سلام
من یک مرد و مدیر یک شرکت ۶۰ نفره در ... هستم، متاسفانه یا خوشبختانه به واسطه ی ویژگی هام به شدت بین کارمندان محبوب هستم، طبیعتا از بین این کارمندان، کارمندان دختر هم هستند و فداکاری و ابراز احساسات و ... بین دختر ها بیشتر رواج دارد و محبتی نسبت به من دارند.
با سلام
من دختری ۲۹ ساله ساکن تهران هستم پوشش من موجه و اسلامی هست هم در محل کار هم بیرون و هم در عکس پروفایل ام (در تلگرام برخی اوقات می ذارم در واتس اپ نه). اهل روابط آزاد هم نیستم و رفتارم هم با آقایان این گونه نیست! یک مدته جایی شاغل هستم. به خاطر برخی جلسات عمومی و برنامه‌های اداری که مجازی شد و اطلاع رسانی و... مدیران یک گروه تلگرامی کاری ایجاد کرده بودند و همه عضو بودند. الآن چند ماهه این گروه منتقل شده واتس اپ.
مشکلم از جایی شروع شد که همون چند ماه قبل، یک عکس نوشته در مورد لذّت زندگی مجردی یا روز جهانی مجردی چنین چیزی (دقیقاً یادم نیست) رو اومدم بفرستم گروه دوستانم ولی متأسفانه دستم خورد و اشتباهاً به همین گروه کاری فرستادم. همون لحظه هم (به ثانیه نکشید) پاکش کردم. اون روز کمی اعصابم خورد شد چون می دونم با نسخه‌های فرعی واتس اپ هم میشه خوند پیام‌های پاک شده رو ولی بعداً چون سرم شلوغ شد درگیر کارهام شدم و بعدش هم کرونا گرفتم و مرخصی، کلاً این موضوع یادم رفت چون نوشته ش هم چیز خاصی نبود فقط در مورد گرامی داشت اون روز بود، دیگه این موضوع اهمیت خودش رو از دست داد.
سلام
سوالم از پسرهاست، میخوام ببینم شما چه نشونه ها و علائم و رفتارهایی توی یه دختر ببینید میفهمید که از شما خوشش اومده، یا مطمئن میشید که خوشش اومده ازتون؟ و چه رفتاری از اون دختر ببینید پاپیش میذارید؟
فرض کنید از دختری خوش تون اومده تو یه محیط رسمی مثل سرکار، چیکار میکنید یا چه جوری بهش میفهمونید که دوسش دارید و اینکه چه رفتارهایی از طرف مقابل تون ببینید مطمئن میشید که اونم به شما حس داره؟
وقتی فهمیدید که اونم از شما خوشش اومده چه اقدامی میکنید؟، ممکنه اصلا جلو نرید؟
واقعیتش پسری تو محیط کار من هست که یه سری علائمی از خودش بروز داده که حس میکنم از من خوشش اومده، مثلا باهام مهربونه یه مدت بی دلیل بهم نگاه میکرد و لبخند میزد یا تلاش میکرد سر صحبت رو باز کنه و ...، منم بعضی وقت ها با لبخند باهاش برخورد میکردم، اما بعضی وقت ها چون محیط کارمون خیلی رسمی و حساسه یه کم مقابلش جدی میشم بی اختیار، که حس میکنم این جور مواقع انگار که میخوره تو ذوقش و باهام سرسنگین میشه.
سلام
می خوام یه سوالی بپرسم تو رو خدا کسی انگ رابطه و این جور چیزها بهم نچسبونه من یه دخترم که شده گاهی اوقات مورد توجه مردها قرار بگیرم متاهل مجرد پیر جوون فرقی نداره گاهی اوقات از این احساس دوست داشتم خوشم اومده.
مثلاً این اواخر مورد توجه سرپرست کارم قرار گرفتم، یه مرد متاهل حالا نه اینکه بخواد با من رابطه آن‌چنانی داشته باشه، من فقط احساسش رو نسبت به خودم حس کردم همین، فقط احساس، نه چیز دیگه، چون وقتی دارم بهش نگاه میکنم احساس اون نگاه من و صورت من رو دوست داره همین حس به آدم یه اعتماد به نفس خاصی میده.
