خانواده برتر

من متولد ۷۲ تقریبن نه از شصتیها شصتی شدیم نه از هفتادیا اون وسط داریم چوب هفتاد بودنمونو میخوریم

من فقط همسرم پرتوقع نباشه بستمه دیگه بقیه هرچی بشن بشن ربطی ب من نداره

به آراز#/ زهرا:::/ رضا/ شیلا/ رجب ایودیک/ *ارام*/ مینا گلی/ یادش بخیر واقعا/ ـــــ/ سعید/ مینا/ امید 67/ به سوال کننده/ بوی یاس ..../ : ممنون از محبتتون و با شما موافقم تا جایی که بشه باید تعادل رو حفظ کرد.

به مهران : درست میفرمایید یه جورایی چرخه زندگیه دیگه.

به ساناز*/صبا/ این بارم اسم نمیگم/ یکی/ پریسا/ بنفشه/ سمیرا/ نارنجی ..: شما دهه هفتادی ها هم گل هستین من منظورم کلی بود مثلا از 10 تا آدم 6 تاشون به گفته من نه بیشتر افراد جامعه کلا با بقیه نسل های گذشته فاصله زیادی دارن.

به NNN:دقیقا اولاش از ترسمون احترام میزاشتیم ولی حالا که بزرگ شدیم دوست ندارم آب تو دل پدر مادرم تکون بخوره و خط قرمزم : خانه سالمدان هست.

به نرگس جونی : آخ گفتی.

به دختر غمگین: آره واقا ما خیلی سختی کشیدیم ولی خب باید امیدوار باشیم. من خودم ته انرژی مثبتم نه کاره درست حسابی ، نه پارتی نه زن و زندگی و ... ولی شادم از زندگی لذت میبرم حتی شده به زور. امیدوارم اول از همه مشکلات دهه شصتی ها(آخه روی دهه زندگیم تعصب دارم دیگه) حل شه بعد که حل شد. قاعدتا وقتی برای بقیه نمیمونه.مشکلات همه حل شه ایشاا... .

نسل قدیم در بخشی از طبقات متوسط و ضعیف  و به خصوص در بافت ******* نسلی خرافاتی عصبی فقیر متعصب و سنتی دیکتاتور و بی منطق بود که به خودش اجازه داد با خرافات مذهبیه خدا روزی رسونه ده تا ده تا بچه بیاره و نه تنها بحران درست کنه زندگیه بد و بی حاصل خودش رو به بچه های دیگه هم منتقل کنه.نسل قدیم هیچی جز کتک زور اجبار عقده فقر سرکوفت تحمیل عقیده برای خودش و بچه هاش به ارمغان نیاورده.تربیت؟ کدوم تربیت؟ ده تا بچه میاوردن ول میکردن تو حیاط و کوچه هر کی متناسب با ذات اولیش یه چی میشد.پسرها که همه اکثرا کودک کار میشدن از فقر دخترها هم که  واگذار شده بودن به مردی با فاصله ی سنی زیاد در جهت کم شدن نون خور اضافه  که زیر هجده زایمان کرده بودن و شدن پدر و مادر ما که پدره حسرت سختی کشیدن و تا آخر عمر دنبال پول دویدن و به آرزوهاش نرسیدن رو میخوره حسرت اینکه پدر و مادرش هیچ کاری براش نکردن مادره هم حسرت نوجوانی و جوانی سوخته شده.به چی افتخار می‌کنید دقیقا؟

بخشی از نسل جدید که از نظر شما بی ادب و بی مسئولیته حداقل انقدر شرافت داره که فقر خودش رو گسترش نده و بچه نیاره و زندگیه بد خودش رو به اون بچه هم تحمیل نکنه و آمار پایین ازدواج گویای همین نکتس. 

نمیدونم به چی افتخار می‌کنید حقیقتا اما من به شخصه از نسل های قدیم

 از آموزش و پرورشی که دنبال سبیل ما و فرو کردن زوری ایدئولوژی مذهبی تو مغز ما و سرکوب زنونگی ما بود نه آموزش و پرورش و استعداد یابی و یاد دادن مهارت درست و حسابی با معلم های عقده ای و عصبی که هیچ مطلب به درد بخوری یادمون ندادن.

