، به طور جدی و بهم علاقه دارن.
رابطه ی من و ایشون (خواهرم) خیلی صمیمیه چیزی نیست که از من پنهان کنه گه گاه گوشزد میکنه بهم که خاستگارانت رو الکی رد نکن، ازدواج خیلی خوبه خواهشا ازدواج کن، منم دلم میخواد ازدواج کنم و از این جور حرف ها ... .
تو فامیل ما اینطوریه که به هیچ وجه اجازه نمیدن که دختر دوم اول ازدواج کنه...، مشکل منم این وسط، که همه به من میگن چرا ازدواج نمیکنی نکنه کسی رو داری، نکنه فلان، اما واقعیتش من احساس میکنم الان عقل ازدواج رو ندارم، عقل صحبت و رفتار با یک مَرد رو ندارم، آماده ی خانومی کردن برای یک مرد رو ندارم، احساس میکنم مونده تا خودم رو بسازم چه از لحاظ ظاهری چه از لحاظ اخلاقی، کلی فکرهای دیگه منو از ازدواج میرونه، کوهی از دلیل برای ازدواج نکردن دارم.
سلام
مدت هاست دچار یه وسواسی عجیب شدم، من تو یه خانواده ای بزرگ شدم که هیچ وقت مشکل مالی نداشتم، یعنی مثلا در ماه شاید خیلی راحت بالای ده ملیون خرج میکنیم، سنم بین بیست تا بیست و دو هست، حالا وسواسم اینه؛
منی که تو خونه بابام انقدر راحت بودم خب برام خیلی سخته بخوام با کسی ازدواج کنم که درآمد پایین داشته باشه، سر همین، ترس از ازدواج دارم چون واقعا میدونم با این شرایط نمیتونم. خدایی خانواده م همیشه پشتم بودن و حسرت هیچی رو نداشتم، همیشه هر خرجی میخواستم برام کردن و پدرم هیچ وقت نگفته نه.
خانواده م مذهبی هستن و من مجبورم مطابق میل اون ها چادر بذارم که خودم اعتقادی ندارم، با این موضوع کنار اومدم چون میدونم هیچ کس بی مشکل نیست و مطابق فرد مورد نظرم رو با سلیقه خودم انتخاب میکنم.
حالا سوال من اینه تو این اوضاع بد اقتصادی، من هر چی میخرم یا هر کاری میکنم یه حسرت تهش باهامه، همه ش فکر میکنم اگه ازدواج کنم دیگه این دوران خوشم تموم میشه و باید با بدبختی زندگی کنم.
سلام خانواده برتری ها
مشاوره قبل از ازدواج خوب در اصفهان کسی را سراغ دارید؟، میخوام کار بلد باشه و واقعا بتونه کمک کنه، اگه کسی را میشناسید که کارش خوبه و سواد این کار رو داره لطفا معرفی کنید اجرتون با سیدالشهدا.
در ضمن لطفا از تبلیغ خودداری کنید که فقط بخاطر تبلیغ بخواهید دکتری را تعریف الکی بکنید که واگذارتون میکنم به سیدالشهدا
تشکر
مرتبط با معرفی مشاور و لزوم مشاوره قبل از ازدواج:
معرفی مشاور برای مشاوره عاطفی و بحث ازدواج در تهران
معرفی مشاور برای مشاوره پیش از ازدواج در تهران
معرفی مرکز مشاوره قبل از ازدواج در غرب یا شمال غرب تهران
صحبت با مشاور در زمینه ازدواج لازمه؟
سلام
من یه خانم 26 ساله هستم. 19 سالم بود ازدواج کردم و تقریبا 3 سال بعد یعنی 22 سالگیم جدا شدم. تو دوران عقد جدا شدم اما دوشیزه نبودم. 2 سال تمام آقایی بودن به من ابراز علاقه میکردن و مدام پیغام واسطه ایشون رو دریافت می کردم، نمیدونستن من مطلقه هستم، یعنی نذاشته بودم کسی بفهمه. فقط کارفرمام میدونستن. منم خیلی بهش علاقه داشتم البته اصلا اصلا بروز نداده بودم، ولی میدیدمش قلبم می اومد دهنم. اصلا سرخ و سفید میشدم افتضاح، همه ش شب ها با خدا حرف میزدم میگفتم خدایا میدونم خواستم غیر منطقیه ولی یه کاری کن این بیاد منو بگیره.
خودت سنگ های جلو پامون رو بردار، منم ازدواج کنم برم از تنهایی در بیام، کی بهتر از این سر راهم میتونه باشه؟، ولی وقتی اومد جلو پیشنهاد ازدواجش رو جدی نگرفتم، با خودم گفتم هر چقدر هم خودش جدی باشه خانواده ش نمیذارن این وصلت سر بگیره. تا اینکه با اصرار اومدن همراه مادر و دو تا خواهر و بعد همون حلسه من تو یه قرار خصوصی براشون تعریف کردم که یه بار ازدواج کردم و جدا شدم. خدا میدونه با چه زجری این کلمات از زبانم اومد بیرون!، ایشون اولش یه کم شوکه شد اما گفت منو انتخاب کرده و واسه ش مهم نیست. من ازشون خواستم خودش با خانوادش صحبت کنه چند روز فکر کرد گفت نه!