خانواده برتر

به فروزان 

گفتم که دهه شصتیا با هفتادیا متفاوتن به خاطر همین بود خخخخ

دوست عزیز من بی احترامی ای به شما نکردم که انقد تند رفتی ، آرامشت رو حفظ کن گلم J

فقط گفتم افکار ما با شما خیلی فرق میکنه ، همون طور که دهه های قبل با ما متفاوتن .

ولی من هنوز رو موضع خودم هستم گفتم که من ناکامی ناشی از جبر رو افتخار نمی دونم  !

رو موضع خودت باش من که حرفی ندارم ، نظرات آدما متفاوته هر کس تو هر زمینه ای یه نظری داره و قابل احترامه ، من گفتم ناکامی افتخاره ؟!!!!!!!!! گفتم دهه شصتیا ناکام و شکست خورده ان که اینطوری صحبت کردی خخخخ

حرف من چیز دیگه ای بود من گفتم شرایط سخت آدما رو بزرگ میکنه ، اگه دقت کنی شخصیت های بزرگی که داریم و داشتیم با سختی به جایگاهی که هستن رسیدن وگرنه بدون سختی کسی بزرگ نمیشه البته منظورم از بزرگ شدن هیکل بزرگ کردن نیستاااا خخخ منظورم داشتن دل بزرگ و روح بزرگه ، پس سختی آدمو بزرگ میکنه حالا اگه نمیخوای بپذیری دیگه مشکل خودته .

به قول شما ما یا مجبور بودیم یا شرایط اینطوری بوده یا هر چی که شما فکرشو میکنید بله دهه شصتی ها با توجه به شرایطی که داشتن نسبت به شماها مقاوم ترن و راحت تر میتونن با سختی کنار بیان . ضمنا من نمیگم رفاه بده اتفاقا خیلی خوبه ، انشاالله که همه تو رفاه و آسایش زندگی کنن و هیچ آدم محتاجی وجود نداشته باشه ، من از خوشبختی دیگران ناراحت نمیشم . فکر کنم متوجه حرفهای من نشدین .

از دعاهای خوبتون هم ممنونم خخخ اگه بنا بود خدا دعاهای بنده هاش رو مستجاب کنه اختمالا وضعیتم بهتر از الان بود:) چون یادم نمیاد در حق کسی بدی کرده باشم که بخواد دعای بدی در حقم بکنه . شما هم هرطور که مایلین دعا کنین برای من خیلی فرقی نمیکنه:)

ولی من برای شما آرزوهای خوب دارم امیدوارم که امسال بهترین اتفاقات براتون بیفته و حال دلتون همیشه خوب باشه و کنار خانواده شاد و سلامت باشین .

آقای کابو هم  رفت و منو با دهه هفتادیا تنها گذاشت خخخخ

یادش بخیر آقای محمد 28  تو اینجور پستها جوابهای خوبی میدادن:) امیدوارم هر جا هستن سلامت باشن .

آبی جان من حرف بدی نزدم که گارد گرفتی ؟

منظورمو بد متوجه شدی ، گفتم پشت کنکورنمیدونین چیه ، منظورم این نیست که شماها درس نمیخونین یا تلاشی نکردین ، دارم شرایط خودمون رو با شما مقایسه میکنم ، ببین بیشترین جمعیت مربوط به دهه شصت بود  ، زمان ما طوری بود که از هر ده نفر یه نفر دانشگاه قبول میشد من یادمه دوره ی پیش دانشگاهی از کلاس ما دونفر رفتن دانشگاه  با اینکه اکثرشون بچه های درس خونی بودن به خاطر همین میگم نمیدونین پشت کنکور بودن یعنی چی ، اون موقع ظرفیتا کم بود و شرکت کننده ها زیاد به خاطر همین دهه شصتی ها خیلی هاشون تو صف کنکور میموندن ، همه ی خانواده ها هم شرایط اینو نداشتن که بچه هاشون رو بفرستن دانشگاه آزاد  ، اما الان ظرفیت ها بالا رفته و همه مجاز به انتخاب رشته میشن پس میبینی که شرایط خیلی فرق کرده البته قبول دارم قبول شدن تو رشته های تاپ هنوزم سختی های خودشو داره .

 شما دهه شصتیا میدونین کل کتاب زیستو حفظ و فول باشی و بلد باشی بعد بری سر جلسه نهایتا ۲۰ درصد بزنی ینی چی؟

معلومه که میدونیم من خودم رشتم تجربی بوده کتاب زیستو به قول دوستام میخوردم و میرفتم سر جلسه خخخخ حالا نمیخوام از خودم تعریف کنمااااااا ولی از اونایی که منو میشناسن باید پرسید ،  یادم نمیاد تو تمام این سالها دبیر یا استادی ازم ناراضی بوده باشه .