نمی دونم چرا، حالا بلند نشین بگین ال و بل هستم من فقط حس طرف مقابلم رو درک کردم همین، من اون احساس رو دوست دارم حالا میگم این هم هوسه، بده، گاهی اوقات مورد توجه قرار می‌گیرم فقط احساسی همین، راستش رو بخواید بدم نمیاد، این گناهه نمی دونم ولی به من حس خوبی میده، اعتماد به نفس تو دلم غوغا می شه، ولی فقط احساس، میگم فرق نداره طرف جوون بوده یا پیر، نمی دونم چرا این بده ولی من احساسم رو دوست دارم، میخواستم نظر کاربرهای اینجا رو هم بدونم.
سلام دوستان، وقت به خیر
من سارا هستم ۲۶ ساله، حدوداً از دو سال پیش شروع کردم به سر کار رفتن. اما خوب شغل‌های زیادی رو عوض کردم. الان جایی مشغول به کار هستم که تقریباً می شه گفت دوستش دارم اما مشکلم اینه که با من تو محیط کار مثل یه آدم خنگ رفتار می شه، مثلاً وقتی یکی از بالا دستی‌ها کاری که مرتبط به من هست رو می خواد تحویل بده به خودم تحویل نمی ده و به همکارم تحویل میده و بعد همکارم به من میگه انجام بده، یا مثلاً اگه سوالی یا آماری می خوان که تو حیطه وظایف منه باز هم از من نمی‌پرسند.
یعنی کلاً حسابم نمی کنن و مستقیم با خودم حرف نمی زنن یا کاری رو انجام میدم به همکارم میگن چک کن ببین درست انجام داده یا نه، به خاطر همین اعتماد به نفسم اومده پایین. اشتباهاتم در محل کار زیاد شده. هول میکنم. نمی تونم صریح و قاطع حرف بزنم انگار باورم شده واقعاً خنگم یا از پس کارهای مهم بر نمیام.
هر کسی هم دلش می خواد سرم داد می زنه قدرت دفاع کردن از خودم هم از دست دادم، خیلی اوضاع وحشتناکیه.
سلام به همگی
بنده سال گذشته درسم تموم شد، یه مدتی دنبال کار گشتم ولی حالا به دلایل مختلف مثل راه و ساعت کاری و محیط و این حرف ها نشد که برم، اکثر جاهایی هم که من میخواستم برم اون ها سابقه میخواستن. خلاصه اینکه حدود 1 ماه پیش یکی از دوستام بهم گفت که دوستش دنبال یه همکار میگرده و من اگه خواستی تو رو معرفی میکنم و بنده هم قبول کردم.
چون چند نفر بهم گفته بودن که باید یه مدت جایی کار کنی تا برات سابقه بشه و هم دستت راه بیافته، اوایل همه چی بر وفق مرادم بود، هم از نظر راه مشکلی نداشتم چون این خانم همکار خودش منو میبرد و میاورد و هم اینکه از نظر محیطی هم سالم بود.
ولی یه مدت که گذشت فهمیدم این خانم سرو گوشش میجنبه با اینکه ایشون شوهر داره با چندین نفر دوست هستن و خب چون ما دفتر کارمون با کارفرما کاملا جداست، سر کار مدام با این آقایون حرف میزنن.
اوایل از من خجالت میکشید و زیاد حرف های خاصی نمیزد ولی وقتی دید من هیچی نمیگم دیگه حرف های شرم آوری هم گاها میزنه، من واقعا از این موضوع اذیت میشم واقعا اعصاب و روانم بهم میریزه، از اقایون به شدت متنفر شدم از هم جنس های خودم بدم میاد، البته من این موضوع رو به مادرم گفتم چون به هر حال صلاح دونستم بگم ایشون گفتن یه چند وقت که رفتی برات سابقه شد بیا بیرون.
