سلام وقت بخیر
من 29 سالمه، کارشناس ارشد هستم و وضع مالی خانوادگی مون خوبه، علاوه بر کارم پرونده های نظام مهندسی رو هم بر میدارم، توی نظام مهندسی یک آقایی همکارمونه که بعضی مواقع پرونده هامون مشترک میشه و شاید ماهی یک بار همدیگه رو ببینیم، تو این 2 سال من علاقه مند شدم ولی این آقا خیلی ساده پوش و خاکی اند، 28 سالشونه و اصلا به خودشون نمیرسن، حتی پسوند روستاشون رو از فامیلی شون حذف نکردن، اصالتا بچه یکی از روستاهای فارس نشین شهرمونن، وضع مالی خونوادگی ما از اون ها خیلی بهتره ولی خونواده با فرهنگ و با اصالتی دارند.
مشکل اینجاست که من تو اجتماع خیلی مغرورم، اصلا به کسی رو نمیدم، حتی سر کارم و مطمئنم این آقا اصلا به خودش اجازه نمیده به من نزدیک بشه، خیلی در برابر من محتاط عمل میکنه و فاصله رو به خاطر اخلاق من حفظ میکنه.
چطوری غرورم رو از بین ببرم و اجازه بدم کمی باهام راحت باشه، میترسم با این آقا خوش رفتاری کنم باقی همکاران فکر بد بکنن و یا اینکه پر رو بشن.
مرتبط با خواستگاری و ابراز علاقه دختر به پسر:
آقای محترم، من شما رو دوست دارم، جرمه؟
خودم اقدام کنم یا منتظر بمونم پسر مورد علاقه م خودش قدمی برداره
معایب خواستگاری دختر از پسر چیه ؟
آیا دختران می تونن خواستگاری کنن ؟
نمی دونم همکارم نظرش راجع به من چیه
می خوام به پسر مورد علاقه م پیشنهاد بدم ولی غرورم اجازه نمیده
اگه دختری از شما درخواست ازدواج بکنه چه برخوردی می کنید ؟
چرا ما دخترا نباید از پسرا خواستگاری کنیم ؟
ترس از عواقب خواستگاری دختر از پسر
چه طوری بدون سبک شدن، به پسری که ردش کردم ابراز علاقه کنم ؟
چه طوری پسر مورد علاقه مون رو به ازدواج ترغیب کنیم؟
تحت چه شرایطی خودم میتونم اقدام به خواستگاری از پسری کنم؟
چشم تو چشم شدن با پسری که درخواست ازدواجم رو رد کرد
نگران اینم که بهم بگه من هیچ حسی بهت ندارم
چه جوری به پسر مورد علاقم بفهمونم که دوستش دارم
← ازدواج با همکار (۲۵ مطلب مشابه)
- ۴۸۷۱ بازدید توسط ۳۰۵۶ نفر
- دوشنبه ۴ آذر ۹۸ - ۱۵:۴۸
