خانواده برتر

به سوال کننده :

سلام خانم سوال کننده محترم اگر صحبتهای بنده باعث سوء برداشت شما شده ، بنده اینجا رسما عذر خواهی میکنم.

من این مطلب رو گفتم

**فقط میتونم بگم برات متاسفم که همه خوشی وخوشبختی رو تو ازدواج میبینی ، یعنی یه سری از شما دخترهها یه جوری حرف میزنید که انگار هدف از خلقت آدم رو خدا ازدواج قرار داد ، یعنی خدا از آدم هیچی نمیخواد همه رو گذاشتین کنار همین یه فقره رو چسبیدین بهش. یعنی اگه ازدواج نکنی همه هستیت بهم میخوره اصلا انگار اگه مثلا شوهر نکنی از بی شوهری تلف میشی خدای نکرده . از این حرفها میشینید مینویسید ومیزنید آبروی هر چی دختر هم سن وسال بزرگتر وکوچتر وهم سن خودتون میبرید که پسرها ومردها هم به خودشون اجازه بدن هر چی که شایسته یه سری هاست نصیب ما کنه وهمه رو با یه چشم ببینن. دختر خوب شما خودت حقداری هر جوری که دوست داری زندگی کنی وفکر کنی . اما حق نداری چیزی که مال خودته علنیش کنی چون به حریم منم که دخترم تجاوزر میکنی ومردم فکر میکنند همه دخترها همین دغدغه شونه* *شوهر کردن * * یعنی واقعا برات متاسفم وبرای هم جنس خودم متاسفم که تو این اوضاعی که اولا پسرها نمیتونند ازدواج کنند، بعد هم بعضی از شما حاضر نیستی با یه آدم با اخلاق اما بی پول ازدواج کنید .بعدشم میاید میگید خواستگار ندارم .والا شما به همه دخترها دارید خیانت می کنید مردم فکر می کنند همه دخترهها این طوری اند . بابا بده به خدا. آبروی هر چی دختره بردید ، به فکر خودتون نیستید به فکر بقیه  دخترهاباشید.**

اینکه شما فرمودید :

**چند سالته؟؟؟؟؟؟؟ با تکذیب کردن حقیقت محض عالم هستی به چی میرسید؟ احساس نیاز به همسر و بچه جزو ذات ادمیه و چرا کسی رو که بیانش میکنه رو سرزنش میکنید؟

پس هدف خلقت چیه؟ اگر پدر مادر شما ازدواج نمیکردن الان شما بودی؟ چرا همه چی تو جهان جفت جفته؟ چرا درختا گل میدن و میوه؟ چرا حتی گیاه وحشی تو دشت و کوه گل میده و دونه میاره؟  اگه درخت میوه ای دو سال بار نده چکارش میکنن؟ میبرن. 

به همه دوستایی که میگن مگه هدف خلقت ازدواجه؟ هدف اصلی نیست ولی اصل اساسیه. پس چرا خدا بعد ادم هوا رو خلق کرد؟ همون یه آدم بس بود دیگه. اونایی که میگن هدف بچه نیست من درک نمیکنم پس چرا حضرت ابراهیم از ساره بچه اش نمیشد رفت حضرت هاجرو گرفت؟ چرا زکریا بچه نداشت رفت معبد التماس خدا که بچه میخوام و خدا بهش داد. یه چیزایی ذات و نهاد انسانه نمیتونیم تکذیبش کنیم. 

بله ممکنه کسی تا پنجاه سال ازدواج نکنه ولی نمیتونه بگه نیاز به همسر احساس نکردم. کسی ممکنه اصلا بچه دار نشه و یا خودش نخواد بیاره ولی نمیتونه بگه بچه اوردن اشتباهه **

