سلام خدمت دوستان خوبم
پسری ۲۴ ساله هستم ، دانشجو ام و دو ساله دیگه درسم تموم می شه و دو سال هم طرح دارم ( این هایی که گفتم به ادامه حرف هام مربوطه )
چند مدّت پیش یکی از همکلاسی هام که من همیشه شیفته شخصیت و اخلاقش بودم حسش بهم گفت ، راستش همیشه از خدا آرزوی همچین دختری داشتم ،واقعاً برام خاص بود ، دور از چهرش واقعاً ادب و شخصیتش همیشه برام قابل احترام بود ...
تو فضای مجازی با یه پسری آشنا شدم
اوایل همین طور حرف می‌زدیم و یه دوستی ساده داشتیم .
روزی دختر جدید میاد
و با ایشون حرف میزنه و و خوشش میاد و دیگه شماره هم دیگر رو گرفتن و دوست شدن .
من هم در اون تماس ها هویت الکی داشتم یعنی نام فیک ، شهر رو به بچه ها دروغ گفته بودم چون اکثر بچه ها اسم مستعار برای خودشون میزاشتن ، منم نمی‌خواستم کسی منو بشناسه یا مبدا کسی آشنا از آب دربیاد .
سال‌ها پیش (حدوداً ۵ سال) با یک آقا آشنا شدم و خب از طرف اون شخص رد شدم. بعد از اون خیلی افسرده و عصبی شدم و اعتماد به نفسم رو به خاطر اینکه کسی که طرد شده من بودم از دست دادم ولی تا الآن هم نتونستم فراموشش کنم و هر روز آخرین بازدید اکانت اش رو چک میکنم مطمئنم اون هم این موضوع رو فهمیده که چک اش میکنم.
سلام به همه کاربران خانواده برتر.
من شرایط رفتن پیش روانشناس و مشاور خوب رو ندارم
در یک شهر کوچک زندگی می کنم، چنین مشاور خوبی هم نمی‌شناسم
ممنون می شم تجربیات شخصی تون و راهکارهایی در مورد فراموش کردن کسی که بهش دلبسته اید اما اون فرد رو همیشه هم می‌بینید بگید.
راستش من دختری هستم نزدیک ۳۰ سالگی. از همکارم خوشم اومد و بهش دلبسته شدم.... (یک ۵ ماهی بود)، خیلی خودم رو کنترل کردم منطقی باشم و درگیر نشم اما نشد.
حتی ساعت‌ها و مسیرهایی که تو ساختمون اداره ممکن بود ببینمش رو تغییر می‌دادم نا نبینمش .... . رابطه مون رسمی و کاری و در چارچوب و محترمانه بود متقابل. چیز خاصی که بفهمم به من تمایل خاصی داره دریافت نکردم. توجه و احترام به عنوان همکار که با بقیه ام همینه به نظرم.
سلام
من یک دختر ۲۵+ هستم. خدا رو شکر تیپ و اندام خوبی دارم و موقعیت شغلی و اجتماعی خوبی به لطف خدا دارم. خواستگار همیشه بوده و بی خواستگار نبودم ولی به سرانجام نرسیده از دو طرف و علت تجرد من همین بوده.
اخیرا هم خواستگاری داشتم.با وجود شرایط خوب مالی خانوادگی و نزدیکی فرهنگی و... تفاوت شدید فکری داشتیم. ظاهر و فیزیک جسمی اش هم البته به دلم ننشست بعد از چندین جلسه آشنایی و در نهایت جو آب رد دادم. بعد از اون قضیه متحمل ضربه روحی بزرگی شدم چون بعد از جواب رد مجددا واسطه فرستادن و همزمان مادر وخواهرشون توهین های غیر مستقیم و مستقیمی کردن به خاطر سن ام که هیچ وقت حلال شون نمی کنم.
بگذریم...
