سلام
می دونم پست تکراریه ولی کاربران الآن که تکراری نیستند، پسرها بگید چرا تا الآن مجرد موندید؟ بخاطر خونه؟ ماشین؟ پول؟، پیدا نکردن مورد مناسب؟ و ...
خلاصه بیاید بگید ببینم چه کسانی مثل من هستند و بلکه یه فکری بکنیم.
فقط پسرها جواب بدن.
سلام عزیزان من اولین بار است که سوال می پرسم و جواب شما قوت قلب است لطفاً حتی اگه تجربه‌ای ندارید باز هم نظرتون رو نسبت به شرایط من بگید.
من متولد ۷۹ ام و تابستان ۹۶ دچار مشکل در اشیل پام شدم و گچ گرفتم ولی این درست نقطه‌ای شد که هیچ وقت به زندگی برنگشتم. شاید مسخره به نظر بیاد ولی این موضوع کاملاً روحیه منو کشت.
من چند سالی است که پشت کنکورم و درد شبانه پام یه طرف و مسئله کنکور واقعاً منو تحت فشار گذاشته از طرفی به کلی نامید و بی انگیزه ام و با خودم فکر میکنم حتی در صورت تلاش و قبولی من در یه رشته معقول مثلاً پرستاری چطور با این وضعیتم می تونم برم سر کار.
سلام
راستش سؤالی که خیلی ذهنم رو درگیر کرده و ماه‌ها روی این قضیه فکر کردم و جوابی براش پیدا نکردم اینه که ازدواج برای چیه و به چه دلیلی انجام میشه.
از هر کی پرسیدم چه متاهل و چه مجرد جواب‌های کلیشه‌ای دادند مثلاً آرامش می گیریم نمی دونم برای ارضای نیاز جنسی و عاطفی و ...
پاسخ‌های این طوری منو قانع نمی کنه و به نظرم یه هدف بزرگ‌تری باید باشه وگرنه ازدواج منطقی نیست.
خدا گفته همسرانی آفریدم برایتان تا بوسیله ان به آرامش برسید ولی نگفته تنها راه رسیدن به آرامش ازدواج کردنه، اگه این طور بود خدا ازدواج را اجبار می‌کرد نه یه عمل مستحب موکد.
اگه هدف ارضای نیاز جنسی و عاطفیه باز هم به نظرم منطقی نیست که به خاطر این دو نیاز ازدواج کنی. به نظرم آرامش و ارضای نیاز جنسی و عاطفی چه بخوایم چ نخوایم داخل ازدواج هست و نباید هدف از ازدواج اینها باشه. نمی تونیم بگیم من ازدواج میکنم چون می خوام به رابطه جنسی و عاطفی و آرامش برسم. خب این موارد هست واقعاً توی ازدواج ولی به عنوان هدف ازدواج اشتباهه.
ببخشید من حالم بده اصلاً حوصله مقدمه نوشتن رو ندارم و مستقیم میگم
داشتم صبح‌ها مدرسه می‌رفتم و عصرها می‌رفتم سر کار که پول جمع کنم موبایل بخرم مادرم یک بیماری ارتوپدی سخت شانه گرفت و رفت بیمارستان و منم تقریباً از اون موقع با اینکه پول‌هایی که جمع کرده بودم زیاد شده بود دیگه نرفتم سر کار می‌رفتم بیمارستان پیش مادرم.
چون دیدیم هزینه بیمارستان زیاد میشه با میل شخصی از بیمارستان مرخص کردیم. اومد خونه منم بعد مدرسه مستقیم میام خونه آنقدر بعد مریضه که خودش نمی تونه غدا بخوره یا لباس بپوشه حدود یکی دو هفته هست که از درد نتونست بخوابه کارهای خونه رو من میکنم و اینکه اگر هم وقت بشه درس می خونم نمرات درسم تقریباً حدود ۱۰ هست دلم می خواد ترک تحصیل کنم امّا بابام گفته باید دیپلمت رو بگیری اگر من یه روز خونه نباشم مادرم گرسنه می مونه قندش می افته و اینکه هم یه بیماری سرطان داره.
دکتر گفته اگر تا یه سال عمل نکنی کارت سخت میشه من از بیماری مادرم ناراحتم امّا بعید می دونم از مردنش آنقدر هم نارحت بشم آدمی که قتل دیده خودش رو برای مرگ عزیزانش آماده می کنه بابا هم مشکل ارتوپدی داره امّا وضعش نسبت بهتره هنوز سر پاست و خودش می تونه بره دستشویی.
