سلام به همگی
من دختری ۱۸ ساله هستم، ترم اولیم. بذارین از خودم شروع کنم:
دختریم احساسی و عاطفی، ولی اجازه نمیدم که احساساتم بر عقل و منطقم غلبه کنه. دختری محجبه و چادری و بی آرایش ( در بیرون، تو خونه هر وقت دلم بخواد آرایش میکنم ، واسه شوهر آیندم هم که هیچی واسش کم نمیذارم ) و خانوادم هم مذهبین.
از لحاظ چهره هم از نظر اطرافیان و خودم رضایت بخش هستم . دختری هستم که اهل دوستی های زود گذر و عشق های زود گذر نبودم و نیستم و نخواهم بود . به واجباتم عمل میکنم. آشپزی و دسر و ... هم در حد خودم بلدم و خوبه. به شدت درس خونم و علاقه شدیدی دارم به درس و دانشگاه واسه بالا بردن درجه و سطح علمی و خدمت به جامعه.
دختر آرومی هستم، و همیشه یه لبخند کوچولو بر لب دارم و رفتارم خیلی با اطرافیانم محترمانه ست چه پسر چه دختر و ... . کلا دختریم که همه چیزم رو واسه شوهر آینده ی عزیزم نگه داشتم.
حتی یه رژملایم هم نمیزنم برم بیرون یا دانشگاه ، چرا؟
چون شاید همین رژ کم و ملایم واسه یه پسر جذاب باشه. شاید اون پسر با دیدن چهره ی رژ زده ی من عاشقم شه ( من نمگیم پسرها جنبه رژ و این ها رو ندارن، منظورم اینه که نمیخوام ذهن پسرها ناخواسته بهم مشغول شه و درست نتونه درسش رو بخونه و ...، و نمیگم کسی که رژ میزنه خدای ناکرده قصد همچین کاری رو داره، نه اصلا همچین قصدی ندارم و نداشتم و نخواهم داشت). کلا دوست دارم پسری که باهاش زیر یه سقف میرم، عاشق باطن و ظاهرم باشه. بهم وفادار باشه، مذهبی باشه اونم مذهبی واقعی. ظاهر و باطن اونم به دلم بشینه.
تو دانشگاه اگه کسی از من خوشش اومد ( در آینده ولی نه الان، چون الان زوده ) شماره خونه بدم؟ چی کار کنم؟ ( البته خودم به شخصیت و ظاهر طرف توجه میکنم، بعد جوابش رو میدم).( البته شایدم تو دانشگاه خواستگار نداشته باشم).
خودم دوست دارم یه جای مذهبی مثل زیارتگاه های ، امامان یا مزار و یا گلستان شهدا یه پسری منو ببینه و از من خوشش بیاد و مامانشم اون جا باشه و به مامانش بگه و بیاد با من یا مامانم صحبت کنه و اینااا ... !!!
ولی گفتم شاید تو دانشگاه پسرانی که میان طرفم واسه ازدواج و مطرح میکنن این موضوع رو پسرای خوبی باشن و خواستگارهای خوب نپرن.
اصلا شاید تو دانشگاه واسم خواستگار نیاد، شایدم اصلا قسمتم ازدواج نباشه ،فقط واسم سوال شده بود، ببینم باید در این موارد چی کار باید کرد ؟
ترم اولیم ، این سوالات واسم مطرح شده بود. و تا حالا دور و برم پسر زیاد نبوده و نیست. من دختری نیستم که واسه ازدواج هول باشم و درد شوهر داشته باشم، نه اصلا همچین فکری نکنین ، من در آینده منظورمه نه الان.
و از این دخترا نیستم تا میرم دانشگاه جوگیر شم و خودم رو دیگه نشناسم، من همیشه حواسم به درس و تحصیلم بوده و هست. دچار توهمم هیچ وقت نمیشم. کلا میخوام نصیحتم کنین، نصیحتم کنین چه برخوردی داشته باشم کلا با پسراه تو دانشگاه ؟
اگه سلام کردن جوابشون رو بدم؟ ( البته خودم یه کاره سلام شون نمیکنم !). اگه جزوه ای چیزی خواستن، بهشون بدم ؟( فکر کنم باید بدم اگه واقعا قصدش جزوه ست) .
کلا نصیحتم کنین.
مرتبط با ترم اولی ها :
شما که دانشگاه رفتین بگید چه جوریه جو اون جا؟
ما ترم اولی ها چکار کنیم که ترم بالایی ها ضایع مون نکنن؟
چطوری در دانشگاه جنتلمن باشم ؟!
تجربه ها و توصیه های شما برای ترم اولی ها
دختری هستم که از مهرماه ان شاء الله قراره برم دانشگاه
می خوام برم دانشگاه ولی استرس دارم
مرتبط با نوع رفتار دختران در دانشگاه:
با پسرهای همکلاسیم چطور برخورد کنم که حرفی پشت سرم نباشه
قبل از اینکه برم دانشگاه یه دختر خیلی سر به زیر و معتقدی بودم
لازمه یه کم راحت تر با پسران همکلاسیم برخورد کنم ؟
چگونه در حین سنگین بودن در دانشگاه زیبا باشیم؟
والدینم تا قبل از دانشگاه اجازه ندادند به هیچ اجتماعی وارد بشم
چرا دختران/پسران بعد از دانشگاه رفتن این همه فرق میکنن؟
در دانشگاه همیشه در برابر پسران خیلی مغرورم
وارد دانشگاه که شدم چیزهای عجیبی دیدم
مثل بقیه دختران کلاس مون با پسرا راحت باشم؟
در کلاس های مختلط احساس امل بودن بهم دست میده
تصور من از محیط دانشگاه اون چیزی بود که در فیلم های خارجی دیده بودم
می خوام با همکلاسی های پسر ، رفتاری محترمانه داشته باشم
چطور پسر همکلاسیم رو نادیده بگیرم و به درسم برسم ؟
اعتماد بنفسم رو از وقتی وارد دانشگاه شدم پاک از دست دادم
محدوده دوستی و آشنایی برای یه دختر دانشجو
در دانشگاه چه طوری باید با پسران رفتار کرد ؟
دوستی با پسرهای هم کلاسی افتخاره ؟
حدود رفتار اجتماعی یک دختر در دانشگاه و محیط کاری
جلوگیری از ایجاد صمیمیت با نامحرم ها در دانشگاه
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه) ← روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) ← نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۲ مطلب مشابه)
- ۶۰۰۹ بازدید توسط ۴۱۰۷ نفر
- چهارشنبه ۴ مهر ۹۷ - ۱۸:۱۵
