سلام
خواهشا سریع راهنمایی کنید . ۲۳ سالمه ، پریودمم بین ۱۷_۲۰ هر ماهه , ولی ۶ ماهه که منظم شده, ۲۷ بهمن تمیز شدم و ۲ اسفند رابطه داشتم و همسرم شک داشت که موقع خارج کردن مقداری منی ریخته باشه, سریع شستشو دادم, ولی قرص استفاده نکردم .
الان ۳ فروردینه ولی هنوز پریود نشدم ، حالت خاصی هم ندارم ، خواهشن راهنمایی کنید ، شرایط بچه دار شدن ندارم .
سلام
اگه خطاب به " پرواز ... " مطلبی می خواید بگید در بخش نظرات همین پست بنویسید .
دارم عذاب میکشم
با توجه به مشکلات زیادی که در خانواده دارم چند وقتی هست که عقد کردم و همسرم خیلی مرد آروم و خوبیه ولی یه مشکل دارم، وقتی داره از مشکلاتش حرف میزنه یا مثلا ورشکستی اخیرش که از اعتماد بیجاش به شریکش بوده یا بعضی وقتا که مثلا داره در مورد مشکلات داخل خانواده خودش حرف میزنه، واقعا نمیدونم چطور رفتار کنم که نه به حساب نصیحت بذاره نه به حساب اینکه دارم اشتباهاتی رو هم که خودش توی مشکلاتش داشته بهش گوشزد میکنم!
واقعا بعضی وقتا فقط ترجیح میدم بحث رو عوض کنم چون میترسم حرفام ناراحتش کنه و شنیدم که نباید اشتباهات مردارو گوشزد کرد یا به روشون آورد.
حالا نمیدونم واقعا باید چطور رفتار کنم؟ تاییدش کنم حتی با اینکه میدونم 50 درصد اشتباه از جانب خودشه؟ یا دلداریش بدم؟ خواهش میکنم جواب بدید نمیخوام رابطم باهاش سرد بشه و دیگه رغبتی به طرح مشکلات و دغدغه هاش با من نداشته باشه، راستش حس میکنم خیلی گیجم،
اصلا چطور خطاهای یه مرد رو باید بهش گفت؟
چطور باید به درد و دلش گوش داد که میل به حرف زدن توش بیشتر بشه؟
میترسم بشه شبیه مردایی که اصلا از بیرون خونه واسه همسرشون حرف نمیزنن
"ارغوان"
سلام
من و شوهرم حدودا ۵ ساله که ازدواج کردیم بچه هم نداریم. زندگی خوبی داریم و از نظر بقیه یه زندگی کاملا ایده ال.
شوهرم آدم خوبیه مهربون هم هست اما خیلی اهل ابراز احساسات نیست. مدتیه که متوجه شدم شوهرم از طریق وایبر با یکی از همکارهای خانمش رابطه داره .
البته نفهمیدم اون شخص کیه ولی دیدم که بهم پیام میدن. بهش که گفتم قسم خورد که هیچ چیز خاصی نیست و فقط پیام معمولیه ولی هر چی اصرار کردم گوشیش رو و پیام ها رو بهم نشون نداد.
میگه بخاطر خودته که حساس نشی. میگه تو و زندگیمون رو دوست دارم . به نظر شما باید به حرفاش اعتماد کنم. اینم بگم که دو سال پیش هم با یکی از دخترای محل کارش ارتباط تلفنی داشت که من فهمیدم و خیلی ناراحت شدم که به پام افتاد که ببخشمش و من هم بخشیدم و به خانواده هامون هم چیزی نگفتم.
اون دختر بعد محل کارش عوض شد. اما راستش میترسم که هنوز با همون در ارتباط باشه. این روزا کارم فقط شده اشک و غصه نمیدونم باید چکار کنم نمیتونم دوباره بهش اعتماد کنم.