 از کشور و از هر چی که بوی خرافات مدرن و مذهبی بده بوی سنت بده بوی قدیم رو بده بوی فقر بده بوی کتک بده بوی تحمیل عقیده بده بوی مذهب بده  حتی بوی تربیت بده اعلام برائت میکنم 

خیلی دیگه خجستگی میخواد بیاید از افتضاح تربیتی آموزشی رفتاری عقیدتی قدیم که هنوز اثرات تلخش گریبان گیر ماست دفاع کنید.رو سیاهی رنگ نپاشید 

کتک زدن یک بچه جرم محسوب میشه. در واقع پدر و مادری که بچه شون رو از لحاظ جسمی (حالا روانی بماند) آزار میدن مجرم و جنایتکار محسوب میشن. خیلی کشورها اگه این قضیه ثابت بشه برخورد جدی میکنن با والدین حتی ممکنه بچه رو ازشون بگیرن. پس کتک زدن تربیت نیست یک نوع تجاوز به حقوق کوکی هستش که نمیتونه از خودش دفاع کنه. در مورد باقی موارد حوصله صحبت ندارم بماند

من مثالهای پست رو ن تائید میکنم ن رد چون بعضیاش منطبق با چیزی که من میبینم نبود،،،

ولی کلیت مثالها درست بود می‌خواستین اینو برسونید که نسل های قبل با جنم تر بودن الان سوسول شدن،،،

قبول دارم،،

در خصوص اینکه کدومش بهتره،،،

همممم یه ترکیبی از چیزای مثبت دوتاش،،،

از اونجایی که من سلسله مراتب بزرگتری کوچکتری(ربط به سن داره ولی سن همش نیست)برام خیلی مهمه بنظرم مشکل اساسی نسل الان همین بلد نبودن سلسله مراتب،،،

خوبی و عدالت و ظلم و درد و راحتی همه اینا تعریف های نسبی دارن که یه بزرگتر تو سلسله مراتب باید یادشون بده،،،

اگر بچه خشم رو نبینه مهربونی بنظرش یه وظیفه میاد که در هر شرایطی باید حفظ بشه،،،

اگر همیشه خشم ببینه هم مهربونی رو درک نمیکنه،،،

همه چیز باید متعادل باشه😊

من یوقتایی میبینم تو اطرافیان زیاد رو بچشون غر میزنن بچه رو میبرم مثلا تو حیاط باهاش بازی میکنم یا سرگرمش میکنم،،،

چون نباید همه چیز دائم دیکته بشه،،نصیحت بشه،،بچه اذیت میشه،،،

یبار هم مثلا تو مسجد بودیم دوتا بچه کوچیک میخواستن یه مهر بزرگ رو بردارن برا خودشون بعد یکی از بچه کوچیکا با بی رحمی تمام یه مهر رو محکم کوبید تو سر یه بچه دیگه و مهر بزرگه رو برداشت اون بچه هم گریه کرد،،،بعد مسئول این بچه کوچولوها با آرامش گفت نباید اینکارو میکردی.

اونقدر ازین رفتار منفعلانه اعصابم خرد شد که جلو مسئولشون که دوستم بود اون بچه بی رحم رو طوری ترسوندم که اشکش درومد

واقعا نباید یه بچه بخاطر چیز مهمی مثل صدمه زدن به دیگران ترس رو حس نکنه،،،

ترس ها باید بوجود بیان،،،

این بچه اگر دوبار بخاطر اینکه اشک بقیه رو در میاره نترسه بعدا این بی رحمی توش تثبیت میشه

هرچند خودم تو کوچیکی همچین آدم آرومی و با وجدانی نبودم ولی بالاخره معاونای مدرسه هم از خجالت ما درمیومدن که الان یاد گرفتیم به کسی ظلم نکنیم،،،

ولی این نکات تو تربیت الان بچه ها لحاظ نمیشه،،،

تنبیه نمیشن،،،

بقول شما اکثر همسنای من سوسولن،،،

پرتوقع،،،بی اراده,،،،بدون عزت نفس،،،اینا واقعا چیزاییه که داره هر روز بیشتر میشه،،،

بنظر من تربیت شدن برای انسان بودن با یادگرفتن رفتارهای انسانی فرق میکنه،،،

بچه های الان فقط یادمیگیرن مثل آدم رفتار کنن،،،

انسان های آزادی نیستن،،،

هیچ جذابیت و تفاوتی ندارن،،،

علاقه هاشون شبیه هم،،،تحت تاثیر رسانه ها،،،به انحصار درومدن برای داشتن مادیات،،،فرورفته تو چیزای عادی و مادی،،،

به قول جوکر قابل پیشبینی،،،

قابل پیش بینی بودن فاجعس برا یه انسان،،،

هرچقدر زندگی ها فردگرا تر میشه تعلقات اجتماعی و اهداف آدما هم کمتر و کوچکتر میشه،،،پس چیزایی که میتونن اون آدم رو معنی کنن هم کمتر میشه،،،

پس تعلقات یه فرد میشه فقط خونه و ماشینش،،،

یه آدم بی معنی که تمام حرکاتش و علایقش پیش بینی شدس 

تو یه حوزه کوچیک فقط سوادداره،،،پس تایر موتور خودش رو هم نمیتونه درست کنه،،،

فقط ادای آدم بودن رو بلده پس نمیتونه همسر خودش رو بفهمه و کشف کنه و پسرش رو نمیتونه آموزش بده،،،

پس یه بزرگتر که یاد بده عزت نفس و انسانیت و آزادی باید داشته باشیم و ما محدود به مادیات بی ارزش نباید باشیم،لازمه،،،

راستی از نسل جدید گفتم قدیم یادم رفت.

