خانواده برتر

چرا ریشه ای تر فکر نمیکنی؟ کسی که به حرفش اعتقاد داشته باشه ، خود به خود زبان بدنش در راستای حرفش میشه. حتی بازیگری که میدونه داره دروغ میگه ، قبلش توی نقشش فرو رفته تا بتونه زبان بدن در راستای نقش داشته باشه.

در ضمن آیا همه آدما پای صحبتای هیتلر میخکوب میشدن یا طرفداراش؟

آدم باید حق رو با تمام وجود عمل کنه و حرف حق بزنه ، در اون صورت مث امام خمینی ، مه تنها زبان بدن ، بلکه تمام زندگی‌ش درست میشه ، از جمله روابط با دیگر انسان ها.

این که خوبی رو فیلم بازی کنی تا توش بیوفتی ، فکر خوبیه به شرطی که واقعا بخوای توش بیوفتی ! تو میخوای با زبان بدن خالی و بدون پشتوانه روابطت رو درست کنی؟ پشتوانه یعنی عمل در راستای همون حرفا، یعنی منطق حرف ، یعنی سخن به صواب ...

پس با هیچ سن و سالی به صرف زبان بدن نیاز نداریم.

میدونی به نظر من سخنرانی با حرف زدن و تعامل معمولی فرق داره.تو سخنرانی معمولا متکلم وحده ای و حرفاتو از قبل میدونی و چه بسا بارها تکرار و تصحیح کرده باشی و قاعدتا درباره یه موضوع تخصصی تره.اما حرف زدن معمولی و محاوره که فکر کنم منظورتون اینه شرایطش فرق داره.اینایی که دارم میگم برای محاورات معمولی و روزمره س

*اولین نکته مهم در فن بیان به نظر من اینه که بدونی لازم نیست همش تو حرف بزنی.به طرفت هم فرصت حرف زدن بده.محاوره یه ارتباط دو جانبه س و اگه طرفت نتونه حرفشو بزنه دیگه محاوره نیست

*ارتباط چشمی رو حفظ کن.نه که کلا زل بزنی به طرف ولی ارتباط چشمی داشته باش.هر چند وقت یه بار که طرف داره حرف میزنه یه سری تکون بده یا حرفی بزن مبنی بر اینکه حواست جمعه

*در موارد تصمیم گیری و نظر خواهی،میبینی طرف ده تا حرف میزنه که تو با نه تاش مخالفی فقط یکیش به نظرت قابل قبوله. اون نه تارو علم یزید نکن.به اون  یدونه توجه کن و اول از اون یدونه تعریف کن و بگو در کنارش یه سری پیشنهاد هم داری که باعث جلوه خیلی بهتر اون یدونه میشه و بعد نظرات خودت رو ملایم بگو

*هیچ وقت به شخصیت و "من"طرفت توهین نکن.میبینی طرف یه کاری انجام داده صددرصد اشتباه و نادرست.نگو تو فلانی از همون اول همینجوری بودی.بگو فلان کارت اشتباهه.اشتباه رو به کارش نسبت بده نه به خودش

*یه جا میخوندم آدما به ارتباط با کسی علاقه مند میشن که اونا رو اون طور که خودشون دوس دارن به نظر برسن،جلوه میده.مثلا میبینی یکی هست که تو یه زمینه ای موفقه و به مسائل مربوط به اون علاقه داره.مثلا چه میدونم کامپیوتر.َاما بحث شما درباره کابینته.اما میدونی همچین به ذکر کمالات خودش در زمینه کامپیوتر بی علاقه نیست.بهش کمک کن بحث رو ببره سمت کامپیوتر و یه خودی نشون بده.این کار با ریاکاری متفاوته فقط یه کم بهشون اجازه عرض اندام میدی

*درباره زبان بدن هم بیشتر ناخوداگاهه ولی همیشه صاف راه برو صاف بشین هیچ وقت قوز نکن.

*برای دامنه لغات کسی تو محاوره معمولی و پیش پا افتاده از شما انتظار سخنرانی نداره ولی با کتاب خوندن دامنه لغاتت بالا میره.اگه هم دوست داری تمرین کنی جلوی آینه با خودت تمرین کن

و در آخر اینکه موضوع محاوره نقش خیلی مهمی در حرف زدن افراد داره.کسی از شما انتظار نداره در صحبت با هر کسی یا در هر زمینه ای در هر زمانی همش حرف بزنی و گفتگو رو دست بگیری.میبینی به یه موضوع علاقه نداری اصلا حرف نمیزنی فقط گوش میدی.این شمایی که انتخاب میکنی کی و کجا با کی تا چه حد حرف بزنی.موفق باشی

من خودمم اینجوری ام قبلا خیلی بدتر بودم به تازگی پیج @addab.moasherat رو تو اینستا زدم

و مطالبی که می خونمو بع اشتراک می زارم 

خوشحال میشم اگه پیدام کردی تو دایرکت بهم بگی

سلام یه بسته هایی هستن که اموزش میدن و یه کتابم هست از برایان تریسی به نام قدرت بیان

