خانواده برتر

یکی از ایرادهای خونواده ها اینه که بچه رو تا سن بلوغ تو خونه نگه میدارن همین که به سن بلوغ می رسه تو جامعه رهاش میکنن و میگن میتونه از خودش مراقبت کنه.مراقبت فقط نرفتن جلوی موتور و ماشین نیستا.مراقبت یعنی حفاظت از تمون خطرات.الان زمانی هست که باید با بچه ات صمیمی بشی باید براش الکو بشی.وقتی میزاری وقت بیشتری رو با دوستاش باشه مرحله بعد صمیمی شدن مرحله بعد تاثیر پذیریه و مرحله بعد مقاومت پدر و مادر برای ترک عادات ناپسند فرزند و ایستادگی فرزند در مقابل والدین.اینا در عرض یک هفته اتفاق نمیفته.امروز بره جلو در حیاط فردا میخاد بره کوچه بغلی پس فردا خیابون بغلی و کم کم از دید شما دور میشه و همین دور شدن و در دسترس نبودن آغاز مشکلاته.

 

سعی کن با هم برین بیرون.مثلا پارک.با هم برین خرید یا با پدرش بره.میتونی عضو مراکز فرهنگی مثل کتابخونه بشه و وقتشو با کتابهای خوب و مفید پر کنه.الان سن خطرناکیه.امکان تجاوز جنسی و یا آموزش غلط و نادرست امور جنسی توسط هم سالان هست.فیلم و عکس هم تو موبایل فراوونه.

 

الان اگر مراقب بودی مطمئن باش از خطر حفظش کردی و گرنه تلاش های 13 سال عمرت و مابقی عمرت فنا میشه.اگر سوالی هست در خدمتم.راسی سعی کن با اخلاق خوب و با ترفند مانع بیرون رفتنش بشی.مثلا بگو وقتی پیشم نیستس دلم میگیره یا خونه صوت و کوره.یا با هم بازی کنید.هم بازیش بشو.براش کتاب بخون.با هم فیلم از کلوپ بگیرین تماشا کنید.وقت خودتون هم پر میشه 

محدودیت همراه با محبوبیت.اجازه بدید ساعاتی که با شماست بهش خوش بگذره و هوس بیرون رفتن نکنه.بیرون و بازار و سینما و پارک هم با خودتون.میتونه دوستاش رو بیاره تو خونه و جلوی چشم شما باهاشون بازی کنه.دیدم که میگم خطر داره.امن ترین جا برای هر آدم خونه و مسجد

سلام
بهتره ا همسن و سالای خودش بگرده تا رفتار اجتماعی پسرتون شکل بگیره. در واقع اگه تو خونه محدودش کنین ، بعدها نمیتونه با افراد جامعه ارتباط برقرار کنه.

در مورد ترس شما از برخی موارد : به نظرم این ترس کاملا بجا و منطقی هست.
بنابراین شما باید به پسرتون نکاتی رو یاد بدین:
مثلا با پسرایی که 4-5 سال از خودش بزرگترن نگرده. اجتماع کمتر از 4نفر در محل های خلوت ممنوع( یاد حکومت نظامی افتادم) و نکات مشابه

ممنونم از راهنمای تون عزیزان     نمی دونم همه پسرا این جورین که بیرون رفتن با مادر رو تو این سن بچه ننه بودن میدونن  خیلی اصرار دارم که با من بیرون بیاد ولی دوست داره با دوست بیرون بره البته اجازه نمی دم وهمیشه غر غر شو  گوش کردم  نتونستم زودتر بچه ای دیگه داشته باشم  وهمیشه سعی کردم همراهش باشم  ولی احساس میکنم خیلی بی دست وپا شده ومقصر منم  پس کارم درست بوده یا نه 

مادرای مهربون بجای محدود کردن بچه ها، به اونا عقل زندگی یاد بدین.
محدودیت های تفهیم نشده نتیجه ی عکس میده.
اگر به بچه ها عقل زندگی کردن یاد ندین، وقتی وارد جامعه شدن زود از راه بدر میشن.
الان پسر شما 13 سالشه. عذر میخوام که اینقدر صریح میگم. اما تا کی میخواین بجای اون زندگی کنین؟
برای پسرتون کتابای مختلف بخرین. کتابایی که متناسب با سنش باشه. به تناسب سنش اگاهش کنین. که اگر شما اینکارو نکنین، دیگران از راه غلط این کارو خواهند کرد.

