سلام
سوالی رو از افراد زیادی پرسیدم، از اساتید دانشگاه، از مشاوران، حتی از یک نابغه علمی مطرح که با بزرگترین دانشمندان دنیا در یک زمینه پژوهش کرده، و جواب همه شون این بود که: درس بخون و مدرکت رو بگیر فقط همین. و الآن اومدم تا با خرد جمعی به نتیجه ای برسم و یه نفر بیاد یه دلیل منطقی و یه انگیزه ای ایجاد کنه تا من این مسیر رو ادامه بدم.
در ادامه متن به درد و دل های جوانی که دیگر نمی کشد گوش می کنیم:
واقعاً دیگه نمی کشم ، همه به خاطر پیدا کردن شغل میرن به دانشگاه و بعد میرن سربازی. و حالا یه بدبختی هم مثل من اومده و روپای خودش وایساده، من هزاران هدف و ایده دارم برای پیشرفت کارم که الآن می تونم فقط وقت عملی کردن برخی از اون هارو دارم، دانشگاه لعنتی و پشت بندش خدمت مذخرف سربازی مانع زندگی من و همه مردان این سرزمین هستن.
من رشته م رو دوست دارم و مرتب ترین رشته ممکن به کارمه و همچنین واقعاً دانشگاه خوبیه و خیلی اساتیدی بودند که درس های بزرگی ازشون گرفتم، ترم های اول خیلی خوب درس می خوندم، خب تا اینجا اوکیه و خیلی هم باعث پیشرفت من بوده ولی ...
الآن واقعاً ادامه دادن این رشته به من کمک زیادی نمی کنه، یه سری دروس واقعاً به درد من نمی خورن و کاربردی برای من نخواهند داشت، یه سری دروس هم که ممکنه کاربردی داشته باشند که این قدر تئوری و بی کاربرد تدریس میشن که فایده ای ندارن.
امّا دید مدرک گرای جامعه و مخصوصا فامیل ما باعث میشه که من اگر درس رو ول کنم از کل خاندان طرد بشم و ممکنه بعدش این قدر تحقیر بشم که دچار افسردگی بشم و اصلا توان کار کردن نداشته باشم.
مورد بعدی هم که سربازیه که معمولا میگن: حالا دو سال نری سربازی می خوای چه غلطی کنی؟، من همین الآن به اندازه چندین کارمندی که بخوام بشم درآمد دارم اون هم چند نه بلکه چندین ،امّا توی این کشور لعنتی باید چنین اتفاقی برام بیفته، نمی دونم از بین بردن عمر من چه سودی برای اون ها داره؟ و چه سودی برای من داره؟
که اون هم اگه نریم باز به سری مشکلات قانونی بر می خوریم مثل ثبت شرکت، یا حالا موارد دیگه. من رفتم بکشم (معتادا نمی گیرن)
پایان
به قول یکی از کابران قدیمی که اصلا یادم نیست کی بود و اصلا کجا هست و اصلا هیچ چی ازش یادم نیست : و من الله توفیق
مرتبط با مشکلات روحی و اقتصادی پسران:
به خاطر شرایط اقتصادی در توان خودم نمی بینم بتونم ازدواج کنم
یه حسی بهم میگه امسال سال آخر زندگیمه
تا کی باید دست مون در جیب پدر و مادر باشه؟!
برای اینکه روحم آروم باشه میرم کارگری، تا به خودم بگم رفتم سر کار
برادرم به خاطر بی توجهی های گذشته، عقده ای شده
پسری 26 ساله ام، برام سخته که از خانواده پول بگیرم
بیکاری یا مشکل مالی مرد رو عصبی می کنه ؟
بیایید علل بیکاری رو به چالش بکشیم
در مورد حل مشکل بیکاری چه کارهایی میشه کرد ؟
یه پسر وقتی ناراحته، چطور باید آرومش کرد ؟
شما چه می کنید با این وضع بی پولی ؟
درد شرمندگی مردان در این اوضاع اقتصادی
اشکالی داره پسر و دختر ازدواج کنن ولی هر کدوم سر سفره پدرشون باشن؟
تکلیف پسرانی که به خاطر شرایط اقتصادی نمی تونن ازدواج کنن چیه؟
پول که نداری دیگه کسی سمتت نمیاد
← درد دل های پسران (۹۷ مطلب مشابه)
- ۵۴۷۱ بازدید توسط ۴۶۹۷ نفر
- چهارشنبه ۲۲ ارديبهشت ۰۰ - ۲۲:۴۸