خواهرعزیزم بنده حقیقت محض عالم هستی رو تکذیب نکردم ، من شما رو بخا طر اون نیاز عاطفه وعشق ومحبت و فرزند آوری ونیاز به تاهل سرزنش نکردم . بلکه گفتم ومنظورم ارزش وجودی یه آدمه وتنها راه رستگاریش واینکه خدا اونو به عنوان اشرف مخلوقاتش آفریده . فقط و فقط ارزش اون آدم به میزان تقواشه و اینکه باید اول یک بنده شایسته باشه تا مقرب معبود باشه و منظورم کرامت انسانیه که  تنها در ازدواج خلاصه نمیشه، واگر نه که ازدواج به عنوان یکی از شاخص هاییکه باعث کمال آدم میشه ، نه همه شاخصها که اگه کسی بهش نرسید ، بخواد بخاطرش خودش رو سرزنش کنه . خدا خودش این نیازها رو تو وجود آدم چه مردش چه زنش قرار داده . بنده گفتم که اگرهر فردی به هر دلیلی با اینکه تلاش کرده و نتونسته ازدواج کنه، این قضیه نباید اینهمه باعث رنجش وعذابش بشه که بخواد کل شخصیتش رو تحت الشعاع قرار بده . مخصوصا تو فرهنگ ما . در فرهنگ بیشتر مناطق کشور ما یه دختر اگر ازدواج نکرد نمیگن بهش که مورد مناسب شما پیدا نشده  ، نمیگن بهش که پسرهاش تو شرایط اقتصادی بسیار بدی هستن ، شغل ندارن ، کار ندارن، پول ندارن ،نمیتونن بیان خواستگاری ، بلکه به دختره میگن «هیچ کس نخواستش »،«مونده ». خواهر من همه که مثل من وشما تو تهران متولد نشدن وزندگی نمی کنند . ایران که تنها تهران نیست که اگه دختری ازدواج نکرده یا نمیخواد ازدواج کنه در قبال مطرح کردنش همه بهش پیشنهاد وراهکار بدن. بلکه ممکنه با همه نوع واکنشی بخصوص از ناحیه آقایون روبه رو بشه .  بارها توهمین وبلاگ  دیدیم که دختران بالای  سی سال مطرح کردن این رو .جواب کاربران رو هم دیدیم .  تو یه سری از فرهنگایی  که  به خاطر جبر جغرافیایی محیط دختر سی ساله رو گذراز سن ازدواج می دونند . تو فرهنگی  که مرد شصت ساله حتی بالای شصت ساله ، سراغ دختر هیجده ساله رومیگیره ، تو فرهنگ بعضی از مناطقش  که به دختربالای 22سال میگن ترشیده ، چه توقعی هست . تو فرهنگی که  «ارزش » یه دختر رو « شخصیت و شعور » یه دختر رو کلا همه چیز یک دختر رو بر مبنای میزان خواستگارانش و تعداد خواستگاراش می سنجد . هر چی خاستگار بیشتر ارزش دختر بیشتر ، اونوقت شما چه توقعی داری . اونوقته که انواع و اقسام متلکها شروع میشه . ما با  همچین جماعتی روبه رو هستیم .مسلما بهم حق میدین که نخوام به هم نوع ام توهین بشه.  توهین به اون ، توهین به من هستش . حالا اگه این باعث سوء برداشت شما شده رسماعذر خواهی میکنم . عزیزمن واگر نه خداوند که زن بودن وویژگیهای زن بودن رو در وجود همه خانم ها قرار داده مگر میشه بگیم نیست ویا اینکه زیر سوالش ببریم .

عزیز من شما فرمودید :

**الان منم و یه دنیا احساس و عاطفه مادری سرکوب شده  در حدی که حتی بچه کوچک تو خیابون ببینم گریه ام میگیره.

نه میتونم شرایط رو تحمل کنم، نه میتونم برگردم و سربار پدر مادر پیرم بشم، خودم کمک خرجشونم بذارم برم شهرستان چی بشه، کرایه ها چند برابر شده، خرج مخارج سر به فلک کشیده، مشکلات عاطفی روانی از همه بدتر. 

همه دوستان هم سن و سالم بچه هاشون مدرسه میرن، منم دلم خونه میخواد بچه میخواد حمایت میخواد، بیرون و گردش و مسافرت میخواد، دوستام تو اینستا موقع عید عکس مسافرت و شوهر و بچه شون رو میذارن من فقط گریه و حسرت. **

بنده میگم  خدا معیار ومیزان سنجش ارزش گذاری  رو در باب بنده هایش رو وتوقعش از بندهاش رو تنها به ازدواج اون هم به این شدتی که شما ازش حرف میزنید قرار نداده . گر چه ازدواج یکی از اسباب رسیدن به سعادت وکمال ازدواج هستش. اما ازدواج لزوما آدم رو به سعادت نمیرسونه ، یعنی همه خوشبختی یه آدم به ازدواج ختم نمیشه .