من یه برادر 9 ساله دارم که تا همین چند ماه پیش وقتی میرفت دستشویی، (عذر میخوام) مامانم تمیزش میکرد. واقعا جای تأسف داره.
درحالی که تو فامیل یه دختر 3 ساله هست که خودش تنهایی همه کاراشو میکنه.
داداش من تا همین چند ماه پیش وقتی میرفت بیرون، مامانم لباساشو می پوشوند، حتی جوراباشو !!!
مامانم هیچوقت یادش نداده بود اگه بیرون یه غریبه خواست ازت اطلاعات بگیره جوابشو نده. اونم بالاخره بچه ست خودش که نمیدونه. یه روز داداشم تو کوچه بود انگار یه غریبه چندتا سوال ازش پرسیده بود، اینم از سادگی جواب داده بود. بعدش اومد واسه مامانم تعریف کرد. مامانم یه قشقرقی به پا کرد که بیا و ببین. انقدر دعواش کرد، انقدر تحقیرش کرد که خدا میدونه. تو روش میگه نمیدونم چرا بچه ی من اینقد پخمه و ساده ست!
من اینجا مادرمو مقصر میدونم. چون اونو واسه چیزی تنبیه کرد که قبلش بهش تفهیم نشده بود که این کار اشتباهه.
حالا این فقط یه مورد بود. تو همه ی مسائل روالش همینه.
من از همون بچگی خیلی سعی میکردم رو داداشم کار کنم. اما مادرم همیشه با تعصب های غیرمنطقیش مانعم میشد که چرا من تو تربیت بچه دخالت میکنم! درحالی که من 15 سال از داداشم بزرگترم!
وقتی بچه بود همیشه بهش میگفتم وقتی کسی چیزی بهت داد ازش تشکر کن. مامانم میومد وسط حرفم و با عصبانیت میگفت کاریش نداشته باش. بزرگ بشه خودش یاد میگیره.
خلاصه گذشت و همین چند وقت پیش همسایه مون یه چیزی آورده بود واسمون، داداشم درو باز کرد ولی بابت گرفتن اون چیز ازش تشکر نکرد.
حالا مامانم هرچی تحقیر و سرزنش بود نثار داداشم کرد. منم به مامانم گفتم: بزرگ بشه خودش یاد میگیره! مگه این حرف خودت نبود؟!
اما اون جوابی نداشت که بهم بده.

اونا کاری کردن که داداشم علیه من باشه. منم دیگه بی خیال شدم و خودمو کشیدم کنار.

من خودمم به همین شیوه بزرگ شدم و متأسفانه مادرم هیچوقت منو از هیچی آگاه نمیکرد. وقتی هم خطایی میکردم به شدت تنبیه میشدم. البته تنبیه فقط فیزیکی نیست. همین که مادرت بارها و بارها با عصبانیت تحقیرت کنه و متهمت کنه به ساده بودن، همین کافیه تا اعتماد بنفس یه بچه از بین بره، شخصیتش خرد بشه، همین کافیه تا این بچه بخاطر نداشتن اعتماد بنفس فردا تو جامعه وسط این همه گرگ، آواره بمونه یا خدای نکرده به انحراف کشیده بشه. البته تنبیهات بدنی رم به اندازه ی کافی نوش جان میکردم!
اگر خدا کمکم نمیکرد، معلوم نبود الان وضعم چطوری میشد. فقط خدا بود که همیشه هوامو داشت و راه درستو نشونم داد تا هیچوقت به خطا نرم. وقتی 18 سالم شد کم کم به خودم اومدم و اعتماد بنفس از دست دادمو "خودم" برگردوندم. مادرم و بدتر از اون پدرم هیچوقت حمایتم نکردن. هیچوقت از هیچی آگاهم نکردن. اونا از تربیت بچه فقط اینو میدونستن که اگه خطا کرد تنبیه کنن، اونم واسه چیزی که قبلا آگاهش نکردن. واسه چیزی که خودشون راه درستشو یاد ندادن.
پدر و مادر من از تربیت بچه فقط اینو میدونستن که اگه خواستم درد دلی کنم یا ازشون راهنمایی بخوام فورا لب و لوچه شونو گاز بگیرن که مبادا روم باز بشه. مبادا پررو بشم!
من هیچوقت نتونستم مشکلاتمو با خانوادم درمیون بذارم. هیچوقت حمایتم نکردن. فقط تنبیه، فقط تحقیر، فقط تهمت. اینا یادگاری هاییه که من از پدر و مادرم دارم.
خدا رو شکر، خدا خودش کمکم کرد. منم بزرگتر که شدم رفتم سراغ مطالعه و تا جایی که میتونستم رو خودم کار کردم. چند سال طول کشید تا شدم اونی که میخوام.