به نظرتون به خانوادش بگم؟ البته اینم بگم که شوهرم مرد چشم چرون و هرزه ای نیست. قبل ازدواج هم دوست دختر نداشته. ولی چون موقعیتش خوبه دخترا زیاد تو محل کار دور و برش هستن اون هم تو رابطه با خانم ها قوی و محکم نیست. تو رو خدا یه راه پیش روم بزارین من شوهرم و زندگیم رو دوست دارم .
سلام به همه دوستان
من یه پسر 26 ساله ام، ارشد یه رشته مهندسی از یه دانشگاه خوب دارم. مشکل سربازی هم ندارم و الانم مشغول به کارم و خدا رو شکر یه درآمد مکفی دارم. خیلی زیاد به مسئله ازدواج فکر می کنم و از 22 23 سالگی این مسئله یکی از دغدغه های جدیم بوده، اما مشکلی که همیشه وجود داشته و داره اینه که مورد مناسبی پیدا نمی کنم. شاید ریشه این مسئله توی کنار هم جمع شدن این مواردی باشه که توضیح می دم:
1- من دنبال یه دختر مذهبی و پایبند هستم و البته نه اینکه آدم خشکی باشه یا آدم سطحی باشه. ولی مشکلی که وجود داره اینه که آدم اگه خودش توی محیط هایی مثل دانشگاه یا محل کار و اینا برا ازدواج اقدام کنه، آشنایی و برقراری رابطه با این تیپ دخترها خیلی خیلی مشکل تر از بقیه دخترهاست.
2- من خیلی برام مهمه که همسر آیندم حالا چه تحصیل کرده باشه چه نباشه ولی از نظر نوع نگاه و طرز فکرش خیلی بهم نزدیک باشه و امیال و اهداف و شرایط من رو خوب درک کنه و البته من هم همین طور.
با سلام
من دختری محجبه هستم که الان ماههاست به یکی از کشورها برای ادامه تحصیل همسرم اومدیم ؛ سالها قبل همسرم و خانوادش یه جورایی ما رو عاصی کردن تا تونستن جواب بله رو از خانواده من بگیرن ؛
زندگی نسبتا اروم و خوبی داشتیم تا اینکه همسر جان تصمیم به ادامه تحصیل گرفتن و ما اومدیم ؛ من و همسرم رابطه خوبی با هم داریم مشکلاتی هم داریم اما همیشه خوشی هامون بیشتر از ناراحتی هامون بوده ؛
حالا یه مشکل بزرگ اینجا برام به وجود اومده که با دیدن پست اقایی که میخواد با یه دختر مسیحی ازدواج کنه داغ دلم تازه شد ؛ خواهش میکنم در مورد مشکل من تامل کنین و عاقلانه راهنماییم کنین ؛
ماجرا از اونجا شروع میشه که همسرم با توجه به رشته تحصیلیش سابقه مسافرت به خارج از کشور رو داشت و من هر بار با ارامش اونو بدرقه میکردم به این امید که شوهر من ادم معتقدی هست و هر طوری که تو ایران رفتار میکنه اونجا هم به همین منواله ؛
اما جدیدا در اوج ناباوریم فهمیدم که همسرم با همه هم کلاسیهای دخترش و استادای خانوم دست میده ! شاید دست دادن اینجا عادی باشه ولی نه برای شوهر من که خودش و خانوادش کلی ادعای مسلمونی دارن .