سلام دوستان عزیزم
من دختری حدوداً ۳۰ ساله هستم و چند وقت پیش از یکی از همکارانم خوشم اومد امّا بعد مدتی متوجه شدم ایشون متاهل هستن و از این حسم شرمنده شدم البته در رفتار و گفتار با ایشون هیچ صمیمیتی نداشتم.
بعد مدتی سر مساله کاری با ایشون چند بار صحبت کردم و در کمال ناباوری ایشون خیلی صمیمی با من صحبت کردن و بهم پیشنهاد دادن (مطمئنم که هیچ صمیمیتی از طرف من نبوده و همیشه رسمی با هاشون صحبت کردم و مشکل از ذات خراب ایشونه)
خیلی صریح پیشنهاد رو رد کردم و خیلی هم تند برخورد کردم و رابطه همکاریم رو باهاشون قطع کردم و ایشون رو بلاک کردم، حالا مساله‌ای که هست خودم و افکارم هست که مدام بهشون فکر میکنم.
سلام به همگی. امیدوار حال تک تک تون خوب باشه.
بنده پسری ۲۰ ساله هستم. حقیقتش یک سالی هست به یکی از اقوام علاقه مند هستم که البته ایشان یک سال از بنده بزرگتر هستند. بنا به دلیلی، بنده اکثر روزهای هفته، ایشون رو می بینم.
چند وقتی هست که می بینم با شخصی توی اون محیط رفت و آمد دارد. با هم حرف میزنند، میخندند و...
حقیقتاً من پسر سر به زیری هستم. با جنس مخالف دوستی نداشتم و با کمک خدا نخواهم داشت. واقعیتش به خاطر این رفتار ایشون، ذهنم آشفته شده چون فکر می کردم اون شخص هم مثل خودم باشه. واقعاً نمی دونید وقتی اون دو تا رو با هم می بینم چه حسی بهم دست میده. فقط می خوام زمین دهن باز کنه برم توش. خودم هم از این وضعیت راضی نیستم و به نظرم بیش از حد این شخص رو بزرگش کردم.
سلام
پسری 30 ساله هستم و با یه خانوم 29 ساله چهار ساله در باهاش ارتباطم . من این خانوم رو دوست داشتم و دو سال اول خیلی رابطه مون خوب بود، طوری که منو دلبسته خودش کرد.
الآن اون خانم یک ساله نسبت بهم سرد شده هر چند که دو سه هفته‌ای یک بار با هم تماس داریم (چون من ازش خواستم و گفتم چون وابسته ت هستم کلاً رابطه رو کات نکن) ... همون زمان که سرد شد بود متوجه شدم با یه پسری از استان دیگه آشنا شده ولی باز کج دار و مریز باهاش ساختم.
ولی ناراحتی من اون جایی به اوج رسیده که چند روز پیش متوجه شدم برای یه کار اداری رفته همون استان پسره و یه روز و یه شب هم رفته پیشش خونه اش تنهایی، ولی قسم خورد بین مون هیچ رابطه‌ای نبوده (مگه ممکنه دو تا نامحرم زیر سقف کاری نکنن مگر حضرت یوسف).
سلام
دختری 20 ساله م اگه الآن بخوام برات از حالم بگم دل گرفته ترین دختر رو زمین منم و هر شب کارم شده گریه.
یه کم پیش بغض عجیبی گلوم رو گرفته بود و تصمیم گرفتم بیام اینجا بنویسم تا شاید حالم بهتر شه و شماها بتونین کمکم کنید آخه من هیچ کسی رو ندارم که بتونم بهش این مساِئل رو بگم
اگه بخوام شروع کنم جوری که از حوصله خارج نباشه عاشق پسری شدم که تو یکی از بهترین دانشگاه‌های تهران درس می خونه 24 سالشه و رتبه کنکورش تک رقمی بود لازم به ذکره من خودم هم دانشجوی یکی از دانشگاه‌های تهرانم ولی به اندازه ایشون درس خوان و زرنگ نیستم به بهانه درسی ارتباط مون شروع شد کم کم علاقه مند شدم بهش.