میگین خیلیا تو دانشگاه چ غلطا ک نمیکنن اما خود شما دخترای دهه شصتی همون هایی هستین ک فک میکردین پسرا همه دییییو دو سرن و موندن ک بیان شما رو بخورن اتفاقا این همونقد بده ک بی بندو باری بده 

ببین واقعیت تلخه بله من این موارد رو با چشمای خودم به وفور  دیدم نمیگم دوره ی ما این مسایل نبود ولی به ندرت اتفاق می افتاد اما الان هر چی میریم جلوتر وضعیت داره بدتر میشه و مطمینا دهه هشتادی ها از هفتادیا تو این مسایل پیشی میگیرن .  گفتن نداره ولی همین قبل تعطیلات  تو دانشگاه دختر و پسری رو در حال لب دادن دیدم جالبه انقدرم پررو و وقیح بودن که با وجود اینکه چند نفر داشتن تماشاشون میکردن ولی انگار نه انگار ...  ما با توجه به شواهدی که میبینیم نظر میدیم ، البنه من هیچ وقت نمیگم همه دهه هفتادیا یا هشتادیا اینطورین  هیچ وقت همه رو به یه چشم نمیبینم همیشه خوب و بد همه جا هست تو هر دهه ای فرقی نمیکنه ولی هر چی میریم جلوتر وضعیت بدتر میشه .

دیو دو سر خخخخ نه عزیزم ما فکر نمیکردیم پسرا دیو دوسرن ولی چهار چوب ها رو رعایت میکردیم ما هم مثل شماها دانشگاه رفتیم ، همکلاسی پسرم داشتیم ، بی احساسم نبودیم  ولی دانشگاه رو با جای دیگه اشتباه نمیگرفتیم با پسرا هم ارتباطمون در حد سلام و احوالپرسی بود نه بیشتر.

دهه هفتادیا با پسرا دوس میشن و فک میکنن برا ازدواج فقط عشق کافیه میرن طلاق میگیرن 

این همونقدررررر بده ک شماعه دهه شصتی فک میکنین پسر باید ایده ال باشه و فک میکنین ک به پسر جواب مثبث بدین در حقش لطف کردین

دهه هفتادیا طلاق میگیرن 

شمام خیلیاتون هنوز مجردین 

پس هیچ فرقی ندارین

نه آبی جان شاید بعضی ها اینطوری فکر کنن ولی من هیچ وقت خواسته ها و انتظاراتم غیر معقول نبوده و توقعاتم در حد خودم بوده اگه فرضا توقع صداقت از پسری داشتم مطمئنا خودمم همین ویژگی رو دارم و جواب مثبت دادن رو لطف کردن به کسی نمیدونم چون معتقدم دو طرف بهم نیاز مندن و هر کدوم  دیگری رو تکمیل میکنه و نگاهم به ازدواج مثل خیلی از دختر پسرای دیگه بنگاهی  نیست که اگه بود تا حالا حتما ازدواج کرده بودم ، پس بهتره زود آدما رو قضاوت نکنی

من معتقدم مجرد موندن بهتر از یه ازدواج نا موفقه و  ازدواج به هر قیمتی رو نمی پسندم .

خیلی از این دهه شصتیای بی امکانات عقده ای بار اومدن

چه حرف زشتی !! اشکالی نداره از شماها بیشتر از این توقع نمیره ،ببخشید شایدم ناراحت بشین ولی یکی از تفاوتهای بعضی از دهه هفتادیا و شصتیا به نظرم  همین میزان ادبشونه ، ما دهه شصتیا اگه امکانات نداشتیم وبه قول شما عقده ای بار اومدیم:) ولی حداقل بزرگ و کوچیک میفهمیدیم  و احترام به بزرگترها رو خوب یاد گرفتیم و من از این بابت واقعا خوشحالم که مثل بعضی از شماها نیستم  ، واقعا یکی از تفاوت های بارزی که من بین دهه ها میبینم همین میزان ادب و احترامه و  نخواستم بهش اشاره ای کنم ولی حرفاتون بهانه ای شد تا واقعیت ها رو بگم.

  خیلی از این پسر دخترای دهه شصتی الکی الکی با ۳۰ سال سن به خاطر ایده آل گرایی بیخود هنوز حسرت عشق،بوسه و خیلی چیزای دیگه تو دلشونه 

 ما حسرت عشق و بوسه داریم ؟! یا اونایی که تو دانشگاه و مکانهای عمومی از هر موقعیتی برای رسیدن به هدفشون استفاده میکنن خخخ ابی جان ما اگه حسرت عشق و بوسه داشتیم  همون خواستگار اولی که اومد جواب مثبت رو میدادیم خخخ  

جواب بقیه ی حرفاتونم ندادم چون فرصت ندارم و باید برم .

