خانواده برتر

ایرانی ها دارن با اینکارا آبروی خودمون رو فقط در سطح منطقه ای میبرن.

سلام.

یکم برین رو مفهوم عشق تامل و تحقیق کنید. حرف دیگه ای نمیزنم جز اینکه بخندم!

عزیزدلم دخترم منم همسن تو بودم عشقایی داشتم طولانی ولی باور کن تاوقتی هورمونهای نوجوانی هست اینا هم هست .بعدشم تو بهش بگی یانه دوتا وجه داره

یا اونم میخادت پس اگه بخادت خودش باید بهت ابراز علاقه کنه پس تو نباید چیزی بگی.پس چیزی نگو

دوم اینکه نمیخادت که اگه بگی ضایع مایع میشی پس ولش کن.

بعدم اون امسال میره دانشگاه انقد دخترای رنگی رنگی و پلنگ میبینه تورو یادش میره.

اونم نوجوانه.

بهتره سه سال صبرکردی صدسال دیگه هم صبرکنی مثل خانم زیبا و متین سرجات بشین تا یکی بیاد خاستگاریت.

عشق خییییلییی قشنگ و زیباست ولی شماهردو نوجوان هستین.

از دوازده سالگی به ش علاقه داشتی دلیل نمیشه پایدار باشه.

هنوز اول راهی.بهتره گول هیجاناتو نخوری.

بعدا هم عاشق خواهی شد عجله نکن تا فهمیده بشی تو مثل دخترمی

سلام از نظر من علاقه یه خانم ۱۵ ساله به یه آقای ۱۸ ساله اصلن عاقلانه و منطقی نیست...

ببخشید اینو میگم ولی این هوسه که طبیعی هم هست...

لطفن بچسبید به درستون و سعی کنید درگیر این چیزای حاشیه ای و الکی نشید....

آها راستی برای سبک سنگین کردن حست دقیقا چیکار کردی؟🤔

عزیزم نگاه کن، منم 6 ساله به یه نفر علاقه دارم، ولی خب این دلیل نمی‌شه که برم بش بگم. میدونم خیلی سخته بلاتکلیفی، ولی هنوز زوده زوووووود. اگه توجه کنی، بیشتر افراد تو رنج 12 تا 17 سال، عاشق پسر عمو، دختر عمو، دختر دایی، پسر خاله و افراد نزدیک خودشون میشن، این به این دلیل هست که ما الان داخل یه فضای بسته ای هستیم و فقط با آشنایانمون در ارتباطیم، اگه بهش بگی و اون هم قبول کنه، ممکنه یه 5 سال دیگه بفهمی که اون یه معیار هایی رو هم نداره، و ممکنه پشیمون بشی. ممکنه تو آینده نه چندان، داخل جامعه، با یه افرادی آشنا بشی که 10 نه 100 برابر از اون بهتر باشن، به نظرم صبر کن، اگه هم خو نمیتونی تحمل کنی، اگه میخوای بش بگو ولی خب بزار بعد کنکورش، ممکنه نتیجه عکس بده. حالا من بت گفتم توصیه هامو، این دیگه بستگی به خودت داره که بهش عمل کنی یا نه

برای شما زوده این حرفها

۱۵ سالگی برا هر تصمیمی زوده مطمئن باش بزرگ شدی ملاکهات عوض میشه .ابراز علاقه از سوی یه خانم باعث بی ارزش شدنش میشه اگر بخوادت هم منصرف پیشه

 هیچ وقت ارزش خودت رو پیش یه مرد پایین نیار و بزار اون ابراز کنه

هیچ وقت به فامیل ابراز علاقه نکن و عزت و شرف خودت رو از بین نبر 

(تجربه بهم ثابت کرده این علاقه به فامیل بیشتر تو خانواده های سنتی اتفاق میفته و این خانواده ها هم اکثر اوقات برخورد نامطلوبی نشون میدن )

به احساساتت غلبه شو این که میگی 80درصد به علاقه اون ایمان داری شاید حاصل عشق پنداری های دوره نوجوونی باشه حتی اگه واقعا دوست داشته باشه با گفتنت همه چی رو خراب میکنی مردا همیشه نسبت به دخترای دور از دسترس اشتیاق بیشتری دارن

با سلام. الان دوستان میان عیب میگیرن به سن و سالت و ...