عزیز من اینکه شما هم شاغلی وهم تحصیلات داری وهم توانمندی اینو داشتی وداری که ده سال تمام و بدور از خانواده روی پای خودتون بایستید اونم در شهری مثل تهران که انقدر زندگی کردن مشگل هستش کمک خرخ خانواده  هم باشید و تعامل با اجتماع هم داشته باشید  پس یقینا بازخورد خیلی بهتری در مقایسه با «بقیه دخترهایی که در اکثر سوالات هم بارها در این وبلاگ دیدیم که دخترانی اومدن و مطرح کردن که تحصیلات دانشگاهی نداشتن و ودر نقاط دور افتاده بودن  و شرایط خانوادگی خوبی  هم نداشتن »داشته ودارید. مطمئنا شرایط شما در مقایسه با اونها اون هم دراین مدت ده سال بسیار بهتر بوده و هست .  

ودرادامه صحبتهاتون فرمودید:  

**سی و پنج سالمه و امیدی هم به ازدواج دیگه ندارم، الان منم و یه شهر غریب و مشکلات اقتصادی و عاطفی و آینده ی نامعلوم و ...،  شب ها اصلا خوابم نمیبره،  فقط فکر و خیال و گریه و گریه، منم و یک دنیا احساس عاطفی مادری سرکوب شده **فوق لیسانس و تو یه شرکت خصوصی کار میکنم. و دور از شهر و خانواده ام. شهر مون کوچیک بود و نتونستم اون جا کاری پیدا کنم، ده سال میشه که اومدم تهران. و تنها زندگی میکنم و کار. نمی تونستم سر بار خانوادم بشم. وضع مالی پدرم هم چندان خوب نبود. هر چی کار کردم کمک خرج خونه و مخارج و رفت آمد و اجاره خونه خودم شد.الان کل پس انداز چند ساله ام فقط کفاف رهن خونه رو میده و بس (صد ملیون)، شرکت مون به خاطر گرونی تعدیل نیرو کرده و حقوق ها رو با وزارت کار پارسال (یک ملیون و نیم) داره میده. شرایط اکثر شرکت ها همینه و اکثر جاهایی که آگهی استخدام میدن بعد مراجعه میبینیم انقدر شرایط شون بد بوده که نفر قبلی گذاشته رفته **من دلم خونه میخواد بچه میخواد حمایت میخواد**

با اجازه شما من میخوام یه مبحث رو اینجا باز بکنم البته اینجا به خودم میگم وبه همه خانم هایی که مثل من اند.

خانم سوال کننده عزیز قصد بی احترامی به شما رو ندارم .