سلام به همگی
از دوستان دهه هشتادی وبلاگ می خوام که بیان و انتظارات و نیازهای خودشون اعم از مادی و معنوی و خصلت‌ها و حالات روحی مختص نسل خودشون رو و خلاصه هر چیزی که فکر می کنن اون ها رو از نسل‌های قبل متمایز می کنه بیان کنن، دوست دارم با دنیای نسل جدید آشنا شم.
در ضمن ممنون میشم سن خودتون هم بیان کنید که خیلی کمک کننده ست.
پسری 24 ساله هستم و دانشجوی مقطع ارشد در یکی از دانشگاه‌های دولتی مطرح و رشته تحصیلی خودم رو خیی دوست دارم و طبیعتاً قصد ادامه تحصیل هم دارم. کارم مرتبط با درسم است امّا به دلیل درس فعلاً کارم محدود است و طبیعتاً بعد از درس، تمرکز بیشتری روی کار خواهم داشت و بحث ازدواج هم طبیعتاً در همین دوره پس از اتمام تحصیل انجام خواهد شد. اهل قلیون و سیگار و مواد مخدر و... نبودم و نیستم. اهل ارتباط با جنس مخالف هم نبودم و نیستم و ارتباطات من با خانم‌ها یا کاری است یا درسی. درگیر خودارضایی بودم امّا جدیداً خیلی کمتر شده و به مرور کاملاً ترک میشه. به ورزش اهمیت زیادی میدم. مذهبی نیستم امّا خط قرمزها چارچوب‌های خاص خودم رو دارم. اهل تجمل و وسایل لوکس نیستم و زندگی سطح متوسط و نوع ساده رو دوست دارم.
هدف از نوشتن پاراگراف بالا این بود که شما بتونید بنده رو بهتر بشناسید تا بتوانید در پاسخ به مسائلی که مطرح میکنم قضاوت بهتری داشته باشید. موضوع از این قراره:
کسی اینجا تجربه خیالپردازی یا خیالبافی عاشقانه داشته که نمی دونه چرا بوجود اومده و اذیت شده باشه. چرا در بعضی افراد یهویی خیالپردازی عاشقانه در مورد شخصی پیش میاد بدون اینکه علاقه‌ای حتی بهش داشته باشن یا بهش فکر کرده باشه؟
میگن حتی ما معشوقهای خیالی برای خودمون می‌سازیم براشونم گریه می‌کنیم. این فانتزی ذهنی است یا خلع است. چیه؟. گاهی فرد این خیالپردازی از کنترلش خارج میشه و وارد تو هم و هذیان هم میشه.
من جایی شنیدم میگن حتی در مورد افرادی خیالپردازی کردیم که اصلاً تو واقعیت نه حسی بهشون داشتیم نه اصلاً برامون ذره‌ای اهمیت داشتن ولی معلوم نیست چه اتفاقی میفته یهویی در موردشون خیالبافی عاشقانه می‌کنیم.
میگن باهاشون داستان با جزیات کامل می‌سازیم. واقعاً این داستانها از کجا میاد. من حتی جایی دیده بودم افراد متاهلی که خیالبافی عاشقانه کرده بودن حتی تو خیالشون باش ازدواج کردن بچه هاشون اومده بود به دنیا و این در صورتی است که تو واقعیت عاشق شدید همسرش بوده و عذاب وجدان گرفته بودش چه کار کنه این خیالات رهاش کنه.
سلام
من یه پسر ۱۷ ساله مذهبی ام (به واجباتم مثل نماز و روزه عمل میکنم و پوشش کاملاً مناسبی دارم، ولی خیلی سراغ مستحبات نمی رم، هر چند با این کار مشکلی ندارم، ولی خب خستگی درس و اینها به اندازه کافی انرژی برای مستحبات نمی ذاره) و تا حالا هم با هیچ خانوم نامحرمی ارتباط نداشتم، حتی شماره دختر عموم هم برای مسائل درسی ندارم و اگر سؤالی درباره اینکه چه جوری کنکور داد و اینها باشه با زن عموم یا عموم صحبت میکنم و با ایشون خیلی سر سنگین برخورد میکنم.
