سلام
واقعا این قدر که پزشکان میگن حاملگی بالای سی سال برای خانم ها ریسکش زیاده؟، الان ما دخترهای دهه شصتی که تعداد مجرهامون زیاده و همه بالای سی هستیم و فعلا موقعیت ازدواج نداریم و خواستگار نداریم، یعنی باید بریم بمیریم و بیخیال بچه بشیم؟
یعنی با همین استدلال پزشکی هست که پسرهای دهه شصتی و هم سن ما، رفتن سراغ ده سال کوچکتر؟، اگر این جوریه چقدر بی عدالتی هست این سن فیزیولوژیکی و باروری و تفاوتش در مردان و زنان.
آدم حس میکنه به ما رنان ظلم شده، پس عدالت خدا چی میشه؟، مردان تا همیشه موقعیت فرزند آوری داشته باشن ولی زنان یک مدت محدود! در صورتی که وظیفه اصلی هم بر دوش زنه، البته من در جامعه خودمون میگم وگرنه در بقیه فرهنگ ها خیلی ها ازدواج نمیکنن بچه دارم نمیشن.
درد دل های دختران دهه شصتی:
دختری 29 ساله ام که جهیزیه ندارم، به ازدواج کردن امید داشته باشم؟
یه بغض سنگینی رو گلومه که فقط خدا حالم رو میدونه و بس
دیگه نمیکشم، دیگه نمیخوام این زندگی رو ...
همه چیزمون رو الکی و برای هیچ باختیم
سهم من از این زندگی فقط کلفتی پدر و مادرم هست
نمیدونم سرنوشتم چرا اینجوری شد ؟
سر طبیعی ترین مسائل زندگی جیگرم خونه
این که یه دختر مجرد خونه بگیره و مستقل بشه بده ؟
چطور خانوادم رو قانع کنم که سر کار برم ؟
صبح تا شب توی خونه حسرت زندگی دوستانم رو می خورم
چرا منو کسی نمیخواد؟ ، این سوال شده عقده
تنها چیزی که تا آخر عمر با منه حسرته
یک دخترم که در آستانه 30 سالگی دچار بحران شدم
دختر 28 ساله ای هستم که دیگه هیچ هدفی ندارم
← بارداری و زایمان (۱۱۳ مطلب مشابه) ← ازدواج و مسائل گوهران کشف نشده (۱۳۳ مطلب مشابه) ← چرا خواستگار ندارم (۶۷ مطلب مشابه)
- ۱۸۹۶ بازدید توسط ۱۴۷۱ نفر
- چهارشنبه ۱۶ مرداد ۹۸ - ۱۰:۳۲