اول بگم این مسئله روکه کاری به شرایط اقتصادی کشور و تعدیل نیرو و تعطیل شدن شرکتها و کارخونه ها ندارم ، چون هیچیش دست ما نبوده .میخوام میزانی که خودم تو بوجود اومدن این شرایط نقش داشتم رو بگم . مطمئنا  شما با جامعه فمنیستی و اینکه نهاد خانواده رو نقش مادری رو ، مورد حمله قرار میده وموقعیت زنان رو به عنوان همسرمخدوش میکنه می دونید ، یا حداقل اینکه ما جامعه پزشکی می دونیم  که با این همه تلاش فمنیستها ورسوخ افکارشون در جامعه فعال زنان باعث شد که اونها خواستار فرصتهای آموزشی بهتر وحقوق اقتصادی بیشترو اجتماعی بشن که با مخالفت زیادی از جمله پزشکان رو برو شدن که معتقد بودن کسب تحصیل و جایگاه اجتماعی وگرفتن نقشهای مردانه سبب نابودی سلامت جامعه زنها منجمله باروی و در نهایت نسل خواد شد . حرفم کلا باز کردن این موضوع نیست. حرفم سر این موضوعه هم خطاب به خودم وبقیه خانم ها ست .اینکه حتما خانمها میدونند که توجامعه مادران ما ونسلهای قبل ترما کمتر خانمی شاغل بودن و اکثر شغلها به دست مردان جامعه ما اداره میشد . در جامعه ما هم قطعا به دلیل اینکه همه خواستار رسیدن به توسعه فرهنگی و موقعیت اقتصادی بودیم در این مسیر قرار گرفتیم وهمیشه به دنبال گرفتن اون موقعیته واون جایگاه اقتصادیه بودیم وهستیم .اما اصلا به این فکر نکردیم ونمی کنیم که تعداد شغلها و بازار کار در هر جامعه ای محدود هستش وتنها عده معدودی می تونند که شاغل بشن ودر اکثر موارد همسانی بین شغلها و تعداد متقاضیان جویای کاردر اکثر کشورهای دنیا وجود نداره . پس طبیعیه که جامعه ما هم از این امر در امان نبوده . وقتی من خانم دنبال به دست آوردن اون شغله واون موقعیته و رفاه اقتصادی هستم و تلاش میکنم برای بدست آوردن اون نه صرفا جهت افزایش میزان آگاهیم و بلکه برای کسب اون جایگاه اقتصادیه وبعد وارد بازار کار میشم . خوب قائدتا نمیام با این شغل و درآمدم با یه آقایی که بیکار هستش هرچند دارای تحصیلات برابر ازدواج کنم . به تبعش طبق همون چیزی که گفتم چون مشاغل محدود اند در صورتی که اگر اون آقا به جای من سرکار می بود .قاعده جور دیگه ای بود و این تساوی انجام می شد .یعنی این آقا هم دارای شغل می بودن ، هم  می تونستند با من یا هر دختر دیگه ای ازدواج کنند و خانواده تشکیل بدن که هم خودشون رو هم یه خانم دیگه رو حمایت مالی کنند و عطفی ..کنن ، هم فرزند آوری داشته باشن که بتونن بشن یه خانواده . تو این خانواده هم خانم به نیاز مادریش ،عاطفیش ، همسریش میرسه ، هم یه آقای متقاضی شغل هم شاغل شده ، هم ازدواج کرده و هم نیاز خودش وهم نیاز یکی دیگه روبرآورده کرده . از اون طرف هم فشار اقتصادی روی یه خانم  که با روحیه اش  طبق اون چیزی که خداوند در سرشتش قرار داده سازگار نیست ، نخواهد بود . امیر المومنین علی علیه السلام هم در نهج البلاغه به این مسئله اشاره کردن و فرمودنند که زنان رو وارد مسائل اقتصادی نکنید ، زنان ظرفیت مسائل اقتصادی رو ندارن، ، زن ریحانه است . این سخنای آقا امیر المومنین نه اینکه صرفا ازاین جهت بباشه که منه خانم دچار نقصم وظرفیت ندارم ، بلکه از این جهت هستش که سرشتی که خدا برای من قرار داده لطیف هستش و این سرشت توان تحمله این همه فشار رو نداره .چون سرشت یه خانم لطیفه.

خود شما هم خانم سوال کننده عزیز این مسئله رو بیان کردید «من دلم خونه میخواد بچه میخواد حمایت میخواد».

اابته این همسان سازی که میگم توی همه مشاغل مثل سازمانها ونهادها وارگانها و شرکتها دولتی وخصوصی هستش و در مشاغل خاص نیست .این مسئله به قدری تو کشور ما فراگیر شده که خانم های ما در بسیاری از مشاغل آزاد که اصلا با طبیعت زن سازگار نیست وارد شدن .حتی بسیاری از مشاغل ازاد رو و مشاغل سخت رو که هیچ ربطی به پرستیژاجتماعی نداره و صرفا جنبه اقتصادی داره  رو هم از آقایون گرفتن .به نظرتون تو این وضعیت آیا ما خودمون در بوجود اومدنش مقصر نیستیم ؟ منه خانم هم حق خودم رو هم حق یه خانم دیگه رو که هم نیاز عاطفی و نیاز همسری و مادری هسرو داره و هم حق یه آقایه دیگه روضایع نکردم ؟ درواقع به حق خودم وحق یه خانم دیگه تعرض نکردم ؟ پس در واقع خودخواهی من زندگی دو نفر دیگه رو هم نابود کرده .از ماست که برماست .....

به یه دوست

سلام به برادر محترم همه آقایون مثل شما شریف نیستند که دلسوز باشن وغرض ورزی نداشته باشن . فکر کنم جوابتون رو از صحبتهام گرفته باشین ....