ولی از طرفی با مادرهای بعضی دوستانم که خانم‌های چادری محجبه ای هستن، چون از قبل از سن تکلیف اون رو می شناختم باهاشون خیلی هم کلام میشم (بدون قصد لذّت) و گاهاً شاید خیلیی باهاشون صحبت کرده باشم، البته نه صحبت چرت و پرت، صحبت‌های روزمره و این جور چیزها.
من یه دختر ۳۵ ساله هستم که ازدواج نکردم یعنی هیچ وقت برام نشد و نمی شه نمی دونم چرا خدا بعضی آدم‌ها رو انگار برای درد کشیدن آفریده ناراحت میشم وقتی می بینم همکارم که ۳۰ سالشه در شرف ازدواج هست و نصف من هم عرضه نداره، ناراحت میشم وقتی می بینم هیچ وقت شرایط برای من جور نشد به من نگید قسمت نبود نه من این حرف رو چرت می دونم، آقایون به نظر من منطقی ازدواج می کنن تا احساساتی، هیچ پسری نمیاد با دختر بزرگتر از خودش ازدواج کنه.
برای خودم و خانواده م متاسف هستم که شرایط ازدواج رو برای من جور نکردن یه طوری رفتار نکردن که کسی بیاد سمت ما، از خواهرم گلایه دارم. شاکی هستم به نظر من بدون ازدواج آدم‌ها هیچی نیستن. چون مسئولیتی ندارن. ازدواج یعنی رشد، بزرگ شدن، مسئولیت داشتن، خیلی شادی‌ها رو تجربه کردن، که خدا هیچ وقت هیچ وقت در اختیار من نذاشت.
سلام
یه دروغی گفتم که حالا موندم با این دروغ، چه کار کنم...
من یه پسر ۳۰ ساله م، ۲۸ سالگی دانشگاه قبول شدم (اینکه چرا این قدر دیر رفتم دانشگاه و از زندگی عقب موندنم و...خودش داستان طولانی داره که حتی حرف زدن راجع بهش روح و روانم رو بهم می ریزه، بخوام خلاصه کنم همه ش در اختیار خانواده بودم و کار و...).
ورودی سال ۹۹ هستم و از شروع دانشگاه به دلیل کرونا دانشگاه مجازی بود و با همکلاسی‌ها مجازی آشنا بودم وقتی می دیم استاد داریم که فقط چند سال از من بزرگتره، و به خاطر رفتارهای بچگانه همکلاسی‌ها که داخل گروه می دیم ترس گفتنه سنم رو داشتم و اگه کسی می‌پرسید دروغ می‌گفتم، حالا دانشگاه ترم قبل شروع شد و من نرفتم الآن موندم این ترم رو چه کار کنم حس ضعف شدیدی دارم، کاش از اول راستش رو گفته بودم، الآن راستش هم بگم انگاری جورایی خودم رو تخریب کردم که من خودم رو قبول نداشتم که از اول نگفتم و...
الآن با این شرایط اقتصادی به نظر شما یک مرد یا حتی زن برای اینکه بتوانند ازدواج کنند چقدر باید درآمد ماهانه داشته باشن؟
این سوال چند بار توی سایت خانواده برتر مطرح شده امّا برای سال‌های قبل هست نه الآن و این شرایط.
گفتیم کرونا بره شرایط اقتصادی بهتر میشه، امّا الآن یک سال هست که مردم واکسن کرونا دریافت کردن و کرونا دیگه نیست، امّا اوضاع اقتصادی بهتر نشد. گفتیم دلار گرون نشه و ثابت بمونه اوضاع اقتصادی بهتر میشه امّا دلار الآن نسبت به پارسال خیلی تغییر نکرده امّا قیمت مواد غذایی ۳ برابر شده، چلوکباب پرسی ۲۵ هزار تومن شده ۷۰ هزار تومن، فیله استرپیس ۵ تکه پارسال ۵۰ هزار تومن بود الآن ۱۵۰ هزار تومن هست با اینکه دلار ثابت مانده.
قیمت اجاره خانه حتی مغازه برای کسب و کار هم رفته بالا، الآن به نطر شما حداقل درآمد ماهیانه لازم برای شروع زندگی مشترک چقدره؟
سلام
من پسری 25 ساله هستم از 17 سالگی به دلایل ژنتیکی دچار طاسی زودرس شدم و از طرفی هم چاق و درشت هیکل و صورت پهن و بزرگ هستم و همه این عوامل باعث شده که از نظر سنی بزرگ به نظر برسم.