من خودم از 7-8 سالگیم یه بنده خدایی رو دوست داشتم و دارم،گفتم که بدونی درکت میکنم.بگذریم داستان من مفصله. من این همه ساله جلو خودم رو نگه داشتم چرا چون امکان ازدواج رو نداشتم تو این سالها،تا چن سال پیش که از لحاظ مالی صفر بودم الانم والا ایشون دندانپزشکی میخونه و اصلا دیگه بهم نمیخوریم.اینا رو گفتم که بدونی هر حرفی وقتی داره ،الان تو بری به پسر دایت بگی بهش الان داری چه اتفاقی میوفته؟اون الان شرایط ازدواج داره؟ بنظر من به همین منوال برو جلو تا ایشون شرایطش اوکی شد بیشتر بهش چراغ سبز نشون بده تا انشالله اگه قسمت هم هستین باهم ازدواج کنین.

اتفاقا حستون دقیقا زودگذر و بچگانه و اشتباهه

الان شما توی بهترین سن برای پیشرفت و درسین نه این حرفا

اشتباه محضه البته درکش برای بچه ای تو سن شما سخته اگه بگی شاید الان نه ولی بزرگتر که بشی حتماااا پشیمون میشی.

ببین امکان این امکان هس اونم دوستت داشته باشه وابراز علاقتو خوب جواب بده ولی امکانش هست جوابش رد باشه میتونی جواب ردشو قبول کنی؟؟میتونی عواقب این کارتو قبول کنی؟؟میدونی ممکنه تحقیرت کنه؟میتونه بره به دیگرانم بگه؟؟ ببین من یه بار اینکارو کردم .الانم خیلی خیلی پشیمونم .منم احساس میکردم اون آقا دوستم داره .ینی رفتارش طوری بود که انگار عاشقمه ولی بعدا فهمیدم اینا همش فیلمه .البته تو دوستام بودن کسایی که علاقشونو ابراز کردن موفقم بودن ولی تو یه درصدم احتمال بده قبول نکنه بعدشو تصور کن ببین میتونی اون همه عذابو تحمل کنی یا نه؟

شما اگه مستقیم باهاش در این مورد صحبت کنید کار درستی نیست

همین که بعضی جاها یه چراغ سبزی بهش نشون بدید طوری که محدود به روابط فامیلی نباشه کفایت میکنه

پسرا همیشه از کاه کوه میسازن چه برسه به اینکه یه چراغ سبز حسابی دریافت کنن ⁦☺️⁩

مطمئن باشید اگه به شما احساسی فراتر از روابط فامیلی داشته باشه حتماً خودش به شما میگه ، فضای مجازی رو فراموش نکنید ( در برقراری ارتباط با ایشون )

ولی خب زیاد بهش فکر نکنید ، این به نفع شماست

الآن یکمی زوده، بذارید زمان همه چیزو حل کنه.

سلام. 

من از بچگی پسرخاله م رو دوست داشتم. حتی حس دوست داشتنی که وقتی 5،6 سالم بود و با پشه کش دنبالش می کردم رو یادمه!

تقریبا همسن شما بودم که میخواستم تو ی کاغذ براش بنویسم "دوستت دارم" و بذارم توی وسایلش که خداروشکر می کنم که منصرف شدم. 

 دو سه سال گذشت که من شخصیت اصلیمو پیدا کردم و ایشون هم شخصیت اصلی خودشو.و کلییییییی تغییر ظاهر. 

اون موقع با عقلم میگفتم " ما برای هم مناسب نیستیم! " ولی تو دلم دوستش داشتم و میگفتم روزی که اون عروسی کنه من دق می کنم.تا سالها این حسو داشتم.

اونم به احتمال زیاد خوشش از من میومد.(میگم احتمال زیاد چون  من اینو خوب حس می کردم! اما ی درصد میذارم برای شک و تردید احتمالی)

حتی خاله م هم تو همین سالها که بزرگتر شدم  به خواهرم گفته بود که ارزوشه من عروسش بشم! "آرزو" چون خودشونم میدونن که قبول نمی کنم.

الان من 28 سالمه. پسر خاله م 34 سال. هر دو مجردیم. 

اما حس الانم بهش کلی عوض شده!

معیار من برای ازدواج کلی تغییر کرده.