مادر مهربون، شما اشتباه خانواده منو تکرار نکنین. پسر شما قراره یه روزی مرد بشه. قراره مسئولیت یه خانواده رو به عهده بگیره. این خیلی بده که پسر 13 ساله اینقدر ساده باشه و نتونه از خودش مراقبت کنه. سادگی (به مفهموم بدش) اصلا خوب نیست. پسری که ساده باشه با چندتا حرف خوشگل که از دوستاش بشنوه زود منحرف میشه. راهش این نیست که با هیچکس حرف نزنه. راهش اینه که مهارت های زندگی رو بهش یاد بدین. تا کی میتونین بجای اون فکر کنین؟ تا کی میتونین بجای اون زندگی کنین؟
بلاخره یه روز به سنی میرسه که میخواد استقلال داشته باشه. اونوقت میخواین چیکار کنین؟ شما که نمی تونین برای اون تصمیم بگیرین، درسته؟
پس از الان پسرتونو واسه اون موقع آماده کنین. پسرتونو مرد بار بیارین. بهش اعتماد بنفس بدین (اگر اینو نداشته باشه با حرف یکی دو نفر زود منحرف میشه).
طوری تربیتش کنین که یه روز با افتخار بهش نگاه کنین و بگین پسرم مرده. یه مرد واقعی.

پیشهاد میکنم برای شروع، اینارو از اینترنت دانلود کنین و گوش کنین (یعنی خودتون):

1. تربیت جنسی فرزند (دکتر قاسم زاده)

2. تربیت جنسی فرزند (دکتر حبشی)

3. خانواده موفق (دکتر فرهنگ) ----> این سمینار مربوط به خانواده ست ولی تو صحبتاش به تربیت فرزند هم اشاره میکنه

4. تربیت فرزند (دکتر فرهنگ)

هر چهار تاشون تو اینترنت هست و با یه سرچ ساده میتونین به راحتی دانلود کنین.

موفق باشید.

دکتر میثاق همیشه یه حرف قشنگی میزد.

میگفت: اول خودت را در دل جا کن، بعد سخنت را ...

این یه نکته ی کلیدی تو تربیت بچه هاست.

ببخشید حرفا یکی یکی یادم میفته، مجبور میشم چندتا کامنت بذارم.

الان تو این دوره زمونه، یه پدر و مادر باید اطلاعاتشون رو تا جایی که میتونن بالا ببرن تا بتونن همراه بچه ها باشن. یعنی بروز باشن.
مثلا همین سمینار ازدواج موفق دکتر فرهنگو بنظرم باید از همین الان گوش کنین. چون نکاتی رو یاد می گیرین که میتونین وقتی لازم شد بکار ببرین. یعنی مختص مجردا نیست. خیلی حرفا میزنه که یه مادر باید اونارو بدونه. در مورد انواع بلوغ که توضیح میده، میتونین ازش استفاده کنین و در مورد پسرتون بکار ببرین. همینطور حرفایی که راجع به دوستی با جنس مخالف میزنه و خیلی مسائل دیگه. اینا کمک تون میکنه هم فرزندتون رو بهتر تربیت کنین و هم تو مواقع لازم، راه های قانع کردنشو بلد باشین.
از این دست سمینارها زیاد گوش کنین.

