اگر بخواهیم هدف از این مبحث را خیلی خلاصه توضیح بدهیم می توانیم بگویم که ما باید به بچه ها کمک کنیم تا شکرگزار استعدادهای کشف شده و نشده ی خودشان باشند. به خاطر کمبود ها و نواقصی که دارند احساس ناراحتی نکنند و در عوض سعی کنند استعدادهای آشکار و پنهان خودشان را تقویت کنند .
شما به عنوان پدر یا مادر چه شناختی از فرزندتان دارید ؟
اگر شناخت شما از او ناقص باشد ، طبیعتا نمی توانید رفتار مناسبی با او داشته باشید . پس در اولین قدم باید شخصیت فرزندتان را کشف کنید و به او کمک کنید تا ویژگی های مثبت و منفی خودش رو بشناسد . فرض کنیم فرزند شما نسبت به دیگران قد کوتاه تری دارد . اگر حس کردید از این بابت ناراحت است یا توسط دوستانش مسخره میشود ، باید او را راهنمایی کنید که ویژگی های مثبتش را بهتر بشناسد به طوری که غصه ی کوتاه قدیش را نخورد .
این که به فرزندتان کمک کنید تا ویژگی های مثبتش را بشناسد یک امر ضروری و حیاتی محسوب میشود . اگر این اتفاق بیافتد فرزندتان در مقابل ایرادهایی که دیگران از او میگیرند ناراحت نمی شود چون ویژگی های مثبتش را شناخته و به آن ها افتخار کند .
نتیجه ی بعدی این کار افزایش اعتماد به نفس بچه ی شماست . بچه ای که اعتماد به نفس ندارد و به طور مداوم غصه ی نداشته های خود را می خورد نمی تواند آینده موفقی داشته باشد . نمی تواند مستقل شود و همیشه از لحاظ روحی و روانی در عذاب است .
به یک مثال توجه بفرمائید :
" دختری هستم که بیشتر به خاطر رفتارهای اطرافیان و حرفهایی که میزنند اعتماد به نفسم کم شده و وقتی از حرفی که دیگران به من میزنند ناراحت میشم در آن لحظه کاملا ساکت میشم و جوابی بهشون نمیدم تا چند وقت به حرف هایی که به من زدن فکر میکنم . وقتی همسالان یا افرادی که چاق و زیبا هستن را میبینم زوم میکنن رو لاغریم و خیلی رک این حرف را به من میزنند و نظر میدن . این باعث حساسیتم میشه "
اگه این خانم ، دختر شما بود چه رفتاری با او میکردید ؟
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تربیت رفتاری پسران (۱۱۳ مطلب مشابه) تربیت رفتاری دختران (۹۹ مطلب مشابه) مطالب محسن نجفی (۱۳۵ مطلب مشابه)