اصلا یکی رو میخوام که مثل اون نباشه.

اینم بگم که مهم ترین علت فاصله ی ما عقایدمونه.

عجله نکن. من خداروشکر می کنم که بهش ابراز علاقه نکردم و ابروی خودمو تو فامیل نبردم.

گذر زمان همه چی رو معلوم می کنه.

پونزده سالته و سه ساله که بلاتکلیفی؟؟؟!!

یعنی از دوازده سالگی به این مسئله فکر میکردی؟!

ما هیچ ما نگاه...

عزیزم برای هردوتون زوده..فراموشش کن..ده سال دیگ خودتون به این روزا میخندید...زندگی بازی های زیادی داره

بنظرم اگه اونم بهت علاقه واقعی داشته باشه با دانشگاه رفتن علاقش از بین نمیره

بعدشم اگه بزاری اون اول بگه خیلی بهتره،با توجه ب روانشناسی

و مورد اخر ک خیلی مهم هم هست،

عزیزم منم مثل تو بودم،وقتی بین ۱۳تا۱۹سالم بود خیلی احساسات میومد سراغم،فکر میکردم که عاشق یه پسری شدم اما همش الکی بود،وقتی بزرگتر میشی و به بلوغ عقلی و فکری میرسی ممکنه به همه ی افکار و احساساتت توی این برهه بخندی،بنظرم قبل اینکه ب اون بگی اول بزار دوتاتون بزرگ شین،ممکنه اصلا نظر خودت عوض بشه و عقایدت تغییر کنه

من چون خودم اینارو تجربه کردم از روی دلسوزی وقت گذاشتم که اینارو برات بنویسم

مثل خواهر خودم

سلام عزیزم 

این از تجارب این سنه 

نمی‌گم نکن چون اکثر ما دخترا این کارو کردیم 

تجربه‌اش مونده یادمون برای دفعات بعد

اما انتظاری ازش نداشته باش 

تا دانشگاهش تموم نشه سربازی و سرکار نره 

هیچ کار نخواهد کرد 

تو هم اون موقع بزرگتر شدی 

تجارب متعدد داری و سرکار رفتی و دیگه روش رفتار کردن رو می‌دونی 

زندگی رو تخیلی نمی‌بینی

البته اگه به خودسازی و مطالعه اعتقاد داشته باشی

😐🔫  

به صالح:

داداش 7 سالگی عاشق شدی؟ خخخخخخخ

7 سالگی دست ما گل میدادن و با مامانمون میرفتیم مدرسه که روز اول مدرسه رفتن تنها نباشیم. شما عاشق شده بودین؟

خدا خیرت بده. خدایا ما رو دریاب

به sara: من نمیخوام بهش بگم چون مطمئنم که قبول میکنه.اتفاقا میخوام بهش بگم چون مطمئن نیستم قبول کنه. تصور اینکه ند سال دیگه ام همینجوری پر تلاطم پیش بره برام حیلی سخت تر از اینه که یه نه بگه و راحتم کنه. من نمیخوام چند سال دیگه متوجه شم که اون منو نمیخواسته و من چند سالمو براش هدر دادم. اگه بگه نه میرم پی زندگی خودم میدونم که خیلی دردناکه ولی تموم میشه.

به ا : من که همه ی وقتمو صرف فکر کردن بهش نمیکنم. اتفاقا این چند سال کلی پسشرفت کردم و الان خیلی ام وضع تحصیلیم خوبه. من فقط نمیخوام بعدا ضربه ی روحی بخورم.

به پسرم دیگه: آره درسته که من نوجوونم و میدونم که ممکنه حسم الکی باشه که تا الان مطمئنم که نیست. ولی یه درصد احتمال بده که الکی نباشه و انقد راحت درمورد همه قضاوت نکن.

به علی : من هزار بار به خودم گفتم که این ها بدی هاشن. آیا بازم میخوایش؟ و من با تمام بدی هاش خواستمش. میدونم که باکی طرفم.

