برای ایجاد علاقه ی متقابل در یه پسر تقریبا مذهبی باید چه باید کرد؟

سلام

من دختری هستم که مدتیه از یکی هم دانشگاهی هامون که همسن من هم هستن خوشم اومده، منتها نمیدونم چه باید کنم، یا اصلا چطور بفهمم آیا علاقه ی متقابلی وجود داره یا نه، چون اون آقا پسر هم ظاهر مذهبی ای دارن و در عین حال آروم و شاید خجالتی باشن، خود من هم خجالتی هستم و این مسئله رو خیلی سخت تر کرده؟

کلا برای ایجاد علاقه ی متقابل در یه پسر تقریبا مذهبی باید چه باید کرد؟ و اینکه چطور بفهمم اصلا پتانسیلی برلی قضیه وجود داره یا نه؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
جذب خواستگار دلخواه (۱۱۹ مطلب مشابه) رفتارشناسی پسران برای ازدواج (۶۳۹ مطلب مشابه) ازدواج با پسر مذهبی (۲۴ مطلب مشابه)

وقتی با پسری ارتباط میگیرم ذهنم میره سمت ازدواج و ...

سلام

من یه دخترم زیر ۲۵ سال، مسئله ای که من دارم، اینه که با هر پسری که مواجه میشم و باهاش کوچک ترین ارتباطی برقرار می کنم، چه مثلا چندین سال از من کوچکتر، چه همسن و چه چند سال بزرگ تر، اگر لحن صحبت کردنش مناسب باشه، ناخودآگاه به این فکر می کنم که شاید بعدها همسرم بشه، و یه سری فکرها توی ذهنم میاد (مثلا بعدا چه طوری ازم خواستگاری می کنه، کجا زندگی می کنیم و...) یا این که نکنه به من علاقه داره (در حالی که به این موضوع آگاهی دارم که علاقه ای در کار نیست).

اگر هم حس کنم لحن صحبت کردن اون فرد زیاد سنگین نیست، به این فکر می کنم که می خواد با من ارتباطی فراتر از ارتباط معمولی دوستانه برقرار کنه و شیطنتم گل می کنه. تا یه مدت جوابش رو به شوخی میدم و بحث ها رو جدی نمیگیرم، بعد احساس می کنم زیاده روی کردم، باز به خودم میام و باهاش ارتباطم رو قطع می کنم.

در حالی که در هر صورت از این مورد آگاهی دارم که پسری من رو نمی پسنده و برای ازدواج من رو نمی خواد. ولی باز این افکار مزاحمم میشن و وقت هایی که نیاز عاطفی یا جنسیم رو بیشتر احساس می کنم، اوضاع بدتر میشه. انگار که یک طوری عقده گشایی باشه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۳۸ مطلب مشابه) قطع رابطه با جنس مخالف (۶۹ مطلب مشابه) ارتباط با جنس مخالف (۸۱ مطلب مشابه)

تمام بدنم میشه چشم، وقتی ردی از اون باشه

سلام به خانواده برتری ها

دختری حدودا ۲۱ ساله هستم که درس میخونم و زندگی و مشغولیات خودم رو دارم. تا این سن با پسری دوست نبودم و تا قبل از یک سال پیش حس متفاوتی به هیچ پسری نداشتم. از حدود یک سال پیش بدون اینکه خودم بخوام شرایط عوض شد. 

من کشش عجیبی نسبت به یه پسر حس کردم، از اولین باری که دیدمش و دیگه نتونستم فراموشش کنم و اینم بگم جرقه اولیه اون روز زده شد اما این حس کم کم در من شعله ور شد. اوایل نمیدونستم ولی بعد فهمیدم که از قضا آشنایی دوری داریم از طریق خانواده ها. 

من نسبت به اون شخص خیلی کنجکاو شدم. دلم میخواست همه چیز رو در موردش بدونم... علایقش، طرز فکرش در مورد مسائل مختلف و حتی جو آدم هایی که دور و برش هستند، خلاصه کنم دلم میخواست بشناسمش! میتونم بگم بارها پیج اینستاش رو از اون پست آخر تا پست اول با تموم کپشن ها و حتی کامنت ها رو دیدم و هیچ وقت هم این کار برام خسته کننده یا تکراری نشده! 