یه مدت بعد بیشتر همدیگه رو دیدیم گردش و تفریح و ... می‌گفت دوستم داره منم خوشحال بودم با شخصی که رتبه ش 2 رقمی بود ارتباط دارم مشکلی که داشت این بود که اهل سیگار رو م بود هر موقع که قرار داشتیم جلو من کلی سیگار می‌کشید.
سلام وقت تون بخیر
من قبلاً با شخصی که دوسش داشتم نامزد بودم ولی قبل اینکه عقد کنیم رابطه مون بهم خورد. بعدش یه بار دیگه سعی کردیم بهتر بشیم امّا این اتفاق نیفتاد و کلاً رابطه مون تموم شد حتی من بعد اون جریان دیگه نمی تونستم با کسی آشنا شم تا اینکه بعد چند ماه بالاخره یه آقایی به دلم نشست و حس مون دو طرفه بود و درخواست آشنایی شون رو قبول کردم.
خانواده‌ها در جریان هستند و ما هم داریم با هم آشنا میشیم واقعاً با توجهه و حتی حس میکنم خیلی بیشتر از فرد قبلی منو دوست داره. برای ازدواج مون برنامه ریزی می کنه و این حرف‌ها.
مشکل اینه که من گاهی ناخودآگاه مقایسه شون میکنم یا گاهی فکرم میره سمت نامزد قبلیم و دلم براش تنگ میشه و وقتی هم پیش اون آقا نیستم دلم برای فرد جدیدی که وارد زندگیم شده تنگ میشه. آیا یه ملک دو تا فرمانروا داریم!؟ میشه همزمان عاشق دو نفر بود؟
سلام به همه
پسری ۲۴ ساله ام و...
(خیلی آدم مناسبی برای نویسندگی نیستم امّا اگر دوست داشتید چند دقیقه‌ای رو بد بگذرونید)
قضیه بر می گرده به ۳ و نیم سال پیش یا شایدم بر می گرده به ۲ و نیم سال پیش، من از یه بنده خدایی تو دانشگاه خوشم اومد بهش گفتم و گفت نه. تو عمرم با دختری ارتباط نداشتم قرار بود اولیش باشه ولی نشد
اوایل منطقی بود برام می‌گفتم موردی نیست و پیش میاد ولی ناخودآگاه شروع شد به نشخوار ذهنی و من به مرور دچار بهم ریختن سلامت روان شدم و دارو مصرف میکنم (سرترالین).
در حال حاضر به خاطر این دارو خوبم ولی ترکش های اون اتفاق هنوز تو مغزم مونده.
با اینکه هیچ ارتباطی نداشتیم فقط تنها ارتباط سوال من و بعد جواب اون بود دیگه هیچی نبود ولی هنوز اذیتم می کنه به شکل مدام تو صفحه‌های مجازی دنبالش می‌گردم تا ردی ازش پیدا کنم ولی نشد.
سلام
میخواستم بدونم راه فراموش کردن یا متنفر شدن از یه نفر چیه ؟
من یکی رو خیلی دوست دارم که اصلا هیچ کدومتون نمیتونین حتی تصورش هم بکنید حاضرم بمیرم تا چند روز بامن باشه ولی اون نه از من بدش میاد نه خوشش میاد حسش معمولی اینو از رفتارش فهمیدم .
حالا هر کاری میکنم از ذهنم بیرون نمیره دارم دیوونه میشم سراغ درس میرم همش فکرش میاد تو سرم تو خیالم کلی باهاش حرف میزنم میگم و میخندم این اصلا انصاف نیست که شبانه روز به فکرش باشی با خیالش زندگی کنی ولی اون اصلا عین خیالش هم نیست لعنتی از سرم بیرون نمیره نمیتونم باهاش کنار بیام یه راه حلی یه چیزی .
سلام وقت تون بخیر
بنده دختری ۲۱ ساله هستم. در نظر بگیرید که دختر و پسری به همدیگه علاقه داشتن و حتی تا مرحله خواستگاری پیش رفتند. امّا به دلیل سن کم و یسری اختلافات خواستگاری و حتی دوستی شون بهم خورده!