هر روز که میره دانشگاه من در حال انجام همه امورات روزمرم فکرم درگیر اینه که خدایا امروز با چند تا دختر دست داده ؛ این قضیه و تحملش برای من خیلی سنگینه میترسم از اونروزی که حتی هم کلاسی هاش رو بغل هم بکنه چون اینجا اینجور چیزا عادیه مثلا یه دختر که تو یه پروژه موفق عمل میکنه از خوشحالی میپره تو بغل هم کلاسیهاش؛
الان دیگه همسرم نماز نمیخونه همش یه حرفای ضد دین میزنه که لج منو در بیاره ؛ دیگه خود منم نمازم رو گذاشتم کنار ، کم غذا شدم ؛ انقد فکرم درگیر این چیزاست همش دل درد دارم ؛ میترسم از اونروزی که این مراقبت نکردن های به ظاهر کوچیک اتیش بزنه به زندگیمون ؛
من بعد سالها فهمیدم که داد و هوار تو اینجور موارد انسان رو پرروتر میکنه فقط بهش گفتم خیلی ناراحت شدم ؛ ازت انتظار نداشتم گفتم یه طوری رفتار کن که اگه من یه روز خواستم باهات بیام دانشگاه از دیدن رفتارات دلشکسته نشم ؛
اینم بگم که منو خیلی دوست داره شاید از نظر فکری هم اختلاف نظراتی داشته باشیم ولی رضایت من براش مهمه ؛ حالا دوستان بهم بگید چطور رفتار کنم ؟ واقعا به همفکریتون نیاز دارم
سلام دوستان
من یه راهنمایی ازتون میخوام بیشتر از خانما
من خواهرم یه دختر 6 ساله داره که خیلی خیلی منو دوس داره و همش دوس داره کارایی که من میکنم بکنه یا اگر من از کاریش تعریف کنم دوس داره هر جور شده اون کارو انجام بده منو مادر خودش میدونه و با اینکه خواهرم حجاب مناسبی نداره ولی چون من چادریم و باحجابم همش از من تقلید میکنه و یه مدت میگفت که دوس داره همه چیش مث من بشه حتی صورتش !!! میگه میخوام بزرگ شدم مث تو بشم
حالا من همش مراقب رفتارم هستم و سعی میکنم هر روز بهتر از قبلم بشم که الگوی خوبی براش باشم راستش یه چن بار در مورد حجاب ازم پرسید اما فک میکنم من نتونستم جواب خوبی بهش بدم ازم پرسید چرا جلو بابام حجاب داری چرا جلو بابات نداری منم بهش گفتم خانما فقط برا کسایی که باهاشون زندگی میکنن مث برادر و پدر یا با پدر مادرشون نسبت نزدیک دارن میتونن بی حجاب باشن اونم برا اینکه رفت و آمد راحت تر باشه مث دایی و ... ازم نپرسید چرا ولی بنظرم دونستن مهمه حالا نمیدونم چجوری براش توضیح بدم چراشو؟ اون که از نگاه بد و ... تصوری نداره چی بگم بهش که براش قابل فهم باشه؟ کسی نظری داره؟
راستش یه مشکلی هم دارم اگر میشه برا اینم راهنماییم کنین من خواهرم یه پسر 4 ساله هم داره که به اون بیشتر توجه داره و باعث میشه گه گاهی دخترش حسادت کنه هر جور بهش گفتم که نباید این کارو بکنه گوشش بدهکار نیست خیلی بی معرفته بی نظرتون چه کاری برا دخترش از دستم بر میاد درسته من خیلی دوسش دارم ولی اون نباید منو به مادرش ترجیح بده اون فقط منو برا رفع نیاز به محبتشه که دوس داره ولی کاملا مشخصه که نیاز به محبت مادرش داره خیلی دوسش دارم و نگرانشم دلم نمیخواد مشکلی براش پیش بیاد من تنها کاری که کردم این بود که برا جبران حسادتش زیاد سمت برادرش نرم که خب همینم باعث شده اون خواهرزادم به اندازه ی اون یکی دوسم نداشته باشه:(
مرسی از وقتی که گذاشتین
سلام
دوستان من یه مشکلی دارم که دلیلشو فهمیدم حالا از شما میخوام راهنماییم کنین
من از بچگی با یکی از پسرای فامیل دوست بودم و اون پسر همیشه از من طرفداری میکرد و حتی وقتی ویژگی های منفی مو ابراز میکردم یا قضاوتای بد بقیه رو میگفتم همیشه اونا رو مثبت میدید و میگفت که من اصلا هم اونجوری نیستم و ...
