موضوع مورد بحث:
ازدواج دختران مجرد +30 موفق و دارای موقعیت تحصیلی اجتماعی و شغلی بالا( هیات علمی دانشگاه - داروساز - پزشک دندانپزشک - مخترع و نخبه و مهندس دارای ایده تجاری و شرکت دانش بنیان و ...)
من سوالم این هست:
دختران مجردی با ویژگی های بالا که خواستگار مناسب (همسطح) ندارند چه باید بکنند؟
آیا باید به علت سن شان و امکان از دست دادن فرصت مادر شدن باید از معیارهایشان (پسری هم سطح خودشان از نظر موقعیت و سن) کوتاه بیان و با پسرهای کوچکتر و پایین تر ازدواج کنند؟ و به هر قیمتی ازدواج کنند؟
یا باید همچنان منتظر کیس مناسب و هم سطح خودشان باشند؟
با این شرایط اقتصادی و فرهنگی جامعه سرنوشت نهایی این دختران که معمولا متولد دهه شصت می باشند چه می شوند؟
با شرایط فعلی چقدر احتمال دارد قبل از 40 سالگی ازدواج موفق با پسر مجرد و هم سطح خودشان داشته باشند؟، آیا تجرد قطعی سرنوشت نهایی این دختران خواهند بود؟
آیا درست است پسر پایین تر را قبول کنند و در طی ازدواج و به او فرضت پیشرفت بدهند؟
هر چند اکثر پسران اطراف این دختران به علت داشتن موقعیت بالای آنها جرات پیشنهاد دادن ازدواج را ندارند و استرس اینکه جواب منفی بشنوند را دارند وجلو نمی روند
در هر صورت ممنون میشم مثال هایی که از اطراف تون یا در خانواده خودتون داشتید رو بیان کنید.
و راه حلی که دارید. نقش جامعه خانواده چقدر است؟
توجه:
لطفا از اون مطالب تکراری و کینه توزانه همشگی که در سن کم پسران را رد کرده اند و سخت گیری کرده اند و اکنون حق شان است " خودداری کنید و پست را به حاشبه نبرید.
در مورد گذشته همه این دختران وقتی اطلاعی ندارید قضاوت نکنید!
(مخاطبم آقایان +30 هست که زخم خوردن از دختر مورد نظرشون به همه دختران تعیمیم می دهند!).
بیشتر بخوانید ...
یکی پیله کرده که چرا تا حالا ازدواج نکردی، چی بهش بگم؟
دختری 29 ساله ام که جهیزیه ندارم، به ازدواج کردن امید داشته باشم؟
یه بغض سنگینی رو گلومه که فقط خدا حالم رو میدونه و بس
دیگه نمیکشم، دیگه نمیخوام این زندگی رو ...
همه چیزمون رو الکی و برای هیچ باختیم
سهم من از این زندگی فقط کلفتی پدر و مادرم هست
نمیدونم سرنوشتم چرا اینجوری شد ؟
سر طبیعی ترین مسائل زندگی جیگرم خونه
این که یه دختر مجرد خونه بگیره و مستقل بشه بده ؟
چطور خانوادم رو قانع کنم که سر کار برم ؟
صبح تا شب توی خونه حسرت زندگی دوستانم رو می خورم
چرا منو کسی نمیخواد؟ ، این سوال شده عقده
تنها چیزی که تا آخر عمر با منه حسرته
یک دخترم که در آستانه 30 سالگی دچار بحران شدم
دختر 28 ساله ای هستم که دیگه هیچ هدفی ندارم
مدتی هست که دلم عاشقی کردن می خواد
در 53 سالگی هنوز مجردی رو تجربه می کنم
27 ساله شدم، دلم می خواد یک مرد کنارم باشه
همفکری دخترانی که امید ازدواج ندارن
با توجه به واقعیات جامعه یه دختر 30 ساله چقدر شانس ازدواج داره ؟
دختری 33 ساله ام، خانواده م از مجرد موندنم خسته شدند
هم سن های تو الان بچه دارن، چرا ازدواج نکردی؟
مجبورم نون خور اضافه به نظر بیام چون خواستگار مناسب ندارم
تازه دارم می‌فهمم زندگی چیه، ولی دیگه نمی خوام
← ازدواج و مسائل گوهران کشف نشده (۱۳۳ مطلب مشابه)
- ۲۴۴۸۳ بازدید توسط ۱۸۵۱۷ نفر
- يكشنبه ۷ شهریور ۰۰ - ۰۷:۱۲