به مری جون: اتفاقا من میدونم که آدم های خیلی بهتر هستن. ولی من نمیتونم تو چش هیچکدومشون نگا کنم یا به هیچکدومشون فک کنم یا پیشنهاداشونو قبول کنم. چون یکی هست. و الان دارم فک میکنم که اگه چند سال دیگه بفهمم، با خودم میگم چرا خودمو وقف یکی که منو نمیخواست کردم؟

خواهر گلم برای هردوتون خیلی زوده.بعدا ممکنه پشیمون بشی و نظرت عوض بشه.من خودم الان۲۳سالمه،با اینکه همیشه عاقلانه و بیشتر از سنم فکر میکردم و تصمیم میگرفتم،ولی بازم الان که دارم به گذشته فکر میکنم می بینم نسبت به.۴.۵سال پیش چقدر دیدم عوض شده و تصمیم گیریم برای خواستگارام عوض شده،شما که تازه الان۱۵سالته و خیلی سنت کمتر از۱۸.۱۹سالگی منه.

درضمن اونم آقام سنش کمه.حتی الان اگر بگه به شما علاقه داره،ممکنه بعد ۴.۵سال نظرش عوض بشه.

ممکنه نظر هرکدومتون عوض بشه.بعد پسرا میان میگن دخترا نامرد و بی وفان.دخترا میان میگن پسرا نامرد و بی وفان.خب این برای همچین تصمیمات اشتباهیه دیگه.

سلام عزیزم ؛ لطفا تا آخر حرفام رو بخون

ببین این حالت شما کاملا طبیعیه و بخاطر سن و تغییرات هومونیه

اگه با دقت نگاه کنی ، میبینی که اکثر دخترا تو این سن همچین احساساتی دارن و به یه نفر علاقه پیدا میکنن و ... همه شونم فکر میکنن جنس علاقه شون با همممه فرق داره واینا..

اما راستشو بخوای هیچ استثنایی وجود نداره

: )

ببین به فرض که بهش گفتی و اونم گفت آره بهت علاقه دارم

خب بعدش چی؟! میخواید ازدواج کنید؟؟

تو این سن کم؟!

یا اینکه مثلا الان نامزد کنید و بذارید وقتی ۲۰ سالت شد ازدواج کنید؟!

میدونی چندسال  نامزد موندن چقدررر سخته؟!

حواست هست ازدواج فامیلی ریسکش بالاست؟!

هم از لحاظ ژنتیک بچه ی آینده

و هم از لحاظ ارتباطات فامیلی...

ببین ما گاهی باید بذاریم "زمان بگذره"... خیلی اوقات راه حل مشکلات فقط گذشتِ زمانه...

نمیگم این علاقه رو خفه کن ولی سعی کن بُعدِ منطقیش رو هم درنظر بگیری

اجازه بده هنوز زمان بگذره

ببین بعداز اینکه ایشون دانشگاه رفتن چطور شخصیتی پیدامیکنن

با گذشت زمان شما شناخت خودت از خودت و دو و برت و زندگی بیشتر میشه

به این فکر کن که "خودت" از زندگیت چی میخوای؟ راهت کدوم وریه؟

ازدواج با چجور آدمی و با چه ویژگی هایی در مسیر اهدافته؟

تمرکز کن رو درست و رشته ای که برای دانشگاه میخوای..تمرکز رو مهارتهات ..روی مدل زندگیت..

الان خیلی زوده برای ازدواج و این رو خودت چندسال دیگه متوجه میشی..

غیراز این ، الان آگاهی و درک شما تو این سن از زندگی مشترک و روابط زناشویی پایینه (هرچقدر هم که الان اطلاعات داشته باشی)

وقتی سنت یخورده بیشتر بشه و شناخت و درکت بیشتر باشه و بعد وارد یه رابطه بشی ، لذتی که از زندگی مشترک میبری بیشتره ، میزان موفقیت زندگیتون بیشتره و دستاوردهای زندگی مشترک و آرامشی که پیدامیکنید بیشتره

تو سن ۱۸ سالگی وارد اینجور روابط شدن هم زوده اما باز خیلی از سن شما بهتره..

و اینکه بخاطر خودت و احساساتِ قشنگت میگم ؛

اگه اجازه بدی درخواست از طرف پسر باشه بهتره..

اگه خودت خواستی یه حرکتی بزنی ، غیرمستقیم مطرح کن..مثلا از طریق یه واسطه اقدام کن...