انگار هر بار دنبال یه چیز جدید، یه بخش جدید از وجودش میگردم، نه فقط تو صفحاتش تو شبکه های مجازی حتی وقتی بیرون هستم میگم شاید اونم اینجا باشه یا حتی اطرافیانش و دوستانش هم توجهم رو جلب میکنن! میتونم بگم حسودی میکنم به هر کسی که کنارشه، حتی دوست صمیمیش ، چه برسه اگه یه دختر باشه حالا فامیل یا آشنا! 

از طرف خانواده مادری استعداد ادبی خوبی دارم و حتی خاله م شاعر هستن و کتاب هاشون چاپ شدن و منم از بچگی دستی بر قلم داشتم، حالا در حد دانش اندک خودم در این زمینه، ولی اولین شعرهای عاشقانه م رو حدود یکساله که برای ایشون میگم و حتی شعرهام خیلی از نظر ادبی قوی تر شدن.

کوچکترین تلنگر برام کافیه از طرز نگاه گرفته یا حتی لبخند... همون حکایت تو مو میبینی و مجنون پیچش مو! خیلی دلم میخواد ببینمش و موقعیتش هم که پیش میاد هم نا آروم و مضطربم و هم دوست دارم همه ش نگاهش کنم، جوری که انگار هیچ کس جز اون اون جا نیست، نه کسی چیزی میگه نه کاری میکنه و حتی اشتهام هم خیلی کم میشه...، تمام بدنم میشه گوش وقتی حرفی از اونه، تموم بدنم میشه چشم وقتی ردی از اون باشه، حالا خودش یا چیزی که به اون مربوط باشه...

هر چند شاید اون متوجه نگاه های من نشه، چون وقتی یه بار حس کردم فهمید تا آخر زمانی که اونجا بودیم نگاهش نکردم و یا حتی برای خداحافظی نرفتم، در واقع این واکنش ها یه جورایی ناخوداگاهن.

چطور بگم، دیدنش برام هم شیرینه و هم سخت، طوری که میگم ای کاش فقط از اینجا برم، تا از این حس کمبود اکسیژن راحت بشم!، من مستقیما با این آقا صحبت نکردم زیاد هم ندیدمش، شاید چند بار اونم با خانواده  و ... .

یعنی هر چند شناخت نسبی ازش پیدا کردم که خیلی کمه و همه ش دوست داشتم ببینم دنیا از نظر اون چه شکلیه، ولی دقیق نمیشناسمش، حتی فکر کردن به اینکه کسی رو دوست داشته باشه قلبم رو به درد میاره!، نمیتونم خیلی هم از آشناها بپرسم در موردش، چون نمیخوام کسی بفهمه...

هم یه کم دختر خجالتی و درون گرایی هستم و حس آمادگی برای پیش قدم شدن رو ندارم و هم اینکه حالا عوامل دیگه ای هم هستن که کار رو سخت میکنن، از جمله اینکه ما از شهر خیلی بزرگی نیستیم و باید حواسم رو بیشتر جمع کنم...

در مورد این آقا هم بگم ایشون چند سالی از من بزرگتره، درس میخونه و کار و زندگی خودش رو داره و خانواده محترمی هستن. من حتی شخصی که بهم ابراز علاقه کرد برای آشنایی و حتی چند بارم ازم درخواست کرد رو نپذیرفتم، چون با اینکه با شخص مورد نظرم رابطه ای نداشتم حس گناه و حتی خیانت میکردم و همه ش میگفتم ای کاش اون به جای این شخص بود، چون من توجه شخص دیگه ای رو نمیخوام! 

به خاطر همین کسی رو که دوستم داشت و موقعیت خوبی از هر نظر داشت چه علمی، شخصیتی و حتی مالی رو نپذیرفتم، چون اونم حق داشت با کسی باشه که تمام توجهش به اون باشه، نه شخص دیگه ای! 

من واقعا حس میکنم گم شدم و دلم میخواد تصمیم درستی بگیرم با وجود اینکه بارها سعی کردم به خودم دروغ بگم که برام مهم نیست، ولی حقیقت طور دیگه ست و تمام این یک سال ساعت های زیادی در فکر و ذهنم بوده، چه در خواب چه بیداری و نتونستم فراموشش کنم! 