من یه دختر جوون در سن ازدواجم که چند وقت پیش با یه پسری از همکارها در ارتباط بودیم. ارتباط صرفا همکاری و کاری بود. البته گاهی هم با هم حرف میزدیم راجع به موضوعات مختلف. بعضی وقت ها هم از همدیگه کمک میگرفتیم راجع به مسائل غیر کاری و روزمره و به خاطر همین پیش می اومد در طول روز تلفنی با هم حرف بزنیم.
دوستی دختر و پسر بین مون نبود. کلا دوستی نبود. همکاری بود. مثل دو تا همکار همجنس که سر کار با هم ارتباط کاری دارن و بیرون کار و توی خونه هم به همدیگه زنگی میزنن یا احوالی میپرسن یا مشورتی میگیرن بعضی وقت ها.
اوایل مثل سایر همکارها محترمانه و مهربون بود (منظورم اینه که نه بی احترامی بود نه بی محلی). بعد یه مدت دیدم که نسبت بهم کم محلی میکرد و واکنش نشون میداد. یعنی از رفتار طبیعی و همیشگی خودش به سمت واکنش های تقریبا میشه گفت منفی افول پیدا کرد.
مثلا اگه کاری به من ربط داشت توی محل کار و به من گره میخورد و باید به اون لینک داده میشد سعی میکرد مثلا دیر جواب بده یا کاری کنه که من دوباره بهش مراجعه کنم یا دوباره ازش خواهش کنم که انجامش بده. یا مثلا تلفن کاری پیش میومد وصل میکردم به اتاق اون (کارمون یه جوری بود که مستقیما بعضی درخواست ها از اتاق من باید تلفن زده میشد و وصل میشد به اتاق اون) با یه حالت خیلی سرد میگفت یه ربع دیگه بگید که یادم بیافته، الان یه پرونده دیگه زیر دستمه.
سلام خدمت همه
پسری هستم بیست و چند ساله، چندین ماه هست در محیطی مختلط مشغول به کار شدم، یه دختر خانمی همکار من هستش که میز هامون کنار همه، من به ایشون علاقه دارم و مدتیه که علاقه م رو ابراز کردم به قصد ازدواج، یه سری علائم در رفتار ایشون دیدم که قبلا هم در رفتار یه دختر دیگه هم دیده بودم و به جوابش نرسیدم.
بعد از شخم زدن تمام اینترنت از سایت های خارجی تا ایرانی بازم به جوابش نرسیدم، و سوالم این هست که آیا ممکنه دختری با عوض کردن تیپش در حالت های مختلف قصد گفتن چیزی رو به صورت غیر مستقم داشته باشه؟
مثلا روانشناس ها میگن اگر دختر موقع وارد شدن به جمعی که شما درش هستید چشمش دنبال شما بود یعنی فلان، یا اگر هر حرکتی شما کردید تکرار کرد یعنی فلان، من تا الان چندین بار چندین مرخصی گرفتم و دیدم روزهایی که من نیستم ایشون بهترین لباسش رو میپوشه و بهترین تیپش رو میزنه و به خودش میرسه، ولی تمام روزهایی که من در محل کار هستم تیپش ساده ست، لباس ساده میپوشه، آرایشش کمه و کلا ساده میگرده.
سلام به همه دوستان
من میخوام یکی از مشکلات زندگیم رو بگم و میخوام دوستان لطف کنند و منطقی ترین برخوردی که باید تو این مورد اتفاق بیوفته رو بگن. البته این قضیه گذشته ولی بین من و نامزدم اختلاف نظری هست در این باره که من میخوام نظرات بقیه رو بدونم که هر جای رفتار من اشتباه هست اون رو درست کنم. راستش منظور من اینه که اگه شما جای من بودید چطور با این ماجرا برخورد میکردید.
من و نامزدم 4 ماهه که با هم به طور جدی درباره ازدواج صحبت میکنیم. من یه پسر 30 ساله و نامزدم 32 ساله هستن.