میدونم خیلی سخته اما سعی کن جلوی پیشرفت احساسات و تصورات و خیال پردازی هات رو بگیری

کامل درکت میکنم چون منم تو سن شبیه شما یه همچین تجربه ای داشتم..اصلا هرررجوری فکر میکردم شرایط کاملا خوب بود برای به هم رسیدن من و اوشون

نمیدونی از دست فکر و خیالام چی کشیدم و چقدر احساساتم اذیتم کرد

الان چندسال گذشته و من درک و شناختم از زندگیم خیلی بیشتر شده ، نکات منفی اون آدم رو بیشتر دیدم ، عمیقاااا خداروشکر میکنم ازاینکه اونموقع حرفی نزدم یا رفتار خاصی نشون ندادم...

فهمیدم اون آدم خوب هست ولی واقعااا بدرد هم نمیخوردیم

الان هم ازدواج کردن و من به عنوان یه فامیل بشدت از ازدواجشون خوشحال شدم و آرزوی خوشبختی براشون دارم

و فهمیدم اون احساس که اون موقع فکر میکردم خیلی خالص و پاکه، اصلا عشق نبود!

بازم میگم

اجازه بده زمان بگذره

گذر زمان خیلی چیزا رو مشخص میکنه : )

انشاءالله که بهترینها پیش بیاد

موفق باشی🌻

من 15 سالم ک بود 5 سال عاشق کسی بودم ک بهش نگفتم و نفهمید

به حدی عاسق که هر شب کارم گریه بود

دانشگاه ک رفتم اصلا دیدم به زندگی به اقایون به همچی تغییر کرد

الان فقط موندم واقعا چرا من عاشق اون شدم اصلا یه ثانیه هم خودما درک نمیکنم که از چیش خوشم اومده بود

الان ازدواج کرده خودمم توی عروسیش رفتم و واقعا روز عروسیش خوشحال بودم و کلی خندیدم و خوسحال تر از همه اینکه کارای احمقانه ای که میومد تو ذهنم اون موقع ها مثل نامه نوشتن و اعتراف عشق و اینارو عملی نکردم

این تجربه من خودت فکر کن (:

سلام خواهرم
امیدوارم حالت خوب باشه
( با اجازت میخوام شما رو " تو " خطاب کنم و مفرد حرف بزنم ، انقد سنت کمه نمیتونم جمع صحبت کنم 😃)

ببین آبجی، سنت کمه، نگو سنم کمه ولی میفهمم و من با بقیه فرق دارم و از عشقم مطمئنم و هیچوقت پشیمون نمیشم و ...

اینا دروغ نیس ، اینا الان حرفِ دلته ولی من میگم تغییر میکنه ، الان دقیقاً توی سن و سالی هستی که معیار و ملاک و تعریفت از مفاهیمِ مرتبط با ازدواج دائماً تغییر میکنه

شک نکن معیارات تا چن سال دیگه حداقلِ حداقل تغییر میکنه ، نمیگم ملاکات میچرخه و عکس میشه
نه
ولی تغییر و جابجا شدنش قطعیه
حالا بسته به اینکه محیطِ دور و برت چجوری بوده، تربیت و رفتارِ مامان بابات چجوریه ، روابطِ اجتماعیت چجوریه، ذهن و فکرت تا چه حد رشد کرده و ... این تغییر میتونه کم و زیاد بشه

چنتا سوال

* محیطِ خونوادگیتون چجوریه؟ باز ؟ بسته ؟
* رابطتون با خونواده دائی و کلاً فامیلاتون در چارچوبِ شرعه یا روابطتون بازتره؟
*اعتقاداتِ خودت چجوریه؟
* ملاکات واسه ازدواج چیه؟
* ویژگیای پسردائیت چیه؟

اینا رو لطفاً دقیق و کامل جواب بده، حداقل اینجا یادداشت کن که رفقا بهتر کمکت کنن

تا ۴،۵ سال دیگه احتمالاً ملاکات تغییر میکنه ، حالا فرض کن ایشون الان قبول کنه و قول و قرارِ ازدواج بذارین ، اون موقع بدجور پشیمون میشی که توی سنِ کم پسریو انتخاب کردی که اصن انتخابت نبوده
قراره یه عمر باهاش زندگی کنی، مثلاً ۴۰ سال ... شوخی نیس
ایشونم الان مطمئن و ثابت نیس ، احتمالش زیاده که با دانشگاه رفتن ، جهت و شیوه ی فکر و سلیقش عوض شه

حالا فرض کن الان تو رو قبول کنه ، یهو سال سوم دانشگاه ممکنه پشیمون شه ... یا رفتارشو باهات بد میکنه ، یا نقش بازی میکنه، یا خیانت میکنه یا ...