قدیمیا هم آزادی نداشتن،،،

و اون سلسله مراتب خیلی افراطی بود که آزادی رو ازشون میگرفت،،،

بزرگ خانواده برا خانواده تصمیم می‌گرفت و خانواده برا بچه.

اونا هم آزادی کمی داشتن،،،

یه بحثی هست که خیلی کم بهش توجه میشه.
اینکه هر نسلی، نکات مثبت و منفی خودش رو داره. نسل های قدیم، نسل های جاری و نسل های آینده. هر کدوم به نحوی هم خوبی های خودشون رو دارند و هم بدی های خودشون. 0 یا 100 نداریم.

                             "عیب می جمله چو گفتی هنرش نیز بگو"

اگر قبلی ها فلان بدی ها رو داشتند، ماها و آیندگان هم بدی های خودمون رو داریم.
اگر قبلی ها فلان خوبی ها رو داشتند، ماها و آیندگان هم خوبی های خودمون رو داریم.

بهتره که نکات منفی رو که در تربیت های گذشته دیدیم و همچنین نکات منفی نسل خودمون رو  به فرزندان انتقال ندیم. یا سعی کنیم خیلی کمتر اون اثرات رو بروز بدیم.
آدم بدون خطا نداریم، مهم اینه که از اشتباهات خودمون و بقیه درس بگیریم. وگرنه این چرخه معیوب تکرار میشه.

هیچ کدوم 

توی هر نسلی پدر مادری ک درک بیشتر و دید وسیع تری نسبت به دنیا داشته باشن ، فرزندان سالم تری پرورش میدن 

سلام .والا منم وسطای دهه هفتادم ولی خیلی تو زندگیم سختی کشیدم از همون ۷-۸ سالگی کار کردم خرج خودمو درآوردم اصلا انگار هیچی نداشتیم بخوریم یه نون و قند میدادن بهمون میشد ناهارمون سالی یه بار رنگ کباب ندیدیم.البته الان خدا رو شکر وضعمون بهتر شده. گاهی اوقات تو ماه چند بار مرغ میخوریم بعد میگیم این ماییم که تو این ماه چند بار مرغ خوردیم؟ .

کتک هم زیاد خوردم گاهی اوقات بی دلیل و الکی گاهی اوقات هم نه.(گاهی اوقات تا دیر وقت با دوستام بازی میکردم و دیرنمیومدم خونه دیگه میدونستم شب یه کتک مفصل در انتظارمه و دیگه بهش عادت کرده بودم میگفتم فوقش فقط چند دقیقه هست بعد تموم میشه دیگه اهمیت نمی دادم کتک ها واسم عادی شده بود الان هم اگه بابام یا مامانم بخوان کتک بزنن اصلا فرار نمیکنم همین جوری مثل مجسمه وای میسم. بقیه فرار میکنن ولی من عارم میاد فرار کنم میگم بزار بزنه شاید کشتم و راحت شدم.دیگه از زندگی سیر میشی و واست مهم نیست). یا وقتی که مریض میشدیم تا به حالت رو به موت نمی شدیم نمی بردنمون دکتر .یادم نمیاد نه مادرم و نه بابام تو بچگی حتی بهم لبخند زده باشن خیلی بد اخلاق بودن و به شدت کتک میزدند ولی الان خدارو شکر بهتر شدن مخصوصا بابام خیلی مهربون تر شده ولی هنوز همون کتکا رو ترک نکرده ویا خیلی خسیسه. هیچ وقت هم واسه شاگرد اول شدنام کادو نخریدن ونه وعده کادو میدادن  .البته من جونم واسه دوتاشون در میره ولی یه خاطره هایی ازشون به یادت می مونه از رفتارشون چه حالا چه گذشته که ته قلبت بغض میکنه و دلگیری. معلم های ابتدایی هم خیلی بد بودن میگرفتنمون زیر مشت و لگد یا با شلنگ میزدنمون . 