هر جا میگم 25 ساله هستم میگن دروغ میگی و باید 40 سالت باشه. حتی یک بار بانک رفتم و کارت ملی مو نشون دادم گفت تو باید متولد 56 باشی نه 76. تو 15 سالگی هم می‌گفتند تو 25 سالته.
خلاصه در همه زمان‌ها از قیافه م از سنم بیشتر می‌زد. بنده از 22 سالگی کارمند شدم و الآن تمام کسانی که شرایط منو دارن ازدواج کردن ولی من چند مورد که اقدام کردن همون دفعه اول همه شون با دیدن قیافه م ردم کردن.
دخترهای فامیل مون یه سری مسائل رو رعایت نمی‌کنند، من اقوام پدریم بر خلاف مادرم اصلاً از وضع حجاب و محرم و نامحرم، از شرایط جالبی برخوردار نیستن، یعنی هم دختر عموهام و دختر عمه هام .
وقتی تو دورهمی و یا مهمونی ها جمع میشیم (بیشتر اوقات تو خونه ی مادر بزرگم)، دختر عموها و دختر عمه هام با یه وضعی میان که آدم واقعاً می مونه چی بگه، سن شون از ۱۸ تا ۲۱ سال یه دو سه تایی هم هستن که ۲۲ سال شونه و همگی هم مجردن.
می خوام بگم که دختر ۵ ساله نیستین که با اون وضع جلوی من ظاهر میشین ما شاء الله دیگه بزرگ شدین و باید خودتون رو مقابل من و دیگر پسران فامیل بپوشونید
آخه بی حجابی هم حدی داره درسته ما با هم فامیلیم ولی حد وحدود ومکانش رو باید خودتون درک کنید
وقتی می بینن جمع پسرونه هسش برای چی میان توجمعمون اون هم با وضع نامناسب ازبس منو یکی دیگه از پسر عمو هام بهشون تذکر دادیم که دیگه زبون مون مو در آورد ولی انگار به خرجشون نمی ره
سلام.
وقت تون بخیر.
من شخصاً با ازدواج موقت با رعایت شرایط خاصش مشکلی ندارم و کسی که واقعاً توانایی ازدواج دائم رو نداره این حق مسلم اونه چه آقا چه خانم.
شما در ازدواج موقت هم باید مهریه بپردازید. احتمال اینکه نتونید یک خانم مطلقه رو و مشکلات و گذشته اش رو درک کنید بالاست. احتمال بچه دار شدن تون هست، احتمال پشیمون شدن تون از اینکه چرا نرفتم سراغ کسی که مثل خودم همه چیزش از عشق و ... تجربهٔ اولش باشه و به جاش رفتم سراغ فردی که قبل از من همه چیز یک بار براش اتفاق افتاده. و اینکه با توجه به عرف جامعهٔ ما باید این ازدواج رو دائم از اطرافیان مخفی نگه دارید. احتمال اینکه اگر به هم علاقمند شدید خانواده هاتون مخالفت کنن هست و ...
شاید فکر کنید دارم زیر پوستی شما رو از ازدواج موقت میترسونم. نه ...
سلام و وقت بخیر خدمت همگی
من آقا هستم و بیست و ...سال سن دارم. 2 سال پیش با یه خانوم آشنا شدم که چند سال از خودم کوچیکتر هستن.
2 سال رابطه بسیار خوب و عالی رو تجربه کردیم هدف از رابطه کاملاً جدی هست به طوری که خانواده من کاملاً در جریان هستن و مادر اون خانوم هم در جریان رابطه ما هستن.
تموم مشکلات ما بر می گرده به بعد از کنکور. شاید برای خیلی از شما مسخره به نظر بیاد ولی تا به امروز که این رو می‌نویسم 40 روز تمام ما هر روز بحث و دعوا داشتیم حتی همین امروز.
از وقتی کنکور دادن و دیگه برای درس خوندن داخل اتاق نمیرن ظاهراً حریم خصوصی شون کمتر شده و پدر خانواده شون حساسیت بالایی به حرج میده و دائم دختر رو کنترل می کنه به طوری که وقتی خونه هست حتی 10 دقیقه هم نمی تونه جلو باباش گوشیش رو دستش بگیره باهام صحبت کنه.