حالا بنظر شما من عاشق این فردم یا فقط دوستش دارم و یا عقیده شما چیز دیگه ای هستش؟ و اینکه شما جای من بودید چکار میکردید و کار صحیح از نظر شما چیه واسه من؟، پرسش اولم خیلی برام مهمه، ممنون میشم از خواهر ها و برادر های عزیزم که پرسش هام رو جواب بدین و تجربیات سازنده تون رو در اختیارم بذارید. 

روزگار بکامتون، پیشاپیش ممنون از وقتی که میذارید.

مرتبط با خواستگاری و ابراز علاقه دختر به پسر:

آقای محترم، من شما رو دوست دارم، جرمه؟

خودم اقدام کنم یا منتظر بمونم پسر مورد علاقه م خودش قدمی برداره

معایب خواستگاری دختر از پسر چیه ؟

آیا دختران می تونن خواستگاری کنن ؟

نمی دونم همکارم نظرش راجع به من چیه

می خوام به پسر مورد علاقه م پیشنهاد بدم ولی غرورم اجازه نمیده

اگه دختری از شما درخواست ازدواج بکنه چه برخوردی می کنید ؟

چرا ما دخترا نباید از پسرا خواستگاری کنیم ؟

ترس از عواقب خواستگاری دختر از پسر

چه طوری بدون سبک شدن، به پسری که ردش کردم ابراز علاقه کنم ؟

چه طوری پسر مورد علاقه مون رو به ازدواج ترغیب کنیم؟

تحت چه شرایطی خودم میتونم اقدام به خواستگاری از پسری کنم؟

چشم تو چشم شدن با پسری که درخواست ازدواجم رو رد کرد

نگران اینم که بهم بگه من هیچ حسی بهت ندارم

چه جوری به پسر مورد علاقم بفهمونم که دوستش دارم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۳۸ مطلب مشابه) خواستگاری دختر از پسر (۶۱ مطلب مشابه) جذب خواستگار دلخواه (۱۱۹ مطلب مشابه) ابراز علاقه برای ازدواج (۷۹ مطلب مشابه) مسائل درونگراها (۳۵ مطلب مشابه)

دختر مورد علاقه م منتظر حرکتی از طرف من هستند؟

سلام دوستان

شاید مشکلی که براتون مطرح میکنم در نظرتون بچگانه و لوس بیاد، احتمالا هم حق با شما باشه، اما همین مشکل بچگانه خیلی خیلی فکرم رو مشغول کرده و کلافه شدم. 

اینکه این قضیه چطور شروع شد و اتفاقاتی که این وسط افتاده خیلی طولانیه، شاید یه روز کامل براتون تعریف کنم اما مشکلی که الان دارم اینه؛

من دانشجو هستم و عاشق یکی از دخترهای همکلاسیم، اما هیچ وقت نذاشتم این قضیه رو کسی بفهمه، با اینکه معمولا کنار من میشینن اما همیشه جلوی خودم رو گرفتم که نگاهش نکنم، چون میدونم که حتی اگه چشم تو چشم هم نشیم، خانم ها متوجه این جور نگاه ها میشن. 

اما یه روز در کلاسی که استادش خانم بود، ما پسرها تو تایم استراحت میان کلاس رفتیم بیرون و دخترها به همراه استاد تو کلاس موندن. همون موقع استاد به اون دختر گفتن که من همیشه یه نگاه خاصی به اون میکنم و مثل اینکه من اون رو ...، نمیدونم کی و چطور استاد متوجه شد و نپرسید که چطور این قضیه به گوش من رسید ... 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خواستگاری از دختر همکلاسی (۲۰ مطلب مشابه) ابراز علاقه برای ازدواج (۷۹ مطلب مشابه) رفتارشناسی دختران برای ازدواج (۵۸۰ مطلب مشابه) نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۱ مطلب مشابه)

اگه دوستم نداره پس چرا نگاه های اون خاص هست؟

سلام

دختری کنکوریم، تا قبل از دوران دبیرستان تمام فکر و ذهن من درسم بود و به چیزی جز درسم فکر نمیکردم،  به یه عروسی دعوت شدیم، من اونجا یه پسری رو دیدم که خیلی بهم نگاه میکرد.

وقتی از عروسی برگشتیم تا مدتی تمام فکر و ذهن من اون پسر بود، تا اینکه به خودم اومدم و دیدم  خیلی بهش علاقه مند شدم، مدام تخیل میکردم و بهش فکر میکردم، افت تحصیلی شدیدی پیدا کردم و هر وقت که از مدرسه برمیگشتم انرژی منفی زیادی داشتم، چون تا قبل از دبیرستان همیشه شاگرد اول بودم ولی دبیرستان اونی که میخواستم نبودم.