میبینی؟

سنِ جفتتون واسه انتخاب نامناسبه، خصوصاً که انتخاب از جانبِ شماست

حالا فرض کن بهش بگی و به هر دلیل قبول نکنه، میدونی چی میشه ؟

اگه خیلی آدم حسابی باشه، رد میکنه و هیچوقت صداشو در نمیاره که با توجه به سنش و فامیل بودنتون این فرض خیلی بعیده

شاید الان رد کنه ولی چن سال دیگه یجوری به روت بیاره

شاید ازت سوءاستفاده کنه ( نگو پاکه و نجیبه و فلان ... بر منکرش لعنت ، بحث اینه که آدمیزاد در لحظه میتونه از شیطان خبیث تر بشه)

اگه قبولت نکنه، تا آخر عمر که باهاش چشم تو چشم میشی ، حسِ منفی میگیری حتی وقتی با شوهرت میری خونه دائیت و ایشونو میبینی

شرایطِ ازدواجت ناجور میشه چون بالاخره یه روزی خواستگارات ممکنه بفهمن که قبلاً به پسردائیت علاقه داشتی

ممکنه توی خونواده و فامیل آبروت بره

درخواستِ ازدواج یا اصطلاحاً خواستگاریِ دختر از پسر به نظرم هیچ اشکالی نداره ولی خب شرایط داره ، ریسکش بالاس
توی سن و سالِ شما و ایشون و فامیل بودنتون ، به نظرم ریسکش خیلی خیلی بالاس ، یه کلام بگم : نمیصرفه

نه سنگ مفته نه گنجیشک
هر دوش واست سنگین تموم میشه

حالا راهکارم واست چیه ؟

۱) سرتو گرم کن به درس و ورزش و علایقت

۲) به ویژگیا و نکاتِ منفیِ پسردائیت فک کن
جوری که به خودت بقبولونی واقعاً واست مناسب نیس

۳) کتاب و رمانِ عاشقانه نخون ، فیلمِ عاشقانه نبین ، اهنگ گوش نکن

۴) به خودت تلقین کن که بهش حسی نداری

من میدونم الان حس میکنی همه ی اونایی که میخوان منصرفت کنن، دارن اشتباه میکنن
فک میکنی عشقت بهش قطعی و تغییرناپذیره
فک میکنی دیگه عاشق نمیشی
فک میکنی این پسرو از دست بدی، دیگه از پسری خوشت نمیاد

...
همه اونایی که از انتخابشون پشیمون شدن یا خیانت دیدن یا خیانت کردن ، اولش مثه شما عاشق پیشه بودن

البته اسمِ این حسو نمیشه عشق گذاشت
عشقِ واقعیِ زمینی اونیه که بینِ زن و شوهر اتفاق میفته ، جوری که ۲۰ سال بعدِ ازدواج هنوز عاشقِ همن و واسه هم میمیرن

خیر باشه ان شاءالله

دوس داشتی به سوالام جواب بده آبجی

حتماً نتیجه ی فکر و تصمیمتو بگو

ان شاءالله بهترینا واست رقم بخوره

سلام

به سوال کننده

میشه بگی چطور فهمیدی حس گذرا و سطحی نیست

خواستم بگم اگر بهش ابراز علاقه کنی احتمالا بره بپره تو بغل مامانش و گریه کنه

بعد دیدم خودم دوسال ازش بزرگترم فقط😂

ن صبر کن هنوز برا دوتا تون روده مخصوصا تو

بشین بخون جایی که علاقه داری دانشگاه قبول شو 

بعد از یکسال اگر هنوز تو دهنت بود بهش بگو اشکال نداره

به سوال کننده:

یه درصد هم احتمال نمیدم. شما هنوز به مرحله ای نرسیدین که واقعا بخواین عشق رو درک کرده باشین.

همین باعث میشه دفعات بعدی، به احساسات خودتون خدشه وارد کنید.

یه چرخی تو همین وبلاگ بزنین، متوجه منظور خواهید شید.