سال خوبی داشته باشین ، امیدوارم از حرفام ناراحت نشین .

 به آبی 

فکر کن یه طومار نوشتم همه پرید ای خدا :((

آبی جان من هیچ مشکلی با دهه هفتادیا ندارم و اتفاقا چند تا دوست خوب دهه هفتادی دارم که خیلی هم دوسشون دارم .

ببین من اگه از مشکلات دهه شصتیا میگم  منظورم این نیست که مقصر مشکلات ما شمایین ، اصلا مشکلات ما ربطی به شماها نداره و حاصل بی برنامگی و بی فکری مسئولین و به قول شما خانواده هاست ،  شماها نمیدونم چرا برداشتتون  اشتباهه ، میگم دهه شصتیا شرایطشون متفاوت بوده و با توجه به اوضاع و شرایط حاکم بر جامعه این مسایل و مشکلات براشون پیش اومده ، مسببش هم شما نیستین دلیلی نداره از حرفای من  ناراحت بشین . من کی شما رو متهم کردم ؟؟!!!

راستی من اصلا نمیدونم موضوع این پست چیه فقط تیترش رو دیدم از سوال کننده هم عذر خواهی میکنم اگه پستشون به بیراهه رفت ، فقط دیدم بحث دهه شصته و حرفهای آقای کابو به نظرم تا حدی درست بود گفتم نظرشون رو تایید کنم نمیدونستم قراره اینطوری حساب پس بدم خخخخخ

جالبه ها یه کامنت طولانی براتون گذاشتم بعد میگین بی شرمانه اس جواب منو ندادی ،  پس اینایی که نوشتم  قصه بود؟ خخخ

من کلا عادت ندارم کامنت کسی رو بی جواب بذارم ادب حکم میکنه جواب کامنت دوستان رو داد هر چند کوتاه و مختصر ، مگه اینکه کامنتی رو نبینم .

اگه گفتم فرصت نیست برای این بود که  دید و بازدیدهای نوروزی هست ، نمیشه هم از زیرش در رفت خخخخ چیه بابا سلام سلام سال نو مبارک خخخخ  

 با این کامنتتون تا حدی موافقم ، کسی با امکانات وشرایط رفاهی مشکلی نداره ، آخه کی از رفاه و آرامش بدش میاد ، اما به نظرم باید به بچه ها یاد داد که گاهی ممکنه شرایط سختم پیش بیاد و همیشه اونطوری نمیشه که اونا میخوان ، باید بتونن نه شنیدن رو یاد بگیرن و باهاش کنار بیان ، زندگی همیشه روی خوشش رو به ما نشون نمیده .

میگی این سختیا سازنده است؟

میشه بپرسم ک جنابعالی با این سختیا کدوم قله رو فتح کردی؟

بذار در جواب این سوال یه مثال برات بزنم تا متوجه منظورم بشی ، تا اونجایی که من دیدم  دهه شصتیا اکثرا تو خانواده های پر جمعیت بزرگ شدن و هفتادیا اکثرا کم جمعیتن و یکی دو تا بچه بیشتر نیستن ، خوب طبیعیه اونا نسبت به ما امکانات رفاهی بیشتری داشتن ، وقتی همه چیز در اختیارت باشه و هر چی اراده کنی همون لحظه داشته باشی خب طبیعتا تحمل نه شنیدن رو نداری و برات سخته  ، اینجور آدما تو زندگی مشترکم همین طورن ، تحمل نه شنیدن ندارن ، با کوچکترین مسئله ای بهم میریزن ، دختر فرضا به همسرش گفته برای من فلان لباسو بخر و همسرش گفته فعلا نمیتونم ، سر همین موضوع رفته قهر و بعدم طلاق گرفته ،  یعنی به همین راحتی و سر مسایل بی ارزش یه زندگی از هم پاشیده شده . درکی از نداشتن نداره ، یا مثلا پسری رو میشناسم به پدرش گفته باید برای من ماشین فلان بخری ، هر چی پدرش میگه ندارم درک نمیکنه میگه اگه نداشتی خوب چرا بچه دار شدی ، فکر میکنه پدرش همه جوره باید اینو حمایت کنه ، البته به نظر من در تربیت این افراد کوتاهی شده و خانواده هم مقصره وگرنه نباید اینطوری باشن .

چقد سوال پرسیدی جواب کدومشو بدم

خیلی دوس دارم بجه دار شی ببینم چطور بچه تو تربیت میکنی 

بیشتر از اون دوس داشتن ببینم چ خواستگارایی رو رد کردی 

همیشه دوس داشتم از تک تک دخترای دهه شصتی وبلاگ بپرسم ینی شما ی خواستگار خوش اخلاق مومن ک از نظر مالی فقط لنگ‌باشه نداشتین ک شرایط مالیشو درک کنین و باهاش مزدوج شین؟

در مورد بچه  با وجود اینکه بچه ها رو دوست دارم ولی نظرم اینه که ما چه گلی زدیم بسر پدر مادرامون که اونا بخوان بسر ما بزنن خخخ تربیت درست بچه ها واقعا سخته و به نظرم باید براشون کلی وقت و انرژی گذاشت .

