سلام
دختر نوزده ساله ای هسم که از بچگی علاقه ی زیادی به موسیقی داشتم و دارم . اونقدری که اکثر فراغتمو با موسیقی پر میکنم...
تا چند سال پیش همش رویا پردازی میکردم که من یه خواننده ی معروف میشم ، همه بهم میگن صدات فوق العاده س ...
از علاقه ی زیاد تک تک آهنگای انگلیسی و کره ای و همه زبونی رو حفظ میشم و تا حدی قشنگ تقلید میکنم که همه خوششون میاد
شده ساعت ها بشینم رو یه آهنگ فکر کنم و بخونم ولی حوصله 5 دقیقه نشستم پای درسو ندارم
توی
دانشگاه همیشه دوستام اصرار میکنن بخون و بعد میگن تو حروم شدی ... !
خواننده های ایران اکثرا با کلی امکانات آخرشم صداشون به دل نمیشینه ، ولی
تو همینطوری می ارزی به همشون .
بخدا اهل تعریف کردن الکی نیستم ولی هر کی صدای ضبط شده مو گوش داده تعجب کرده گفته تو چرا ایران به دنیا اومدی؟
از
طرفی ام وقتی این حرفارو میشنوم دل خودمم میسوزه که چرا نتونسم برم دنبال
علایقم . من شهرستان زندگی میکنم و خانواده مم مذهبی ان .
آخه چرا نباید بتونم برم دنبال علایقم؟
تا آخر عمر باید حسرت استعدادی که داشتم و شکوفا نشد رو بخورم؟
کمکم کنید تا احساس بی ارزش بودن نکنم
دیگه نمیکشم، دیگه نمیخوام این زندگی رو ...
همه چیزمون رو الکی و برای هیچ باختیم
سهم من از این زندگی فقط کلفتی پدر و مادرم هست
نمیدونم سرنوشتم چرا اینجوری شد ؟
سر طبیعی ترین مسائل زندگی جیگرم خونه
این که یه دختر مجرد خونه بگیره و مستقل بشه بده ؟
چطور خانوادم رو قانع کنم که سر کار برم ؟
صبح تا شب توی خونه حسرت زندگی دوستانم رو می خورم
چرا منو کسی نمیخواد؟ ، این سوال شده عقده
تنها چیزی که تا آخر عمر با منه حسرته
یک دخترم که در آستانه 30 سالگی دچار بحران شدم
دختر 28 ساله ای هستم که دیگه هیچ هدفی ندارم
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)
- ۶۲۶۶ بازدید توسط ۳۹۸۳ نفر
- يكشنبه ۱۴ تیر ۹۴ - ۲۲:۱۸
