خانواده برتر

خودرو زدن به کوچه علی چپ وبی خیالی بهترین کار است خدا شاهده تا  قبل زلزله 7 ریشتری که برای استانمون اومد کرمانشاه مثل تو فکر میکردم حرص میخوردم تفاوتم را بادیگران میدیدم حرص میخوردم   وقتی زلزله اومد از صدا وسیما مرکز استان وضعیت مردم سرپل صبح بعد دیدم وروزهای بعد از طریق تلگرام واینترنت  واینستا دیدم  شاید باورت نشه خیلی دیدم عوض شد . خیلی عوض شد مر د جوانی بود تو جریان زلزله کارگر از خانودش فقط خودش مونده بود ویه پسر سه ماهه  که مادرش خودشو انداخت بود روی پسره رو نجاتش داده بود شایدتو تلگرام عکسشو دیده باشی  . تعریف کرد گفت دخترم تازه به سن تکلیف رسیده بود ازم خاست نماز یادش بدم  منم یادش دادم خیلی ذوق کرده بود  شب زود خواببی ده بود میخاست زود بلندشه برای نماز صبح دخترم هیچ وقت بلند نشد . هیچ وقت . آوار رو سر دخترو پسرم خراب شد مادرشونم همچین از توی خرابیهای خونش دفتر مشق دخترشو اورد گفت دخترمن میخاست شاگرد اول بشه میخاست خانم دکتربشه . میگفتن که این اقا  بعد زلزله هرشب کارش اینه هوار هوار راه میندازه میخاد خودکشی کنه یکی جلو اینو باید بگیره

یا خانمی بود که تادیروز زندگی داشت خانم خونه خودش بود با همسرش زندگی خوبی داشت دوتا بچه داشت 28 سالش بود زلزله اومد خانم زیر آوار موند الان فقط یه کله هست از گردن به پایین فلج بازهم میگفت برای خدا کاری نداره منو سالم کنه این خانم هیچی ازش باقی نمونده بود فقط یه کله وحرف زدن حتی دستاشم فلج شده بود بی حرکت کمر وپا کلا هیچی کلی هم هزینه داشت  شوهر شم مغازشو کلا از دست داده بود خیلی موارد اینچنینی بود خیلی فکر کردم گفتم وقتی تویه لحظه میشه بهترین زندگی رو از دست داد چرا غصه چیز نداشته رو بخورم ما خونمون تو کرمانشاه کلنگی ولی باز خدارو شکر کردم اگر خونه رو میساختیم رو سرومون خرا ب میشد چی

بخدا دیگه هیچی برام مهم نیست  چون هممون بیکاریم  لیسانس فوق همگی بیکاریم 

من داستان تورو فهمیدم تمام پرستاری هم خوندم وای تنها چیزی که به ذهنم رسید که بهت بگم این بود که کاش من جای هر کدوم از شماها بودم 

سلام 

خیلی حالم بده همش میگم کاش به دنیا نمیامدم وقتی به دنیا اومدم توی روستا زندگی می کردیم بعد رفتیم شهر خونه خریدیم بعد از چند سال بابام خونه رو فروخت یهو قیمت‌ها رفت بالا نتونستیم خونه بخریم رفتیم مستجری بابام بیکاره هیچ وقت برای آینده ی ما تلاش نکرد دیگه پول نداشتیم رفتیم روستای مادرم بعد بازم برگشتیم شهر اما دوباره برگشتیم روستای پدرم اینجا هیچ امکاناتی نداره همیشه شاگرد اول بودم اما اینجا باید برای درس خواندن باید با سرویس برم ی شهر دیگه 

انگیزه و امید ندارم خسته شدم از اینهمه برو و بیا خسته شدم از اینکه خونه نداریم اومدیم تو حیاط مادربزرگم توی اتاق 10/12 متری ما حتی لباس شویی نداریم مامان بدبختم با دست لباس می شوره همش کمرش درد می‌کنه کار هر روزم گریه ای بابام هیچ درآمدی نداره