خانواده برتر

خودم به شانس اعتقادی ندارم .شما میتونید با کمی تلاش بهترین مرد  رو برای خودتون انتخاب کنید و اونم شما رو . فقط باید تو جامعه باشید .تو خونه نشنید بعد بگید خواستگار ندارم. فعال باشید.خدا مهربونه.

خب بیشتر باید دید که خداوند چه تقدیری براتون رقم زده

بهحال توقع نداشته باشید که یه پسر 32 ساله خوشتیپ تحصیلکرده با وضع مالی خوب بیاد البته نه اینکه احتمالش صف باشه ولی کمه

یعنی از 20 سالگی خواستگار نداشتید؟؟  متاسفنه اون موقع ها عموما دخترها سختگیری میکنن

فقط میتونم بهت بگم توکلت به خدا باشه. منم یکی مثل خودت 29 سالمه و مجردم

متاسفانه تو جامعه ی ما به دختری که سنش بالای 25 بره و مجرد باشه دیده خوبی ندارند

من خودم خواستگار زنگ میزنه خونمون تا سنمو میپرسن میگن سنشون بهم نمیخوره حتی پسر 32 ساله!!!واقعا برام یه سواله یه پسر چجوری خودشو تو  این سن ترگل ورگل میدونه اما برای یک دختر  همسن خودش یا یکی دو سال کوچیکتر همه جور حرفی راحت میزنن.

همیشه هم میگن تقصیر خوده دختراست سخت میگیرن سنگ میندازن اما همیشه که همه دلایل خودخواسته نیست، دلایل ناخواسته ای هم هست که خارج از اختیار و تصمیم دختراست. مثلا من خواستگار داشتم که گفته بود 4تا برادر داره نمیخوام!!!!این واقعا دلیل موجه ایه؟؟؟یا مادر پسر  بالای 35سال میاد میشینه خونمون بعد پا میشه میره بدون هیچ حرفی بعد خبرش میاد که دختره(که من باشم)خیلی پرو  بودم!!چرا؟چون وقتی زنگ زدن من درو باز کردم ، باید وقتی صدام میزدن با چایی میومدم!بعد به پسرش مینازه که استاد دانشگاست!!!اینا واقعا دلیل منطقی؟؟؟

آهای آقا پسرا روی حرفم با شماست اگه واقعا قصد ازدواج دارید و میخواید سنتی ازدواج کنید به مادراتون بگید  چه دختری مد نظرتون حتی جزئترین مسائل. بخدا دخترا و خونوادهاشون مضحکه نیستند. به مادراتون بگید پشت تلفن  حداقل اون معیارای اصل کاریتون

بپرسن، نگید حالا بریم ببینیم چی میشه!والا آدم میخواد کفش بخره اول به همه چی در مورد رنگش،قیمتش،راحت بودنش، حتی به محل خریدش فکر میکنه.نه جایی برید که میدونید نه میشنوید نه جایی برید که میدونید نمیپسندید.

سلام ابجی من یه بسر 21 ساله هستم وبرام مهمترین ملاک در انتخاب همسر ایندم خوش اخلاق بودن  خانوادهدار بودن و زیبایی برام ملاک نیست. امیدوارم همه دختر خانمای باک دامن و خانم هرجه زود تر ازدواج کنند

شما به قسمت توازدواج اعتقاد دارین  من اعتقاد ندارم من به خدا اعتقاد دارم اما به قسمت نه در مورد خودم احساس میکنم هیچ وقت ازدواج نمیکنم ناراحت نیستم اصلا ولی من فکر میکنم انقد گره توزندگیم که هیچ  وقت حل نمیشه وبخاطر اوناس که من ازدواج نمیکنم بیبنید  ان چیز که عیان است چه حاجت به بیان  است من یه دختر 28 سالم نگام که میکنی به زور به 18 میرسم خیلی هم ساده هستم هنوزم ابروام اصلاح نکردم ولی سیبیل ندارم گیر من این نیست چرا اصلاح نکردم گیرمن اینه که خب دختری که تااین حد سادهستش کی میاد سراغش تقریبا هیچ کس بعد خانواده من متعصبن ووضع مالی معمولی  تقریبا رفت وامد نداریم  من اگه یه خورده زندگی عرصه روبهم تنگ نمیکرد دختر خوشرویی هستم حتی الان با این همه مشکل  بازم خوشروم  یلی کم میشه عصبانی بشم یا باکسی قهر کنم چون قهرو مال بچه ها میدونم مگه اینکسی بخاد اذیتم کنه اما  مشکل من چیز دیگه ای اینکه گره ها باز نمیشه  سرکار هم نمیرم  کلا دیده نمیشم تازه وقتی هم دیده میشم لباسام انقد سادس که میگم کاشکی اینجا نبودم این چه سرووضعیه که من دارم   خوب یه دختر مثل من به چی امید داشته باشه خودم که امیدم صفره  باورکننین خیلی ازدواج کردن برام مهم نیست اما چرا همیشه گره توزندگیم هست  این منو ناراحت میکنه خب چه اشکال داشت منم مثل خیلیا زندگیم راحت بود میدونم الان میگین برای خدا کاری نداره زندگی کسی رو این ور اون ور کنه اره ولی هیچکس تاحالا ندیده زندگی کسی همینجوری ازاین ور به اون ور بشه  باید یه واسطه ای باشه که گره باز بشه  من دوربرم پر ادمایی میبینم راحته زندگیشون گره های زندگیشون راحت باز میشه به نظرم دختری که حالا خودم میگم مثل من خاستگار نداره به این دلیل که گره توزندگیش زیاده حقیقتش  خب یه ضرب والمثل هست میگه هرکس باد بکارد طوفان درومیکند  به نظرمن حق هر دختریه با هرتیپ وشمایلی با فرد مناسب حال خودش ازدواج کنه متاسفانه خانواده ها فرایند ازدواج رو سخت کردن ای کاش فرایند ازدواج هم مثل بلوغ چه میخاستیم یانه فرایند خودشو رو طی میکرد هیچ کس نبود که سنگ بندازه مه هیچ وقت گره زندگیم باز نشده هیچی ازخدا نمیخام دیگه با این که میدونم بزرگه اما نمیده حداقل به من اون چیزایی که میخامو نمیده  شما بگین من چه کارکنم   چه سخت انسان بودن  واین همه درد داشتن  به نظرمن زندگی راکدعین مرگه دقیقا همونی که برای من اتفاق افتاده یه زندگی راکد