خوشبخت بشین

به چارسو: 

محیط خانودمون میشه گفت بستست. و فامیلا زیاد رفت و آمد ندارن شاید ماهی یه بار کلا. و خونوادمونم تا حدودی شرعی ان و خوششون نمیاد پسرا زیاد با دخترا بچرخن. هر چند من این نظرو ندارم و خیلی راحت تر میگیرم همه چیو.

پسر دایی منم یه آدم خجالتی، باهوش و بسیار موادبه. خیلی ام کم حرفه و کلا باید ازش حرف بکشی. خیلی مهربونه ولی بروز نمیده. خیلی ام وسواسیه. خیییلی خرخونه یه جوری که همه یهش میگن شورشو درآوردی ولی خودش اعتقاد داره موفقیت یک شبه به دست نمیاد. البته من به نظرش احترام میذارم. خیلی به روزه و از همه چی زیاد اطلاعات داره. در ضمن ویژگی های بدشم گفتم که یه سریا فکر نکنن من هر چی میبینم خوبیه :)

در مورد ازدواج خیلی دلم نمیخواد فک کنم. ملاکامو نوشتم و هر وقت عوض بشه نظرم تغییرش میدم. در مورد ایشون من بیشتر دلم میخواست الانمون به خوبی بگذره . حالا اگه همه چی اوکی بود تهش ازدواج باشه. ملاکامم داره ولی یه سریاشو چون هنوز خوب ازش شناخت ندارم نمیتونم نظری بدم. یکی از دلیلام برا گفتن حسم این بود که بیشتر آشناشیم و من ببینم واقعا به هم میخوریم یا نه. چون من همینجوری الکی نمیتونم باهاش قراری بذارم یا حرفی بزنم. درسته اینکارو میشه ۵ سال دیگه ام کرد ولی خب صبر کردن خسته کنندست. 

بعدم یه چیزی. من فک نمیکنم که بعد اون از کس دیگه ای خوشم نمیاد . احتمالش هست یک درصد ولی من کاقعا میخوام تکلیفم مشخص شه که ببینم از کس دیگه ای خوشم بیاد یا نه. البته واقعا میفهمم که خیلی زوده و بازم چند سال دیگه میشه صبر کرد. ولی بازم صبر کردن...

اینم بگم با نظرات دوستان کلا منصرف شدم و البته با یه سری دیگه ام مشورت کردم به جز یکی همه منصرفم کردن😂

مرسی از همه دوستان که وقت گذاشتن و جواب دادن. امیدوارم خدا یه صبری به من بده که بتونم تحمل کنم یه چند سال دیگه رو بقیش اوکیه. بازم مرسی

به فرشته ی روی زمین: من اصلا نمیخوام بگم که ازدواج کنیم. این اصلا خواستگاری قرار نیست باشه. فقط میخواستم نظرشو بدونم و از بلاتکلیفی دربیام.

هرچند الان میخوام این کارو موکول کنم به هفت هشت ماه آینده.

راستش خیلی سخته که هر روز یکیو ببینی و هی بگی ینی باید دوسش داشته باشم یا نه؟ فراموشش کنم یا نه؟ بهش بگم یا نه؟ دوسپ داره یا نه؟ بیشتر از همه اینا آزارم میده مگرنه مم هیچ مشکلی با نه شنیدن ندارم. مشکل دیگه ام اینه که بعد از حرف من خیلی اتفاق ها میفته. تیکه های مختلف از طرف فامیل یا نگاهای سنگین یا خیلی چیزای دیگه. هر چند من قطعا تا ۱۰ سال آینده از ایران میرم و مهم نیست برام چه خاطره ای تو ذهن فامیلام نقش ببنده. ولی بالاخره باید ده سال تحملشون کنم و یک درصد شاید موندم تو ایران. برا همینم منصرف شدم و مرسی که نظرتونو گفتین و درکم کردین. واقعا نمیدونم چجوری باید بگذرونم چون اگه فقط عشق بود اتفاقا کلی اپ خوش میگذشت ولی الان فقط عذابه و بعضی وقتا ناخودآگاهم میگه فقط برو بهش بگو که نه بشنویو حلاص شی. 

دیگه نمیدونم چیکار کنم😭. به هر حال ممنون

با توجه به شرایطی که داری پیشنهاد میکنم به پسر دائیت علاقه خودت رو ابراز کنی چون در بدترین حالت ممکن هم یک نه می‌شنوی و به سوال های توی ذهنت که به من علاقه داره یا نه خاتمه میدی، حداقلش بنظرم اینجوری در آینده حسرت این رو نمی‌خوری که تلاشی نکردم.