شاید دلیل این که الان همه واسه بچه هاشون همه چی میخرن به خاطر عقده های خودشون بوده و نمیخوان بچه هاشون هم ، همون کم و کاست های اونا رو داشته باشن و فردا غصه جوونی از دست رفتشون رو بخورن.من الان میگم کاش یه روز برم شهر بازی ببینم چه شکلیه بعضی اوقات که از کنار شهر بازی رد میشم همش با حسرت نگاهش میکنم امیدوارم حداقل یه روز تا نمردم بتونم سوار یکی از وسیله هاش بشم شاید هم اون دنیا شهر بازی باشه.البته تو ابتدایی یه دفعه معلم بردمون شهر بازی ولی اصلا خوب نبود و نفهمیدم چی شد.دستش درد نکنه جای کتکاش یکم من رو به آرزویم رسوند وگرنه خانواده که پول الکی نداشتن بدن واسه تفریح ما‌.

ولی قبول دارم که نباید بچه رو پر توقع بار آورد باید یادش داد حق کسی رو ضایع نکنن ،مودب باشن احترام بزارن.

مثلا بچه که بودیم وقتی خواهر کوچیک ترم منو ناراحت میکرد و من باهاش قهر میکردم،پدر و مادرم منو مجبور میکردن که باهاش آشتی کنم وگرنه کتک میخوردم ولی به جای این کار باید بهش یاد میدادن که عذر خواهی کنه و اشتباهش رو قبول کنه الان هم که بزرگ شده هیچ وقت واسه اشتباهش عذر خواهی نمیکنه و حتی یادم نمیاد حتی یه بار کتک خورده باشه. در عوض یه هم کلاسی داشتم تو ابتدایی باباش معلم بود میگفت باباش هیچ  وقت روش دست بلند نکرده به جز یه بار اونم یه سیلی کوچیک. اون به راحتی به خاطر کارش عذر خواهی میکرد و میگفت ببخشید چون که قطعا یادش دادن و منم ازش کلمه ببخشید رو یاد گرفتم و همیشه با گفتن همین یه کلمه آشتی میکردیم . واین مسئله شاید توی زندگیت با همسرت هم تاثیر بذاره وقتی تو هیچ وقت یاد نگیری که اشتباهت رو بپذیری و عذر خواهی کنی احتمال داره که اون زندگی با مشکل رو برو بشه .من الان به خواهرم میگم که اگه تو مقصر باشی باید بابت اشتباهت عذر خواهی کنی و تو پیش قدم بشی واسه آشتی، به مامانم  هم گفتم که این بچه رو شما دو تربیته کردید من هر چقدر که سعی میکنم تربیتش کنم باز میبینم وقتایی که بابام باهاش تنها میشه بهش میگه حرف اینا رو گوش نکن اونا بهت حسودی میکنند وخلاصه پرش میکنه و...یعنی من چقدر دلم می شکنه با این حرفاش.و یا مثلا من تو دوره راهنمایی بچه ها تقلب میکردن تو امتحانات و به منم یاد داده بودن ومن نمیدونستم این کار گناهه و وقتی که خواهر بزرگترم بهم گفت تقلب خوب نیست. حتی در مقابل تمسخر هم کلاسی هام  دیگه هیچ وقت تقلب نکردم حتی اگه از اون درس بیفتم واسه این که نمیخواستم یه متقلب باشم.دلم میخواست به هر جا که رسیدم با تلاش خودم باشه به خودم ببالم که با زحمت خودم به این جا رسیدم نمیخواستم پیش وجدان خودم شرمنده باشم .حتی حالا که امتحانات مجازی شده و تو خونه امتحان میدم اگه کتاب باز هم جلوم باشه به هیچ وجه نگاهش نمیکنم. جالب اینجاست که ما خیلی اصرار کردیم که امتحانات رو حضوری کنند بعد استاده برگشته میگه بابا من نمیدونم شما چتونه امتحان ها  که مجازی باشن بهتره واسه شما کسی نمی بینتون و تو خونه می تونید تقلب کنید و از رو کتاب جواب بدید و خوب من واقعا واسه این استاد متاسف شدم میتونست دلیل بهتری بیاره. اینم از استاد مملکت با این دانشجو تربیت کردنشون اصلا واسش مهم نیست ما چیزی یاد بگیریم یا نه . همین تقلب نکردن ساده یعنی نباید حق کسی رو بخوری و این باعث میشه که بعد ها توی خیلی از کار های دیگه  مثلا سر کار دزدی نکنی و حق کسی رو پایمال نکنی.ولی خوب بودن هم استادایی که ما رو به خدا واگذار میکردن و میگفتن دیگه خودتونید و اون دنیاتون.

فکر میکنم به خیلی از بچه های امروزی خیلی چیز ها رو اصلا یاد نمیدن یا خوب یاد نمیدن.

من الان تو خودم خیلی عیب ها میبینم و سعی میکنم که برطرفشون کنم . و امیدوارم که این عیب ها در وجودم  ثبت نشن. 

به نظرتون من زیاد حرف زدم ؟😳فکر کنم اینم یکی از عیب هام باشه باید روش کار کنم.

البته با نظر😻 unknown 😻هم موافقم.