اما در مورد ازدواج و خواستگاری که دوس داری بدونی ،  ازدواج کردن خیلی سخت و پیچیده است و یه جورایی قسمت آدم خیلی مهمه ، باید دید تقدیرت چیه ، از نظر مالی که اصولا اکثر پسرا میلنگن خخخ البته برای من به شخصه وضعیت مالی پسر مهم نیست و تو این مورد پسرا رو درک میکنم توقع مالی زیادی نداشتم و ندارم ، هیچ وقت کسی روفقط به خاطر پولداربودن تو خونه راه ندادم به خاطر بی پولیم رد نکردم ، اول طرف رو میبینم شخصیتش رو میسنجم  خانوادش رو میبینم ، ببینم طرز فکرش به من نزدیکه یا نه بدون اینکه بدونم وضعیت مالیش چطوره ،  اگه از لحاظ  شخصیتی اوکی باشه ادامه میدم نباشه هم که هیچی همون جلسه ی اول دوم تموم میشه میره ...

خواستگار خوش اخلاق مومن، بله داشتم ولی خب معیارهای  دیگمو نداشته ،البته بگما اخلاقو تا با طرف مقابل زیر یه سقف نرفتی نمیتونی در موردش اظهار نظر کنی ، حالا ما با توجه به شخصیت و طبق صحبتهای خودشون میگیم اخلاقی خوبن ،  تو خواستگاری ها هم دیدین ماشالا همه خوب چه دخترش چه پسرش  خخخخ گفتی مومن خوش اخلاق ... یه نمونش یه آقایی بودبه گفته ی خودش خوش اخلاق بود ومومن ، ولی از اون ور بوم افتاده بود مثلا میگفت من عروسی خواهرم نرفتم گفتم چرا خواهرت ناراحت میشه خوب ؟ گفت عروسی گرفتن گناهه خخخ  منم گفتم دل خواهرتو شکستن گناه نیست ! البته اینو تو دلم گفتم خخخ  خوب یه آدمی با این تفکرات با من هیچ سنخیتی نداره حالا هر چقد میخواد خوش اخلاق باشه . 

آبی جان با یه معیار نمیشه ازدواج کرد باید طرف مقابل یه سری خصوصیات رو داشته باشه و مهمتر از همه افکار و عقایدش بهت نزدیک باشه ، ممکنه طرف خوش اخلاق باشه ولی از لحاظ ظاهری به دلت نشینه یا  مثل شما فکر نکنه، یا ممکنه ظاهرش خوب باشه ولی از لحاظ شخصیتی چیزی که مد نظرته نباشه ، اگه بخوام بنویسم یه طومار میشه بی خیال  سرت رو درد نیارم .

در مورد رشته و دانشگاهم درست میگی  ظرفیت ها رو بالا بردن فقط دانشجو میپذیرن و به فکر آینده ی  این دانشجوها نیستن . امیدوارم وضعیت شماها بهتر از ما باشه .

به فروزان

دیگه  به هم صحبتی بیشتر علاقه ندارم

همچنین :) شما هم موفق باشید .

به عاطفه 

سلام عزیزم

 واقعا بعد از این همه مدت فکر کردی من هفتادیم خخخخ  البته همه همین فکر و میکنن از کجا فهمیدی خوب موندم ؟ خخخ  

ما دهه شصتیا اکثرا ریز نقش و ظریفیم به خاطر همین سنمون کمتر نشون میده البته این ظرافت مشکلاتی هم به همراه داره ، مثلا پارسال یه خانمی برای پسرش ازم خواستگاری کرد متولد هفتادو دو بود میخواستم سرمو بکوبم به دیوار خخخخ هر چی میگفتم من دهه شصتیم مادره باور نمیکرد فکر میکرد میخوام دست به سرش کنم خخخ دیگه کار به جایی رسید که میخواستم شناسنامه بیارم که دیگه قبول کرد ، خلاصه که  این مشکلاتم داریم .

 اتفاقا دیشب که دور همی پخش میکرد مهمون داشتیم رسید به این شعر حسن همگی با هم خوندیم خخخ یه سری حرفایی که زدن مربوط به شصتیا نبود آخه دهه شصتیا کی شلوار پیله دار میپوشیدن خخخ من که ندیدم ، اینا مال دهه ی پنجاه بوده نه شصت .

عاطفه جون من  یه چند ماهی وبلاگ نبودم،  بیکار شدم دوباره برگشتم ببینم چه خبره خخخ ایشالا بعد از تعطیلات دیگه میرم .