خلاصه همیشه باعث میشد من حس بهتری به خودم داشته باشم باعث میشد حس بی نقص بودن بکنم حتی الانم که دیگه باهاش سرد و بی تفاوت برخورد میکنم اون با من خیلی خیلی محترمانه برخورد میکنه و اگرم من چیزی بگم در مورد خودم که اونم همونجور باشه سریع اونم تاییدم میکنه و میگه منم همینطورم حتی چیزای خیلی کوچیک .
راستش من حدود 8 سال پیش که نوجوون بودیم غیر مستقیم بهش درخواست ازدواج دادم و رد کرد :| (قبول دارم که حرکت بچگانه ای بوده ولی واقعا بچه بودم و دوسش داشتم جفتمون راهنمایی بودیم) حالا با اینکه من خیلی تغییر کردم و با هم دیگه زیاد تفاهم نداریم مث قبل ولی من همچنان موقعی که نیاز به تایید پیدا میکنم همش ذهنم درگیرش میشه .
دلم میخواد دوباره بچه شم و برم پیشش تا بهم بگه که من مشکلی ندارم: ( دلم خیلی براش لک میزنه مخصوصا اینکه میدونم هنوزم مث قبل شخصیت تسکین دهنده داره و رابطشم با من همونجور مهربون و محترمانست چیکار کنم بهش فک نکنم؟ بهش احساس نیاز نکنم؟
من رابطم با همه خوبه تقریبا ولی رابطم با هیچکس به بی نقصی اون نیست خیلی به حرفم اهمیت میداد و برام ارزش قائله خیلی به احساسات مثبتم پر و بال میداد:( در اصل بهم اجازه میداد خود واقعیم باشم همون آدم احساساتی ای که همیشه بودم و هیچوقت از طرف کسی جز اون تایید نشدم ما تا قبل از اینکه من ازش سرد و دلخور شم خیلی با هم صمیمی بودیم در عین حال که حریمارو حفظ میکردیم و احترام همو خیلی داشتیم .
خیلی با من راحت بود ولی من از وقتی بهم جواب رد داد دلیلی برا ادامه دادن ندیدم و حس کردم اگر این آقا قرار نیست همسرم باشه دلیلی برا دوستی نمیبینم با اینکه سنمم کم بود ولی دیگه جواب تلفناشم ندادم با اینکه مادرم حتی اصرار داشت باهاش دوست باشم یعنی مطمئنم از خداشه هر جور هست مخشو بزنم و دومادش بشه .
من حتی محبتایی که ازون پسر دیدمو به مادرم نگفتم که به احساسم پر و بال نده اصن خونوادم تو قید و بند این مسائل نیستن شاید یکی از دلایلی که باعث میشه ذهنم درگیر این شه که دوباره برگردم همین رفتار خونوادمه
مرسی از وقتی که برام گذاشتین خواهشا نظر بدین بگین من چیکار کنم؟ هر چی به ذهنتون رسید بگید مرسی
ببخشید میخواستم ببینم کسی میدونه که آیا گناه خودارضایی تو دوران پریود بیشتر میشه یا نه؟
یه جا دیدم این سوالو ولی بی جواب بود ذهنم مشغول شد گشتم بازم جوابشو پیدا نکردم اگه کسی میدونه بگه ما هم مطلع بشیم
گناهکارم، چند سال نماز قضا دارم، برای همین از مرگ میترسم
چندین سال پشت سر هم نماز و روزه قضا دارم
حدیث جعلی در مورد نماز قضا در جمعه آخر ماه مبارک رمضان
از خدا طلب بخشش و مغفرت کردم یعنی میپذیره ؟
پشیمونم از گناهان و بدی هایی که در حق دیگران کردم
سلام
اگه خطاب به " حانیه مجرد شمال " مطلبی می خواید بگید در بخش نظرات همین پست بنویسید .
سلام
اگه خطاب به " یه خانوم متاهل " مطلبی می خواید بگید در بخش نظرات همین پست بنویسید .