دکتر میثاق هم حرفاش خیلی قشنگه. برنامه های اونم از اینترنت دانلود کنین.
و اونجایی که لازم دونستین و وقتش رسید بدین پسرتون هم گوش کنه.
فکر میکنم قبلا تو وب دیگه ی آقای نجفی (دختران و پسران خانواده برتر) چندتا از برنامه های دکتر میثاق واسه دانلود گذاشته شده بود. احتمالا سرچ کنین میتونین پیدا کنین. ولی حتما گوش اینارو گوش کنین.
آقای نجفی درست گفتم؟ تو اون وب بود؟ من دقیق یادم نیست.

هیچوقت زندونیش نکن. بذار تو جامعه باشه. زیاد به همه کاراش گیر نده. مواظبش باش اما از دورررررررررر.

میتونی کمی بهش مسئولیت بدی.مثلا مسئولیت خرید نون.به این بهانه میتونه کمی هم بیرون از خونه باشه.یا بیرون گذاشتن زباله های خونه.تو خرید لباس و کفش  حتما سلیقه خودش رو بپرس.سعی کنید وقت بیشتری رو با پدرش بگذرونه و اون مسائل جنسی و اجتماعی رو براش بازگو کنه.از جوونی های خودش بگه از دوستای دوران جوونیش بگه.مستقیما فرزندتون رو خطاب نکنید.یا رفتارتون طوری نباشه که فکر کنه دارید کنترلش می کنید.با خونواده دوستاش حتما آشنا بشید و از با فرهنگ بودن اونا مطمئن بشین.

آهان پیداش کردم. آدرسش اینه: (روی نوشته ی پایین کلیک کنید)


دانلود فایل های صوتی دکتر ابراهیم میثاق

راستی یه نکته رو هم اضافه کنم.
تو سمینار "خانواده موفق" که بالا نوشته بودم, در مورد خصوصیات و ویژگی های شخصیتی زن ها و مردها صحبت میکنه. مثلا مردا فلان ویژگی رو دارن و باید در مقابل شون این رفتارو داشته باشین.
میخواستم بگم اون حرفایی که میزنه فقط مربوط به زن و شوهرها نیست. بلکه کلا جنسیت "زن" و جنسیت "مرد" رو شامل میشه.

این جنسیت "مـــرد" که میگم یعنی از پسر تازه متولد شده گرفته تا یه پیرمرد 90 ساله.
این جنسیت مرد شامل پسرهایی که  نوزاد و کودک هستن- پسرهای نوجوان - پسرهای جوان - مردهای میانسال و پیرمردها میشه.
پس تو هر ویژگی ای که میگه علاوه بر همسرتون, باید اونا رو در مورد پسرتون هم رعایت کنین.
اگر اینکار هارو بکنین, محبوب پسرتون میشین (همون جریان اول خودت را در دل جا کن, بعد سخنت را ). و مهم تر از همه عزت نفس و اعتماد به نفسش رو بالا می برین.

معمولا بچه ها دوست دارن یکی درکشون کنه, یکی تأییدشون کنه. بالاخره باید این نیاز یجایی رفع بشه. اگر خانواده این کارو نکردن اونوقت دوستانش این کارو میکنن. امـــــــا تأییدی که اونها میکنن ممکنه برای یه کار خلاف باشه. پس قبل از اینکه خدای نکرده کار به اونجاها بکشه, باید پیشگیری کنین. منظورم این نیست که زندانیش کنین و بگین حق نداری با کسی حرف بزنی و دوستی داشته باشی. اصلا این کار شدنی نیست!

شما رفتارهای درستی که در قبال یه جنسیت "مــــرد" باید انجام داد رو به خوبی یاد بگیرین و اونا رو در مورد پسرتون بکار ببرین. اینطوری هم محبوبیت خودتون رو بالا می برین در نتیجه حرف ها و راهنمایی هاتون تأثیر بیشتری روش میذاره, هم اینکه نیاز اون رو برطرف میکنین و هم بهش اعتماد بنفس میدین و اون خودشو در جایگاه یه مرد می پذیره.

خانواده موفق دکتر فرهنگ برای این منظوره. هم برای زن و شوهر هاست و هم برای رفتار درست با بچه ها.