من خودمم قبلنا این مشکل رو داشتم اونقدر تو تنهایی و جلوی آینه تمرین کردم که الان حل شد

تصور میکردم ۱۰۰ نفر دارن به حرفام گوش میدن راه میرفتم و حرف میزدم خیییییییییلی تمرین کردم تا بالاخره خجالتم ریخت و ضعفم از بین رفت

 ترم پیش من یه سخنرانی داشتم تو درس اندیشه که نرسیدم مرور کنم تماما جلوی استاد از خودم بافتم اونقدر خوب تونستم از پسش بربیام که خودمم باورم نمیشد و گروه ما نمره کامل گرفت

با تمرین حل میشه

آها به سخنرانی های TEDهم گوش کنین خیلی چیزا یادمیگیرین

به ❤علی خوش شانس❤۱۳۷۴

تا حدی باهاتون موافقم.اگر بخوایم در مورد اعتقاداتمون صحبت کنیم بله ایمان واقعی به حرفامون مهمه اما مثلا وقتی یه سمینار علمی یا یه سخنرانی علمی و یه همچین چیزی قراره ارائه بدیم ایمان و اعتقاد به حرف در وهله ی دوم اهمیت پیدا میکنه.نوع بیان و واضح و خوب حرف زدن طوریکه که شنونده میخکوب بحث بشه خیلی مهمه

من به بار یه سخنرانی رفتم در مورد یه عمل تو کبد بود والا هیچی از لحاظ علمی حالیم نمیشد اما سخنران اونقدررررر خوب حرف میزد که من این شکل 😍بودم.یه دستشو گذاشته بود جیبش سر بالا سینه سپر یه دستم از این نورها که اشاره به برد میکنن وقتی لازم بود تن صداشو بالا میبرد وقتی اازم بود سوال میپرسید وقتی لازم بود یه چیز خنده دار میگفت وقتی لازم بود راه میرفت. اصلا انقدر این بشر اعتماد بنفس داشت که آدم حظ میکرد از حرف زدنش

سلام داداش

این تایپیک من هست در مورد زبان بدن. امیدوارم به دردت بخوره

http://khbartar.blog.ir/post/17478

سلام چه پست جالبی.   زبان بدن وفن بیان یک مهارت عالی درارتباطات هست وبسیارکاربردی

سوال اول：خواندن کتاب های متعدد ادبیاتی وتاریخی.وفهمیدن معانی لغات؛بخاطرسپردن لغات ویادداشت انهادردفترچه ای کوچک؛هرروزخودراملزم کنیدب هرنحوی ازانهااستفاده کنیدوان هارادرجمله بندی خودبکارببرید.تاملکهذهنتان شود.

سوال دوم：افعال منفی؛نبایدبکارببریدشان.مثال：به ارباب رجوع نگویید امرتون؟بگویید：چه خدمتی ازبنده ساخته است؟  مثال：شرمنده مزاحمتون شدم/بگویید：سپاسگزارم ازاین که وقت شریفتان رادراختیاربنده قراردارید.

سوال سوم：گوش دادن ب سخنرانی ومطلعه گسترده.میتونیدسخنرانی های متعدد گوش کنیدوبالاخره ازهرکدام یک چیزمیتوانیدیادبگیرید.

سوال چهارم：حالت بدنی بششششدت مؤثره.وقتی روی صندلی مینشینید بشدت صاف بنشینیدوهرررگزرویصندلی پهن نشوید.کمرتون روصاف کنیدسرتون بالا باشه اگرجمع خودمانیه تاحدودی پاروبندازیدروهم وکمرتون روحسابی صاف کنید.نظامی بنشینید.مردم ب این افراد بیشترتوجه میکنن

سوال پنجم：بایدازتمثیل ومطالب فرح بخش استفاده کنیدوخنده برلب مخاطب بنشانید.مثل درس هایی ازقران.بخاطرحلاوتان همه سنی طرفدارشن. کنترل صداداشته باشیدیه جااوج بدیدیی جا فرودصدابدید.کلماترا اهسته ومحکم وباصلابت اداکنید. زبان صورت وچشم رورعایت کنید.ارتباط چشمی وجدیت صورت خعلی مؤثره.یه جایی صورتتون جدی باشه ویه جا شاد.تن صدا هم نباید,یکنواخت باشه.اول ب ارامی شروع کنیدوسپس اوج بدید.

ازخواندن وسبک جمله بندی این ب ذهنم متبادرشد ک شمااتفاقا خیلی هم بامهارتید.والبته نبایستی خودتون روبیش ازحد اذیت کنید.هرگزماهمه رانمیتوانیم متوجه منظورمان کنیم؛چرا که فکرهرکس متفاوت است.شمابدرستی ونرمی ولطافت توضیح دهید اینکه گیرنده دریافت کندیاخیردیگردینی برذمه شمانیست.چراک شما کارخودرانیک انجام داده اید..ودرنهایت ازتاثیر زیبای مباحثه غافل نشوید.

سرافراز باشید

سلام

باعلی خوش شانس موافقم..

کافیه موقع حرف زدن خودت باشی