خوبی بدی ای دیدین حلال کنین  البته من که سراسر خوبیم خخخخ شوخی کردما ، الان دهه هفتادیا میگن بری که برنگردی .

دهه هفتادیای عزیز اگه شوخی ای کردم ، حرفی زدم که به کسی برخورد ببخشید واقعا قصد و غرضی نبوده ، یه گپ دوستانه بود.

سال خوبی داشته باشین .

پسر دهه 60 :در هر صورت باید زن بگیرم
پسر ده 70 :باید پولداربشم و زن بگیرم
پسر دهه 80 :باید قاطی کنم و زن بگیرم.

دختر دهه 60 : زن روز و اعتمادی می خواند
دختر دهه 70 :فهیمه رحیمی و مهدی سهیلی می خواند
دختر دهه 80:بیشتر در اینترنت دنبال فیلتر شکن جدید و پروکسی است.

پسر دهه 60 :مرگ بر اثر جنگ با عراق
پسر دهه 70 :مرگ بر اثر تصادف با موتور و ماشین
پسر دهه 80 :مرگ بر اثر اور دز و سنکوپ بر اثر استعمال هرویین و ایدز و سوانح رانندگی

دختر دهه 60:سیگار کشیدن دختر یک کابوس است دختری که سیگار می کشد خراب است.
دختر دهه 70 :گهگاهی کنار پنجره یا واسه افه تو پارتی یا کافی شاپ یه دو نخ می کشم.
دختر دهه 80 :پیش به سوی آسم، سرطان حنجره ،ریه،نای و خون قبل از یائستگی.

جوان دهه 60 :جنگ زده بود
جوان دهه 70 :غرب زده بود
جوان دهه 80 :پوچ است.

دختر دهه 60 :از خدا می ترسم
دختر دهه 70 : از بی عشقی می ترسم
دختر دهه 80 :از بی پولی می ترسم.

جوان دهه 60 :خواب صلح و آرامش می دید
جوان دهه 70 :خواب بد بد می دید
جوان دهه 80 :فقط کابوس می بیند.

پدر برای پسر دهه 60 :در حکم یک پدر مقدس بود حرمتش کاملا حفظ می شد
پدر برای پسر دهه 70: در حکم یکی از اعضای خانواده بود باید به او حال داد.
پدر برای پسر دهه 80 :سر خ** **** **** ** *** ****.

دختر دهه 60 : اول نجابت خود را به رخ می کشید
دختر دهه 70 : اول مدرک تحصیلی خود را به رخ می کشید
دختر دهه 80 : اول مارک و مدل اتومبیل و ریخت و قیافه خود را به رخ می کشد.

داماد دهه 60 :فقط پدر مادرم ،زن و بچه ،و کارم
داماد دهه 70 :فقط زن و بچه و عشق و حالم و کارم
داماد دهه 80 :فقط عشق و حالم و کارم.

عروس دهه 60 :بایدمثل مادرم سوخت و ساخت این ذات
زندگی ست بدبختی و خوشبختی با هم.طلاق پاک کردن صورت مسئله ست و مسئله
میزان بردباری صبر و توان مدیریت منه.باید سعی کنم مثل دو رود در کنار هم
باشیم. باید مدیریت کنم این هنر زندگیه.
عروس دهه 70 :نباید سوخت وساخت
اما باید زندگی کرد و همینطور در وقت لزوم مقابله به مثل.طلاق پایان تلخیه
اما خب مجبورم بهم سخت بگذره ول می کنم میرم. این هنر زندگیه.
عروس دهه 80 :مثل دو کوه برابر هم.عوضی بره مهرمو می زارم اجرا یه راست می رم با یکی دیگه.خوش بگذرون و سختی نکش.این هنر زندگیه.

مرد دهه 60:خدا خانواده ثروت
مرد دهه 70 :خانواده ثروت خیانت به همسر
مرد دهه 80:ثروت، خیانت به همسر ،مصرف پروزاک و انواع دیگر قرص اعصاب .

عروس دهه 60:تقسیم وظایف رمز موفقیت و آسایشه. من طی
یک سند قانونی همسر این مرد هستم نه دوست او .وظیفه من خانه داریه وظیفه
مرد کار و تامین زندگی هر کس غیر از این به گوشم بخونه شیطانه.

عروس دهه 70 :تقسیم وظایف چیزیه که باید دوباره معنی
و تعریف بشه.دلیل نداره من همیشه غذا درست کنم من کلاس گیتار دارم کلاس
آواز دارم . فقط سه یا چهار روز در هفته ممکنه از خونم بوی غذا بیاد.اما
خب می دونم که غذا پختن کار منه نه مرد.