دوران دبیرستان خیلی تلاش کردم که فراموشش کنم، مثلا عهد می بستم که اگه بهش فکر نکنم اوضاع درسیم بهتر بشه یا مثلا قرآن باز میکردم که بدونم من با اون پسر ازدواج میکنم یا نه، یا مثلا دستم رو میذاشتم روی قرآن و قسم میخوردم که دیگه فکر نکنم بهش ولی همه شون فقط برای مدت کوتاهی کمی اثر داشت و انگار هر چی بیشتر تلاش میکردم فکر نکنم بیشتر فکرش می اومد به ذهنم...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
عشق یک طرفه (۳۵ مطلب مشابه)

برام مهمه که بفهمم پسر مورد علاقه م دوستم داره یا نه

راستش نمیدونم دوستم داره یا نه، خیلی درگیرش شدم، باید بگم که دوسش دارم و در واقع اینکه بفهمم اونم دوستم داره برام مهمه واقعا، همه چی از چشم تو چشم شدنی شروع شد که دو دقیقه طول کشید، یعنی نه مثل سریال ها. 

داشتم در رابطه با موضوعی بهش توضیح میدادم و به صورت اتفاقی دو دقیقه ی تمام به چشم هاش خیره بودم، و از همون جا ازش خوشم اومد. شاید مثل بچه های نوجوون به نظر برسه اما نمیدونم منی که دهه هفتادی هستم چرا این طوری عاشق شدم؟

پسر مغروری هستش، با این حال خوش برخورد و مهربون، از این دسته پسرهایی که عمرا به یکی بگه دوستت دارم، و از دوستاش شنیدم این عمرا عاشق کسی بشه، یعنی از موقعیت شغلیش از رفتارهاش معلومه که توقعات بالایی داره، من سعی کردم جلوش خودم باشم. 

یه شخصیته شیطون و با حال میگن دارم، من با اینکه ادب رو توی صحبت باهاش رعایت کردم هر موقع که دیدمش نتونستم جلوی این دو رفتارم رو بگیرم که منه واقعیه چند باری باعث خنده ش شدم، تا حالا هول شده جلوم و ... ، تا حالا دیدم داره یواشکی نگاه میکنه، اما من هر بار گذاشتم به پای اینکه اتفاقی بوده، نمیدونم واقعا از طرفی با خودم میگم هر قدر هم شیک و مرتب باشم عاشق یکی مثل من نمیشه، هر قدر هم سعی کنم خوب و آراسته باشم نه موهام بلونده نه هم دوست دارم ابروهام رو رنگ کنم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
عشق یک طرفه (۳۵ مطلب مشابه)

چه طوری مطمئن بشم دوستم داره یا نه؟

سلام به همه ی اعضای وبلاگ خانواده برتر

قبل از سوال از طوالانی شد عذر خواهی میکنم .

من پسر هیجده ساله ای هستم که عاشق دختر عمم شدم  که ایشون هفده ساله هستند  و اینم بگم قبل از اینکه من ایشونو بخوام ایشون بهم گفته بودن که من دوستت دارم و اینم بگم که جفتمون اهل هیچ نوع دوستی و  رابطه خلاف عرف نبودیم و نه هستیم .

حالا ماجرای ما من هفته قبل بعد از 5 سال دوست داشتن ایشون بهون گفتم یه چیزی تو دلمه که می خوام بهت بگم و گفتم که دوستت دارم ایشونم هیچ رفتاری نشون نداد و سرشونو زیر انداختن و یه لبخندی زدند رفتن .

ولی هیچی بهم نگفتن اصلا نگفتن که منم تو رو دوست دارم من ایشونو برا اینده می خوام ولی الان به ایشون گفتم تا ایشونو از دست ندم و اینم بگه ایشون دختر ساده و صاف و پاکیه می ترسیدم کسی گولشون بزنه برا این بهشون گفتم پس لطفا نصیحت نکنین فقط جواب سوالام رو بدین .

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۲۸ مطلب مشابه) ازدواج فامیلی (۸۵ مطلب مشابه) رفتارشناسی دختران برای ازدواج (۵۸۰ مطلب مشابه)