موضوع این هست که با گذشت یک سال اون پسر فقط یک بار در خواست برگشت کرده و ظاهراً نامساعد هم بوده از نظر روحی ولی دختر به دلیل اینکه آمادگی لازم رو در هر دو نفرشون نمی دیده اون رو طرد کرده!
با وجود گذشت ماه‌ها هنوز نتونسته اون فرد رو فراموش کنه حتی با اینکه می دونی امکان ازدواج شون منتفی شده و دوستی هم جواب نخواهد داد. بین عقل و قلبش گیر کرده، خواستگارهای دیگه رو نمی پذیره.
حتی پالس‌هایی رو فرستاده امّا پسر با سردی و بی تفاوتی رفتار کرده همونی که می‌گفت من بدون تو نمی تونم! یعنی غرور یک پسر از عشقش مهم تره حتی وقتی دختر خودش رو جلوش کوچک کنه!؟ عشق این قدر زود از بین میره؟ چطور باید با جدایی از کسی کنار اومد که عقلت ردش می کنه نه به خاطر بد بودنش بدلایل متعدد امّا قلبت اون رو می خواد! اینکه در طول روز تو هر کاری اون شخص به ذهنت بیاد! یعنی برای یه پسر راحت تره؟ این دختر باید چه کار کنه؟
سلام دوستان
سوالم اینه که آیا یه پسر میتونه عاشق دختری باشه ولی با دختر دیگه ای ازدواج کنه؟، خیلی از پسرها وقتی عاشق میشن و به عشق شون نمی رسن قید ازدواج رو میزنن، ولی یه سری پسرها هم هستن که فکر میکنی واقعا عاشقت هستند، کلی به در و دیوار میزنن ولی بعدش راحت میرن با یکی دیگه. یعنی تو این حالت اصلا عاشق نبوده و فقط ادعای عاشقی بوده؟
بعد چه جوری میشه که آدم قبلی رو فراموش میکنن؟
من خودم دخترم، تجربه ی یه رابطه ی بی سرانجام رو داشتم، طرفم بعد من رفت ازدواج کرد، ولی من هیچ پسری رو نمی تونم جای اون بذارم. هر جا میرم و با هر کی ملاقات میکنم ذهنم میره سمت اون. خودم هم خسته شدم از این وضعیت.
با خودم میگم اون چه راحت فراموش کرد و رفت زندگیش رو ساخت، تو هم بیخیال شو ولی نمی تونم. تموم زندگیم تحت الشعاع قرار گرفته، همه ش با خودم میگم چه جوری تونست فراموش کنه؟، چرا نموند و نجنگید برام؟، تقریبا ۶ ماه از این اتفاق گذشته و من همچنان تو فکرش هستم، ولی اون دیگه هیچ خبری از من نمیگیره و بدون من خوشه ظاهرا
سلام
من یک پسر 33 ساله هستم که شرایط ازدواج برام فراهم شده و خوشبختانه وضع مالی خوبی دارم (خونه و ماشین ) و من در زندگیم تنها یک بار عاشق شدم، اونم عاشق یک بازیگر زن مجرد، من تنها اون چهره یا اون آدم به قلبم تپش میده و دختر های دیگه که مادرم پیشنهاد میکنه رو نمیتونم عاشق شون باشم و حس عشقی بهشون ندارم.
تا حالا دختری هم ندیدم شباهتی به ایشون داشته باشه و معلوم نیست بعد ها بتونم ببینم یا نه، انگار رفته تو مغزم که حتما باید با این چهره ازدواج کنم و یک دم از یادم نمیره، دوست دارم یکی باشه حداقل خیلی شبیه ایشون باشه تا من دنیا رو به پاش بریزم، کسی چنین تجربه ای داشته، چطوری تونسته فراموش کنه و عاشق کس دیگری بشه؟
چرا من نمیتونم ایشون رو فراموش کنم و عاشق کس دیگری بشم، من خیلی ایشون رو دوست دارم خیلی ...