عروس دهه 80 :تقسیم وظایف یه حرف احمقانه و سنتیه هر
کس به فراخور حالش هر کار که از دستش بر اومد انجام میده هر کاری که می
کنم از لطف منه نه وظیفه من پس من هر کاری تو خونه می کنم لطف می کنم.
تعهد و وظیفه اعصابمو بهم می ریزه.

پسر دهه 60:خدایا جنگو تموم کن
پسر دهه 70 :خدایا یه خونه خالی برسون
پسر دهه 80 :خدایا برسون یه دومثقال شیره و یه دو سورت شیشه

دختر دهه 60 :طلاق بعد از 10 سال آنهم یک در 1000
دختر دهه 70 :طلاق بعد از 5 سال آنهم یک در 100
دختر دهه 80 :طلاق بعد از 6 ماه الی یک سال آنهم یک در5

پسر دهه 60 :پیکان 54 و مسافر کشی
پسر دهه 70 :پراید و دختر بازی
پسر دهه 80 :پژو و تصادف منجر به فوت

دختر دهه 60:امامزاده معصوم ودیگر امامزاده ها را شفیع می کرد دعا و نذر می کرد وبالاخره حاجت دل خود را می گرفت
دختر دهه 70 :پیش رمال و دعا نویس می رفت و حاجت خود را طلب می کرد.
دختر دهه 80 :در شرکت های خصوصی به هر نحو که شده رفع حاجت می کند.

جوان دهه 60 :خدایا آبروی مرا حفظ کن
جوان دهه 70 :خدایا پول منو زیاد کن
جوان دهه 80 :کارت سوخت داری داداش

این کارها با این شدت و دقت لزومی نداره چون بالاخره جامعه از طرف پدر و مادر تربیت خودش رو به بچه ها اعمال میکنه. مثلا وقتی که به جوانی رسید متوجه میشه که با سی سال کار کردن هم شاید نتونه خونه بخره. همین خودش بهترین شیوه تربیته به نظرم !

یه موقعی میرسه که حتی اگه بخواید هم نمیتونید به بچه هاتون کمک کنید. پس حداقل کارهایی که در توانتون هست رو انجام بدید !

با اینکه بچه رو با تلخی ها آشنا کنیم موافقم.

بچه باید یاد بگیره پذیرای تلخی باشه.زمان ما یادمه رویکرد این بود بچه تلخی نبینه صحنه ی بد نبینه رو روحیش تاثیر می‌ذاره و انیمیشن هایی که به ما نشون میدادن همش یه مشت داستان فانتزی و تخیلی بود که آدم خوب ها پیروز میشدن و مردها قهرمان بودن و همه خوشگل بودن  و مهملات دیگه  اما خوشبختانه الان انمیشن ها هم رنگ واقع گرایانه تری به خود گرفتن و بچه باید ببینه و بفهمه حتی تلخی ها رو.اما خوب یه نکته وجود داره که خالی از لطف نیست گفتنش از نظر من حداقل

زیاد نمیشه گفت من این کار رو میکنم و اون کار رو میکنم و بچه ی من این میشه و اون میشه چون بچه از همون وقتی که به دنیا میاد کاملا مستقله از نظر شخصیتی و تو زیاد کاره ای تو بیس و پایه ی اصلیه شخصیتی اون نیستی.

مثال میزنم 

خاله ی من دو تا پسر داره که پشت سر هم به دنیا اومدن با فاصله ی سنی دو سال و نیم.

بچه ی اولی شیطون وابسته  بی منطق غیر اجتماعی ترسو و وابسته به مادرشه و هیچ جا بدون مادرش نمی‌مونه.

بچه ی دومی برعکس بسیار اجتماعی مستقل خوش اخلاق آروم و منطقیه و وابستگی آنچنان زیادی به مادرش نداره اصلا و ابدا.

آیا تربیت فرق داشته؟ اصلا و ابدا واقعیت اینه از همون وقتی که به دنیا اومدن شخصیت اون ها همین بود.مثلا بچه ی اول از همون وقتی که به دنیا اومد پرخاشگر بود بی قرار بود و اصلا و ابدا جز بغل مادرش جایی آروم نمی‌گرفت شب تا صبح گریه میکرد  حتی یادمه پنج ماهش بود هر کی بغلش میکرد با جیغ و داد خودشو پرت میکرد بغل مادرش و اگه پا میشد مادرشو نمی‌دید انقدر جیغ میزد تا آخرش گلوش خشک میشد و بر میگردوند هر چی شیر خورده بود  و یادمه وقتی میخواستن بچه رو از شیر بگیرن این بچه مریضیه سخت گرفت از شدت ناراحتی و بی قراری و الآنم که پنج سالشه همینه یکسره دنبال مادرشه همه جا.خالم می‌گفت نگرانم دو سال دیگه چه طوری میخواد بره مدرسه اصلا می‌ره بدون من یا نه.