از اول رابطه ما ایشون سر مسائل مختلف چیزهایی رو از من پنهان میکردن ولی خب کم و بیش من چیزهایی رو متوجه شدم و این مسائل کم و بیش برای ما دردسر ساز میشد. من بارها از نامزدم انتقاد میکردم که چرا با من اون جوری که همه زوج ها صمیمی هستن صمیمی نمیشه یا اصلا هیچ وقت با من شوخی نمیکنه. همیشه در جواب من میگفت ببین من بنا به زندگی که داشتم همیشه باید محکم می بودم برای همین نه بلدم صمیمی بشم و نه اصلا شوخی کردن بلدم ولی سعی میکنم که بهتر بشم و انصافا سعی هم میکرد.
سلام وقت بخیر
من 29 سالمه، کارشناس ارشد هستم و وضع مالی خانوادگی مون خوبه، علاوه بر کارم پرونده های نظام مهندسی رو هم بر میدارم، توی نظام مهندسی یک آقایی همکارمونه که بعضی مواقع پرونده هامون مشترک میشه و شاید ماهی یک بار همدیگه رو ببینیم، تو این 2 سال من علاقه مند شدم ولی این آقا خیلی ساده پوش و خاکی اند، 28 سالشونه و اصلا به خودشون نمیرسن، حتی پسوند روستاشون رو از فامیلی شون حذف نکردن، اصالتا بچه یکی از روستاهای فارس نشین شهرمونن، وضع مالی خونوادگی ما از اون ها خیلی بهتره ولی خونواده با فرهنگ و با اصالتی دارند.
مشکل اینجاست که من تو اجتماع خیلی مغرورم، اصلا به کسی رو نمیدم، حتی سر کارم و مطمئنم این آقا اصلا به خودش اجازه نمیده به من نزدیک بشه، خیلی در برابر من محتاط عمل میکنه و فاصله رو به خاطر اخلاق من حفظ میکنه.
چطوری غرورم رو از بین ببرم و اجازه بدم کمی باهام راحت باشه، میترسم با این آقا خوش رفتاری کنم باقی همکاران فکر بد بکنن و یا اینکه پر رو بشن.
سلام دوستان عزیز
مشکل بزرگی تو زندگیم بوجود اومده، ازتون میخوام لطف کنین منو راهنمایی کنید.
دختری حدود 25 ساله هستم، از نظر اعتقادی هیچ موقع با جنس مخالف ارتباط دوستی و این چیزها نداشتم، دلم میخواد ازدواج کنم و با همسرم همه لذت ها رو تجربه کنم، از نظر مالی وضع متوسطی داریم، تو محیط کارم یکی از همکارانم خواستگارم شد، اینو بگم ما غریبه غریبه نمیشیم پدرم و پدر همکارم خیلی وقته همدیگه رو بیرون میشناسن در حد هم محلی، علاقه ما دو تا بهم خیلی زیاده، ایشون پسر خوب و سالم و و مودب و با ایمان و خانواده داری هستند.
مشکل اساسی که داره البته از نظر خانواده ام بخصوص بابام ظاهر ایشون هست، من قدم 161 و وزنم 53 هستم، چهره خوبی هم دارم، از نظر دیگران اما ایشون دقیقا هم قد من و لاغر هستن وزن شون 60 هست کلا ریز چثه هستن، مخالفت بابام با ظاهر ایشون هست.
سلام
دوستان برام سواله خانم ها هنگام مواجهه با نگاه های هیز چه عکس العملی داشته باشند ؟ اگر این نگاه ها طولانی مدت و در محل کار باشه از طرف افرادی که هر روز سرکار شون با طرف هست چه کار کنن؟
من یک خانم محجبه (غیر چادری) هستم مانتو های گشاد می پوشم و تازه لاغر هم هستم یعنی اندام آنچنان برجسته و تو چشمی ندارم ، تنها چیزی که میزنم ضد آفتابه که تازه تا پایان وقت اداری اونم میپره و وقت کنم تجدید کنم وقت نکنم هیچی! سنم هم 25 ، اما دو تا آقا هستن توی محل کار که خیلی نگاه های هیز دارن به من ، اولی متاهله و سنشم کم نیست و دیگری خیلی جوانه ( نمیدونم متاهله یا نه ) .