خانواده برتر

سلام از تک تکتون ممنونم که وقت گذاشتین

آقای فرزین، پدرم ظاهرا علاقه ای به ترک ندارن و گاهی شاید بخاطر دل ما میگن باشه ایشون فک میکنن بی مواد ممکنه جونشونو از دست بدن
وضع مالیمونم بد نیست اونجور نیست که خرج مصرف به ما فشار بیاره شاید این هم مانعی برای ترک باشه
به نظرتون مشاور خانواده برای تحریک به ترک و عقب نشینی از عقاید باطلشون موثرتره یا مشاورای کمپ؟ یا نه حتی پزشک عمومی یا متخصص هم میتونن؟

آقای عباس میدونم پدرانه نظر دادین، ولی پدرم خوشگذرون نیست گاهی اخلاقشون تند میشه ولی در مجموع نسبت به ما مودب و رووف هستن یادم نمیاد منو ، تو خطاب کرده باشن
جالبه بدونین تا حالا حدود30خواستگاری که داشتم قریب به اتفاق ابتکار عمل با خانواده آقا پسر بوده یعنی واسطه ها یا خود والدین پسر راسا منو پیشنهاد کردن. ولی اونایی و که بررسی کردم معیارای منو نداشتن مثلا مومن و تحصیلکرده بودن ولی آخلاق و نپسندیدم سوال میپرسیدم میدیدم پسره با ذوق داره جریان کتک کاریه کسیو که فحش ناموسی به مامانش داداه رو تعریف میکنه!!! یا موردی  بوده گفته زود عصبی میشم زودم جبران میکنم یعنی از دل طرف در میارم خب این بنظرم جای تامل داره بخصوص کنار عوامل دیگه ای که هست
اطرافیانم به روم نمیارن ولی احتمال داره تو دلشون بگن چرا آدمای پولدار و خوشنام و اصیل و رد میکنه شاید معیارای من براشون آرمانی باشه در حالی که من خونه و ماشین براام مهم نیس.
گاهی میگم نکنه بخاطر وضعیت بابا تا حالا موردی چنگی به دلم نزده
ولی باز یادم میاد باید به خدا اعتماد کنم.
آرزوی خیر برای همه تون دعاتون میکنم شمام دعام کنین، به دعاتون احتیاج دارم
آقای نجفی با تشکر از شما بخاطر زحمتاتی که میکشین
بعضی از نظرات این پست  که تو وبلاگ قدیم بوده تو این وبلاگ نیست یعنی اونجا تا قبل کامنت من 39 تاست ولی اینجا 27 تاس.

مثلاذ من نظر آقای فرزینو اینجا نمیبینم

آقای فرزین

من در شرف اینم که انشالله مهرماه تو دانشگاه اول کشور تو رشته خودم  تحصیلات تکمیلیمو شروع  کنم از دبیرستان خیلی برای تحصیل زحمت کشیدم حتی غم غربتو تو اون سن کم به جون خریدم. حق بدین که نه من و نه طرفی که تحصیل فرع زندگیش بوده یا برای این که ویترین زندگیش قشنگ تر بشه رفته دانشگاه نتونیم همو درک کنیم.به قول شما بقال و .... البته زود قضاوت نمیکنم و با این حال باکسایی که سرسری رفتن دانشگاه شده 1 جلسه صحبت میکنم ولی دریغ از 1 ذره همفکری

به احتمال قوی پسری که برای رفتن به دانشگاه  زحمت چندانی نکشیده و بیشتر زحمتا گردن باباش بوده نمیتونه روحیات منو درک کنه البته همیشه استثنا وجود داره.

این نظر منه شاید درست نباشه