این بچه از وقتی به دنیا اومد پرخاشگر وابسته  و غیر اجتماعی بود و تربیت و تلاش خالم برای اجتماعی کردن اون راه به جایی نبرد چون ذات و هسته ی اولیه ی اون بچه همین بود و اون بچه غیر اجتماعی به دنیا اومد غیر اجتماعی زندگی خواهد کرد و غیر اجتماعی خواهد موند.اجتماع و پدر و مادر شاید بتونن شدت این قضیه رو کم و زیاد کنن اما نمیتونن ذات و هسته ی اولیه ی اون رو عوض کنن.

بچه ی دوم اما از همون وقتی که به دنیا اومد آروم ملایم سر زبون دار و بسیار خوش خنده بود و ما به راحتی می‌تونستیم ساعت ها سر گرمش کنیم و پیش ما میموند و بهانه هم نمی‌گرفت و صدای گریه ی اون رو در نوزادی و کمی بزرگ تر به ندرت میشنیدیم.حتی پنج شش ماهش که بود هر کی رو میدید هر چقدرم غریبه بود ذوق میکرد و خودشو مشتاق نشون میداد که بره تو بغل طرف و زمان از شیر گرفتن اون بچه با اینکه سنش کم تر بود ولی یادمه کاملا منطقی برخورد کرد و حتی یک شب هم بهانه نگرفت و الانشم خالم میگه دومیه نه تنها به من وابسته نیست به راحتی حاضره خونه ی دیگران چند روز چند روز بمونه و دلشم اصلا تنگ نمیشه و خودشو همه جا محبوب می‌کنه انقدر چرب زبونه.میگه اولیه مهمونی که می‌رفتیم میترسید اذیت میکرد هی می‌گفت بریم خونه از تعداد  زیادی آدم تو یه مکان وحشت میکرد ولی دومیه عاشق مهمونیه و هی بهانه میگیره که ببرمش بیرون.

دو تا بچه از همون اولی که به دنیا اومدن ذات و هسته ی اولیه ی اون ها مشخص بود و در آینده هم این دو تا همین انسان ها خواهند بود 

چرا اینو گفتم؟ 

اینو گفتم بگم شما هر چقدرم تلاش کنی بچه ی خودت رو با آشنا کردن با سختی ها قوی بار بیاری نهایتا اگه هسته و ذات اولیه ی اون شکننده باشه تلاش شما بی نتیجه خواهد بود.هر چقدرم سعی کنی بچه ی خودت رو تلاشگر بار بیاری اگه ذات و هسته ی اولیه ی اون بچه تنبل باشه تلاش شما بی نتیجه خواهد بود.

تربیت کردن یعنی ساختن و هدایت کردن بچه به میل و سلیقه ی شخصی خودمون اما واقعیت اینه بچه از همون نوزادی هویت مستقل داره با یه سری خصوصیت و اینکه ما فکر کنیم تربیت میتونیم بکنیم به نظرم خوش خیالیه.

پس باید به خصوصیات روحی و روانی بچه از همون نوزادی نگاه کنید و اگه مغایرت داشت با ارزش هاتون خودتون رو خسته نکنید.اگه بچه غریبه میبینه جیغ بنفش می‌کشه یا یکسره تو جشن و مراسم بی قراره شما نمیتونید از اون بچه انسان شادی بسازید انسانی اجتماعی بسازید چون ذاتا نیست.

در مورد مشق نوشتن کلا مدرسه بردن بچه و درس های آموزش پرورش رو تو مخ بچه کردن بزرگترین ظلم و خیانت به اون بچس و فقط باید الفبا و جمع و تفریق و ضرب و تقسیم رو به بچه یاد داد و گفت حالا وقتشه استعداد و علاقه ی خودت رو تو کار خاص کشف کنیم و بقیه ی درس ها چرت هستن و ترجیها بهتره در محیط آموزش و پرورش بچه رو پرورش نداد.

در مورد دعوا کردن با دیگران هم اصلا و ابدا کار زشتی نیست دعوا کردن .و توانایی دفاع کردن و زور داشتن یک ارزشه به خصوص برای فرزند پسر.ما نمی‌تونیم فرزند پسر خودمون رو غیر دعوایی و زیادی مودب بار بیاریم چون پسر باید کمی خشن باشه بتونه دفاع کنه تا در سربازی لهش نکنن و نباید فرزند پسر رو به خصوص برای دعوا کردن با هم سن هاش سرزنش کرد.پسر باید توان دفاع و دعوا داشته باشه و پسر زیادی مودب در اجتماع و سربازی به خواهد شد پس من فرزند خودم رو اصلا برای دعوا کردن با دیگران سرزنش نمیکنم چون دعوا کردن با دیگران یعنی توانایی در اظهار نظر و دفاع از خود اما شما از دعوا کردن به عنوان خطا یاد کردید.