از طریق یک واسطه سوالتو ازش پرس چون اگه خودت رودرو ازش بپرسی و بگه نه وای خیلی ضد حال میخوری ولی اونطوری انگار یه کم بهتره 

با کاربر رستگار موافقم در هر حال بپرس که ذهنت بیشتر از این مشغول نشه وبعد دیگه بچسبی به درس و کنکورت من خواهر ندارم کاش خواهری داشتم که این طور مواقع در کنارش بودم و یه ذره نمی ذاشتم احساس تنهایی کنه دخترا همو میفهمن 

همین موضوع واسه داداش من پیش اومد

خودش از همه جا بیخبر ولی دختر عمه مون عاشقش شده بود اومد خواستگاری کرد😂

من و مامانم بشدت مخالفت کردیم 

داداشمم که کلا نشنیده گرفت ! 

من 16سالمه مثل تو ام هورمونام قاطی داره اونم اوووو هر چن وقت یه بار عاشق یکی میشم خانواده سنتی هم داریم چن وقت پیش هم به پسر خالم چراغ سبز نشون دادم نا محسوس ولی الان پشیمونم اینا همه یه حسای گذرا هستن بعدم پسرا میشینن باهم از این چیزا تعریف میکنن آبروت میره توی فامیل چون فک میکنن یکی یه ذره خوشش بیاد ازشون دیگه چییی شده

این داستان من و دختر خالم در ۴_۵سال قبل هست بخاطر اینکه ما فاصله سنی نسبتا کمی داشتیم و تقریبا رفت و آمد خانوادگی زیادی از کودکی به هم علاقه داشتیم تا اینکه یک شب زمانی که من ۱۸سال داشتم و ایشون ۱۵سال  با پیامک ابراز علاقه کردن منم از خدا خواسته قبول کردم یه ۲سالی ارتباط داشتیم بعد یه روز مثل زمانی که خودش پا پیش گذاشته بود اومد گفت باید کات کنیم منم دوباره بخاطر نداشتن شرایط دوستی و ازدواج از خدا خواسته قبول کردم حالا چند ساله که گذشته به نظر خودم این نوع علاقه ها اقتضای سن هست و همه تجربه می‌کنند هر چند که خودم اون زمان میگفتم نه از ما فرق می‌کنه بازم خودتون نگاه کنید

سلام 

اصلا نگو کسی ک تورو بخواد خودش میاد یجمله خوندم ک میگه:

دوستاتو بم نشون بده تا آینده تو بت بگم

من مطمئنم دوستات تو این قضیه بی تاثیر نیستن خودم ک نهم بودم بیشتریا لامصب ده تا ده تا دوست پسر داشتن  انگار مدرسه نبود ی جو دوست پسر وسکس چت بود واسه خودش همه ابرو برداشته و مو رنگ شده اون زمان زمان کلیپس بود وای ن🤣🤣درسشونم صفر دیپلم نتوستن بگیرن خلاصه اگه میتونی با ی دختر درسخون ک بفکر آیندشه مثل من😎 دوست شو خیلی تاثیر میذاره.اصلا چرا نصیحتت کنم حالا میام گوشتو میپیچونم😁

موفق باشی

بی تفاوت باش

اگه بی تفاوت باشی بیشتر میاد طرفت 

من خودمم همسنتم به همین خاطر زیادی هم نمیدونم نصیحتت کنم فقط نظر خودمو دادم 

بهتره که به نظرات دوستان اهمیت بدی چون حرفشون واقعا درسته 

بستگی به خودت داره 

که عمل کنی یا نه

سلام من یه پسر۱۵سالم و هیچ کاری به این کارا نداشتم ولی تو یه مدت یه دختر۱۶ساله تعقیبم میکرد

خودم اینو میفهمیدم ولی به روش نمیاوردم

که آخرش یه روز بهم گفت که من تورو دوستت دارم و منم الان کلی شوکه شدم که با کسی که منو دوست داره وارد یه رابطه عاشقانه بشم یا نه_یا اینکه اصلا وارد این بازیا نشم

نظر شما چیه تو سردرگمی گیر کردم