در آخر دو نکته

یک شما حریف ذات و هسته ی اولیه ی فرزند مستقل و با هویت جدای خود نمیشید و انقدر با اسم تربیت فکر نکنید ارزش های خودتون رو میتونید به اون دیکته کنید حتی اگه ارزش های شما مغایرت داشته باشه با ذات و درون مایه ی اصلی و اولیه ی اون

دوم تربیت وجود نداره‌.اونچه که زمانی تربیت حساب میشد الان رد میشه و اونچه که الان تربیت حساب میشه ده سال بعد رد میشه پس ما نمی‌تونیم بگیم باید با بچه چنین کرد و چنان کرد چون بچه کاملا از نوزادی مستقله و دوم اینکه تربیتی که الان بد نیست ده سال بد بسیار بده و منسوخ میشه و سه سلیقه ها بسیار متفاوته 

نظر "اناهید" خیلی خوب و جدیده

ایشون احتمالا مادر خیلی خوبی هستن🌷

درسته ممنکنه شیوه تربیتی هر دوره تغییر کنه ولی این باعث کنار گذاشتن شیوه تربیت موثر و مدرن نمیشه

به اناهید

"در آخر دو نکته

یک شما حریف ذات و هسته ی اولیه ی فرزند مستقل و با هویت جدای خود نمیشید و انقدر با اسم تربیت فکر نکنید ارزش های خودتون رو میتونید به اون دیکته کنید حتی اگه ارزش های شما مغایرت داشته باشه با ذات و درون مایه ی اصلی و اولیه ی اون"

ما دو نوع صفات داریم : ذاتی و اکتسابی. مواردی که شما گفتی، مربوط بود به صفات ذاتی.  آدم ها مواردی رو که به ذاتشون و تیپ های شخصیتشون هم که باشه میتونند حذف یا تقویت کنند. کمی در مورد تیپ های صخیتی مطالعه کنید.در ثانی اینکه انسان ها هر سال در حال تغییر و تحول هستند، یا بدتر میشن یا بهتر. مثلا خود شما با 5 سال پیشتون فرق کردین، تا 5 سال دیگتون یعنی 30 سالگیتون هم فرق خواهید کرد. 40 و 50 سالگی هم همینطور. آدم ها باید خودشون رو با اجتماع وقف بدن وگرنه له میشن. دیر یا زود. پس باید مواردی رو در زندگی یاد بگیرند.

"دوم تربیت وجود نداره‌.اونچه که زمانی تربیت حساب میشد الان رد میشه و اونچه که الان تربیت حساب میشه ده سال بعد رد میشه پس ما نمی‌تونیم بگیم باید با بچه چنین کرد و چنان کرد چون بچه کاملا از نوزادی مستقله و دوم اینکه تربیتی که الان بد نیست ده سال بد بسیار بده و منسوخ میشه و سه سلیقه ها بسیار متفاوته "

تربیت شامل موارد ثابت و متغیره. مواردی که شما ذکر کردید، مرتبطه با موارد متغییر که با آزمون و خطا ارتقا یا حذف میشند. این چیزی که شما گفتید یعنی ول کردن بچه به حال خودش. دنیا با همین افکار پوچ به هم ریخته. چون به علم و منطق بها داده نمیشه. در تربیت اصلا بحث سلیقه مطرح نیست. وقتی سلیقه ها رو لحاظ کنیم میشه همین آشوب ها و روان پریشی های جامعه در شخصیت ها. در تربیت به دنبال شیوه ای هستیم که از بقیه بهتر باشه و نه لزوما کاملتر. 

با شما موافقم.فکر می کنم جدا از مسائل مالی باید از لحاظ رفتاری هم به بچه ها یه مقدار سخت گرفت تا توقعشون از دیگران بالا نره.من خودم تو خانواده ای بزرگ شدم که نازک تر از گل بهم نگفتن و تو مدرسه هم چون همیشه شاگرد اول بودم معلم ها و همکلاسی هام با من خیلی با ملاحظه برخورد می کردن.همیشه قدردان پدر و مادرم بودم ولی وقتی بزرگ شدم و کم کم وارد اجتماع شدم و با آدمهای بی ملاحظه روبرو شدم خیلی برام سخت بود که کسی بهم چیزی بگه چون متاسفانه یاد نگرفته بودم که از بعضی آدمها باید گذشت و از همه نباید توقع رفتار خوب داشت.برای همین همیشه در مقابل آدمهای بدرفتار جبهه می گرفتم و دشمنهای زیادی پیدا کردم که زندگی رو برام سخت کردن.

کاملا موافقم در صفحه رضا alone هم گفتم در آینده شاهد طلاق های بیشتری خواهیم بود به همین خاطر .

کاش همچین پست هایی زیاد باشند.